En ufak bir şeyi kaldırmaz oldu kafam okuyucu

Çitlerimden geçeni, çıt çıkaranı vurmak için bahane arar bir halim var. Naz çekemiyorum, naz değilse bile çekemiyorum. 

Şarkıdaki huysuz, aksi, nalet üçlemesi bende buldu hayat; hiç kızılmayacak, hatta bir an durulsa belki öyle gülünüp geçilebilecek olaylar bile çığırımdan çıkarıyor beni, biliyorum çok tehlikeli bu ama zaten pasif agresif takılıyorum.

Bir kalasım var, öyle bir kalasım var ki hem de; yıllar yılı gitmek türküsü tutturan ben, diğer herkesi göndermeyi daha mantıklı buluyor artık. Çünkü biliyorum, bir kere tadını aldım o zehrin: Alışmak.

Yalnız kalasım var okuyucu, şöyle kızmaya bahane bulamayacak kadar bir başıma; külfet geliyor zira artık birinci şahıslarla bile iletişim.

Yıllar yılı bir yerden çıkarmadığım öfke böyle genelleşerek mi buluyor yoksa yolunu? Daha mı iyiydi sanki çıkarsam, çözüm bu mu denerek yine bana kızılacaktı; boşanmak kolay bekara.

Kaldırmıyor artık kafam

Çekemem en iyi de olsa insan

Bir göz odam bir bilgisayar

Yetsin, neyleyim