Bıraktım
Öyle gerekiyordu,ben de bıraktım hayal kurmayı,düşlemeyi,umut etmeyi.Bunlar pek çok insanın bir adım ileri gitmesi için bir araç işlevine sahip olsa da şu durumda bunların herbiri tamamen''etkisiz eleman''sıfatı taşıyordu diyebiliriz.Kâbusa uyanmamak için kâbusun içinde yaşayıp etkisini biraz olsun azaltmak zorundaydım.Bir anlamda kendimi gerçekten koparmayıp gerçeğe bağışıklık kazanmaya çalışıyordum da diyebiliriz.Şimdi ne mi oldu derseniz,hala ayaktayım ve buradayım.Zamana inat atıyor bu kalp,direniyor bu yürek;içimde hala insan olduğumun kanıtı,o bir parça sevgi.
Bütün düşmanlarım,daha karşıma çıkmamış olanlar bile.Onların hiçbiri bu benliğimi benden alamayacak,sevgimi,aşkımı,insanlığımı asla kendi emellerine kullanamayacaklar.Kendimi onlara teslim etmemek için son damlasını vereceğim kanımın.Ha bu arada,insanlar aşkım deyince sanıyor ki birisine aşığım;evet öyle tabi ve bunu da gizlemiyorum,ama benim burada''aşkım''derken kastettiğim şey aşk.Pek çoğunuzun da bildiği üzere ben aşık olmaya aşığım;diğrelerininki su iken benim hayatımın yarısından fazlası aşk.
Aşık olmadan duramam ki ben;çiçeğe,böceğe,kuma,güneşe,buluta,göğe ve toprağa mesela.Humanist kişiliği benimsemek için insan dışında herşeyi de özümsemek lazımdır kanaatimce.Ben insana aşığım,insanın aşkına ve tutkusuna aşığım.Tarifi mümkün değil bunun,dünyayı dünya yapan Allah'a aşığım en başta.
Yani bir anlamda şıpsevdi olduğum da söylenilebilir herhalde,çünkü tek bir yarim yok;ama çok eşli de değilim,bulutları nüfusuma geçirecek halim yok ne de olsa☺
0 Yorum:
Yorum Gönder