Hala O Ben
Sen gideli pek vakit geçmedi diyemem,sen benden gideli çok uzun zaman olmuştu zaten.Etraf karardı olmayışınla beraber,gözlerimi bir pus sardı ki sorma gitsin be güzelim.Bir başkası olmadı senden sonra,ki eminim sen de biliyordun olmayacağını.Çünkü ben bir söz vermiştim sana ya,''Birgün gelecek olursan;ben hep buradayım,hep seninim.''demiştim.Unutmadığını biliyorum;gel ya da gelme,yine seni beklerim,yine seni bekleyeceğim...
İnadımdan değil,inancım da kalmadı aslında bakarsan;sadece aşktan bu,içi boş,saf ve sade bir aşktan.Ben de yapamadım senin gibi,içimdeki bu aşkı kül edemedim yakıp da,paramparça edemedim kırıp da.Senin bir günahın yoktu,ama yakıp incittin canımı;yine sana geri dönerdim,çünkü ben de masumdum...
Sensiz çekilmiyor buralar,sen varken de hüzünlüydü belki ama bu sefer farklı;eskiden sadece yüreğimden çıkmıştın,şimdi ise tüm hayatımdan...
Sana benzeyen birçok kadın var,adını taşıyan;bazen sen sandığım oluyor,ben bile bir tuhaf oluyorum...
Kaldırımda yürürken,araba ile geçerken;gördüğüm bir insanı,duyduğum bir insan sesini sana bir defa benzetsem,bu an birkaç saniye sürse bile kalır acısı bende...
Yokluğunda da varlığındaki gibi sana yazıyorum,yine sebepsiz;bir amacım yok,ne gel diyorum ne de bekliyorum gelmeni.Normalde olsa''Beni şaşırt''derdim bu cümleden sonra;ama artık ne olursa olsun,şaşırmalık anlamını yitirdi benim için hayat...
Ne şartlarda kanaya kanaya kaybettiğim seni yeni biri gibi yaşayamam da yokluğunda,bir başkası gibi mesela;anılarımız var bir dolu,resimlerin ve el yazın var,onlar bana yeter.Onlarla yaşıyorum zaten ben,onlar sayesinde;sahte bir sen yapmışım düşlerimden,o bana''Geleceğim''demese bile daha çok seviyorum...
Senden çok sevebileceğim bir başkası olamazdı;doyumsuz insan lazımdı bana,çok mu çok seveceğim ama hiç gocunmayacak.Oysa ki sen toktun belki de,sana şiirler,şarkılar,yazılar ve bir de kitap yazan bu küçük adama,sana seni sevdiğini söylemeye bile cesareti olmayanları tercih ettin...
Söyle benim suçum muydu,umarım öyledir;eğer öyle değilse,sen de ben gibi çıkmaz sokaktasın...
İnadımdan değil,inancım da kalmadı aslında bakarsan;sadece aşktan bu,içi boş,saf ve sade bir aşktan.Ben de yapamadım senin gibi,içimdeki bu aşkı kül edemedim yakıp da,paramparça edemedim kırıp da.Senin bir günahın yoktu,ama yakıp incittin canımı;yine sana geri dönerdim,çünkü ben de masumdum...
Sensiz çekilmiyor buralar,sen varken de hüzünlüydü belki ama bu sefer farklı;eskiden sadece yüreğimden çıkmıştın,şimdi ise tüm hayatımdan...
Sana benzeyen birçok kadın var,adını taşıyan;bazen sen sandığım oluyor,ben bile bir tuhaf oluyorum...
Kaldırımda yürürken,araba ile geçerken;gördüğüm bir insanı,duyduğum bir insan sesini sana bir defa benzetsem,bu an birkaç saniye sürse bile kalır acısı bende...
Yokluğunda da varlığındaki gibi sana yazıyorum,yine sebepsiz;bir amacım yok,ne gel diyorum ne de bekliyorum gelmeni.Normalde olsa''Beni şaşırt''derdim bu cümleden sonra;ama artık ne olursa olsun,şaşırmalık anlamını yitirdi benim için hayat...
Ne şartlarda kanaya kanaya kaybettiğim seni yeni biri gibi yaşayamam da yokluğunda,bir başkası gibi mesela;anılarımız var bir dolu,resimlerin ve el yazın var,onlar bana yeter.Onlarla yaşıyorum zaten ben,onlar sayesinde;sahte bir sen yapmışım düşlerimden,o bana''Geleceğim''demese bile daha çok seviyorum...
Senden çok sevebileceğim bir başkası olamazdı;doyumsuz insan lazımdı bana,çok mu çok seveceğim ama hiç gocunmayacak.Oysa ki sen toktun belki de,sana şiirler,şarkılar,yazılar ve bir de kitap yazan bu küçük adama,sana seni sevdiğini söylemeye bile cesareti olmayanları tercih ettin...
Söyle benim suçum muydu,umarım öyledir;eğer öyle değilse,sen de ben gibi çıkmaz sokaktasın...
0 Yorum:
Yorum Gönder