Kara Delik
Sanki içimde bir kara delik,çok çok derinlerde koca bir delik.Kimi zaman tüm sevdiklerimi,mutluluğumu ve umudumu içine çeken dolmak bilmeyen bir boşluk;kimi zaman ise sevgiye,aşka muhtaç kalmış usul bir karanlık.İçimdeki o boşluk asla dolmuyor,işte tek sıkıntım bu.Hiçbir zaman sırtımı sağlam duvara dayadığımı sanarak koyvermedim kendimi,ya da en azından arkamda birilerinin olduğunu bilemedim.Gerçi bu önemli değil de,bundan çok daha ötesi var içimde.İnsanlara sevgi ve aşkla yaklaşmaktı benim,böyle öğrenmemiştim çevreden ama böyle yaşıyordum.
Belkide asla hissedemeyeceğim bunu biliyor musunuz,ne de acınası bir his bunu hissedememek.Eğer ki insanlığa verdiğim aşkın ve sevginin ufak bir kısmını geri alabilseydim çok daha farklı olurdu şuan.Tek istediğim yanımda olacak birisiydi,sarılmak istediğimde,başımı omzuna yaslamak istediğimde o boşluğu dolduracak ve yaralarıma teselli olacak birisi.Ama ne hoş ki yok,yok işte.Olmasıyla olmaması arasında büyük fark var tabi,ama idare edebiliyorum;yeri geliyor yazılarım ve okuyucularım,yeri geliyor hayallerim dolduruyor bu koca boşluğu.Ama asla tam olarak dolmuyor tabi,sadece avutmaya yetecek kadar.
''Bunu hak edecek ne yaptım?''demiyorum,çünkü biliyorum ki dünyadaki bütün hastalıklar ve ölümler de o insanlar hak etmediği halde gerçekleşti.Kendimi diğer insanlardan daha üstün görmemeyi çoktan öğrendim,onların da benimle aynı durumda hatta daha kötü olabildiklerini.Şükür ettim mi derseniz,nedense hayır.Yeri geldi çoğu kez ettim tabi,ama bazen de nedensizce içimden gelmemişti...
Belkide asla hissedemeyeceğim bunu biliyor musunuz,ne de acınası bir his bunu hissedememek.Eğer ki insanlığa verdiğim aşkın ve sevginin ufak bir kısmını geri alabilseydim çok daha farklı olurdu şuan.Tek istediğim yanımda olacak birisiydi,sarılmak istediğimde,başımı omzuna yaslamak istediğimde o boşluğu dolduracak ve yaralarıma teselli olacak birisi.Ama ne hoş ki yok,yok işte.Olmasıyla olmaması arasında büyük fark var tabi,ama idare edebiliyorum;yeri geliyor yazılarım ve okuyucularım,yeri geliyor hayallerim dolduruyor bu koca boşluğu.Ama asla tam olarak dolmuyor tabi,sadece avutmaya yetecek kadar.
''Bunu hak edecek ne yaptım?''demiyorum,çünkü biliyorum ki dünyadaki bütün hastalıklar ve ölümler de o insanlar hak etmediği halde gerçekleşti.Kendimi diğer insanlardan daha üstün görmemeyi çoktan öğrendim,onların da benimle aynı durumda hatta daha kötü olabildiklerini.Şükür ettim mi derseniz,nedense hayır.Yeri geldi çoğu kez ettim tabi,ama bazen de nedensizce içimden gelmemişti...
0 Yorum:
Yorum Gönder