Kütüphane Aralık 2015

Mekan Muhteva Aralık 2015

İyi yıllar sevgili okuma bilirler,
Biliyor musunuz tam da şuan ilk defa gönlümde birileri olmadan giriyorum bir yıla,aklımı ise sormayın; "Nasıl girersen öyle geçer" klişesine inanmayı hem istiyor hem de reddediyorum,her zamankinin aksine biraz daha hareketli şarkılar dinliyorum(yaklaşık 240BPM diyelim biz ona)kapkaranlık bir oda,arada gelen birkaç ikram,doyumsuz müzik ve edebiyatla kitlesel yalnızlığımın yıldönümünü kutluyorum bebeğim.Üstüne üstlük bu yılın bana bu defa da aşk getirmeyeceğini bal gibi biliyorum lakin yaradan hatrına kesin konuşmaktan kaçıyorum...
Ayrıca bu defa furyalardan birine ben de tutuldum bir umut,neymiş efendim biri gece tam 12'de ilan-ı aşk edecekmiş,biri olsa ben ederdim zaten o kadar üşengeç değilim.Alenen ve meşru bir biçimde aşki açıdan yalnızız abi,nedir yani;ben elli senedir yalnızdım zaten,ama koymuyor mu dersen koyuyor.Ancak tüm bunlar(yani sevgilim olsa dahi)"Bu geceyi daha başka geçirebilirdim" cümlesini kurdurtmuyor bana,ancak verimli geçirebilirdim...

Alo yobazlar orda mısınız?
"Mislimin nüil kütlimiz" falan filan evet,zaten biz noel kutluyoruz ve resmi takvimde 2016'ya girmek umurumuzda bile değil zaten(!).Kutluyoruz derken bayağı kutluyoruz,striptizci falan oynatıyoruz görmediniz mi yoksa(!)?Ulan alt tarafı evde oturup usul usul şarkı dinliyorum ona da maydanoz olmayın be.Bir aşk kadar yalnızım zaten,evet tam olarak onun kadar yalnız,birleşik ve de bütün...
"Hani o saçlarına taç yaptığım çiçekler" kafasındayım zaten elleşmeyin bence;şuan aklınızdan geçense muhtemelen"Biz aşıkken çekilmiyor sanıyorduk aşık değilken daha betermiş"tarzında bir cümle,ama beni ilgilendirmez,takılın işte siz...

Neyse neyse bayağı uzattım,öyle edebi şahane falan da bir yazı olmadı zaten vakit doldurmak için karaladım.Ne diyim,2016'da ne istiyorsanız en hayırlısından bir tane sizin olsun.Hadi bana eyvallah can dostlar...

Sorsanız aşık değilim,yemin olsun değilim ama niye böyle bilmiyorum.Bazen içime bir şey oturuyor da,ama insanın içine ne oturur ki bu denli gitmek bilmez bilmiyorum.Aşık değilsem niye be abi?Niye onu sordum ki,merak ettim,hatta selam söylemesini bile tembihledim arkadaşa,ama bir ara...
Aşık değilsem bu aşk acısı da değil,peki ne abi?Kıvranmak gibi bir izah bu,sorun geçmişin hem geçmiş olup hem de geçmemiş olması mı?Sözde sevinmem gerekir di'mi,duyguları öyle çabucak bitip tükenmeyen bir insanım diye.Hadi sen sevin abicim,seni de göreyim;hiç kimseye aşık değilken bile acı çek,görmediğin ve muhtemelen de asla göremeyeceğin bir kadın iyi mi,mutlu mu diye merak et de o zaman göreyim...
Yahut görmeyeyim de kör mü olayım,bilemedim ki.Ama şunu öğrendim bak,eğer bazı gerzeklerin beni kendileriyle karıştırdıkları üzere tüm bunlar sadece hayatımda birinin olup olmamasıyla alakalı olsaydı şu an şu satırları yazmazdım lime lime,demek ki harbiden sevmişim;sevin hadi sevinebilirsen,bir de bana bak üstelik,hayatımda kendimle en gurur duymam gereken şeyim bu ve ben her seferinde ızdıraptan bunu beceremiyorum.Bazen diyorum sokayım zirvesine de yalnızlığına da çomak;her zaman bekliyorum arada bir de böyle tak ediyor işte beklemek,zaten böyle böyle bir gün tekleyeceğim ve hayat bitecek...

Ben şu çoğu "Daha gençsin karşına kimler kimler çıkacak" zırvasına inaden ölmeden bir takım aşk istiyorum.Sevdiğimiz gibi sevilmedik,muamelenin bin türlüsünü gördük;lakin benim aklım burada değil,vallahi,billahi ve tillahi değil inanır mısınız?Lütfen inanın,lütfen sevin.Birbirinizi,beni,pek çok kişiyi.Dünya çok kısa.Ben ölmek istemiyorum.En büyük hayalim bir yuva kurmak...

Kudurdum kudurdum nasip olmadı diye var ya,bu kadar mükemmellik bir araya gelip,insanın gözünün önüne getirilip yoktan var edilmişcesine yok olur mu be?!Affet Allah'ım da,iş mi...
Bir bildiğin olduğunu bilmesem kafayı yemiştim o denli kötü hissediyorum ve sen şimdi kim bilir nasıl bakıyorsun bana.Ya o Allah'ım,kullarının da huzurunda sonradan bütün olup biten ve gelip gidenleri es geçerek soruyorum sana n'olursun cevap ver!..Unutmuş mudur?Beni,onu sevdiğimi,o geçmiş günleri,ama en önemlisi de ona olan sevgimden yalnız onun için vazgeçtiğimi.Hem beni o sevmemişti,oysa ki ben ne vakit olsa aldatmış hissettim onu,bir nevi yalan söyledim sonuçta."Seni hiç unutmayacağım ve hep seveceğim" diyemezdim;çünkü hem o bana aynı şeyleri söyleyemezdi,hem de inanmazdı zaten biliyorum,ben bile inanmazdım...

Şu vakit bile içimden "Sana hala nutuk gibi aşığım" demek geçiyor,ama yok be kaptan;sırtımdan yeller esiyor,garip bir melek sırtıma vuruyor ve susuyorum öyle düşün...

Bakarsın son bir iki yılın fevkalade tatsızlığının başlangıcı da budur ha,itiraf etmek gerekirse;
Sadece onun iyi hissedebileceğini düşündüğümden,ona olan vicdanım rahat etsin diye vazgeçmişimdir,buna kendimi de inandırmışımdır ama kalbim benden habersiz çarpmaya devam etmiş ve ediyordur diye düşünüyorum bazen.Bunu düşünmekten de kaçıyorum,çünkü bu benim en büyük korkum;biliyorum rabbim sen İrem'i bana yar etmeyeceksin de,ben içimde ona olan büyük bir yer korudum.Zannedersem bir başkasının bu yeri almaya cüret etmemesi de cereyan yarattı içimde ki,bu yalan mı artık her ne zıkkımsa daha fazla sürdüremedim...

Affet...
Diğerleri de yalan değildi biliyorsun,zaten sonrasında bir Yaren bir de Zeynep;ama eğri oturup doğru konuşalım bir İrem değillerdi,yalnızca daha fazlası olurlar belki diye göze almıştım,nasılsa İrem'i de göze aldım ve sonunda ölüm yok diye.Meğer varmış biliyor musun,üstüne üstlük değil daha fazlası,daha azı dahi olamadılar.Kaldık yine baş başa Allah'ım;senden hoşnutum yanlış anlama,ama neticede ben de bir kulum...
Bu arada bir söz vermiştim hatırlıyorum isim kullanmak hakkında,ama kim bilecek aynı isme sahip milyonlarca insan varken,hem eskisi gibi de değilim artık çok değiştim;biraz kayıbım,belki hayalet,insanların hayatlarından eser geçerim...

İyi mi kötü mü bilmiyorum ama yakışanı yaptım,itiraf ettim,kaçmadım,unutmadım;esasen hiç bir şey yapmadım,uzun zamandır aşık dahi olmadım...

Sanırım en büyük sıkıntı artık aklımı başımdan alacak bir aşkımın olmamasıdır,belki de başımın ağrısıdır ama arada fark yok zaten.Bilemiyorum,artık hayat fazla mı makul işliyor;evet siz olsaydınız bu iyi olurdu ama bir zamanlar aşk denildiğinde akla gelen ben için tam bir işkence.Ne ara bu hale geldik be;ne heyecan,ne tutku,ne umut kalmadı.Şu vakit birine aşık olup bir duygu ve hal karmaşasının içinde pahasız debelenmek vardı;biliyorum yeterince deli bir alışkanlık,ancak hoşuma gidiyor.Uzun zaman oldu demek için tam vakti aslında,biraz iç de geçirebiliriz,bunun yanına azıcık da bisküvi fena olmazdı doğrusu.Yorgun olduğunu söyleyen benim evet ve bu yalan da değil,ancak buna rağmen nasıl oluyor da hala içten içe bu denli hevesli hatta neredeyse dinç olabildiğimi aklım almıyor."Allah vergisi sanırım" diyip geçecektim fakat demin de bahsettiğim şu başım çoğu zaman beladan kurtulmuyor.Bela dediysem kadınlar,bir şekilde olduğu gibi görünmeyenler ve göründüğü gibi olmayanlar,ya da sadece olmayanlar."Kısacası hepsi"gibi sonlanan bir cümle bekliyorsanız sizi hayal kırıklığına uğratacağım çünkü her zaman olduğu gibi bu yargıya varmaktan korkuyorum...

Aklımı başından alma cesareti gösterecek birinin olmayışına karşın benim de başımdan alınmaya değecek bir aklım yok zaten;mütevazılık değil sadece iş,aşk gibi babasının hayrına bir iş.Hoş,böyle biri olsa dahi belki de bunu çılgınların aksine tüm aklı yerinde olanların dilediği gibi diliyor olmama rağmen o gün geldiğinde tıpkı dikenlerin arasındaki yumuşak tüylere dokunmayı dener gibi korkulu,temkinli ve ürkmüş olacağım...
Yine de bir saniyeliğine her şeyi boşlamayı düşünürsek deli cesareti gibi,serserilikten çok daha az tehlikeli ama çok daha mantıklı ve heyecanlı bir şey,bunu ummak bile.Üstelik belki de sadece böyle düşündüğümden bile hem kendi önüme duvarlar örüyor hem de onları yerle bir ediyorum.Yeterince garip biriyim sanırım,garibim de biraz.Ama aklım başımda ve aşk diyorum...

Bakınız bugün kandil mesela,ben yine her kandil olduğu gibi dua edeceğim,hatta kelimesi kelimesine olmasa bile aynı duayı edeceğim;ve biliyor musunuz herkes de bana dua etmemi söylüyor,ancak bunu ben dua etmiyormuşum,yahut etmeyecek bir halim varmışcasına tembihliyor.Ben hep dua ederdim ki efendim,tamam dini vazifelerimin bir kısmını yerine getirdiğimi söyleyemem ancak ben o çoğu kişide olmayan bağı hiç kesmedim.Böyle düşünüyorlar çünkü dua ederken kimseye dua ettiğimi de söylemedim,ellerimi de açmadım;en içten dualarımı ederken genelde yalnızdım,yalnız olmadığımda gözüm dalmış gibi görünürdü dışarıdan;ben zaten biraz durgun ve suskun bir herif olduğumdan kimse bilemezdi.Ayrıca dua ederken eli açmak da gerekmez,yapılmamalıdır demiyorum bakın gerek yoktur;bilakis ben ne el açanlar gördüm de,eli açık ama Allah'la tek kelime etmiyordu...
Duanın da illa bir yerde yazması gerekmez ayrıca,yazmamalıdır demiyorum yine,gerekmez;çünkü sen nerede yazanı okursan oku aslolan içindekidir,Allah'a gidecek olan da odur.Ben en az sizinle olduğum kadar samimi dua ederim,derim Allah'ım böyle böyle;sanki bir dostla çay içer gibi,ciğerim dediğin birine dert anlatır gibi,çünkü Allah da islam da bunu gerektirir...

Allah'la bile samimi olamayacaksak vay halimize,yok Allah çarparmış yok bilmem neymiş;el insaf yahu korkutmayın çoluk çocuğu,sığınanı niye çarpsın,dert anlatan kuluna ne yapsın?Haa,ama siz olsanız yaparsınız işte bak...
Allah benim ciğerimi de biliyor,çekindiğimi de,sevdiğimi de,özleyip benimsediğimi de,nasıl biri olduğunu da biliyor;bense ona çoğu zaman yalvarıyorum ki bildiklerini biraz da onlara göster diye.Ben söylerim söylemesine sevdiğimi mesela,ama Allah gösterirse şansım artar belki diye işte...
Allah'a inancımla doğru orantılı bir umut işte bu,tıpkı varlığına dair zerre işaret olmayan o kadının bir gün hayatıma gireceğine inandığım gibi.Size göre aptalcaysa bu sizin zincirlerinizi kıracak kadar hür olamadığınızı gösterir kalben;ben size darılmam darılmasına da,inşallah vakit olur anlarsınız beni...
Belki de Allah'tan dilememiz gereken tek şey sevgi,saygı,anlayış ve biraz da aşktır bu canına yamdığımın dünyasında;kimi zaman sağlık bile yalanken diyorum yani,hatta yaşamak ve elbette ki para.Bu dünya çok değişik,yoz,sentetik,samimiyetsiz,bayağı ve masumiyetsiz.Bundandır ki huzularınızda da Allah'tan tek dileğim benimle birlikte bu kaba-saba topluma karşı gelecek,sevgiden sevilmekten anlayan bir hayat arkadaşı...

Bu kirli dünyada benim atabileceğim en kadim adım budur çünkü;hayatı boyunca kimseye değer vermemiş ve her ilişkiye çıkar için girmiş(özellikle de cinsel çıkar),bencil,umursamaz,şiddet yanlısı,ırkçı ve vesaire bütün gerzeklere inat sanki dünyanın en hassas ipliğini dokurcasına sanatla,tutkuyla ve en önemlisi gerçekten sevmektir...
Benim tek yapabildiğim bu kusura bakmayın,
Benim aile terbiyem bu,
Benim kişisel,toplumsal be ahlaki bütün değerlerim aşk...

Ve Allah'ın da izniyle aşk öleceğim,
Allah aşkı,
Kul aşkı,
Aşk aşkı...

Öyle işte müridim.Bir gün sevdiğin kadın seni sevmez,ondan sonraki her gün,hatta ondan sonraki her kadın bile bazen.Sen de dersin ki"Sen beni sevmezsen ben de şiir yazar,müzik yaparım"Belki de böyle böyle gelişir insan yalan yok,bir yahut birkaç kadının üzerinde bırakmış olduğu yara izlerinin engin tahammülleriyle yani.Ben sevdiğim kadının beni sevmediği her aklıma geldiğnde böyle şeyler yaptım biliyor musun;bir nevi kendi kendine tutunmak ya da kendi yağında kavrulmaktan say bunu..Geçen sevdiğim bir kadınla karşılaştım,hoş neredeyse her gün karşılaşıyoruz zaten;onu gördüğümde içimi tuttum,boğazımı sıktım,gözlerimi kanırttım.Sonra bir şeyler yaptım işte,ya yazdım ya da çaldım;içimden ona dedim"Sen yoksun bebeğim ama,ben bir şeyler yapıyorum"Ne kadar acınası değil mi?yo yo hakikaten öyle,bir o kadar da masum üstelik...
Nice gözler halen daha acı verir görmesem bile,nice sesler ve pek çok şey de öyle.Bir şeyler yaptıkça rahatlıyorum,acımı almak gibi değil ama öyle işte.Bak mesela şimdi o kadınların gölgelerinin bile umurunda değilim;lakin onları sevemedikçe başka şeyler yapıyorum,belki tırnağımın ucu kadar bile olmayacak kadar da avunuyorum...
Boşver onlar gider bir şiir yazarız,onlar gider şarkı söyleriz;has bir adam olur çıkarız.Biz kendi kendimize beyhudeyiz bimukabele,tatlı ve bir o kadar buruk,inatçı bir ihtiyarın gülümsemesiyiz.O kadınlar bunları okumayacak,kendilerinden bahseden ve onlara değer veren birinin olduğunu aklından dahi geçirmeyecek de;sen bir türkü daha dinleyip ondan arınmayı dileyeceksin,eski bir adammışsın gibi geçecek hepsi...

Başka biri olmanın detayı bu,bazı şeyler sineye çekimlekle güzel ancak,mazileşmesi acı bile olsa.Artık belki eser denemez ama eserlerinden ibaret bir adamım,bambaşka bir adamın varoluş sancılarından ibaret olmasa bile bunlar.Gül yoksa bulut var...
Yaa müridim bak,yeterince ilham alacak mısın benden?İyi bir şeyler yapmak böyledir bazen,ama sanıldığı kadar stratejik değildir;yani bir toplumun yararı için kafana sıkmayı tezin doğruluğu ispatlanmaksızın göze almaktır,bir yandan bencillik bir yandan kahramanlık işte...
Ben ve çocuklarım var artık,bitirdiğim ve yarım bıraktığım her bir eserim;mesela Meva,Lemi,öteki hikayelerden Alptuğ,Lerzan falan;iyi bir babayım ben,ben onlar işin aşktan feda olundum kendim.Başka biri olmanın ilk anahtarı da bu...

Bazen düşünüyorum da bu aşina olmadığım neslimde,ne sanatın,ne duygunun,ne de düşüncenin;ne bilindiği,ne de saygı duyulduğu bu halt yemiş neslimde;adam akıllı her şeyin yerini türlü saçmalık ve küfrün aldığı,herkesin birbirine kükreyip ezdiği ve zeytin yağı gibi üste çıkmayı bal gibi bildiği nesilde.Bu nesilde bir yar bulmak bana ya haksızlıktır ya da samanlıkta iğne aramaktır.Çoğunluktaki bir topluluk nasıl olur da kendi kültürsüzlüğünü bu denli meşru kılar..Yanisi sen sanatla olan alakasızlığın gözlerinden okunurken fütursuz bir laf ettiğinde karşından gelen muamelenin karşındaki sanatla ilgili olduğu için saygılı olmasını bekleyecek,en ufak bir açık bulduğunda üzerine yüreyeceksin öyle mi,sen çok mu uyanıksın ne?
Rabbim bana bu yozluktan bir gül dik lütfen,çünkü ben bu dağınık sistemde yitip gitmek için fazla tehlikeliyim.Mesela çoğunluğun sandığı üzere bana caz dinleyen bir yar nasip etmen değil dileğim(ki olsa da iyi olur),lakin biraz duygu,biraz estetik,biraz haz,biraz incelik bilen birilerinin bana eşlik etmesine ihtiyacım var.Bu aşağılık düzende dünyaca ünlü bir sanatçının albüm kapağında giydiği elbisenin sırtının biraz dekolte içermesinden içten içe tahrik olabilen,lakin bunu belli etmeyip onu şakayla karışık bile olsa bir fahişeye benzetebilen cahil cühela takımı var...
Bu konuda ben susarım ego konuşur kimse kusura bakmasın;
Ben var ya ben,bu gibi davranışlar için bile değil,sadece o ufacık EQ'larında böyle lanet olası düşünceler barındırabildiklerinden ötürü bile suratlarına tükürürüm.Ben onları cebimden çıkarırım,halt yesinler hepsi,belli kimseler de değil,dünyada böyle her kim varsa.Hepsi gebersin istiyorum,sadece herkesin bazı şeyleri istediği kadar ama,daha fazla değil...

Asıl konumuz kadınlardı aslında,bi'an dolduruşa geldim kusuruma bakmayın.En az her zaman söylemiş olduğum kadar klasik bir şekilde"Bir gün bir kadın gelecek ve..."Ve'si bu kadıncağızcığım tüm bu bahsettiğim iğrençliğin sanırım birkaç çağ ötesinde olacak.O gelene kadar bana daimi ortacağ...

BU SADECE BİR CANLANDIRMADIR,GERÇEK KİŞİLERLE HİÇBİR ALAKASI YOKTUR

Bak ...,sen gerçekten iyi bir kızsın,güzelsin de;hatta keşke hayat ikimizi farklı konumlarda birleştirseydi de sonsuza dek beraber olsaydık,ama olmadı işte.Kızma bana olur mu,beni anlayacağını biliyorum,beni sevdiğini de.Ben de seni seviyorum üstelik inan,belki senin gibi değil,hatta eminim senin beni sevebileceğin kadar olamaz da asla,senin beni ne kadar çok sevdiğini tahmin bile edemem.Ama bak eğer seni acıtmazsa,benim arkadaşlığım da yeterince güzeldir sanırım,en azından senin gibi güzel bir kadın için.Zorluğunun farkındayım arkadaş kalmanın,üstelik de ben bir başkasını seversem;ama bu gercekleşmesi şuan yeterince uzak olan ihtimal bile senin benim canım olduğun ve öyle kalacağın gerçeğiyle çakışmıyor...
Seni kandırmayacağım,"İleride bu günleri hatırlayıp güleceksin"tarzı içten içe alaycı cümleler etmeyecğim.Ne acı ki şuan senin bana olan sevgin karşısında benim sana yapabileceğim tek şey kuru bir teşekkür.Dedim ya böyle olsun istemezdim...
Ama kim bilir,ben öyle diğer insanlar gibi değilimdir tüm kapıları kapatmam;yani bakarsın belki bir gün yeniden rastaşırız ve her şey farklı gelişir,bunu hakikaten gönülden isterim...

İçinden geçenleri tahmin eder gibiym az çok,isteyen şimdi de dener diyorsun;ama bu defa sen bilmiyorsun işte,bunu deneyebilecek bir halim olması için neler vermezdim?Şuan dünyada en bol düşünmeye ihtiyacı olan insanlardan biri benim öyle düşün,sen de bana zaman tanıdın;ama sayın prenses,iş benim düşünmeme kalırsa sen çok yıpranırsın.Öyle de vahim bir durum;suçum olduğunu düşünüyorsan söyle kabulümdür,hatta bağır-çağır,biraz ağla,bir şeyler yap ne bileyim;ama sakın üzülme,çünkü sen her zaman hakkında hayırlısı gerçekleşecek derecede iyi bir kızsın."Eğer beni seviyorsan"demeyeceğim aptalca,ancak madem beni seviyorsun,benim için kendini mutlu tutmaya bak.Yine tahmin edebiliyorum,bensizken mutlu olmanın nasıl imkansız bir şey olduğunu düşünüyorsun;ancak beni mutlu etmek için kendini mutlu tutmaya çabalaman,beni sevmenden daha kolay olsa gerek güven bana...

Arkamdan bu defa"Onca sene seven aradı,bulunca yüzüne bakmadı"diyen bir cahil takımı çıkacak muhtemelen;ama onlara inat sen aklındaki ve kalbindeki beni unutma,sana yemin ederim beni yanlış tanımadın,sadece ikimiz de hayatla biraz yanlış tanıştık.Son olarak;seni seviyorum minik kız,evet her anlamda...

Yine çoğu boş günümde olduğu gibi kendi bilinçaltımı kurcaladım,kafamda neredeyse hangi konuda olduğu bile meçhul olan karışıklıklar vardı ben de bir cesaret gösterip üzerine gittim.Zannedersem bir şey bekliyorum içten içe;yoo yoo hayır,o her zamanki beklediğim şey değil onu saymıyorum bile artık;ya da kısmen o olabilir,nereden bileyim ben?
Bak yarın pazartesi,başlıbaşına bir başlangıç.Kim bilir belki yeni biri çıkar demekten kendimi alamıyorum nedense,zira ilk defa bir pazar günü pazartesiye bu şekilde bakabiliyorum.İyice uysal bir herif oldum ben ha,hayırdır inşallah.Ne bileyim,bazen şöyle düşünüyorum;yani ben her ne kadar edinemiyor olsam da bir şeyler hak ediyorum,hayat da benden bir şeyler hak ediyor,örneğin umut.Artık verdiğim sözler gereği de umutlu,renkli ve aşktan kopmamış,hala sımsıkı bağlı bir tarza bürünüyorum....
Hayat mutluluğu gerektiriyor,belki de artık arabesk yerine Karsu dinlemeyi.Çünkü artık aklımda yer edinen bir güzel düşünce;bir durumun umut vermemesi onu umut etmekten alıkoyamaz.Aslında bunu çoktan fark etmiş olmam gerekirdi,zira senelerde cilmeden uygulamışım bunu...

Özellikle de şu sıralar hayat ufka baktığımda fırsatlar barındırmıyor lakin içimde filizlenen tatlı hisleri korkuyla zincirlemek pek benlik bir davranış değilmiş bunu anladım,üstelik de bunu anlamamı sağlayan yegâne şey de birkaç şarkı oldu sanki,sadece onlar olmasa bile çoğu onlar."Bırak beni böyle"basit bir laf değil çünkü,benim için klasik anlamından ziyade kendi kafasındaki pas tutmuş düşünclere söylediği bir laf gibi insanın.Bırak beni mazi,bırakın beni eski dostlarımın ve sevdalarımın düşleri der gibi.Bırak dedim ve bıraktım,bunu çoook ama çok uzun zaman önce yapmalıydım;hoş,ne fark eder ki olan oldu,üstelik sanırım bekliyorum...
Bakın çok nadir bir şeye şahit oldunuz,hatta belki de bir ilke;çünkü büyük olasılıkla ilk defa bir soru sorarak başladığım yazıma gerçekten bir yanıt buldum...
Ben kendi cevabımı biliyorum artık,o bilmek için yanıp tutuştuğum cevabı hiç bilemeyecek bile olsam en azından bir şeyler biliyorum...
Tek bir taş dışında tüm taşlar her zamankinden çok daha yerinde artık,düşünce yapım,kişiliğim falan filan işte;hem kim bilir,belki de o eksik taşın yerini bulması için gereken her şey sağlanmıştır böylece.En fazla zaman gerekiyordur,ama alıştım ben bu zaman kovalamacasına artık...

Yeni,arınmış bir Alptuğ'un taptaze bir hayatının başlangıcına tanıklık ediyorsunuz,tüm bu süreci başlattığı için okumuyor bile olsa buradan Karsu'ya teşekkür ediyorum;bu kadarına sebep olmayı o da beklemiyordu eminim,ben de öyle.Bu arada beklediğim bir diğer şey de,bir sonraki konser;çünkü yalnızca dün bile aynı şarkısını sekiz defa dinledim...😊

Eski bir adamım ben,halihazırda pek çok kşinin hayatındaki eski arkadaş,eski aşığım;ne bileyim,sanki insanlar beni br tablo sanıyor,sanki onlardan sonra ben öyle kalıyormuşum gibi.Hepimiz için geçerli bu;şu gün geçmişimdeki bir kadının umurunda değilimdir mesela tahminimce,ona göre o gittikten sonra yeni bir hayat kurmuşumdur ama en çok da ayakta durabilmişimdir;ve bu asla aksi olmaz,olursa vicdan azabına sebebiyettir zira.Efendime söyleyeyim karşıma fırsatlar çıkmıştır,mutluyumdur,hatta onu unutmuşumdur falan.Hangi giden bilir ki gittiğinden beri nelerin değişip nelerin aynı kaldığını,üstelik giden de o değilken...

O değil de ben hep burdaydım şaka bir yana,bu şekildeydim,geçmiş yazılarımla şuankileri karşılaştırdığınızda en ufak tutarsızlık bulamayacağınız kadar buradaydım.Ve gidenlerin ne kendini ne beni sorgulamadığı kadar ben onları sorguladım;itiraf ediyorum herkes gibi ben de hep istedim,arada sırada akla gelen bir tebessüm olmayı,ama biraz da acı olmayı istedim çünkü olduğum bu acıyı,hüznü ya da her neyiyse ben istemedim...

Eskiyim ben,eski benim;umutlarım ve sevinçlerimle,karmaşalarımla,arkama dönüp bakmalarım ve unutmamalarımla.Çünkü doğru olan buysa bile bana yakışmaz,yeni bir hayat kurmak isterken eskiyi kazımak,bu daha da yorar adamı,sanki ufaktan ağırmaya başlamamış gibi sakalları...

Aslında karmaşık bir kopma olmasa değerdi,böylece insan aynı şeyi yaşıyor olmasına rağmen hayatın onu sürüklediğini değil de ilerlediğini düşünebilirdi,yani öyle olmasa bile bir an olsun kaybettiğim düşüncesi aklımın ucundan geçemezdi,üstelik de suçsuz kaybettiğim...

Bazen işte hüzünlenirim böyle ben,harbiden eskiden kalma bir alışkanlık bu;eskisi bugününe de vuran bir adam olarak çok tatlıyım di'mi?Öyle olmasaydı bunu okumazdınız kanımca,zaten okumadınız da;bu yazı sadece buada durdu ve siz de sadece ekrana baktınız.Ne olduğunu söyleyeyim,bu yazıyı incelerken sadece ham geçmişteydiniz...

Mesele akla gelmek mi dersiniz yoksa akla gelmesi gereken olmak mı?Gerçi şu gün gelin görün akla gelmemesi gereken en büyük meseledir akılda.Kim bilir belki de akıl kıldan incedir...

Bimukabele hatıra olarak kalmaktır koyan,geisinin olmasına şans tanınmaması,biletin kesilmesi bir anlamda;öyle demezsiniz ama durum"Siz Allah mısınız?!"denebilecek vaziyettedir.Buna da kader demek,kadere de hakarettir lakin mecburidir;zira seven o kadar çok sever ki,sorumlu tutmaktansa başkasına suç atmakta kendini kandırmaktan alamaz...

Eski günler yaşansa ne olacak?Bir şey olacağından değil de,belki kendi sorduğun soruya cevap vermek gibi bir saçmalığa mahal vermeyeceğinden.Eski de fayda değil ama fayda görüyoruz geleceği bilmediğimizden,pardon geleceğin ne kadar olduğunu bilmeyip gelmeyeceği ihtimalini önemseyecek kadar tutucu ve aslında korkulu olmamızdan...

İtiraf edelim,çoğumuzun farkı yok ürkek bir çocuktan,

Çok eski bir çocuk...

N'aber benim hiç olmamış ve olmayan sevgilim?Baksana,sanki bu aralar biraz gülümsüyor gibisin,öyle hissediyorum.Bunun Aşka küsüp sonra dayanamamamla bir alakası olmasın sakın?Doğru ya;eğer ben aşktan gerçekten vazgeçebilseydim,senin bir gün gelme ihtimalin de gerçekten hiç olacaktı,düşüncesi bile yeterince kötü.Yani demek istediğim hanfendi;öyle herkes bir yerlerde takılıp gününü gün ederken,ben burada oturup sana yazmaktan öylesine hoşnut ve mesudum ki tahmin edemezsin.Onların kafası almıyor,olmayan birine yazmak saçma gibi geliyor;kaldı ki ben olmayan birine ömrümü adamışım ama onlar olanın bile kıymetini bilememiş,hangisi daha saçma sence?
Bu arada kıskanmadın di'mi beni?Karsu'ya"Sanırım sana aşık oldum"demiş olabilirim ama benim gönlüm yokluğuna rağmen sende ve ben seni böyle severken senin de bunu bilip unutmaman gerekir.Ona öyle dedim çünkü onu sana benzettim;yüz olarak değil de kafamda oturmuş şeyler olarak,tavır,davranış,bakış açısı ya da her ne dersen o açıdan...

Hem ne yalan söyleyeyim aklımdan geçti;başka bir hayatta,başka bir şekilde,bambaşka karşılaşsaydık birbirimize çok yakışırdık diye.Ama bu hayal bile değil,yalnızca güzel bir tasvir...
Sana ait olmak,hatta sadece öyle hissetmek olsa bile bana deli bir haz veriyor,ulaşılmış bir amacın en güzide parçasıymışım gibi bilmem anlar mısın.Ve şimdi ben hala güvenmiyorum kadınlara(en azından eskisi gibi),aslında yalnızca sevmek ve sevilmek konusunda;ancak işin en cazip kısmı da tıpkı geçen gün olduğu gibi sen geldiğinde de,bu güvenmeme konusunda inat etmeyi beceremeyip teslim olacağım gerçeği.Yine insanların sandıklarının aksine;verdiğim bu kararlarda yeterince kararlı olamamam benim aleyhime değil lehime bu yüzden...

Seni seviyorum,aslında herkesi seviyorum sen de biliyorsun;ama keşke mesele sevmek olsa,gerçi o zaman da cennetin olmasına gerek kalmazdı benim için ve bu diğer tüm insanlara haksızlık olurdu,belki sana bile.Sorun senin burada olamamanın beraberinde getirdiği senin var olup olmadığın şüphesi ve eğer varsan dahi gülüşünü hissetsem bile göremiyor olmamın burukluğu;eğer en acısına gelmemi istersen de,çok çok ama çok büyük olasılıkla ne sana olanları ne de herhangi yazdıklarımı asla okumamış olman ve varlığımdan haberdar olmaman...
Güzelim seni beklerken,geldiğinde sen olduğundan emin olabilmek amaçlı herkese de bir umut beslemek şüphe tarzında,işte bu da çok zor ama senden ya da aşktan vazgeçmek kadar değil...

Okumuyorsun bu yazdıklarımı ama,şimdi ben buradan aşktan vazgeçtiğimi ama sonradan beceremeyip fikrimi değiştirdiğimi yazsam,sen belki de dünyanın öbür ucunda,başka bir şeye karşı bile olsa gülümser misin?..

Dün çok güzel bir gece geçirdim,Karsu konseri'ne davetliydim.Yaklaşık bir iki yıldır takip ediyordum Karsu'yu ve beni mest ediyordu.Her şey mükemmeldi,ama konumuz bu değil...

Hatırlarsanız ben bir hafta önce aşkı bırakmaya karar vermiştim,karşıma çıkan kadınların güvenimi,inancımı,mutluluğumu yitirmesi sayesinde.Moralim bozuktu aslında konser öncesi bu yüzden,sonra konserin içinde Karsu yazdığı şarkıların onun için olması gerekmediğini söyledi.Bunu söyledikten hemen sonra aşağıda paylaştığım o şarkı çalmaya başladı(iki gündür sürekli bu şarkıyı dinliyorum)Tam şarkının derin bir yerlerine geldi,dalıp gidiyordum,hüzünleniyordum,neredeyse ağlayacaktım ki tempo biraz hızlandı.Aklıma o sevdiğim kadınlar geldi çünkü,benim için hep imkansız olmuş o kadınlar..İçimden"Madem hep imkansız aşk yaşıyorum,bu defa Karsu'ya aşık olurum"dedim,çünkü en mantıklısı buydu;Karsu o sahnede kendisine bakan belki yüzlerce kişiye sevgiyle bakıp şarkılarını da öyle söylüyordu,oysa o kadınlar sadece bana bile o kadar güzel bakmamıştı hiç...
Konser bitti,sağolsun menajerlik sayesinde Karsu ile tanışma fırsatı buldum ve hislerimi dile getirdim,oysa buna karşılık albümü imzalarken "Aşık kal" diye not düştü...

Biliyorum bu gayet sıradan hoş bir jest,ama benim için anlamı çok çok daha büyük;üstelik Karsu bilmiyordu tüm bunları,şu anda hayatımı şekillendirdiğini de bilmiyor mesela.Aşka küsmüştüm,taa ki dün geceye kadar;o geldi,birbirinden güzel şarkılar söyledi ve hayatımın anlamı olan aşk'ı bana bir kez daha hatırlattı...
Bazı sanatçılar böyledir,sadece şarkı söylemezler...

Karsu eğer bunu okuyorsan sana çok teşekkür ederim,keşke daha basit bir Türkçe ile yazma imkanım olsaydı senin için...

Sen benim inancımı tazeledin,uzun zamandır şiir yazamıyordum ve artık çokca yazabileceğim sayende,sadece bu değil artık yeniden kendime bir şans tanıyorum,hem özgüvenim hem de diğer insanlara olan güvenim yerine geldi,üstelik çok daha olumlu bakıyorum hayata sayende...
Bu arada Türkçe şarkı yazman bu kadar gerekli bir şey ise,beğenir misin bilmiyorum ama ben de bir şeyler yazıp sana hediye etmek isterim en kısa zamanda...
Bir sonraki konsere de mutlaka geleceğim,seni bir kez daha görmeyi çok çok isterim...☺

Beni takip eden çoğunuz almıştır belki de bu Kaptan-ı Derya'nın denizlerden çekildiği haberini.Ani oldu biliyorum ama çoğu şey öyledir zaten,bakınız aşk gibi,ölüm gibi...
Evet bir devir daha kapandı ve uzun bir dönem aşk yok artık bana.Yalnız garibime giden şey bu haberi alanların korkması oldu;yahu sanki ben aşıken sana bir faydası vardı,bana bile yoktu ki.Bu zamana kadar aradım-taradım,bulup buluşturmaya çabaladım,bekledim,direndim,inandım falan mesela.Ama olmadı be abi,sevilecek kadın oldu ama sevilmek istemedi,bir diğeri sevilmek istedi ama hakkıyla sevemedi,karşıma çıkan diğer çoğu kadın da aşktan sevgiden bi'haberdi...Biliyor musunuz normalde böyle bir coğrafyada benim gibi birinin vurulmasıdır meşru olan,bacağı kırılan atın vurulmasından farksız olarak;şimdi diyeceksiniz ki"Mesele zaten vurulmuş olman değil mi?",e siz de haklısınız tabi.Zaten bundan sonra çoğu zaman siz haklı çıkacaksınız,daha doğrusu çıkmalısınız;zira sevdiğim kadın beni sevmeyecek,aramız açılacak,bir daha hiç bir şey eskisi gibi bile olmayacak derken de ben haklıydım,bu kadın da sevmeyecek,aynı şeyler yaşanacak derken de ben,üstüne üstlük bu cümleyi de birkaç defa kurmuştum...

Artık en eskimize dönme vakti geldi edebiyatta da,evet yazılarımda ve hayatımda zoraki ya da gönüllü bir şekilde aşk her zaman var olacak biliyorum,sadece aşık olan ben olmayacağım.Yani yine yazılarımda şu olmayan kadın geçecek,ayrıca o kadın günün birinde gelecek ve ben o günü bekleyeceğim;her ne kadar fantastik bir şey gibi görünse bile bu benim şuanda herhangi bir kadını sevmemden inanın daha mantıklı.Çünküsü içimdeki kadınlara karşı olumlu olan pek çok duygumu yitirdim,inanmak gibi;ama yalancı olduklarından değil,bir kadının gerçekten sevebileceğine dair çekincelerim var sadece(her ne kadar çok güzel seven bazı güzel arkadaşlarım olsa da)İşin esası korkuyorum da denilebilir artık kadınlardan,hatta ne dense yeridir;bir kadını sevmenin kuşkusuz herhangi incinmelere çıktığı şu coğrafyamda...

Ki aslında söylemeyecektim ama ben bir şeyi itiraf etmezsem herkes yalan söyler;
Bugün yaklaşık yarım saate yakın dua ettim,ama benim dualarım pek aşina olduğunuz şekilde değildir;oturdum konuştum Allah'la her zamanki gibi,sanki dosta dert anlatırmış gibi falan bir şeyler.O arada aklıma geçmiş geldi,geçmişte sevdiğim o ilk kadın falan;ama hepinizin dikkat ettiğinin aksine mesele artık sevmek ya da sevmemek falan değil,alakası bile yok...
Her şeyi bir kenara bıraksan güzel bir maziydi,o bahsi geçen kişiyle olan o sıradan arkadaşlığımız bile;üzücü bir şeydi belki ama mutluyduk be abi.Asıl dilimin ucuna gelip gelip de giden şeyi söylemek lazım gelirse şimdi;aşkı onda da bulamamıştım ama,ondan sonra bırakın aşkı,onunla olan arkadaşlığımıza benzer bile bir şey bulamadım,aramızdaki bağa.Ve şimdi o ayrı yerde,ben ayrı yerde,ayrı insanlarda,ayrı hayatların arasında;ben hala onu yazıyorum,lakin o beni unuttu çoktan...
Unutmamış da olabilir gerçi biliyor musunuz,insanlar değişir belki ama hala İrem'i tanıdığımı sanıyorum,böyle bir şey yapmayacağı konusunda...

O bir başka dünyanın insanı,karşıma çıkan iyi insanların bayağı bir kısmı başka dünyanın insanı,burada kalanlarınsa çabalarına rağmen açıkçası hayrı yok bana.Diğerleriyse zaten değmez,işte asıl mevzuat da bu;değmez dedim,değecek kişiyi uzunca süre,sakallarım ağırana kadar beklemeye ant içtim ve ben aşk insanı,aşk mevsimini yangına atıp da soldurdum bilmezsiniz...

Her ne sebeple olursa olsun birinden ya da bir şeyden mecburen vazgeçiyor olmak çok elzem.Bu sanki cani avlusuna çocuğunu bırakır gibi hüzünlü ve diğerleri tarafından bir o kadar utanç verici bir şey.Mecburiyetimi anlamamaları gücendiriyor tabi beni de,sanki yeterince benimleymiş,şartlar da bir o kadar yerindeymiş de tek kabahatli benmişim...Ama bazen diyorum,keşke öyle olsaydı;çünkü bu,bizatihi kendim de olsa bir kimseye suç bulmamı kolaylaştırırdı...
Aslında bir şeyleri değiştirmeye çalışmak da buna öncü geliyor ve bunun da sebebi değişmesi gerekmesi,en azından bizim öyle zannetmemiz;zannetmek diyorum ama yeterince güçlü kabahatler yok mu?Kimse hiç bir şeyden vazgeçmeyi istemez ki zaten,sadece razıdır;anne-babanın boşanması gibi mesela,sen elinden geldiğince karşı çıkarsın lakin bunun senin kararın olmayacağını bilirsin,işte bu yıpratır insanı,bunun adı da kabullenmek...

Gönlü(nefsi değil gönlü)hoş tutmanın maksat olduğu bir dünya için fazla gıcık lakin buna rağmen itici olmayan şu hayat.İçine girenlerden çoğu zaman ben sorumlu değilim,özellikle kadınlardan ve onların da özellikle aşık olduklarımdan..Beni kafanızda az çok nasıl canlandırdığınıza şahit olduğum için söyleyeyim,sadece aşık olmam; mesela bu defa aşk değil hoşlanmak,ilgi duymak ya da her ne dersen de.Şunu bilin ki bunların hiç biri de aşktan değersiz değil,zira hepsi içinden aşk doğma ihtimali muhtemel şeyler.Bu arada önceki beyanlarımla bunun arasında bir tutarsızlık sezdiyseniz eğer,cevabım her geçen gün hepimizin biraz daha büyüdüğü olabilir...
Şuna bakar mısınız abi bu bile mecburiyetten,özellikle de bir baltaya sap olmak falan güya;sanarsın ki Allah hepimizi ayrı bir amaç için yaratmadı,zira insanlara bir şey kanıtlamaya mecburuz sözde...

Ancak çoğunuzun aksine benim kafam bayağı bir rahat,ister muhalefet diyin ister anarşi(ikisi de siyasi değil duygusal anlamda tabi),beslediğim bu düşünce ve tavır belki de Ah Muhsin'in dediği gibi çağın açısını dik tutacak...
Mecburiyeti olmasa da sadık olmayı seviyorum ayrıca,benim özgürlüğüm aşk,sevgi,hürmet ve samimiyetten oluşma;oysa benim karşımda yer alabilecek tek şey kalbimden daha küçük olan önyargılar...

Kayıp eşya bürosu değilim ben,ufkumda kime ait olduğunu bilmediğim kaderlerin dolanması ürkütüyor.Tenhada mısın kadınım,yoksa çok mu yakınımdasın?Sana kavuşacak mıyım,buna ve bundan daha çok var olduğuna inanmalı mıyım?Seni anons ettirmek tarzında lükslerim olsa emin ol yapmıştım;düşünsene"Alptuğ Dağ'ın ruh eşi,danışmadan bekleniyorsunuz!"Dalga geçmiyorum;sana olan özlemim sen sandıklarımla hem durulup hem dalgalanıyor.Doğrusunu söylememi istersen şu anda dahi hayatıma girmiş,giren ya da artık her ne denirse kişilerden birinin sen olduğu şüphesindeyim.Ben hiç şıpsevdi olmadım kadın,sadece seni aradım ve arayarak,aramayı,arananla ve bulunanla sevdim.Anlaması güç biliyorum,ama diğerlerinin aksine anlayacağını da biliyorum...
Kaybımsın,sanki bulmuş da kaybetmişim gibi;gerçi ben değil seni,herhangi birini kaybetmemi sağlayacak hatalar yapmam,yapsam da mutlaka farkında olup ne yapar eder gönlünü almayı başarırım.Oysa seni henüz bulmamış olmam hala kaybetmemiş olduğum anlamına gelir ve kaybın olmadığı yerde,kazanma olmasa bile ihtimali vardır...

Bakalım bu defa hayatıma giren şu kadınlardan biri sen misin,bunu anlamanın tek yolu da onları tek tek yaşamaktan geçiyor,ki bu yaşamak süreci sanılanın aksine sonsuz;zira ben hayatımdan gitmişleri dahi yaşıyorum,çok şey anlarken bazı şeyleri de hiç anlamıyorum.İşlerin zamana kalması ne de nefret verici,üstüne üstlük sonunda sen varsan;ki bunun bir sonraki aşaması sonunda senin olup olmadığını bile bilmemeye geliyor,yeterince dayanılmaz.Ama senin için dayanmaz mıyım?yani varlığından bile emin olmadığım,tamamen taslaklar üzerine kurulu olan ve şuan konuştuğum güzel kadın için...
Peki ya bu defa da o kadınlardan biri sen değilsen ne olacak?işte beynimi kemiren yegâne sorudan bir önceki soru bu,o soru ise bu sen olmayanların nereye kadar gideceği.Açıkcası üzülürüm;seni üzmemek için yalan söylemeyeceğim kusura bakma,zira yokluğunda daimi ve kusursuz hüzünlüyüm...

Bu kadınlar,asında bakarsan tam anlamıyla tanıma fırsatına erişmiş değilim onları,lakin harhangi bir şekilde de olsa,iyi değilse bile gerektiği gibi hissettiriyorlar.Gerçi onlar ve onlardan öncekilerin benim içimde bu denli iyi izlenim bırakmasının çoğunlukla benden kaynaklı olduğunu inkar etmiyorum artık.Bu kayıp eşya bürosu bile o kadar kayıp ki...
Kadınları seviyorum ne yapayım,hakikaten ve hakikatle seviyorum bilmeseler bile;başta her kimsin,neyimsin ya da olacaksın ve ne zaman olacaksın bilmiyorum ama sen,sonra dostlarım,sonra okuyucularım,en sonundaysa hayatımda bir izlenim bırakabilmiş tüm kadınlar.Hepsini severim,kimseye kıyamam;suçsa suç(ki değil)
Sen gelene,seninle tanışana,senden hoşlanana ve sana itiraf edene kadar,eşim,kızımın annesi falan olmayı göze alana kadar senden bambaşkalarını sen olduğu ümidiyle sevmeye devam edeceğim...

Eee güzelim,ben aşk adamıyım;kıskanmazsan,kızmazsan sevmem gerek,biliyorsun yalnız yapamıyorum(16 senedir net bir şekilde görmekteyiz de bunu)Hem benden sana rövanş,kaybım olur bulunursan istediğin kadar çıkart bunun acısını...

Bu aralar bazı şeylerden muzdarip hissediyorum.Pardon bu yapayanlış bir cümle oldu.Açıkcası bütün ilerleyişlerimde geriler geliyor aklıma,biraz da geriliyorum aslında.Bugün çok çok uzun zaman sonra Cem Adrian dinlemeye kalktığımda olduğu gibi yani;sanki Cem Adrian'ı sadece o ilk aşık olduğum kadın için dinlemem gerekiyormuş gibi.O an utandım işte kendimden,şarkıyı kapattım;zira bir şarkının bu kadar"geçmiş"olmaya hakkı yok...
Sırf bana birilerini ya da bir şeyleri anımsatmaması için adeta gömdüğüm masum ve güzel alışkanlıklarım var ama,yaşlandım dediğimde inanmıyorlar.O günler ne günlerdi demek istemiyorum,hislerimi falan aklıma getirmek istemiyorum;kötü bir şey yapmadım ama iyileri de aklıma getiresim yok,acı çekerim biliyorum.Çünkü aşık olmamak eşit değildir hiç bir şey ifade etmemesine,bal gibi biliyorum afedersiniz...
Ve yine her nasıl ki aşk acı değil,acı da bir o kadar aşk değil her zaman;yani resmini gördüğüm vakitteki o her neyse,her neyse de değil,direkt saf,ham hüzün bu,birkaç ah.Bana karşı,ona karşı,buna karşı,şuna karşı...Hayat,hayata karşı,ne bileyim kadere,yaşamaya,değişime belki de...

İnkar etmemize imkan sağlayan yönleri de olsa hayatın,çok büyüdük be abi,çok değiştik.Hayat,yaşamak,zaman,mekan,insanlar,tepkiler,hisler,tavırlar derken sürekli yeni bir şey eklendi.Ama hepsini geç,bazen o 13 yaşındaki çocuğu çok yetim hissediyorum,kendimi de onun velisi.Ne vardı yani zamanda şöyle birkaç çıt geriye gidip en başından engelleyebilseydim bu süreci;farkındayım bu bir facia olurdu ve şuanki ben tümüyle yok olurdum,ancak en azından o çocuğun başka bir ihtimali olabilirdi...
Hem belki benim gibi olmazdı o zaman,kimse onda iz bırakamazdı,belki de benim aksime hayatına birileri girer ve hiç gitmezdi.Tek satır yazamayan,hatta bir baltaya sap olamayan;herkesten de mutlu bir çocuk...
Ben mutlu değil miyim dersiniz?Şu anda mutluyum ama eğer içimde bir gram mutsuzluk varsa(ki olmadığını sanmıyorum)bu önceki mutsuzluklarımı anımsadığımdandır...

Şimdi kopmak lazım gelirdi,
Bu aynı zamanda da bir adilikti belki;
Farklı insanlarla farklı bir hayata adım atarken,
Tereddüt tarzı bir şey etmek bencillikti...

Hiç karşılaşmamış olmayı dilemeye de kıyamıyorum,bir daha görmeye de tahammül edemiyorum.Bu burukluğu dindirmenin mümkünlüğünü daha bu burukluk olmadan bile diliyordum düşünün.Bir daha başka bir kadına,hem de herhangi bir kadına,herhangi bir bakış ve yaklaşımımda bu burukluğu yaşayacak olmama lanet diyemiyorum ama,lanetten de aşağı kalır yanı yok...

Ah be kadın,hepiniz için birkaç ah...

Düşündüm de,bu hayattaki en güzel durumlardan biri hayatın inadınızı kırmaya yeltenmesidir.İnatçı bir adam değilim aslında,en azından insanlara karşı;ancak hayata hatta kendime karşı olan bu inadımın pahabiçilmez olduğunu beni tanıyan çoğu kişi onaylayacaktır.Bu inat pesimistik bir inat tabi,mesela umut etmeye karşı,daha doğrusu umut edememek ve edilen umudun boşa gitmesi gibi çekincelerden.Bu bağlamda kendi kendime zorluklar çıkardığım falan da oluyor tabi,elbette ki haklı bir korkunun etkisiyle...
Tam en çaptan düşmeye yakın olduğunuz zamanda,yani birkaç saniye önce bile değil de tam o tek tutunabileceğiniz dal koparken,fevkalade umutsuz olduğunuz ve umudu döveceğiniz anda..Sanki profesyonel bir gıcık gibi yine ters köşeye yatırılmanız.Böyle zamanlarda yenilmek güzeldir,nakavt olduğunda yarı baygın gülümsemek gibi...
Bana böyle gel işte hayat,tam da böyle,beklediğim gibi.Hırçınlığımı sineye çekmeye yetebilecek bahanelerle var ol,yeni yeni ve aslında saçma salak olduğunu bilip de kabullenmek adı altında kapıldığım önyargılar oluşmasını önle.Ağzımı burnumu kır gerekirse de beni kendime getir,bana koymaz.Tartışalım,çarpışalım,yıkılalım,dağılalım ama sonunda yanağıma bir öpücük kondur aynen böyle..Çünkü ben şuan bile aynı benim,bu öpücüğün üzerine kat kat sert bir tokat yiyeceğm düşüncesi içten içe hükmediyor beynime.Bu senin suçun değil biliyorum,daha çok kadınlardan kaynaklanıyor ama suçlu onlar da değil...

Belki de birden bire içimde belirmiş bu olumlu tavrın yegâne sorumlusu da yine onlardır;hadi ama,fark etmediğinizi söylemeyin?Bir gün Eylül gecesi gibi hüzünlüyken diğer gün Ağustos sabahı kadar kanlı canlıyken meselenin içinde bir kadın olmadığını düşünmek benim mantığıma yatmıyor açıkcası..Hayat güzel diyemem ama kesinlikle değer,yaşamaya,sevmeye ve çok daha fazlasına.Bundan ötürüdür ki gerek yok inat etmeye,her parıltının öncesinde doludizgin bir karanlık olduğu düşünülürse...
İnatçı olduğumuz kadar,umut etmekte istikrarlı olduğumuz zaman kazanıyoruz.Yani meçhul bir geleceğe karşı olabildiğince özverili ve pozitif olmak,kabul ediyorum bu hayli emek istiyor ama ben de tam olarak bunu yaşıyorum.Kötü hissetmek için sebebiniz olabilir ancak aynı anda hem iyi hem de kötü hissedemeyeceğinizi düşünüyorsanız kendinizi sınırlıyorsunuzdur.Ve bu hayatta kendi yaptığın şeyden bile gerçekten pay alabilmek demek;kimi zaman kendi kendine bağladığın zincirleri kırmayı gerekir,bunu kırmak kaderin ördüğü duvarları yıkmaktan daha zordur...

Son bir söz söyleyip bitirmem gerek madem;
"Geceler,bugün olmasa bile hala iyi geçebilirler,bir gün.Keşke herkesin inadını kırmaya bir adet cüreti olsa..."

Ulan ne gündü be...
Tamam hayat zamanın onda dokuzu benim aleyhime ilerleyip sabrımı sınamaya şartlanmış belki ama,bazen de dilimden tam manasıyla anlıyor işte.Buna örnek olarak henüz aradan 24 saat bile geçmedi ve ben kadınlara inancımı,güvenimi falan yüzde yüz olmasa bile doksan dokuz yitirmiştim."Kadıncalı" adlı yazımda olduğunun bi'benzeri demek mümkün...

Ne mi oldu sonradan?Bu kadınlar harbiden ilginç yaratıklar,yaratık dediysem de inanın mecazen.Bir kadın sizi aylar hatta yıllar boyu,bazen farkında bile olmaksızın ağır ağır ve sessiz sedasız,tıpkı kanser gibi alaşağı edebilirken bir diğeri sadece tek bir anlık herhangi bir şeyi ile yine farkında olmadan zirveye taşıyabiliyor;en fenası da,bazen bu ikisini aynı kişinin ard arda ve sürekli yaşatabiliyor olması...
Tamam dünyanın benim etrafımda dönmediğini biliyorum,ama dünyayı kadınların döndürmediğine inanasım gelmiyor;çünkü siz öyle olduğuna bir delil gösteremezken,ben öyle olduğunu kendimle ispatlarım size...

Aşka inancım kalmadığını olmasa da,aşka dair bir şeyim kalmadığını söyledim,
Evet evet ben söyledim,inanabilirsiniz.
Bunu nasıl becerdim ben de bilmiyorum,
Ama eminim ki kadınların yapabildiklerinden daha kolaydı,zaten kadınlar da sözümü alıp başıma çaldı.Beni gerçekten tanıyan pek çok insan daha ben söylemeden zaten benim de birinin beni yalancı çıkartmasını beklediğimi söyleyebilir.Muradıma mı erdim?Henüz kısmen bile değil,böyle konuştuğuma bakmayın inancım da tazelenmedi aslında olasılıklara.Ne oldu biliyor musunuz?Sanki kendi doğumgünü pastamdan kendim çıkıp kendi kendime sürpriz yapmış ve de şaşırmış gibi sevindim,üstelik bunun gerçekleşme ihtimalinin tersi kadar çok sevindim.Böyle,ne bileyim,bir şeyleri hatırlamış gibi sanki,"Haa!"demiş gibi,dank etmiş gibi ama öyle de değil...

Şimdi tüm bu gevelemenin ardından tek bir kelime kullansam tatmin olur musunuz?Kavuşmak...

Kavuşamadığım kadınlar ordusu iç savaş çıkarıp birbirini alt etti ve ben düşmanımın düşmanını bulmuş gibi sevindim her ne kadar düşmanımın düşmanının sonradan düşmanım olma ihtimali yarı yarıya olsa bile...
Aslında bakarsan burada yapılabilecek en yaygın şey her şeyi aşka yormamak ancak söz konusu da benim yani;diyeceğim o ki daha yaratıcı olabilirdiniz;madem dediğiniz kadar sözünü tutan bir adamım(ki sağolun böyle düşündüğünüz için),bir aşk adamıysam da aksi teklif dahi edilemez...
Bu defa olur ya da olmaz bilmem;fakat yaşadığım bu şeyde mutlaka yeni bir başlangıç olabilmesinin kendi hayatımda bile canlı örnekleri olduğunu düşününce,kumarın aksine bir bataklıktan çok bir güzergah olduğu için;sonunda her ne olursa olsun gurur duyulacak bir şeye konu olduğumu hissediyorum,acı çeksem ve bu acı beni terbiye etse de,refaha ersem ve başka bir ben keşfetsem de bu böyle...

İşin kaymağını yine siz yersiniz tabi,acımı çekemezken mutluluğumdan pay alabilirsiniz;sizden çok da şu öve öve bitiremediğim kadınlar(bütün kadınlar anlamında)...
Şu son dörtlükte de meselenin aşkla sınırlı olmaksızın bütün kadın erkek ilişkileri hakkında olduğunu izah edip kaçıyorum izninizle...

Kadın kadın dedik,
Kadın derken kadın geldi;
Başka bir,hatta birkaç kadındı bu,
Seyri tersine çevirdi...

Sayın okuma yazma bilen insanlar,merhaba.
Bugün ne mi oldu dersiniz?Hayır karşı okulda aynı birine benzeyen birini görmek değil,evet bir diğeriyle göz göze gelip içindeki umudun boktanlığını kabullenerekten dostlarına verdiğin sözü tutmak için umutsuzluğa sarılmak bile değil.Kalmak;arada bile değil,sadece kalmak...
Hem ne yapsam bir kusur bulacak insanlık,bir şekilde yanlış çıkacak,Alptuğ yine hem bilmiş hem de yanılmış biri olarak diğerlerini hiç ilgilendirmemesi fakat karışmaktan kendini alamayacakları üzere zirvede kalacak...
İyi bir yazı yazmanın ilk kuralı,herkesin anlamaması için dönüp dolaştırmaksızın,olanı yazmaktır ve ben de uzun bir aradan sonra belki de ilk defa böyle yapacağım...

Onu yok etmek bile bir anlamda ona çıkıyor,onsuzluğun ve ona sahip olmanın ihtimalleri ters orantılı olmasına karşın birleşince onu oluşturması gibi tam olarak.Bunun yanında asla ne yok ne de var olmayacağının,ona karşı yaşadığım bu kısıtlılığın bir inkarının olmaması da acı çekmemi sağlarken,ne gariptir ki"acı çekmemek için"söz verdiğim insanlara vazifemi gerçekleştirmek ve benim cesur olduğumu iddia edenleri yalancı çıkarmamak adına zaten yeterince dikine giden kadere karşı her ne şekilde olursa olsun ayakta kalmak.Zor..Tamam kimse de inkar etmedi,çok kişi kolaylaştırmayı bile denedi ancak;bunu yapamayacaklarının bilincine hakim olmak bilgiden gelen acı gibi...
Yaptığım ve olan şey de tam olarak bu,doğrusunu söylemek gerekirse manen inancımda zorluklara karşı yeterince dik durabilmek olmasa tam da pes edecek adamım ben...

Anlamıyorum ki,
Birini diğerinden daha az sevmedim,hala da öyle.Kimseyi kimseden ayırmadım,önceden güzel olan fikirlerimi karalamaya çevirmedim sonradan.Kendimi düşündüysem tövbe;mutlu olmayı düşündüm evet hem de çok,ama asla ön planda değil,hep arka planda..Ama gel gör ki birini unutmak için ona,diğerini unutmak için dostlarıma söz verdim;ve ilki rüyalarıma giriyor,diğeriyse farkımda bile değil(ya da öyle bilmiyorum) ancak şansını zorluyor elinde olmaksızın...
Bu kadar düğüm olmak herhangi biri için çok fazla be,kesinlikle herhangi biriyim ben de.Ama o zaman niye?Sanki doğru yanlış birbirine girdi...

Açık konuşmam gerekiyor samimiyet gereği;bazen kendi kendime"Bari biriniz s**tirin gidin"dediğim oluyor,bu onlara kızmak değil çünkü ikisinin de suçu yok;ama mevzu şu ki kızsam bile haklıyım,ayrıca hem suç onlarda değilse bende hem de bu hikayedeki en günahsız benim aynı oranda.Yeterince çelişiyorum kendimle,ki bu fizik kurallarına uyuyor olsa sürecin durmuş olması gerekirdi çoktan;hala yaşıyorsam demek oluyor ki sayısal hesaplamaların bini bir para etmiyor...
Ya biriniz olun,ya da en az birinizin aşkı,sevgisi,hüznü,acısı,üzüntüsü ya da her ne haltsa artık ortadan kalksın diyorum ve inanın kimse beni dinlemiyor,hiç kimse.Bu söylediğim lafı duymak ve bu lafa ilgi göstermek tarzında bir dinlemek değil;bunu yapsalar bile konudan ölesiye uzaklar,misal sanki bir kuş uçmayı bırakmış da artık,ne yerde ne gökte bir şeycik yokmuş gibi...

Şu anda düşündüm de,bu zamana kadar tam da bir şeyleri değiştirebilmeyi düşünmüş,hedeflemiş,daha başka ne yapılabilecekse onları yapmışız ama zaten her an olabilecek değişiklikler dışında,örneğin tam da bu durumda payda sağlayacak değişiklikler için bir arpa boyu adım atamamışız.Allah'tan bu yalnız benim değil de bütün insanlığın beceriksizliği;ya da keşke öyle olsaydı,o zaman"Ulan demek ki ben beceremiyorum"diyerek kendime kızmak pahasına da olsa kestirip atabilirdim.Kestirip atmaya pek uygun bir adam değilim,az çok tanıyanlarınız da farkında zaten bunun;özellikle de değer verdiklerimi,asla bırakamayacak ve bırakamayacağını da bilen biri olarak bırakabilmek için çırpınmam yine diğerleri gibi asil ve kutsal,ancak bir yandan da zavallıca olmak üzere bir çelişki...
Ama her şeyi geç;hayatında yer edinemediğin insanların sende yer edinememesi,anlamlı olmasa bile acısız olurdu;o zaman anlamı mı,yoksa acı çekmemeyi mi tercih ederdim bilemiyorum,asla da bilemeyeceğim...

Çelişkiler çelişkiler,
Çektiren ilişkiler,
İlişki bile denemezler...

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )

Yılbaşı Şeysi

Yalan Gibi Bir Şey

Akıl,Baş ve Aşk

Allah Aşkı

Başka Biri Olmanın

Bu Neslimde

Ben Reddetseydim

Bekliyor Muyum?

Eski

Gülümseme

"Aşık Kal"

Aşksız Dönem

Mecburi

Kayıp Eşya Bürosu

Birkaç Ah

İnadını Kırmak

Kadın Derken Kadın

Çelişkiler Çelişkiler