Ruhsuzlar

Pek çok insan tanıdım ben bu dünyada;pek çoğunu severken pek çoğundan da nefret ettim genelde.Nefret ettiklerim de benden nefret ediyordu genelde,ben de içimden birşeyler söylüyordum-sanırım ne demek istediğimi anladınız☺-Bazılarının aksine,mevki bağımlısı değildim ben;köprüyü geçmek için tanıdığım bütün dayıları es geçip ayıya dayı diyemezdim.İster inan ister inanma amcacım,bizler böyle yetiştik.
Ama her ne tesadüfse birtakım ruhsuz sürüsü de bize yetişti iyi mi?Onlar bugün Berkin,İsmail,Mehmet,Abdullah gittiğinde sanki hiçbirşey olmamışcasına yaşamını sürdürmeye devam eden umarsız organizmalardı benim gözümde.Hayat kolaydı belki,ama bu onu umursamadan yaşayabileceğin anlamına gelemezdi.
Şu değer denen şey ne de karmaşık bir olgu,herkesin değer biçtiği şeyler ve değer biçimleri farklı;elbette ki böyle olması gerek aslında,bizleri kötülerden ve ruhsuzlardan ayıran da budur aslında.Kusura bakmayın ama kabullenemiyorum;bir terörist öldüğünde feryat edip ortalığı karıştıran yobazların bir mehmetçik öldüğünde neredeyse zil takıp oynayacak durumda olmasını kabul edemiyorum.
Suç mu ha,suç mu bu ... sürüsü ile beraber bir yaşam sürmeyi istememek?Bana kindar diyebilirsiniz,zalim hatta faşist bile diyen vardır;ama bugün giden o son Berkin'den sonra,artık hiçbiriniz biryerimde değilsiniz-umarım anlaşılmıştır-

0 Yorum:

Yorum Gönder