Kendini Kaldırmak
Kendimi kaldıramıyorum,uyuduğumu bile bile üstelik.Hani bazen olur ya,rüyanın içinde uyanırsınız;bunun bir rüya olduğunun farkındasınızdır ama ne yaparsanız yapın uyanamazsınız.Ne kadar düşmüş olduğumun farkındayım,her açıdan;yanlış anlamayın tabi,bundan memnun değilim.İçimde öyle bir güç var ki benden bile güçlü,ama nedense hiç korkmuyorum ondan.O kadar yorgun hissediyorum ki bünyemi,hatta bir an için bu güce teslim olmayı bile düşündüğüm olmuştu önceleri.
Şimdi ne mi değişti?Elbette ki hiç birşey değişmedi.Belki herşey olması gerektiği gibi değil,ama herşey olduğu gibi.Bu kadar yorgun hissetmeme rağmen yine de en ufak bir rüzgârda savrulacak kadar hafif hissediyorum.Yüküm ağır belki,ama ben öylesine hafifim ki;böyle hayat olur mu demeden geçemiyor insan,orantısız bir hayat.Kendimin 3/4'ünü insanlara adasam gerisi zaten sudan ibaret,kendime ayıracak bir benim bile yok.Bunu istediğimden değil tabi,kendim için birşey istemeye bir son verecek erdeme ulaştığım kanaatindeyim.Ben böyleyim işte,belki de benim bilmediğim kadar kararmış olacak ki içim;gençler kendini genç gösterme çabasında iken,ben ise nedeni bilinmez olgun tavırlardayım.Ama şimdi elimde hiç birşey yok,öyleyse olgunluğun da canı cehenneme.Ben istemedim böyle olsun,hâlâ da istemiyorum aslında,ama birgün olsun karşı çıkmadım.Kabul,çok direndim;ama asla bırakmadım kendimi,asla da isyan etmedim.Çünkü birşey değişmeyeceğinin bilincindeydim,bu yüzden de ayrı bir ümitsizdim...
Şimdi ise güzel bir şarkı ile kapatıyorum bülteni;
Şimdi ne mi değişti?Elbette ki hiç birşey değişmedi.Belki herşey olması gerektiği gibi değil,ama herşey olduğu gibi.Bu kadar yorgun hissetmeme rağmen yine de en ufak bir rüzgârda savrulacak kadar hafif hissediyorum.Yüküm ağır belki,ama ben öylesine hafifim ki;böyle hayat olur mu demeden geçemiyor insan,orantısız bir hayat.Kendimin 3/4'ünü insanlara adasam gerisi zaten sudan ibaret,kendime ayıracak bir benim bile yok.Bunu istediğimden değil tabi,kendim için birşey istemeye bir son verecek erdeme ulaştığım kanaatindeyim.Ben böyleyim işte,belki de benim bilmediğim kadar kararmış olacak ki içim;gençler kendini genç gösterme çabasında iken,ben ise nedeni bilinmez olgun tavırlardayım.Ama şimdi elimde hiç birşey yok,öyleyse olgunluğun da canı cehenneme.Ben istemedim böyle olsun,hâlâ da istemiyorum aslında,ama birgün olsun karşı çıkmadım.Kabul,çok direndim;ama asla bırakmadım kendimi,asla da isyan etmedim.Çünkü birşey değişmeyeceğinin bilincindeydim,bu yüzden de ayrı bir ümitsizdim...
Şimdi ise güzel bir şarkı ile kapatıyorum bülteni;
''UNUTMAK DOĞRU OLAN!''
0 Yorum:
Yorum Gönder