Kütüphane Şubat 2014

Mekan Muhteva Şubat 2014

Olmayacaksa Aşk

Ne gariptir;hiç tutamayacağın bir eli,hiç dokunamayacağın bir teni,hiç okşayamayacağın saçları ve hiç bakamayacağın gözlere aşık olmak.Sen de bilirsin bunun olmayacağını,ama denersin işte,neden?Nedenini bilsem şu an burada,bu durumda olur muydum dersiniz?Yine bilmiyorum işte,zaten başıma ne geldiyse bu cahiliyetten.Her insan bir gram olsun cahil aslında,sadece cahil olduğunun farkında olmayanlar mutlu o kadar.Şimdi sen bana kalkar adaletten,hayattan,kaderden falan söz edersin arkadaş;ama bir saatten sonra hepsi boş,herşey rüya be dostum.İşin kötüsü de bu ya,bunun farkına varınca yaşaması daha zor oluyor hayatı,sanki yaşadığın hiçbirşeyin bir önemi olmadığı hissine kapılınca.Sonra gözün kararıyor,her ne olursa olsun diyorsun içinden.Belki güçleniyorsun o zaman,en azından sen öyle sanıyorsun.Sonra geçmişten bir yüz çıkageliyor karşına,sen daha 13 yaşındasın mesela;yıllardır tanıdığın o yüz,sanki bir başka gülümsüyor,şarkıda da dediği gibi''tatlı tatlı''

Üzülüyorum

Ah be üzülüyorum işte,herşeye.Canım yanıyor sadece;insanlar bana neden diye sorduklarında,nasılsın dediklerine,bana seni sorduklarında mesela.İçten içe üzülüyorum,geldiğim noktaya,geçmişe,şimdiye.İnsanların beni mutlu etmek çabalarını gördükçe ayrı bir hüzün doluyor içime,sanırım benim birilerini düşündüğüm gibi birilerinin de beni düşündüğünü bilmek acı olan.Ya da hiç birşeyin eskisi gibi olmayacağını anlamışcasına anlamazdan geliyorum mu demeli sizce?Güzel günleri anımsayınca burkulan yüreğim midir asıl olan,yoksa herşeyin bir sonu olduğunu kavradığımdan dolayı bitmesinden mi korkuyorum.Peki ya neden,neyin bitmesinden korkuyor olabilirim?İlişki desen yok,aşk desen bitmesi imkânsız;ama hayat diyemezsin,çünkü basit kalır bunların yanında.Belki de ondan korkuyorumdur,ona birşey olmasına karşı ettiğim endişe yerini büyük bir korkuya bırakmıştır mesela.Ya da tüm bunların çıkabileceği temel sonuçtan,onu kaybetmekten korkuyorumdur.Ya da yüreğim beynime meydan okuyordur,direncim ve umudumdur belkide beni böylesine avare eden...

Okuyorsun

Bunu okuduğunu biliyorum,bu yüzden açık açık konuşmak istiyorum seninle;

Kafamı karıştırıyosun,ne yapmaya çalıştığını ve neden yaptığını çözemiyorum.Ama bil diye söylüyorum,yanlış anlamayasın.İçim yanıyor işte be güzelim,kor gibi yanıyorum.Hani o gördüğün gülen,dans eden mutlu herif var ya,işte o kökünden yalan.İyi rol yapabiliyorum diyebiliriz buna,ya da iyi saklanıyorum.Herkes-ve sen de dahil-böyle düşünüyorsunuz,demek ki başardım.Belki inanması zor gelir,hatta benim için bile neredeyse.

Bu söyleyeceklerime inan,hepsi belki de en içten sözlerim;

Her gün eve gidiyorum,açıyorum buradan yazıyorum.Yazarken yazarken yine içim gidiyor birden,bazen yalnız oluyorum hüngür hüngür ağlıyorum.Ben ne yaptımsa senin için,kime diklenip neyi göze aldıysam.Herşeyi göze alırım,inan.Senden istediğim şey bir şans değil,biliyorum ki vermeyeceksin;ben bunu aştım,ama senden geçemedim be güzel.Senden tek istediğin şey bir netice,çünkü bazen bir tuhaf davranıyorsun.Yanlış anlama,bu cümlemle beni sevip sevmediğini sorguluyor değilim tabi.Sanırım neden bahsettiğimi anlatamayacağım sana,zamanla anlarsın.Garibime giden bir diğer şey;tüm bu yazdıklarımı okuyorsun muhtemelen,fakat en ufak bir tepki vermiyorsun.Şaşırdım işte be kızım,ne yapmam gerektiğini ve ne yaptığımı şaşırdım...

Benim Şanım

Darmadağınım şu sıralar,hatta öyle ki kendim olduğumdan bile emin değilim.Sanırım insanla hafife almaya başladı beni,ya da yaşlandık o eski şanımızı yitirdik mi nedir?Korkanlar da var tabi,yok''Bu oğlan delilik yapmasın?''gibi saçma sapan düşünenler var;korkmayın,ben insan olmayanla için geride kalanları bırakacak değilim.Daha önce de dediğim gibi,istesem dünya bir gram gelir,zere umurumda olmaz.Ama ben bu değilim,bu kadar küçük düşmek bana yakışmaz.Bir çizgi,bir stil sahibiyim,öyle sağda solda dolaşan çakal sürüsünü ipleyecek değilim.Ama bir söz vardır bilirsiniz''Kılıç kınından çıkmayınca it sürüsü dağılmaz!''hesabı işte.Bazılarını devirmek de hoş aslında,iplemez bir gülüş atıp dakikasında dümdüz etmek onları.

Bizi bilen bilir abi,kimseye karşı ne bir yamuğumuz ne bir şeklimiz olmuştur şu zamana kadar.Hiçbiri de çıkıp delikanlılık yoksunu diyemez bizlere.Kimseye kötülük yapmadık bu zamana dek,sadece haddini bildirdik bazenleri.Ama uğraşmaya değmiyor bazenleri,yine aynı kalıyor birileri.

Kara Sevda(Şarkı)

Söylenilecek birşey yok,güzel şarkı işte dinleyin.Ben böyle bir adamım bilen bilir,sürekli yazılarımın ardında.Aslında şimdi düşünüyorum da konuşarak ne kadar sevdiğini ifade etmek daha mı güzel olurdu diye.Bu aşikâr tabi,fakat işler öyle yürümüyor.Bilirsiniz,ben konuşurken pek de böyle değilimdir,hele ki ona karşı.Ne bileyim işte be,bir an için boğazıma düğümlenir kelimeler,abuk subuk saçmalamaya başlayınca bambaşka yerlere gider muhabbet.Yazıda sular seller olan adamın ağzından çıkacak iki kelimeyi bir araya getirememesi de nedir,şaka gibi değil mi?Bu aslında trajikomik ve bir o kadar berbat bir durum,çünkü böyle olunca insanlar genelde yazdığınız sizden çok söylediğiniz size inanıyorlar,siz de söyleyemeyince öyle ortada kalıyorsunuz.Kara sevda böyle işte be abi,yerden yere vuruyor ama hiç çaktırmıyor mesela.İşte size ilk şarkı;

Kimileri Cem Adrian,kimileri ise Cem Karaca versiyonunu sever bu şarkının.Ben ayırt edemiyorum,çünkü dinlerken söyleyenden çok anlatılana bakıyorum.Uzun lafın kısası dostlar;kim ne türkü çığırırsa çığırsın onu görüyorum içinde.

Sana Seni

Bıkmadım bir türlü şu sevdadan,ben bile anlamıyorum nasıl bu kadar sevdim.Hergün ya seni yazıyorum ya da sana yazıyorum.Aradaki birkaç tanesini saymazsak eğer bütün yazılarım senden ibaret oluyor.Ben vazgeçmeyeceğim yine de;seni yazacağım,sana yazacağım ve yeri gelecek seni sana yazacağım.Neden yazdığım konusuna gelelim bir de,aslında bunun pek de kolay bir cevabı da var görünürde.Sırf sen ve bu yazıyı okuyan tüm dünya sana olan aşkımın ve sevgimin boyutlarını kavrayabilsin ve en az 1 kere bile olsa herkes birşey için uğraştığımı,direndiğimi,vazgeçmediğimi görsün.İsterim ki ardımdan''Gerçekten sevmişti''diye ansınlar beni,çok mu istiyorum?Şükür ki herkes bunun farkında,en azından pek çoğu.Bundan kimse haberdar olmasaydı da olurdu;sonuçta yine sevecektim seni,yine seni sevecektim.
Bilmiyorum tabi ama belki bakınca sanki bir''gösteriş''veya''reklam''yaptığım izlenimine ulaşıyordur insanlar.Sizlerden ricam;lütfen inanarak ve amacına uygun okuyunuz dostlar.
Şimdi ise gelelim sana;hoş,senden geçtiğimiz de yok da.Her saniye beynimin büyük bir kısmında,söylediğim her cümlenin derininde,yazdığım her bir satırın anlamında saklısın.Hani güzel bir şarkı sözü vardır''Seni kendime sakladım.''Ben de öyle yaptım diyebiliriz bir bakıma.Yanlış anlama tabi,ne haddime ki seni kendi''malım''olarak bileceğim,bunun insanlığa yakışır bir tarafı yoktur;benim burada asıl söz ettiğim şuydu elbet;
Yazdıklarımda sen,çizdiklerimde,düş ve düşüncelerimde,saniyelerimde.Hayatımın her köşesine bir parça sen sığdırdım,hepsi yine kalbimde birleşiyor;senin yerini tutmuyor tabi,asla tutamaz da.Ama senden ötede kendimi de hatırlatıyor aslında;gün gelir kötü bir adam olmaya kalkarsam sırf bu aşkım hatırlatacak bana nasıl bir adam olduğumu,belki de sen kurtaracaksın beni...

Hitap Eden Şarkılar

Bu şarkılar benden sana,belki dinlersin...

Sana söyleyebileceğim herşeyin ufak bir kısmı diyelim bunlara,umarım beğenirsin...

Amacın Nedir

Yanlış anlamanı istemem tabi,fakat şu son zamanlarda kafamı karıştırmaya başladın.Bu cümlemden senin de beni sevdiğin gibi bir hisse kapıldığımı sanmayasın,çok oldu ki o meseleyi atlattım.Ne bileyim işte,biraz tuhaf.Ne ben tam anlatabileceğim ne de sen tam anlayabileceksin bu durumu,ama öyle.Tuhaf işte,karmaşık,akıl çelici.Düşünmüyor da değilim aslında biliyor musun,yani sanki hiç birşey olmuyormuş ve tüm bunları bana hissettiren içimdeki o amansız karmaşaymış gibi mesela.Gerçeği duymak istersin sanırım,izin ver anlatayım;

Canım acıyor,çok fazla acıyor.Sebebi sen değilsin,sebebi sen bile olsan suçlusu asla değilsin.
Korkuyorum,neden ve neyden korktuğumu da bilmiyorum açıkcası.
Hiç birşey bilmiyorum,bu bilgisizlik beni ürkütmetke şu sıralar.
Mutlu değilim,berbat hissediyorum.
Artık ağlayamıyorum bile;gözlerimden taşarcasına yaşlarım var,ama gözlerimden öteye gidemiyor.
Yaşadığımı bile hissetmiyorum,ne halde olduğumu hatta nasıl hissettiğimi bile hissetmiyorum.

İster inan ister inanma,ama bunların hepsi gerçek.Sana kızgın,kırgın veya üzgün değilim,bunu göze alamam.Neden yazdığımı da bilmiyorum bunları;sanırım yine direncim kırıldı,yine o mutlu maskeyi tutamadım yüzümde.Dayanmaya çalıştıkca daha da kayboluyor direncim,bir gün bir köşede yığılıp kalacağım ya Allah bilir işte...

Bileyim Bildiğini

Daha önce de pek çok kez bu tarz söylemlerde bulunduğumun farkındayım,şimdi de yine aynı istekle karşındayım.Her gün sırf sana pek çok yazı yazıyorum,fakat ne okuyup okumadığından ne de ne düşündüğünden haberim var.Bilirsin işte,tutup da''Okudun mu?''diye sormak da istemiyorum,bir tuhaf oluyor.Aslında sorarsan ben de bilmiyorum;okusan da beter,okumasan da beter.Bilmiyorum be güzel,senden başka bir şey bilmiyorum ben.Ben anlatıyım sen anla işte güzel.Okuyup okumadığın hakkında en ufak bir fikrim yok,ya da hangisini okuduğun mesela;ama okursan söyle lütfen.Neden böyle bir şey istediğimi merak ediyor olmalısın;sebebi ise emin olmak isteyişim,çünkü sen okumuyorsan eğer tüm bu yazdıklarım bir hiçtir.Peki ya gerçekten de okumuyorsan,o zaman nasıl bileceğim bunu.İşim zor,lütfen bana yardım et.Sana göre olmak istiyorum aslında,sana göre bir şeyler yapmak;yani seni üzüp kızdırabilecek şeyleri yapmamak ve seni mutlu edecek şeyleri ise her fırsatta gerçekleştirmek mesela.Bu isteğim sadece seni düşündüğümden,yanlış anlamayacağını biliyorumSeni dibine kadar seviyorum,tıpkı bildiğin gibi;sana sevildiğini hissettirmek ve bu aşkı ölümsüzleştirmek uğruna ne gerekiyorsa yaparım bilirsin
Seni tanıyanlara sesleniyorum;
Eğer bu yazıyı okuyanınız varsa lütfen ona bunu iletiniz dostlar,iyi akşamlar...

Hatıra Defteri

Bugün 02/23/2014,o gün ise bundan tam 45 gün öncesi yani 10/01/2014

O gün belki de yıllar sonrası için ardından bana bırakabileceğin yegâne şeyi bıraktın bana.Belki anımsayamadın,normaldir elbet.O gün o küçük hatıra defterime yazdığın o birkaç kelime ve bu kelimelerin birbirinden derin anlamları.Bilgin olsun diye söylüyorum,bu defteri sonsuza dek taşıyacağım,sırf sen için.Başucumda durur hâlâ,masamın en güzide köşesinde;hep içim sıkıldığımda okurum o cümleleri,her dara düşüşümde ve kararsız kalışımda.Aslında bakınca öyle fazla da bir anlamı yoktur;ama ben anlamına bakmıyorum okurken,kelime anlamının daha ötesinde,bana yaşanılanları,aşkımı ve hislerimi en saf haliyle anlatıyor sanki.Öyle bir yazmışsın ki,sanki beni benden daha iyi bilirmişcesine anlatıyorsun.Oradaki sadece bir kağıt parçası değil,içinde yazan da bir mürekkebin çok daha ötesinde;bunu böylesine anlamlı kılan tek şey sensin,diğer tüm hayatımı da öyle.Şu anda içimden ailesinin yat aldığı o''zırlak''bebenin söylediği gibi''Anlayamazsınız''demek geçiyor adeta.Teşekkür ederim ya,gerçekten teşekkür ediyorum sana.Sebebi yok,varsa bile uzakta.

Hayata Gülenler

Hani hepimizin çevresinde hüküm süren şu uyuz tipler vardır ya dostlar,hani onlar hayata hep olumlu bakarlar sözde.Sizleri bilmem ama bu bana çok yapmacık geliyor be abi,yalandan yaşamak gibi bu.Herife bakıyorsun sürekli bir gülücük de gülücük;ya içi kan ağlıyordur/ağlamıştır onun,ya da sırf hava basıyordur.Belki bazılarınız buna hayatın özünü kavramak diyebilir tabi,ama her ne kadar itiraf etmesek bile hayat genelde kötüdür.İnkâr etmek ya da kaçmak hiçbir şeyi değiştirmez ne yazık ki,bir yerden sonra her şey yine aynı tonda ilerler nedense.

Neymiş efendim pozitif olacakmışım da bilmem ne,bırakın bunları be.Dene de ol bakalım;en fazla 3 olur 5 olur,ama gün gelir en ufak bir noktada tüm zaafların üstüne yıkılır ve direncini tamamen kaybedersin.Ama kötü olduğunu biliyor ve inkâr etmiyorsan zaten 1 adım öndesin demektir,olacak ve olabileceklerin tümüne olmasa da pek çoğuna alışkınsındır.Aslında en büyük antidepresan depresyon değil midir buna göre?Adam gelmiş önüme mutluluktan aşktan bahsediyor,sanki biz bilmiyoruz.Ki sen bunun tahsilini bile yapsan yine çekeceksin,dertler çekmek için değil de nedendir öyleyse?

''Yaa aslanım,işte sana hayat;gül eğlen eyvallah,ama şu pembe gözlüğü takma.''

Trigonometrik Yaşam

Bu aralar matematikten gına gelmiş durumda.Sinüs,kosinüs falan filan derken benim karşılarla komşular karıştı iyice.Yanımdakilerle karşımdakiler iyice karıştı;arkamdan bıçaklayan da oldu,düşman bildiğim adamın iyiliği de dokundu.Bilmiyorum ya,ta bir araf burası.Emin olduğum tek bir kişi var,yalnız ondan eminim.Geri kalan milyonlarcası bile küçük noktalardan ibaret sadece.Eğer ki cidden trigonometrik bir hayat varsa benim üçgenim sadece ben,o ve Allah arasındadır;geri kalanına asla müsade edemem,etmem.Cidden hayat bir üçgen ise ve ben de bu üçgenin G noktasındaysam söyleyebileceğim tek bir şey vardır;bu üçgenin her bir kenarı,köşesi sadece ondan ibarettir benim için.Ondan başka pek çok şey var belki nesnel veya somut olarak,fakat düşününce bunların pek çoğunun gözümdeki değeri sıfırdan aşşağıdır.Para,mal,mülk,özel zevkler,kariyer vb gibi milyonlarca gereksizliğe onu tercih etmem saçma bir karar mı sizce;yanılıyorsunuz,hiç de saçma değil.Bir ailem var bir de o zaten;bir de henüz gerçek yüzünü tanıyamadığım şerefsizler var hayatımda,bir de şerefsiz olduğunu adım gibi bilip sırf terbiyemden ses çıkartmadıklarım.Öyle böyle cins cins pek çok adam karşımda,ama tüm bunlara inat yanımda kalanlarla göğüslüyorum şu hayatı.Çekip gidebilirdim bu hayattan,şu lanet düzene bir son vermek 2 dakikamı bile almazdı belki;ama bu bize yakışmazdı işte,bizi yüz üstü bırakmayanları yüz üstü bırakmak...

Geçtim

Hayat bir yarıştır farz edelim mesela,kimi geçersen 1. olursun?Tıpkı diğer her soruda olduğu gibi bu sorunun da tek bir cevabı var,kendini.Eğer birisi için kendinden,dünyadan,her şeyden geçebiliyorsan onlar ne derse desin kardeşim,sen bu hayatın 1 numarasısındır.Elbette ki herkes kendi hayatının 1 numarasıdır tabi,fakat Allah ve insanlık,adamlık yolunda 1. gelebilmek bunu gerektirir.Ben geçtim,yani en azından öyle sanıyorum.Geçmişim geçmemişim bu saatten sonra neye yarar,sen razı ol da sevilmeye.Söylediklerim,belki de pek çoğu şimdi için anlam ifade etmeyecek şeyler;gün gelir anlarsın,ama umarım o gün hiç gelmez.Çünkü sen onu anlamaya başladığın vakit dünyanın o lanet yüzü karşına çıkmış demektir,seni bilmem tabi ama buna asla razı edemem ben gönlümü.Kendimden,ondan,bundan,başkalarından ve tüm dünyadan geçmek ve herkesi her şeyi tek seferde silip atmak bir yana dursun;ama sen hepsine değersin.Belki bunun farkında değilsindir,hatta belki sen de tıpkı benim yaptığım/yapmaya çalıştığım gibi kendini başkalarının sağlık,huzur ve mutluluğuna adamışsındır;eğer öyleyse bir kez daha sevinirim,çünkü başkaları için bir şeyler yapan birine bir şeyler yapmak bir anlamda sevap neticesidir.Tamam,belki biraz saçma olabilir fakat anlaşılır bir durum bu.İnsandan insana geçen yegâne bir şey,ama daha da iyi bir yanı ise daha ötesinin olmayışı...

Diyorlarmış

Herkes herkesin ardından bir şey söylüyordur elbet,dünyanın çivisi çıkık ne de olsa.Ben hepsini biliyorum aslında;aşkımı karalayanları mı sayayım,sana laf edenleri mi,yoksa aşkıma inanmayanları mı sayayım sana,ya da beni sana küstürmeye çalışanları mesela.Herkesin ağzına bir laf vermişler,onlar da ciklet gibi çiğner olmuş nedense.Her nedense herkesin hep diyeceği bir şeyi olmuştur şu hayatta,ister iyi ister kötü oldun yine de içimizde birtakım hisler.Alıkoyamayız bazen kendimizi,lafımızı sakınamayız belki;ama hayat böyle değil,yine her şey köprüyü geçene kadar bu müessesede.Misâl bak bana;ben ezelden bilirdim kimin ne halt olduğunu,zaten bu yüzden takılmadım dostum dediklerim bir bir arkamdan bıçakladığında.Kâin değilim ben,sadece 1-0 öndeyim diyelim.Varsın biz yolumuza bakalım be güzel,onlar da cin ali hesabı atıp atıp tutsunlar.
Sen beni bilirsin ben seni be güzelim,bundan öte sadakât mi var?Gözüm arkada değil,çünkü biliyorum ki sen de biliyorsun sana olan aşkımı ve derecesini,senin için neleri göze alabileceğimi ve aldığımı.Yani demem o ki güzel;bir gün olup göçüp gidince''Hiçbirşey yapmadı.''diyemeyecekler ardımdan,her ne kadar hissettirmesem de çok şey yaptım ben.Yaptığım bilinsin,ama ne yaptığım değil;o da bana kalsın,er geç çıkar nasıl olsa.Şimdi yine düşleme vakti seni,bir nevi meditasyon yani.Ne yapıyorsun bilmiyorum ama umarım mutlusundur,hadi bana eyvallah güzel...

Serum

Şu son günlerde yazmayı biraz azalttığımın farkındayım,bunun için sizlerden özür dilerim.Bazen yoruluyor tabi insan,ben de yoruldum;ama yazmaktan değil,yazdıklarımın bana hatırlattığı gerçeklerden.Gerçekten yorulmak şu hayattaki en aşşağlık durumdur belkide,çünkü engellemenizin ihtimali bile olmayan ve her yerde her zaman olan bir şeydir gerçeklik.Ondan kaçamaz,ona sığınamaz ve kendini ispatlayamazsın;onsuz yaşayamayacağın gibi onunla da yaşayamazsın.Bir ömür böyle gelip geçer işte,sanki gerçekle iki sıkı dost gibidir insan;hem kavga eder hem de barışırlar mesela.Bir de birileri vardır,özel insanlar vardır hepimizin hayatlarında.Bu insanlar adeta bir serum gibidir,sizi gerçeğin tüm bu acısından ve hayatın tüm bu keşmekeşinden yalnız o kurtarabilir.Böyle bir şey olduğunda hemen anlarsınız o kişinin sizin serumunuz olduğunu,elbette ister istemez bağlanmaya başlarsınız ona.Ama her serum biter tabi,her içki,her ilaç biter.Bitenler sadece bunlardan ibaret değildir tabi,günü gelir her şey biter.Bitmeye mahkûmuz biz insanoğlu,bir o kadar da bitenleri anımsamaya.''Bitenle bitilir mi?''derseniz eğer,bitilir.Bitmek kaybettirmez insana,ama bitenler kalanları acıtır.Bitenle kalmaktansa bitenle bitmektir hayatın özü,ne de olsa öyle ya da böyle hepimiz bitmeyecek miyiz sonuçta?Bitmek belkide en güzel şeydir,seni yaşatan için bitmekten öte teşekkür olmaz.Birileri veya birşeyler için yaşamak,sonra da onlar için ölmektir hayatın özü...

Daha Kötü

Her gün en kötüye doğru yol alıyorum sanki,her günümde daha kötü ve daha da kötü.Aslında olmak istemiyorum böyle,ama kendimi ben kontrol etmiyorum.Her an seni düşünüyorum,her saniye;seni her düşündüğümde olmadığın gerçeği bir ur gibi saplanıyor beynime,olamayacağın gerçeği.İçim içimi parçalıyor her gün,ama aşka dur diyemiyorum;nice hazretlerin diyemediğini ben de söyleyemiyorum,ne sana ne kendime''seni sevmiyorum''diyemiyorum.Acı,kötü,berbat,daha kötüsü olamazdı belki ama gerçek olan bu.Tam alışmaya başladığınızı sanıyorsunuz kötüyle,sonra bir an,bir bakış,bir his her şeyi darmaduman ediyor.Ben yine her zamanki ben,şimdi de her zamanki gibi bir şans isteyeceğim,başka çarem yok.Bu böyle gidiyor işte;ben yandıkça sen yakıyorsun,sen yaktıkça ben yanıyorum.Ama seni hiç suçlamadım ben,suçlamalarına izin vermedim ve vermem de.Haikâti biliyorum ben,sadece gün geliyor dayanamıyorum bazen.İçim bir garip,biliyorum hep böyleydi ama bu sefer başka.Eskiden kolaydı direnmek,günleri sayardım azalırdı;ama acıdıkça biz de paslandık her insan gibi,ben de yitirdim her insan gibi direncimi.Yitirilmemiş bir sevdam kaldı,onu da herkese inat sonsuz yaşayacağım;belki de benim sayemde görebilecek insanlar sonsuz aşkın olup olmadığını.Bitmesine razı olamam bu aşkımın,hem kendime hem de sana yaptığım bir saygısızlıktır.İnsanlığa sığar mı sözden dönmek,ya da adamlığa?Sığmaz,ben de çoğu kişinin bildiğinin aksine bir''delikanlılık''yapıp yaşatacağım sonsuza.Böylece sonsuzun olduğuna inanıp imkânsız inancından vazgeçecek kâfirler...

Bendeki Sen

Kendimdeki seni senden çıkarttım ki bana gelesin.Susuz mevsimin yapraklarında adeta bir çiğ tanesi gibi büzülüp gitmekten bıktım.Bana yakışan bu değildi tabi,bize yakışan.Ne olduysa birşeyler oldu ve kendimizi bu noktada bulduk.Bazen istedik,fakat bazen ise mecbur kaldık birşeylere;kendimizi anlatamadık çünkü biz hep yalnızdık...

Yalnızlar birleşemez diye bir kâide mi vardır,yoksa bu da kaderimizin bir cilvesi mi demeli,daha doğrusu benim kaderimin.Kabul,inat ettim belki,belki istemedim;ama ne yapabilirdim sen söyle,ben bu aşkı gömecek kadar güçlü değildim.Nasıl olsa beni anlıyorsun,ama nasıl hissettiğimi bilmeni istemiyorum biraz da;çünkü bilirsen hissedersin,sen bunu hissedersen canın yanar,senin canın yanarsa ben biterim.Bitmekse bitmek tabi ben razıyım;ben biterim bitmesine,ama senin saçının teline dahi zarar gelse bitmekten beter olurum...

Belki birşey ifade etmiyorumdur,ne de olsa yine aynı laf kalabalığı;neymiş efendim seni seviyormuşum,eğer ben seni sevseydim tam severdim diyeceğim ama ben bunu zaten yaptım.Herkesin gevelediği şey aşkın geçici olduğu,ama her ne olursa olsun inanmayacağım ben buna ve her ne olursa olsun hiçliğe teslim etmeyeceğim içimdeki seni.Bana huzur veren,şu fani dünyada hakiki mutluluk veren tek şeysin sen,sen yoksan yok...

Onun İçinse

Ne yaptığının,neden,nasıl ve kime yaptığının bir önemi yoktur;eğer onun için yaptıysan gerisi basit bir teferruattan ibaret sayılır.İster inanın ister inanmayın,ama dünyanın kuralı bu;güneş bir doğup bir batarken,köpekler ağaçların altına işeyerek ekosistemi yerinde tutarken,ismi lazım olmayan bazı kişiler ülkeyi oyuncak gibi oynarken ya da 13 yaşındaki çocuk motor köpürtüsüne ağlarken bizim de yapmamız gereken''O''dediğimiz kişi için birşeyler yapmaktır sadece.Ne olduğu önemli değildir,fakat bunu her ne kadar kanunlar çerçevesinde olmasa bile dinsel kurallar açısından da gözden geçirmek gerekir.Adam öldürmek mesela,pek çok günümüz dram dizilerinde çelişki yaratmak için kullanılan 1 numaralı etkendir bu.Her zaman için niyeti göz önünde bulundurmak cehalet olacaktır,sonucu biraz olsun öngörebilmek bile süreci fazlasıyla kolaylaştıracaktır.Onun için kanuna karşı gelebilirsiniz,bence bunda bir problem yok;fakat çiğnemiş olduğunuz bu kanunun diğer insanlara zararı olmadığı sürece.Mesela kastettiğim şey onun sağlığı aciliyetteyken biryerlerden para edinmek gibi.Ne yapmaz ki insan,en kolayı da ölmek.Birisi için ölmek her yiğidin harcı değildir tabi;ama yaşamak da öyledir,hayata inat sırf onun için yaşamak ayrı bir cesarettir kimi zaman.Biliyorum yazdıklarımın pek çoğu oldukça saçma karşılanabilir ölçüde,anlatmak istediğim asıl şeyi anlatamadığımın farkına varınca iyice saçmalıyorum işte ben de.

Doğruculuk & İspiyonculuk

Öyle bir araftayım ki,kâidesi yazılmaz buranın.Bilenler az çok neden bahsettiğimi çıkaracaklardır elbet,bilmeyenler ise aynen benim yaptığım üzere bön bön bakmakla yetineceklerdir sadece.Sevdiklerimi korumak istiyorum sadece,tabi onların yanında umurumda bile olmayanlar da var.Benim tek yapmaya çalıştığım bu,ama nasıl?Bildiğim fakat başkalarının bilmediği son derece büyük bombalar olduğunu söyleyebilirim;sizce bunları söylemek ispiyon mu olur yoksa doğruculuk mu?Buna müsade edemezdim,belki diğerleri bilmiyordu fakat onların sandıklarının çok daha ötesinde ve lafı dahi edilemeyecek boyutları vardı bu olayın.Ben de bu yüzden içindeyim ya işte,birilerinin üzülmesini engellemek,onları korumak ve belkide başka birilerine haddini bildirmek için.Yapmalı mıyım yapmamalı mıyım bilmiyorum.Yaparsam herkes gerçeği öğrenecek,yapmazsam da er geç öğrenecekler zaten;yapmazsam da bunu bilip sakladığım için suçlu duruma düşeceğim,düşmesem bile fazlasıyla vicdan azabı çekeceğim.Bu işin sonu nereye çıkar bilmiyorum,söyleyemeyeceğim bir sebepten dolayı olayın hem içinde,ortasında ve de dışında oluşum ise başka bir düğüm galiba.Bunu bilirse canı yanacak,bilmezse de canını yakana dostlukla bakacak.Bilmiyorum be dostlar,zaten abinizin başı bir gün berrak olmadı;hep bulanık,hep dağınık benim kafa.Size de balataları sıyırtmak istemem,hadi bakiyim eyvallah sizlere...

Pasif

Bazen her ne kadar dışında da kalmak istesek hayat bizleri bazı olayların içinde kılıverir.Buna kaderin cilvesi mi demeli,yoksa şükür mü etmelidir bilinmez.Her ne olursa olsuniyi veya kötü birşeyler sunar hayat.Bazen bizim ilgimiz olmayan bir durumdan pasif bir şekilde sorumlu kılınmamız dünyadaki adalet anlayışını doğrudan çürüten biretkendir.Başka da çaremiz yok tabi,biz de diğerleri gibi bu suyu çıkmış dünyada birileri adına birşeyler yapmak zorundayız.Tabi bu durum her zaman aleyhimize işlemeyecektir elbet,hayat yine tıpkı her zamanki gibi beklenmedik sürprizlerle kapımızı çaldığında da pembe gözlüklerimizi takınmak yerine işlerin yine aynı noktaya gelebileceğini düşünmemiz gerekir.Hayat u abi;hep bir sürpriz,hep bir heyecanla bizleri bekleyen şakacı bir çocuk.Bir de''Çocuk gibi davranma!''derler insanlara,böylesine çocuk beyinli birhayatta bu imkânsız birşey değil midir sizce de?Bu adildeğil,fakat adalete de ihtiyacımız yok aslında.Neyse,yine kafanızı karıştırmadan öncegitmeliyim.Zaten ders bitiyor,çıkışta görüşmek üzere dostlar...

İlgi Muhasebesi

Son günlerde gerçekleştirdiğimiz icraatlarla birlikte gerek ülke ve gerek dünya çapında küçük çaplı da olsa ses getirmeyi başarabildik.Böylesine bir ün sağlamak gerçekten hayret ve bir o kadar da mutluluk verici.

Dünya çapındaki tüm hayranlarıma teşekkürler,sizi seviyorum♥
/Thanks for my all fans,I love you ♥

Twitter'da #AlptugunMekan hashtag'ine öneri ve görüşlerinizi bekliyorum
/I'm waiting for your comments and questions in #AlptugunMekan hashtag on Twitter

Bu kısa anonsun ardından sizlere bir kez daha teşekkürlerimi iletmek isterim.Düşüncelerinizi merak ediyorum dostlar,iletişim bölümümüzde verilen bağlantılardan bana ulaşabilirsiniz.Açıkcası ben bile nasıl ve neden böylesine bir popülerliğe kavuştum anlamış değilim,işte bu yüzden siz değerli okuyucularıma ihtiyaç duyuyorum.Bana beni neden takip ettiğinizi,beni nereden keşfettiğinizi ve benim hakkımdaki görüşlerinizi dile getirmenizi rica edeceğim sizlerden.Benim için okuyucum her zaman bir adım önde olmalıdır,kimselere açamadığınız sıkıntılarınız,dertleriniz ya da aşk hakkındaki sorularınız varsa bu ayyaş adamın kapısını çalabilirsiniz mesela.Şimdi bazılarınız dese ki''Ulan senin kendine hayrın yok,bize nasıl olacak?''siz de haklısınız tabi.Lütfen benimle iletişime geçin dostlar,sanki duvara söylüyormuş gibi hissetmeye bir son vermek istiyorum.Son söyleyeceğim ise;
Bu ilgi ve takdirinizi asla karşılıksız bırakmayacağım dostlar,ne mutlu faydam dokunduysa sizlere...

Sorgulamadım

Meşhur bir uydurma çıkarmışlar birkaç,ergenlik adını verdikleri fütursuzlaşma faciasının kişilere kendilerini sorgulattığını öne sürüyor birileri,siz de akıl edip''nereden biliyorsun?''dediğinizde klasik ve bir o kadar iç bunaltıcı olan''Biz de yaşadık''cevabını veriyorlar.Kendini sorgulamaya neden ihtiyaç duysun ki insan,akıl kârı değil bu.Emin olursun,inanırsın ve de yaparsın,bu kadardır.Bazı şeyleri uzatıp bunaltılı hale getirmenin bir alemi yok.Bazı şeyler basit mantıkla ilerler,tıpkı hayatınızın her alanında karşınıza çıkan basit ve aşşağlık insan sürüleri gibi mesela.Her şeyin mantığı ve derin bir felsefesi yoktur hayatta,hatta o kadar ki hayat bu yüzden son derece sıkıcı ve acıtıcı bir hale gelir.Basitte karmaşıklık aramak sadece onu başınıza sarmaya yeter,lanet olsun diyerek uğraşından vazgeçmek de bir tercihtir,hem de bu gibi durumlarda gayet yerli yerindedir.Beklediğiniz kadar güzel,uzun veya derin değildir hayat;her zaman size karşı bir ukalâlığı olmuştur,haliyle sizin de tek yapabileceğiniz şey suratına tükürüp bu 3 kuruşluk hayatın olmayan keyfini çıkarmaktır.Onu sevebilirsin ama asla onunla birlikte olamazsın;ben hayattan nefret ediyorum diyenler var,zaten hayat da size öylesine bayılıyordu ki kelimelerle anlatamam.Bu da böyle bir melet;atsan atılmaz,satsan satılmaz.Başlı başına bir ucubelik timsali gibi gözükse de olumlu yanları var mı gibi sanki ne?

Sana Yazmak

Sana yazmak değişik bir şey,eminim okuyucularım da bunun farkına varmıştır.Bazen duvara yazmak gibi bu,ne de olsa okuyup okumadığın hakkında en ufak bir fikrim olmuyor çoğu zaman.Tabi okuyucularım için daha da ilginç bu durum,onların pek çoğu senin var olup olmadığını bile bilmiyor mesela.Sanmıyorum okuduğunu,okuyorsan da canıma minnet tabi.Okusan da okumasan da yazıyorum işte,yazmak zorundayım.Çünkü bir gün sen veya bir başkası okuduğunda aşkımın bu kadar''basit''olmadığını bilmeli.Senin için yazıyorum,seni yazıyorum,sana yazıyorum.Tek dileğim umarım okumuşsundur Senin Kitabın ve son yazdığım diğer yazılarımı.Ama içim rahat,çünkü okusan da okumasan da beni ve sana olan aşkımı bildiğini biliyorum.Diğerlerinin ne dediği umurumda bile değil;sen biliyorsun ya,rahatım artık.Üstümden nasıl bir yük alıp beni nasıl mutlu ettiğini tahmin bile edemezsin.Farkında bile olmadan beni ne kadar mutlu edebildiğini,bana neler yapabildiğini(olumlu anlamda) sana söylesem şaşar kalırsın.Daha önce çoğu kez yaptığım gibi yine teşekkür ediyorum sana,iyi veya kötü herşey için.Ama ne yazık ki tek yapabildiğim teşekkür etmek sadece.Belki yine aynı noktaya geleceğim,fakat eğer bana bir şans verseydin çok daha fazlasını yapabilirdim.Bunu bir kez daha söylediğim için üzgünüm,ama kalbime meydan okuyamayacak kadar acizim yanında.Neyse,daha fazla canını sıkmadan gideyim ben en iyisi,hoşcakal...☺

Mut(suzum)

Yine mutsuz ve tatsızım bugün,sebebi o ya da bu değil,sen bile değil hatta.Farkındayım sen bana bir şey yapmıyorsun,aksini de söyleyemem elbet.Sadece çok iyisin tamam mı,biraz fazla iyisin.Bilmiyorum içimden geçenlerin ne olduğunu,ama sanırım anlık bir mutluluk eve dönüş yoluna tüm gerçekleri yüzüne çarpıyor insanın.Ne olursa olsun,nasıl olursak olalım;yine de içimden geçenlerin olmayışını bilişim acıtıyor olmalı canımı.Hiç bir şey bilmiyorum yine şu aralar,bilmek istemiyorum,yaşamak istemiyorum ve hiç bir şeyden tat almak istemiyorum.Mutluluk bana kötü geliyor,en ufak bir mutlu oluşumda sanki tüm bu mutluluğun acı bir şekilde son bulacağı ve bir daha hiç olmayacağı geliyor aklıma.Bazen gülümserken bile canım yanıyor,sanki içten içe bir daha hiç gülemeyeceğimi düşünüyormuşum gibi.Ne düşündüğümü bile bilmeksizin adeta bir sap gibi yaşıyorum,günler hızla geçiyor ve ben yine aynı ben,sen yine aynı sen.Depresyon dedikleri bu sanırım,durup dururken ardı arkası gelmeyen bir mutsuzluk ve bıkkınlık.Yok ama sanki uykum varmış gibi hissediyorum,bazen de kendimi uçsuz bucaksız bir uykunun en derinine atmak istiyorum.Yorgunluk bu,en gerçek yorgunluk.Daha şimdiden yorulmak,düşüncesi bile kötü;ne zaman yıkılırım dersen,o da yakındır elbet.Sanırım bir kez daha profesyonel yardım almak iyi olacak,başka yolu yok gibi gözüküyor.

Laf Edersen!

Bak çocuk,seninle daha fazla diyaloğa girmeyeceğim.Bundan sonra ne yaparsan yap umurumda dahi değilsin.Ama sakın,sakın ha aşkıma laf etme.Bütün küfürleri edebilirsin,ne de olsa hepsi peşin peşin.Ama aşkıma edeceğin en ufak bir söz ferman sayılır bizim buralarda.Kendi fermanını kendin yakmadan uzaklaş buradan.Bundan sonra ne sen bana ne de ben sana,ama sakın bana buradan yaklaşma.Sen ve ucubeler,hepiniz aşkın benim zayıf yanım olduğunu sanan fütursuzlarsınız;ama aşk benim güçlü yanım,bana sınır tanımama imkânı sağlayan tek şey bu.Ne oldu beyefendi,sanırım zekânız bu cümlelerin zerresini anlamaya yetmediğinden aklınızca yazılarıma da b.k attınız.Ama ben ve dostlarım,sırf senin gibilerine inat yazıyoruz.Tüm dünya okuyor,çoğunluk beğeniyor;eleştrileri dikkate alırım fakat bir serserinin sözlerini asla.Sana diyeceğimi dedim koçum,aşkıma en ufak bulaştığın takdirde günah benden gider haberin olsun.Birdaha aşkıma,ona veya da aileme edeceğin herhangi bir laf senin sonun olur.Sanma ki ben senin gibiyim,kaçmam;sonunda ölüm bile olsa kaçmam,hele de senin gibilerinden.Benim gibileri çok gördüğünü söylüyorsun,ama onlar sadece benim''gibi''olabilir,ben hepsinin ötesiyim.Bu sözlere kulak ver çocuk;çünkü değil bunları,bunlar gibisini bile asla duyamazsın birdaha.Son sözümü söyledim,bitti gitti.

İyi Seçeceksin

Sağında solunda dolanan adamları iyi seçeceksin;kardeşim dediğin adamı da sağ kolum dediğin adamı da bileceksin.Günü gelir en ufak birşeyde sırtarır bilmem kimin çocukları.Mesaj olsun bu birilerine;

Benim yapabileceklerim güç kuvvetten ötedir,ayağını denk alacaksın evvelden.Haa yere sermesini de bilirim o başka,ama işe yaramaz tabi.Şantajı sevmem,gerekmedikçe kullanmam da.Zaten o işin basit kısmı tabi,başlangıç.Senin unutmaman gereken şey benim sınırsız olduğum,öyle senin gibi 3-5 serserinin koyduğu kuralların ötesine gidemeyecek olsaydım bana Alptuğ demezlerdi.En fazlasına hazırlıklıyım ben,işte bu yüzden yenemezsin beni.Rezil et,etrafımdaki herkesi al benden,adli birşeyler yap mesela ama hiç birşey olmaz bana.En sonunda öleceğiz hepimiz,tıpkı olması gerektiği gibi;hapiste ölmek ya da evde ölmek birşeyi değiştirmez.Kimleri rezil ettiğim oldu,ayağıma kapandırttıklarıma şahit pek çok kişi.Arkamız var tabi bizim,belli bir camiamız,bilenlerimiz var.Eğer beni bilemediysen git bana en uzak olan adama sor beni,bol bol anlatır sana.
Her ne yaparsam yapayım hiç bir zaman birileri kadar puşt olmadım ben,öyle bir anlık sinirle ağıza alınmayacak şeyleri tek celsede kusmadım içimden.Ama diyorum ya,yeri gelir ben de vazifesiyle yaparım.Sen sanır mısın ki bizim ağzımız laf yapmaz.Öyle bir yapar ki,sen bile ... ... ... yani.Diyecek birşeyim yok,okurlarımın yanında terbiyemi bozarak küçük düşemem.Dünyanın her tarafından her saniye takip ediliyorum,istesem seni tabiri caiz ise donuna kadar ifşah edip tüm âlemin maskarası da yapardım ben.İnsanlığıma ver işte,bir daha da dibime yanaşma!

Kanıtladım

Şu sıralar çok formumdayım,herzamankine nazaran bu sefer''mutlu''olduğumu söyleyebilirim.Çünkü sizlerin de bildiğiniz üzere pek çok şey yaptım,herbirinin bir amacı ve sebebi vardı kendine göre.Ama bu sefer finale geldik sanırım,jübilemizi yapacağız fakat yine sahalardayız diyebiliriz.Bu zamana kadar yaptıklarımın pek çoğu yanlış anlaşıldı veya istemsiz olarak kötü sonuçlara sebebiyet verdi,kimi zaman da kendi düşündüklerine inandı insanlar.Bir aralar ne yaptığımı,neden yaptığımı ve kim olduğunu hiçbir şekilde anlatamadığım da oldu tabi,bir süre aldırış etmedim fakat biryere kadar tabi.
Ben sadece yazı yazmadım,kitap çıkarmadım.Ben aslında çok öte birşey yaptım,uzun zamandır olması gerektiği üzere kendimi kanıtladım.Elbette ki bu saatten sonra geçmişi yakacak halimiz yok,ama en azından beni bilmeyen insanların o kötümser bakışları kalktı üstümden.
Birşeyler yaptım ben,yeri geldi sevdim,yeri geldi sövdüm,yeri geldi sesimi çıkartmadım;ama herşey açığa çıktı artık,kimseden yana şüphem olmaksızın rahat rahat ilerleyebilmek tam da istediğim şeydi.İnsanlar değişmedi tabi,yine kimin ne mal olduğunu adım gibi biliyorum;ama onlar da benim kim olduğumu biliyor,uzun zaman sonra bile olsa gerçek bana döndüm artık.
Birşey başarmadım ben,övünülecek veya saygı duylacak şeyler yaptıysam da bilmiyorum;emin olduğum tek şey artık etrafımdakilerin gözlerinin arkada kalmaması gerektiğinin farkına varmış olması.Herkes herşeyin farkında,hâlâ dönerek ilerliyor dünya...

Kendimle Buluşunca

İnsanın kendini bilmesi her zaman en büyük erdemdir şu hayatta,yanlışlarını,hata ve kötü yanlarını bilmek.Pek çoğuna göre bir artısı olmayacaktır elbet,fakat diğerlerinin yaşadığının aksine bir başka yaşamaktır hayatı.Bu bazen bir buluşmadır,bazen ise bir savaş.İrade ve nefis,iki vazgeçilmez unsurudur hayatın.İrade nefsi yok eder,nefis iradeyi güçlendirir.Sonra gün gelir,tıpkı her hikâyede olduğu gibi aşık olur insan.Aşkı bu kadar zor kılan da budur aslında,nefis ile irade arasında tükenmek.Kimi zaman deva,kimi zaman lanettir bu yüzden aşk.Bazen tüm nefsi yok eden aşk,bazen hem gözü hem de nefsi köreltir.
Kendinle buluşmak,sırat veya drama köprüsünde son bir defa iç çekmek.Kimse pişman olmaz aşktan,gün gelip son dediğimiz o vakitte son kez kendimizle buluştuğumuzda bahsedebileceğimiz son şeydir aşk.Aldatır insanı,sanki ona kötülük yaptığını düşündürür,bundan zevk alır aşk.Ben aşka alıştım,o da bana;şimdi ikimiz de sarhoş,ikimiz de ayyaş.Aşka kızmak olmaz,ona dert yanmak,lanet etmek bize yakışmaz;çünkü her ne olursa olsun mutlaka bir parça O var içinde;ona değil kızmayı,gözlerine bakmayı bile tereddütle karşılayan ben bunu nasıl yapardım sizce.
Biliyorum,olanlar ve olacak olanların düşüncesi sizlere zor olduğunu düşündürüyor,fakat bir Allah'ın kulu da demiyor ki;aşk zoru kolaylaştırıyor.Bu da benden son bir vecize olsun dostlar,eğer bir tanecik anınıza yoldaş olabildiysem bana güvenin.Kendim için birşey yapmıyorum ben,zaten yapsaydım adı aşk olur muydu?

Senin Kitabın

Son derece açık konuşacağım,muhtemelen sen de farkındasın söyleyeceklerimin.Hani şu bahsettiğim kitabım var ya,sana yazdım işte onu.Her sayfası,cümlesi,kelimesi senin için aslında.Yazarken pek çok gerekçem vardı elbet,fakat bir yerden sonra ben de tüm bunların birer bahane,gerçek gerekçemin ise sadece sen olduğunun farkına vardım.Tabi bugün söyleyemedim bizimkilerin yanında,her ne kadar doğru bile olsa yanlış anlarlardı;ama bil,ilk sana vereceğim.
Yazarken tek kaynağım sendin aslında,ben sadece yapmak istediklerimi,kaçındıklarımı ve nasıl hissettiğimi yazdım.Ama en çok da okuyanların beni bulmasını istedim içinde,seni ve beni.Bu kitabın bendeki yeri çok farklı aslında.Hani derler ya,her kitap bir dünyadır diye;onun içinde öyle bir dünya kurdum ki,hiç gerçekleşmemiş hayalim onun içinde can buluyor.Aynı fikirde değiliz muhtemelen,zaten bu yüzden.Düşündüm,sanırım ne hissettiğimi bilebilseydin kafamdaki hayali bir bakıma kurabilirdin.Yanlış anlama,senden bana benim duyduğum derecede veya en ufak bir aşk duymanı beklemiyorum,senden şans da istemiyorum.Beni deli bir yazar gibi düşün sen;düşünmeden,sadece kalbimdekileri yazıyorum işte.Merak etme,en kısa zamanda basım için kolları sıvadım.Mart'ı bulur muhtemelen,ama er ya da geç vereceğim.Bu şarkı da sana gelsin madem,iyi akşamlar...
(Yanlış anlaşılmasını istemem,amacım siyaset değil,sadece Cem Karaca)

Yine Sensin

Bugün yine diğer günlerden bir gün,konumuz da yine sen.Pek çok gün var tabi,365 tane yegâne gün var bir senede.Ama yalnızca tek bir sen var,bir sen.Bir de seninle ve sensiz geçen günler var,sorsan haddi hesabı yoktur bu günlerin.Değil günlerin,saniye ve saliselerin dahi önemi büyük.Tıpkı saniyede bir nefes alıp vermek gibisin sen,göz kırpmak,gülmek,ağlamak,yaşadığını hissetmek gibisin aslında.Zamanla ölçülemeyecek bir güzelliğin ta kendisisin,sen bunu inkâr bile edecek olsan bu böyle.Tüm zamanımı sana adamak mesela,ben de öyle yapıyorum diyelim.365 günün her saati,saniyesi ve anında seni düşünüp hissetmeyi düşün mesela.Elbette böyle bir fikre kapılacağını düşünmüyorum,fakat yine de söylemek istedim;
Eğer birgün senden başkasını sevdiğim hatta sevebileceğim ihtimali dahi olursa o gün benim selâmın okunduğu gündür,çünkü insanlığım ve adamlığım çoktan ölmüştür.Sanma ki sana ifade etmeyişim azaldığından,tek sebebi seni sevmeyen birine seviyorum demenin anlamsız olmasa bile biraz buruk olması.Yine söyleyeceğim,seni seviyorum♥
Normaldir elbet öyle olmadığını sanman;çünkü bitirmek istemiştim bir zamanlar,bunu yapmanın tek yolu ise seni böylesine sevdiğimi benim bile bilmememdi.Ama madem kaçış yok,öyleyse ben de sımsıkı sarılıyorum aşka,ne olacağı umurumda olmaksızın ve karşılık beklemeksizin doyumsuzca...

Yanar Yanar

Yürek bu be kaptan,yanar da yanar.Yeri gelir donarım,susarım;sonra o gelir,sanki bir kibrit tanesi.Elde mi erimemek,tüm zırhını bir yana bırakıp en saf ve çaresiz halini sergilemek.Cesaret işidir bu,çünkü insan vahşi bir hayvan gibidir;sırf korkusundan vahşileşir.Kimileri vardır ki kas katı kesilmiş vücudunun içinde narin bir kelebek.Kimilerine göre zorunluluktur bu,yaşamak ve acı çekmemek için bunun gerekli olduğunu sanarlar mesela.Kimileri de benim gibidir,bu sebepten veya başka bir sebepten kendimizi böyle kaba ve fütursuz tanıtırız.Amacımız kimi zaman dünyadan uzaklaşıp o mutlu olacağımızı sandığımız iç dünyamızda kaybolmak,kimi zaman ise kendimizdeki kederi ve acıyı diğerlerine bulaştırmamaktır.Uzak yaşamak,yaşamdan uzak,nefesten uzak ve diğer herşeyden uzak yaşamak.Uzak yaşamak çoğu zaman için kolaydır,uzak yaşayamayacağınız 3 şeyden ilki aşktır ama.Eğer bunu yapabilseydik kat ve kat kolay oludu yaşamak,ama bir amacı olur muydu derseniz,tartışılır elbet.

Çılgın Gibi

Ne olursa olsun çılgın gibi yaşayabilmek isterdim hayatı.Deliler gibi sorumsuz ve düşüncesiz davranabilmek,üstüne üstlük karşılığında azar yememek.Sorumluluk olmasa mesela,tüy gibi uçuşsak herbirimiz göklerde.Dünyayı 3 günlük değil de sınırsızmış gibi yaşasak,umursamaya değer birşey olmasa.Tüm gün eğlensek,para ile derdimiz olmasa.İşte o zaman ne kavga kalırdı ne de savaş,fakat o zaman da birbirlerimizin umurunda olmazdık.Sanırım birilerinin hayatında bir yer edinmek için onlara bizim ve onların bize işlerinin düşmesi lazım ha?Ama ben inanmıyorum,sene olmuş 2014,dünya menfaat dünyası değil.Birgün o da olur mu dersen onu bilemem.Deliyim ki zaten ben,neden konuşuyorsun benle?Bütün gün bilgisayarın başında klavyeye basarım,sen de beni paralellerin yönettiği bir ayakkabı sanarsın mesela,üzgünüm ama dolar yok kutumda.Benim ne bir fikrim vardır ne de bi düşüncem zaten,belki Erol Büyükburç değil ama bizler kesin saksıyız.Düşüncemizin değeri yok ki.Mahkeme denilen biryere çıkıyorsun bütün gün dıt dıt dıt,sonrası yok işte.Hani sözde genciz ya,aklımız bir karış havada falan bilmem ne;o gençliğin verdiği birşey değil hanım abla,beni siz delirttiniz.Halüsinatif haller bunlar,olur öyle takma kafana.Sen yaşamaya bak,ne ülke,ne dünyayı salla.Siyaset desen halkın insafına kalmış,ekonomi desen girişimciler çakalın teki.Peki ya biz ne yapalım,dans edelim mesela.Gelin,siz de delirin;delirmek çoğu zaman için kurtuluşa açılan bir kapıdır misal.Hadi şimdi biraz televizyon izleyin de beyninizin sifonu çekilsin,sonra da istediklerini yapın.

Bir Bildiğimiz Var

Bir bildiğimiz var elbet bizim de,artık eskiden olduğu gibi bütün günü boş boş laklaklarla değil de gerçekten birşeylere adanmış icraatlarla yapıyoruz.Bu o kadar keyif ve gurur verici ki,tahmin dahi edemezsiniz.Mesela aşık olmak,işte bu yüzden vazgeçmedim aşktan,vazgeçmem de.Kimilerinin aksine birşeyler kaybettirmekten çok birşeyler kazandırdı aşk bana.Aşk mutlu olmayı gerektirmez,çift taraflı olması gerekmez,aşka tek gereken tüm bu kudreti omuzlamayı göze almış birisidir.Ben bu yola çıkarken neler olabileceğini bilerek çıktım elbet,ne olursa olsun benim için değişmezdi çünkü.Hiçbirzaman hazırlıklı değildim elbet,nasıl olabilirdim ki?Her ne olursa olsun gram pişmanlık duymadım,her ne yaşarsam yaşayım daha fazlasını istedim,acı bile olsa.Karşıma çıkanlar hayat hakkındaki görüşlerimi duyduklarında benim bu görüşlerimi nereden edindiğimi sorarlar genelde,ben de''düşündüm.''diye cevap veririm.Fakat her nedense onlar bunun imkânsız olduğunu hissine kapılır,çünkü günümüze baktığımızda benim düşünceme sahip olanların 13-15 yaşlarında sıradan gençler değil de tasavvuf hakkında uzun tahsilatlar yapmış kişiler olduğunu görürüz.Ben düşünmeye bayılırım,kavram karmaşası ve paradokslara doyamam genelde.Çocukluğum boyunca hep düşündüm;yaşıtlarım akşama ne yemek olduğunu düşünürken ben bütün bir insanlığı düşünürdüm.Tabi onlarınki daha önemliydi,ama şimdi işler değişti.Artık düşünen belirli bir saygınlık görüyor,bunun ötesinde gerçekten de daha''kaliteli''yaşıyor hayatı.Hayatı tanıyarsak yaşamak her zaman bir boyut ötesidir yaşamın.

Reklam Gibi Mi

Bazen düşünüyorum da sanki birileri benim onun hakkında yazdıklarımın birer''reklam''olduğu izlenimine kapılıyormuş gibi hissediyorum.Bakın gençler;
İşim gücüm yok benim,anca yazmayı bilen ihtiyar bir bunak gibiyim adeta.Sevdim,hâlâ seviyorum;yazdım,hâlâ yazıyorum.Sanırım kaderim de bu benim,o bana kendini sevdirecek ben de yazacağım.Sevilmeye değil ama sevmeye mecburum,sevmemek bencilliktir,gereksiz mal fazlası gibidir çoğu zaman.Sevmezsem kötü hissediyorum kendimi,çünkü insan hep başkalarının sevgisiyle yaşıyor,kendi kendini sevebilmek biryere kadar sadece.Pek çoğunuz anlamayacaksınız belki,fakat bu bir de gurur meselesi benim için.İmkânsız bile olsa karşısında direnmeliyim,umudumu yitirmemeli ve pes etmemeliyim.Evet,ben de farkındayım artık hiçbirşeyin olamayacağının;ama vazgeçmek bize yakışmaz.Beklemekten vazgeçmek sevmekten de vazgeçmektir çoğu zaman,çünkü içindeki sevgi gerçekten azaldığında vazgeçebilirsin beklemekten.Ne bileyim ya,sanki vazgeçersem herşey boşa gidecekmiş gibi,ihanet etmiş olacakmış gibi hissediyorum.Kime mi?Kendime,aşkıma,geçmişime ve her ne kadar onun için birşey ifade etmeyecek olsa bile ona.Ben de böyleyim işte;aşkı kabulleniyorum,olmayışını da kabulleniyorum,ama neyin ne olduğunu bilmeme rağmen yine de vazgeçmiyorum.
Reklam değil bu yazdıklarım;elimden gelen en iyi şeyi en güzel şekilde yapıyorum.Ona bir kitap bile çıkarttım hatta,yani çıkartıyorum.Elbette adı geçmiyor hiçbir şekilde,ama açıkca onu anlattım,aşktan ne anladığımı,ona ne kadar aşık olduğumu anlattım sadece.Neyse,abarttım yine ben;haydi eyvallah dostlar...

Sınıfca Problemli

Bugün yaşanılanlar,önceleri vesaire falan işte,asıl sorunu söyleyeyim ben sizlere.Herkes herkesi biliyor babacan,ne halt olduğunu bilmemize rağmen tahammül ettiğimiz birtakım şahsına münasır olan kişilikler fazlasıyla mevcut bizim sınıfta.Herkesin de dile getirdiği üzere-onların bile-bu şahsiyetlein pek çoğu hem bizlerin hem de birbirlerinin dahi arkasından konuşan kişiler.İsim verip ara bozmak gibi bir niyetim yok tabi,fakat herkes yerini bilecek.Şu gün aklıma esse konuşsam mesela,herkesin foyasını ortaya çıkarsam daha mı iyi?Herkesin arkasından ne konuştuğunu biliyorum o birkaç ziyadenin,ama ben sakınıyorum yine lafımı.Yapardım bunu,belki adil bile olurdu;ama insanların arasını bozmak bana yakışmazdı,sonuç olarak bana yakışanı yaptım yani.Belki de yanlış yapmışımdır,bunu da zaman gösterecek elbet.Gruplaşmak ve bütünden kopmak ziyadesiyle farklı kavramlardır,her ne kadar bugün ettiğim bu sözden zerre birşey anlamasala bile yine de bir açıklama getireyim;

Gruplaşmak ortak noktaları olanların birleşmesidir,oysa ki bütünden ayrılmak söz konusu davranış ve meziyetlerinden ötürü o topluluktan ayrılmaktır.Diyeceğim bu kadar dostlar,hadi size eyvallah...

Seyir Defteri

Her insanın bir seyir defteri vardır beyninde,her türlü tecrübesi,umut etmek ve direnmek için her türlü sebebi orada saklıdır.Hani o umut etmeyi kestiğiniz,yorulup pes etmeye hazırlandığınız son bir saniye vardır ya;hani bembeyaz bir ışığın gözüktüğünü söyler kimileri,bildiniz mi?İşte tam da o anda gelir seyir defteri,tıpkı filmlerdeki gibi bir film şeridiymişcesine akıp gidiverir hayat gözlerinizden.Deftere ne yazdığınız boşadır genelde,çünkü vakti geldiğine hep nasıl yazdığınıza bakarlar.Biliyorum tuhaf geliyor,sanki ödeve değil de imla hatasına bakan çatlak öğretmenlermiş gibi.Ama böyle değil tabi,bilmediğimiz ve asla bilemeyeceğimiz pek çok şey var;hepsinin de kendine göre bir sebebi var,kafa yormak boşa bazen.Ne aşklar,insanlar,sevdalar,ömür ve ölümler var şu dünyada;şöyle bir dönüp dünyayı seyre daldığınızda ve biraz da mantık yürüttüğünüzde özüne kavuşuyorsunuz hayatın.Benim en büyük emelim hayatın özü ile bütünleşmek şimdilerde.Bazen özüne varınca geri kalan pek çok şey son derece mantıksız ve solgun geliyor insana,ama alışmak zorundayız elbet.Günler geçiyor ve milyonlarca sela okunuyor dünyada;her gün birileri ölüyor,ama biz yine de yettiğince ayakta kalmalıyız.Mecbur değiliz,gerekli olan bu;bizim veya bir başkası için ne gerekliyse o isteniyor bizlerden,işte bu yüzden boşa değil hiçbir umut.

Fazla Birşey Yapmadım

Şimdiden sıkıcı gelmeye başladı sanki,ya da ben alışamadım demeliyim sanırım.Tuhaf bir his,çok tuhaf.İnsanların arasında böylesine bir değer kazanmak güzel,ama bu bana diğer tarafını hatırlatıyor meselenin.Herkes övgüyle bahsediyor,pek çoğu da merak ediyor bu cümlelerin sırrını.Ama öte yandan herşey kötü.İçimden geleni tam ifade edemeyeceğim aslında,anlayın işte.Ne yaparsam yapayım yine aynıyım işte,yadırgamıyorum tabi ama öyle.Yalnız ama ünlü bir adam,kulağa berbat geliyor değil mi?İyi yönde bir geleceğim var kimilerine göre,meslek altyapısı vesaire düşünüyor onlar.
Sevdam için yaptım ben bunları,diğer herşeyi de öyle.Umurumda değil başarı,ün,şan,şöhret;bunların hiçbiri onu getirmeyecek.Şimdi ünlü de oluruz birkaç seneye;sonrasında peşimizde kimler kimler dolanır,ama o hariç.En acıtanı da bu biliyor musunuz;herşeyi onun için yaptım,şimdi ise o bir hiç.
Beni buraya getirenin bunlar olmasını istemezdim;aynı kişiden 3. kez reddedişim,en komik filmde aklımı başka yere götürüp ağlayışım,beklerken bile gelmeyeceğini bilip sızlayışım,kendimi bir kenara bırakışım.Bunların hiçbiri olmasaydı bu yazarlık olmazdı,ama daha farklı olurdu.Yazar olmaktan vazgeçmeyeceğim tabi,ama insan düşünmüyor değil;bunlar olmasaydı,onunla olsaydım,daha farklı açıdan mutlu olsaydım yazar mıydım diye.Hayat böyle işte,olacakları ve hatta olmasını isteyeceklerinizi bile kesitiremiyorsunuz ama bir şekilde olan oluyor ve yine şaşırıyorsunuz.

İşler İyi

Bu aralar her zamankinin aksine standardımın çok çok üzerinde moralliyim diyebilirim.Elbet işin aşk yanı hâlâ aynı,yine başımı yastığa koyduğumda derin bir nefes alamıyorum ve yine güzel bir müzik dinlediğimde yaşartmadan duramıyorum gözlerimi.Ben aynıyım,yine aynı tip,aynı trip,aynı yaşam,aynı aşk.Ama konumuz bu değil,konumuz mesleki yaşamım.Öncelikle teşekkür etmek istediğim bazı isimler var,mesela;

Basım Edit;
Eda Tuna
Aylin Küçükbayır
ve gerekli alanlardaki diğer isimler...

Manevi Destek olarak etrafımdaki herkesi gösterebilirim-en başta ailem-,kimileri birşey yapmamış dahi olsa kimsenin fikrime ve özverime karşı çıkmadığını açık ve net şekilde belirtebilirim.
Ama herkesten önce gelen tek bir kişi var,O;benim tüm bu kariyerime başlamamın ve içimdeki yazarı doruklarına ulaştırabilmemin tek sebebi O.Biliyorum pek çok tatsız şey yaşadım,ama onun bir suçu yoktu tabi.İzin verin duymak istediğiniz şeyi söyleyeyim,istemeseniz bile.Siz kabul edin ya da etmeyin dostlar,beni ben yapan aşkımdı,aşık olmaya aşıktım.Varsın gerçek olmasın,bu saatten sonra ümidimi kestim bile;ama vazgeçmeyeceğim,çünkü vazgeçtiğin an gerçekten hiçe gider tüm bu yaptıkların.
Ben aşkımla ün edinmek isterim,yazdıklarım bir yere kadar çünkü.Sizi temin ederim ki dostlar,profesyonel alanda çalışmaya başladığım takdirde yine halk için çalışacağım.Şu an için bulunduğum konumda paranın bir önemi yok tabi,o zaman da faiş veya ederinden fazla fiyatlarla satış yapmayacağım.İyi veya kötü bir şekilde geçinebilirim,benim tek dileğim ülkeme ve dünyaya birtakım görülmemiş bakış açıları kazandırmaktır.

Hadi Sor

Hadi sorun bana,ne isterseniz.Kim olduğum,ne olduğum,neden olduğum,nedeni olduğum,ne olduğu ve kim olduğunu sorun bana.Bilirsiniz ben üşengeç bir adamımdır,bu yüzden hepsine tek bir cevap vereceğim.Herşeyin cevabı tek bir HİÇ aslında,sorulabilecek tüm soruların cevabı bu hiçten geçiyor mutlaka.Hep hiç değildi tabi,sonradan oldu.Birgün hiç ummadığım bir anda oldu herşey,sonrasında bu anlardan pek çok defa geçirdim,hem de üst üste.Ne olacağını bile bile her defasında aynı şeyi yapıp yine aynı şeyin sonucuna katlandım.Değişmedim ben,hâlâ aynıyım,aynınım,aynısıyım.Hepimiz aynıyız aslında,hatta aynayız hepimiz.Kafanız mı karıştı?Bırakın karışsın,zaten bir bakıma karışma değildir bu.Karışmanın aksine bir ayılma gibi düşünün,sizin karışıklık dediğiniz şey aslında karışıklılığı farkettiğinizdeki ani düzen anı sadece.Neyse,siz ne soracaktınız bana?Sizin ne soracağınızın ya da kimin ne soracağının bir önemi yok,eğer ortada bilinen veya bilinmeyen bir cevap varsa sormanın bir anlamı yok.Madem bir cevap var,bu cevaba ulaşmak için gereken tek şey sormak mıdır?Sanmıyorum,öyle olsa insanlar sadece soru soran ucube kişiliklere dönüşürlerdi,ki bunu hiçbirimiz istemeyiz.İsteseydik ne olurdu,bu gibi saçma ve berbat birşeyi isteyebilme gücümüzün olması ayrı bir mantıktı,ya da bir delilik.
Tımarhaneler,sırf dışarıdakiler kendini akıllı sansın diye insanların kapatıldığı yerler.Kendini bulan ve hayattaki o kimsenin farkedemediği mantık hatasını farkedenlerdir deliler,ama deli oldukları için neyi farkettiklerini söyleyemezler.Gerçeği farketmiş birisini deli gösterip ona olan inancı yitirmeyi sağlamak halktaki o sözde dengeyi koruyacaktır.Siz siz olun,uyuduğunuzu bilin.İnsan asla farkına varamayacak birşeylerin,vardığında da ne yapıp edip susturacaklar onu.

Aşk Değil(miş)

Arkadaşlar üzgünüm fakat yazmadan duramayacağım.Şu tiplere gıcık oluyorum yaa,ben kitabını yazmışım adam bana yok''Aşk geçicidir'',''Aşk yoktur'' falan filan geveliyor.Gerçekten kabalaşmamak için kendimi zor tuttum.Aşk bir felsefedir,ilimdir ve herşeye,herkese aşık olabilirsiniz.Aşk diyorum ben aşk!Tabi şimdi bazıları ondan ayrılıp ona geçiyor ve buna aşk diyor,o aşk değil bildiğin tur bindiriyor ........(ne dediğimi anladınız)Böylesine üslubu dar insanlarla sosyal ilişkilere girmek zorunluluğu hayattaki en büyük kahırlarımdan birisi.Sorsan bide bunlar görmüş geçirmiş adamlardır;tabi canım,yaşına bakarsan kesin öyledir zaten.Böyle bir fütursuzluk yok yaa,nasıl sinirlendim anlatamam.Hayır bir de konuşurken karşısındakine bakar insan,ben orada aşkın cihan-ı muhasebesini tutmuşum o hâlâ laf gebeliyor,tabi canım tabi.Açık ve net söylüyorum eğer bu yazdıklarımı okuyan siz de bu şekilde düşünüyorsanız lütfen bu blog'u terkedin ve reytinglerimi daha fazla zehirlemeyin o bulanmış zihniyetlerinizle.Çünkü bunu yapan bir kişi açıkca bana ve geçmişime hakaret ediyordur,söyleyebileceği en yegane küfürle aynı yerdedir.

Adalet İçin Dans

Dün gerçekten son derece mülkemmel bir organizasyon yapıldı,şahsen onlara bir şekilde destek vermek isterdim.Her yaştan kadınlar tek bir yerde toplanıp dans ettiler.Biliyorsunuz ki dans etmek bazı toplumlarda bir başkaldırı çağrısı olarak görülmektedir,bu da o hesap işte.Muhtemelen pek çoğumuz dinlediğimiz şarkılara dans etmekten kendimizi alamıyoruz,bir kere de adalet uğruna dans edelim.Böylesine bir organizasyon kimin fikridir bilmiyorum ama ben de tıpkı tüm dünya gibi destek veriyorum.İnsanın ifade gücünün sınırlı olduğu bir palavradır,ne mutlu ki artık insanımız ne şekilde olsun kendini ifade edebiliyor.Orada değildim ama birkaç küçük fotoğraftan son derece güzel sonuçlar çıkardığımı söylemek mümkün.Mesela o kadar çok insanın tek birşey için dans etmesi bir yana ama onlar bunu eğlenerek yaptılar.Eğer birşeyi gerçekten isteyerek yapabiliyorsanız sonuç uzak değildir.Bu da demek oluyor ki bu millet adaleti istiyor arkadaş.Şakası bir yana gerçekten de adalet için yanıp tutuşan bir nesiliz,şükür ki bizden önceki ve sonrakiler de böyle.Cidden çok güzel bir tabloydu,umarım bu tarz etkinliklere sıkça yer verilir.Milletin ruhu ölmemiş,demek bazı yobaz ve hainlere karşı hâlâ ayaktayız.Gerçekten çok mutlu oldum,eyleme katılan veya benim gibi destek veren herkese sonsuz teşekkürlerimi iletiyorum.Abi birileri birşeyler yapıyor ya,boşa yaşamıyor toplum;ne de harika bu,birşeyler yapıp destek olduğunu hissetmek gerçekten müthiş.

Kimler

Kimler gelip geçti hayatlarımızdan;herbiri kalıcı veya geçici,iyi veya kötü izler bırakmayı başarabildi hayatımıza.Giderken hiçbiri sormadı da,öylesine esen bir rüzgâr gibi çekip gitti hepsi.Siz siz olun ama sakın inanmayın''Gitme desen gitmem''diyenlere.Gitmek istemeyen bile gidiyor,sen gitme demişsin kaç yazar.Durduramazsın hayatı,o o kadar bencildir ki kendi akıp giderken içindekileri de yanında götürür,yalnızca sen kalana dek.Hep merak etmişimdir,gidenler nereye gider acaba?Aslında bir önemi yoktur,öyle ya da böyle gitmiştir.Bazen kişi bir adım öteye gider sadece,gitmeyi bu kadar önemli yapan asıl şey karardır belkide.Öneminin,nedeninin,ne olduğunun bir faydası yok gitmenin;şarkıda da dediği gibi işte,''Gitmek gitmektir işte,hepsi bu!''Biz de mi gitsek ne,ne de osla boşaldı buralar.Gidelim dostlar,gidenlere inat biz de gidelim.Ardımızda iz bırakalım,sadece geçmişte mir günde var olduğumuza kanıt olsun o izimiz.

Yalnızlık Bize Mahsus

Ülkedeki yalnız tüm,damsız,ayyaş,gezici ve çapulculara sesleniyorum;

Değerinizi bilin dostlar,çünkü yalnızlık sadece bizlere mahsus.Salak insanlar yanlız olamaz mesela,ya da züppeler;ya mazlum yanlız olur ya da hiç pahasına sevenler.Bu bir ayrıcalık,bizi dünyanın diğer ucundakilerden ayıran en pahabiçilmez gerçek.Kim demiş yalnızlığın acı olduğunu,kötü olduğunu?Ben çok çiftler gördüm bilader,yalnızlığın yanından bile geçmemiş nice aşıklarla tanıştım;ama bir süre sonra hepsi dağıldı,çünkü acelecilikten ve gözlerinin önüne çekilen o hain perdeden dolayı asıl doğru kişiyi bulamadıklarının farkına vardılar.Ama onlarınki bir suç değildi,sanılanın aksine sevmenin ilk şartı bağlanmaktı.Hem birini seviyorsan nasıl biri olduğuna bakar mısın,kim olduğu veya ne olduğu ilgilendirmez seni.Dönüp dolaşıp geldiğimiz tek bir nokta var aslında,herbirimiz yalnızız.Şu dünyada sevmeyi bilmeyen ve seveni kullanan çok kişi var,ama yine dönüp dolaşıp onlara gidiyor birileri.Varsın yalnız olalım,yalnız kalalım;biz onlardan değiliz,asla olmayacağız.Şu günde ne dileyebilirim ki,tek dileğim insanların gerçek aşkı bulması ve kimsenin aşkının tek taraflı kalmaması olsa gerek.Benden bu kadar dostlar,şimdi yine ardı arkası gelmeyecek bir arabeske gireceğim,siz eğlenmeye bakın...

14 Şubat

Pek çoğunuzun dünyanın dört bir yanından bugün için birşeyler yazacağımı düşünüyorsunuz,haliyle ben de gündeme uyarak birşeyler gevelemek durumundayım.Ne diyebilirim ki;şu gün dünyaya baktığınızda herkes birilerini seviyor,ama sevgilisi olanlar azınlıkta.Biryerlerde bir payda sıkıntısı olduğunu söyleyebiliriz,işin özü bu işte.Benim için ise 14 şubat ne diğer şubatlardan ne de diğer günlerden farksız nitelikte.Ben eskiden de özlerdim,eskiden de yanardım.Ama bir açıdan daha farklı bugün,çok daha beter bir fark.Bugün olmayışınla oluşun arası fark doruğa çıktı,herşeyin tam tersi olduğunu düşlediğim günlerden belkide en acısıdır bu.Bu sene de geçti bir 14 şubat,tıpkı diğer her sene olduğu gibi boş ve anlamsız.Anlam sendin,anlam katan sen;fakat yok,yoksun.Anlarsın,ama anlamanı beklemiyorum ve istemiyorum.Berbat bir his diyelim buna,her ne olursa olsun yaşamanı istemiyorum.Ben beceremedim hayata hafiften bakmayı,hovarda olup umursamazlık yapmayı,sorumluluk almayıp bir tüy gibi yaşamayı;ama sen öyle yaşa,yaşa ki kurtul.Ben adam olmaya çalıştım sadece,oldum da;olmasaydım diyemiyorum fakat kötü,kötü işte.Şu gün dönüp baktığımızda kimse istemezdi böyle olsun,kaderde de yazmıyordu ama.Çözemedim ben,ama belki birgün gelir sen çözersin başımdaki bu düğümü.İşte beni zora sokan en yegane şey bu,belki birgün gelirsin derken içimden geçen onca fırtına ve gözyaşım.Bunlar felsefe değil küçük hanım,sadece normal insanların keşfedemediği gerçeğin uç noktası diyelim buna.Ama sen keşfetmiş olmalısın,adına sevinmelimiyim yoksa üzülmeli miyim bilmiyorum ama umarım sırtını yere getirmez hayat.Senin de sevgilin yok haliyle benim de,yani pek de farkımız yok bu durumda;sadece sen birinin yolunu gözlemiyor,tıpkı benim yapamadığım gibi öylesine yaşıyorsun hayatı.Yaşa bakalım,sen yaşa da beni boşver...

#İnternetimeDOKUNMA

Açık konuşmak lazım,ben de öyle yapacağım;

Şu son bir aydır ve daha öncesinde gezi parkı mücadelesinden itibaren sosyal medyada gösterilmiş olan dieniş,dayanışma ve bütünleşme örnekleri birilerinin gözünü fazlasıyla ürküttü.Sonrasında da yok 17 Aralık,kutu,rüşvet,paralel,cemaat falan derken milletin kafası oldu size bulaşık süngeri.Böylesine karmaşık ve saçma sapan bir durumun içerisindeyken durumdan yine her zaman olduğu gibi halk suçlu çıktı.Halkın suçlu çıkması yetmezmiş gibi kurunun yanında yaşın da yandığını söyleyebilmek mümkün olsa gerek.Tüm bu düzenlemeler için alınan kararların pek çoğu düşünmeden alınmış kararlar gibi geliyor bana,neden derseniz;

Ülkenin 2 yıllık bir data birikimi için yeterli altyapısı yok
Bu düzenleme hukuk yollarının dışında yürütülen bir sistem
Kişi her ne yaparsa yapsın 2 yıllık derinlemesine bir izleme ve kayıt süreci
Kişinin internet üzerindeki icraatları özel bile olsa birileri mutlaka bunu bilecek
Uygunsuz göünen içerik,alan,site vb 2 saat içerisinde sorgusuz suâlsiz kapatılacak
Kapatılan site,profil,alan vb sahiplerinin kendilerini yargı karşısında savunma imkânı olmayacak

Bunlar bir yana,bu düzenlemenin belli bir amacı da yok aslında.Basına yapılan açıklamalar genellikle''yuvarlak''ve daha çok baştan savurmaya yönelik cümlelerden oluşuyor.Öte yandan en üst makama çıktığımızda ise işlerin çok daha karışık olduğunu düşünüyoruz,sayın cumhurbaşkanımız Abdullah Gül'ün 2011 yılında yayınladığı sanal özgürlüklere dayalı tweetini bi kez daha hatırlayıp söz konusu veto kararını buna göre vermesini ve teklifin yeniden sunulması halinde de yargı yoluna başvurmasını bekliyoruz...

Kim Yazdı

Çevremden pek çok olumlu eleştiri ve tebrik almaktayım,gayet de hoşnutum elbet.Fakat hâlâ kırmayı başaramadığım ve bir süre sonra gerçekten''gülünç''bir hâl alan bir yargı mevcut bazılarında.''Bunu sen mi yazdın?''veya''Alıntı mı yaptın?''Tarzında pek çok soru ile karşılaşmaktayım.Belirtmek isterim ki benim yazdığım herşey bana aittir,eğer alıntı yaptıysam da mutlaka bir alıntı olduğunu belirtirim.Öte yandan baktığımızda biraz da hoş aslında şaşırmaları,ne de olsa ben istedim böyle olmasını.Yıllardır kurmuş olduğum altyapı ile onların benim sıradan ve sade bir kişilik olduğumu sanmalarını sağlamaya çalışmıştım,işe de yaramıştı.Şimdilerde böyle ani sayılabilecek birtakım yükseklikler ile gündeme gelmeye başladıkça insanların suratlarındaki o ifadeyi görmek gerçekten fazlasıyla eğlenceli bir hâl almış durumda.Gerçek çizgim açığa çıktı,artık herşey ortada.Sizlerin deyişinizle''farklı bir ben''oldum diyebiliriz,buna alışmanız lazım.

Ne Yazdığım

Bugünlerde pek çok kez mevzubahis olmuş bir konuya açıklık getirmek istiyorum.Sıkça sorulan sorulardan biri''Ne yazıyorsun?'',benim yerimde olsanız siz ne cevap verirsiniz buna?Her seferinde farklı konu ve bakış açıları yansıtıyorum,bunu nasıl genelleyebilirim ki.Elbette herkesin merak ettiği bir diğer soru ise kime yazdığım oldu;ben bazen tek bir kimseye,bazen de tüm dünyaya yazıyordum.Bunu sorarken pek çoğunun söz ettiği kişi O'ydu,ama onun kim olduğunu ben bile bilmiyordum bazen.Pek çok kez karşıma çıkan düşünceler ise''Saçma sapan şeyler yazıyorsun''gibi düşüncelerdi.Elbet onlara kızmıyorum,sonuçta bu onların bir fikri.Ama genel olarak baktığımızda bütün dünyaya hitap ettiğimi söyleyebilirim,bu blogu ve yazıları Amerika,Rusya,Fransa,Mısır,Hollanda,İngiltere,İtalya,Belçika,Bulgaristan ve daha aklıma gelmeyen pek çok ülkeden milyonları aşkın kişi takip ediyor,herhalde onların da bir bildiği vardır elbet.Benim kendime oluşturduğum bir tarz ve çizgi var,ben bunların dışına çıkmayacağım.İnsanların beğenip beğenmemesi umurumda bile değil,ben yazıyorum ve okumak isteyen de okuyor işte.Kimselere zorla okutamaz ve sevdiremezsiniz,eğer bunu sağlayabildiysem de ayrıca teşekkür ederim dostlar...

Kavgam Kendimle

Aslında ne sana,ne onlara,ne de diğerlerine kızıyorum;sen hariç hiçbiri umurumda değil.Benim kavgam senle gibi gözükse de kendimle;kendimle,seni sevmekle,seni unutmakla benim kavgam.Bu sana yazdığım bilmem kaçıncı yazım,okuyorsun veya okumuyorsun.Son sözümü etmiştim önceki yazımda,bunu bir söz olarak algılama bu yüzden.Tek derdim kendimle benim,yaptıklarım,suçlarım,cezalarım,karalarımla benim kavgam.Umursamıyorum hiçbirşeyi,değer verdiğimiz herşey bir süre sonra bir bir gidiyor çünkü.Ben de gitmek istedim,değer verdiklerimden uzağa.Belkide uzaklarda biryerlerde beni düşünen,özleyen,seven birileri vardır diye düşünüyorum bazen.Gitme isteğim de bundan aslında,eğer ki öyle biri varsa diye aramak istiyorum,ya da onun karşıma çıkacağı anı ve zamanı yakalamak.Bir yerde hata mı yaptım acaba diye düşünmeden edemiyorum bir türlü,asıl kahreden de bu beni.Herşey bazen öylesine karmaşık bir hâl alıyor ki,söylenilen ve yapılanlar çok farklı.Bilmiyorum,karanlık bir bilinmeze doğru sürükleniyorum.

Yakarım Yıkarım

Diyorum diyorum da inanmıyor kimseler,ama yaparım.Birşeylere bağlı kalmak benlik değil,ya da zorunlu kalmak.Kurallar ve cezalar da öyle,pek çoğu benim için değil.Vurdumduymazlık değil bu yaptığım,benim tek yapmaya çalıştığım ayıya köprüyü geçene kadar dayı değil yine ayı olarak hitap etmektir.Yaşından veya makamından dolayı herhangi bir kimseye olan itirazı sakınmak ne demokrasiye sığar ne özgürlüğe.Bu gibi davranışlardan alabileceğiniz cezalar,hepsi hafiftir.Elinde sonunda öleceğiz değil mi baba,en azından kendimizi savunduğumuz için hapiste ölürüz.Başkalarının düşüncelerini kafaya takmam ben,neden takayım ki?Deliyim lan ben,aklınızın alabildiğince deli.Size ters gelen şeyi yapabilirim,bu sizin probleminiz.Yakarım yıkarım etrafı,dağıtırım her yeri,herkese diklenirim.Ama sizin bana tek yapabileceğiniz ceza vermektir.En fazla döve döve öldürürsünüz ALİ İSMAİL KORKMAZ gibi,ama ben tabuttan korkmam.Elinde sonunda öyle ya da böyle öleceğim nasılsa,en azından inancım uğruna gururluca ölürüm.Varsın kimse beni haklı bulmasın,herkesin gözünde en kötü yeri ben edineyim;ama her ne olursa olsun ban engel olamayacağınızı bilin.Bu herşeyde ve herkes için geçerli,böyle biline.Çeşitli icraatlarım olacağından söz etmiştim,bunlar küçük çaplı olsa da büyük yankı uyandıracak şeyler.Elbet birgün herkes anlayacak hakikati,gerçek bu.

Hayat Müessesesi

Bu gece de benden olsun be dostlar,derdiniz tasanız benden olsun.Hayat o kadar b*ktan bir müesseseymiş ki,bir kez daha anladık bunu.Bir gün gelip herşeyi bildiğinizde anlamını öylesine yitiriyor ki kaçmak için diretiyorsunuz.Sefil süfela eder anca bizi,biz de kendimizi.Ya biz kaşındık,ya da bizi kaşıdı bu hayat.Ne kadar da saçma bir kavram şu aşk;istemsizce kalbini veriyorsun,kendini ve herşeyini adıyorsun.Kime verdiğini bilemiyorsun çoğu zaman,ama en imkânsız kişiye gidiyor;şimdi al alabilirsen geri.Yani senin suçun olmadan değişiyor hayatın,normale de dönmüyor.Ben buna düzen demem arkadaş,her saniye yaşadığımız bu sözde düzene karşıyım.Caiz midir bu,böylesine yaşamak?Kendimizi öldüremeyiz,yakışmaz;son bir dalga bekleriz biz de,ya da zamansız bir yağmur.Madem bu kadar karanlığız,sessiziz;bize yakışanı yapar,sessizce gideriz.Gidince ne oluyor bilmiyorum,pek de bir önemi yok şu şartlarda.Ölüm olmasa da olur,bir gidebilsem.Hep birilerinin beni insana aykırı olan bu düzenden alıp çok uzaklara götürmesini istedim,belki de sıfırdan bir hayat kuracaktım;ama görüyorum ki bu imkânsız,yani bizler gerçek birer mahkûmuz şu dünyada.

Hiç

Bıktım,bittim resmen.Artık ne yaşama isteğim kaldı,ne yaşayacak gücüm.Bir hiçim ben,olmadığımı söyleyebilirim.Kendim için bir hiçim,senin için ise karmaşık,ya da ben bilmiyorum.Umurumda da değil zaten,öyle ya da böyle yine bir şekilde hiçe çıkıyor yolum.Ben bitmeye mahkûm muydum,bilmiyorum.Şu işe de bak hele,nereden nereye geldik.Benim tek istediğim bir şanstı;2.değil,1. ve tek bir şans.Olmuyorsa bir daha asla ve hiçbir şekilde çıkmazdım yoluna.Ama madem ki böyle,ben kararımı verdim;gideceğim.Uzağa,cehennemin ta dibine ya da ne dersen de işte;neresi olursa olsun gideceğim,bitmeyecek bir yola.Bitsin istemiyorum,ben gideyim o götürsün;o götürsün,ben biteyim.Böylesi daha iyi;kaçmak,ardına bakmadan ve tek kelime etmeden kaçmak.Ardımda bırakacağım tek bir kitabım olsun istedim;o hem bazı insanlara umut olacaktı,hem de beni anlatan bir parçam.Gün gelip biri beni hatırlayıp özlediğinde onu okuyacaktı.Bilmiyorum nereye ya da nasıl gideceğimi,ama öyle ya da böyle bir şekilde gideceğim sevenlerin''uzak''dediği yere.

Gitme kal desen kalır mıyım dersin,ya da son bir söz söylersen dinler miyim?Bunları sen bileceksin,anca istersen öğrenebilirsin bunları.Varsın bilme,sorma da razıyım.Ama bilmeni istediğim tek bir şey var,seni ne kadar sevdiğimi bil yeter...

Denemek İçin

Bu gün de yine akşam çöktü,belki pek çoğunuz için geçerli değil fakat benim için gün burada bitiyor.Yarın yine okul,koca bir dönem daha zor haliyle yeni baştan karşımızda.O değil tabi benim meselem,iyi kötü idare ediyoruz dersleri,öyle ya da böyle bir şekilde bir yerlere geleceğiz.Tek sıkıntı içimde,tam ortada.Asla düşünmeyi bırakamadım ben,en azından bir deneseydik neler olurdu diye düşünmekten kendimi alamadım hiç.En azından denemek için bile neleri feda edip göze alabileceğimi tahmin bile edemezsiniz.Şu his harbiden acayip ya,olmayacak şeyleri hayal etmeyi bırakamamak berbat.Her aklımdan geçtiğinde içimi ardı arkası gelmeyecek bir hüzün ve berbat bir kâbus kaplıyor.Bitiyorum,her nefes alışımda,gözümü her kırpışımda son buluyorum.Bu tıpkı şöyle birşey;birşey olsaydı başka birşeyin olacak olduğunu biliyorsunuz,o şeyin olma olasılığı o kadar yüksek ki.İhtimallerden kısıtlanmak gibi bu,emin olduğunuz bir ihtimali deneyememek.

Şimdi yine kapatacağım gözlerimi,sonra uyanacağım ve bir süre sonra o;sonra o gidiyor,yine herşey bitiyor.Böyle olsun istemiyorum,bu nefret verici.Ama nafile,bir şans istesem ne değişecek ki?Değişmeyeceğini söyledi,sözünü referans alırım;ama ya kendi emin değilse,o zaman hâlâ bir imkânsız mıdır bu?

Müsait Bir Yer

Şu küçücük hayatımda senin bile çekip gidebileceğin bir yer vardı,sen de çekip gittin.Sen gittiysen benim işim ne burada,ben de çekip giderdim.Ama bir ümit bekledim işte,sadece bekledim.Bir an için aslında hiç gelmediğini bile unutmuştum şu mütevazı hayatıma.Hâlâ bekliyorum,hâlâ sebepsiz sonuçsuz ümit ediyorum.Beklemenin sonu ne kadar kötü olabilir ki;en fazla beklerken ölürüm,beklemeseydim de ölürdüm.Senin için yapabileceğim tek şey beklemek sayende,bunu en iyi şekilde yaptığımdan emin olabilirsin.

Eğer olur da gelmek istersen diye söylüyorum;seni nerede beklediğimin bir önemi yok,sen buna niyet ettiysen kuşlar söyler bana,ben de gelirim yanına.Şimdi gidiyorum,beklemem lazım seni.Ama en azından bir ihtimalin asla olmayacağını biliyorum,bu yüzden içim rahat;sen geldiğinde benim burada olmayacağım ihtimali bir hiç.

Benim de tek kaynağım burası işte,seninle böylesine iletişim kurduğum tek yer burası.Okuyor musun bilmiyorum;zaten umurumda da değil,okusan da okumasan da yazıyorum sana.Sen kendini biliyorsun,beni de biliyorsun;anlarsın,anlatırsın...

Durgun Kelimeler

Bayağı zamandır yazmadım evet,ne yazacaktım?Artık yazmaya kalktığımda bile bir tuhaf oluyor kalbim,ne de olsa yazmak için bir de düşünmek gerekiyor seni.Başka birşey de yazmadım,çünkü başka birşeyim yoktu.Hiçbirşeyim de yoktu aslında,ne sen vardın ne de ben.Yoktuk''biz''Olmalıydık belki ama yoktuk,neden?Nedeni ne senin bana ne de benim sana söyleyebileceğim birşey olsaydı emin ol şu ana kadar duymuştuk.Belkide nedeni bile yoktu,ama nedensiz aşk olur muydu?Olurdu,peki neden olmadı?Olmayışının bile bir sebebi olması gerekmez mi?Gerekmez,beni delirten de bu ya.Hiçbirşey yok,onları var edecek şeyler de yok ama herşey yerli yerinde.Tüm bunlara bakarak aşkın olup olmadığını tartışabiliriz,ama boşa;eminim ki var,asıl olmasaydı olmazdı bunların hiçbiri.Var ama bende var,seninki nerede?Bu sorunun cevabını beklemiyorum senden,zaten pek de bir önemi yok şu aşamada.Hem ne faydası olacak ki,hatta zararı bile dokunacak belkide.Sana dokunamaz tabi,en başta ben izin vermem buna;peki ya ben?Ama bir yandan da sorun değil bu,ben hem alıştım hem de bir önemim yok.Bunu senin için söylemiyorum elbet,senin için kimim onu bile hâlâ bilmiyorum.Kendim için de bir önemim yok,nasıl olsa bu beden geçici zırhım.Fiziksel,zihinsel,duygusal farketmiyor aslında;hepsi senden geliyor...

Daha Yeni Kayıtlar Önceki Kayıtlar Ana Sayfa

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )