Kütüphane Mart 2016

Mekan Muhteva Mart 2016

İnsan hayattan ve bir şeylerden her dakika sebeplenirken durup "Neden olmasın?"ı aklımdan geçirdim;zira sanırım hala sandıkları denli gencim ve zannedersem de dedikleri kadar aşk erbabı bir kimseyim...
Ezcümle,o kadını öyle bir ben karşılayamazdı,karşılamamalıydı ve ben de "takımlarımı giyindim,hazırlandım,binbir has özenimle kapıda dikildim" diyelim,yazılarım ve kalan diğer her şey için de geçerli bu...

Gereğinden fazla dağılmıştık,ama kabul edilmeli ki herkes kadar bile değil;şimdiyse dersleri bile düzene soktum siz düşünün,dünyayı mı durduramayacağım?
Telaşa kapılmışız yoktan,hissiz geçen onca vaktin ardından anlaşılabilir bir şekilde o da;bir an asıl gayemizden sapmışız katlanılabilir düzeyde,dönüp baktım ve dedim "Ey ben ne yapıyorum?!" zira ben birini beklediğimi unutmuş olanla yetiniyordum,ona da olmak denirse şayet;haklısınız haklısınız olanla yetinmek kötü bir şey değil ama şöyle ki,önünüzde cennet varken sizin dünya ile yetinmeye çalışmanız tarzında saçma bir yetinme bu;bilhakis hayatıma girmesi muhtemel olan herhangi bir kadın o beklediğim kadının tırnağı etmezdi bu açık,şu zor dönem boyunca yanyana geçiştiğimiz her bir kadın da bunu kanıtladı sağolsun.Bir an için onu ne kadar beklediğimi düşündüm de evveliyatımda,bu kadınlar öyle beklenilmeyi hak etmezdi;çünküsü daha çocuklar,saçma sapanlar,aşktan bi'haberler,ne onların gönlünde beni anlayabilecek bir dem var,ne de bende onlara sığabilecek ufak bir hacim doğrusu...
Buna dayanacak en ufak bir delilim olmamasına karşın o kadının da gelmeyeceğini kabullenmeye başlar gibiyim ağırdan,gelse bile çoğunluğu fiziki ama başka açılardan da düşünerek"Neden benimle olsun ki?"demekte ve cevap bulamamaktayım ne yazık ki...
Ama olsun,tüm bunlar bile beni onu beklemekten ve düşlemekten alıkoymuyor her nasılsa zaten,hayatın fanilerin planlarını iplemediğini göz önünde bulundursam bile onunla her şeyimizi tasarladım zevkine,gelmezse de yaşamış olurum zevkine kederine...
Hem çok bir şey kaybetmem;hatta hiç bir şeycik kaybetmem;zira bana senin olmayan bir şeyi kaybedemeyeceğini çok küçükken öğrettiler,bak hala da unutmamışım...

"Gelirse güzel olur"fikriyatının zihnimde yarattığı dolu dolu mevcudiyet,ayrıca da türevlerinin ve de cümlenin sakin telaffuzundaki ses tonunda barınan kabullenme,razı gelme benzeri imgelerin tümünün tadına vararak bu cümleyi kurunca o kadar basit olmuyor işte,işte şairliğimin ve de yazarlığımın belgesi,sebebi,simgesi.Her şey bir kadın sayesinde,her şey bir kadın yüzünden ve her şey bir kadın için;işin en cazip tarafıysa burada aynı kadından ya da farklı kadınlardan bahsediliyor olup olmamasının bir önemi olmaması...
Hayatımda hiç bir kadın yok şükür,şükür dediysem ömrünüzde göremeyeceğiniz denli mecazen;bu lafı ettim çünkü bu devre kadar kadınlar canımı yakmaktan başka bir şey yapmadı ve karşılığında ne beni ne de kalbimi ruhları bile duymadı.Onlar geldikçe,bir papatya falı gibi koparıp alıp başını çekip gittikçe ben onu daha çok bekledim,hırsla bekledim;beni sevecek,anlayacak,bilecek,tanıyacak,onu sevmeme izin verecek ve kendini sevdirecek,benimsetecek ve vesaire şu anda bir araya getiremeyeceğim sayıda neticeyi barındıran şa-ha-ne insanı...
Cümle de bu ya,şahane olan kıymet bilir,kıymet bilenin ayakları geri geri basar gitse bile;gidenler şahane değildi öyleyse,hatta gitmeyi bırak kimse gelmediğine göre...
Kimse gelmediğine göre bir sabah daha kepenkleri açar,çayı demler,dükkanın önünü süpürür,masayı sandalyeyi düzeltir ve sonra da ellerimizi kucağımızda,göbeğimizin önünde birbirine kavuşturur,dükkanımızın önündeki iskemleye çöker bekleriz gelir diye;bin sabah daha bekleriz,on bin,yüz bin,bi'milyon,ya ömrün yettiği ya da onun yolunun bittiğinceye kadar.6 Aylık doğdum evet,sabırsızım da;ama bu konu değil,dünyada öyle ama burada değil...
Burası da dünya tabi,burası Alptuğ'un Mekanı;o da zaten Alptuğ'un henüz gelmemiş eşi.Lafa tutmayın da bekleyedursun,ansızın gelir belki;bir de geldiğinde o olduğunu anlayacağından emin olsa,en büyük korkusu da bu olsa gerek zati,geldiğinde bile daha düne kadar olduğu gibi (söz gelimi)
o diye başka birine tutulurken o onu o haliyle görür ve soğursa,ne bileyim,mesela hayatının aşkı olacak bu adamın o olmadığına kendini her nasıl emin olamıyorum ama bir şekilde ikna ederse diye...

Ezcümle,
Ait olduğu da o da birbirini tanımadan başkalarında tükenir,yazık olursa diye,
Tam takım hazır olup,olağan motivasyonla,onu en iyi şekilde karşılayıp o adam olduğunu iliklerine kadar hissettirmek için ona;her zamankinden "daha" biri olma yoluna girdi,daha pozitif,neşeli ve benzeri...

Fünceten meyil ettiğim bir yazı daha ardında bir şey olmaksızın üzerime üzerime geliyor.Mecazen sualim şudur ki,senin küçük bir elvedan böyle büyük bir rakıyı bitirebilir mi ne sanıyorsun?Şaka şaka,biraz barok'um bu ara anlarsın ya;haliyle insan hafta boyu şu an hatırlamaya üşendiğim sayıda yazılıya gir-çık yapıp(tam olarak gir çık,çünkü soruları cevapladığımı hatırlamıyorum) bir de kadınların bıraktığı bazı klişe hüzünlerle biraz akustik hasıl olunca peyderpey dahi olsa boşvermeye iliştiğim vakitler mevcut.Zatıhalim iyiler hoşlar da şu kapım bir türlü çalmadı,ben de çalmam artık;Yusuf Atılgan'ın Aylak Adam'ı bitirirken olduğu gibi ben de biliyordum işte anlamazlardı,bundan kelli anlaşılmamaktansa anlatmayarak aslında anlarmışlar da ben anlatmamışımcasına suçu kendime yüklemek,kendime o gerzekler kadar kızmak istemediğimden ötürü daha tutarlı bir adımcağız.Aşk var,aşk bende,benle ama başbaşayız,zirası da henüzü de onu paylaşabileceğim gerçek birisi yok,gerçekten...

Biz başbaşa iyiyiz bebeğim,dadaizm'e uymak hasıl olduysa vakitsiz,onu da yaparız;bu acılar kalıcı değil çünkü,sadece yengeniz henüz uğramadılar.Cıvıl,cıvık,lüzumsuz ve pejmürde takılmak da bir alternatif,insiyatif de desem olurdu aslında.İnsanların algılarındaki yerini onlar senin için bir oyunken iyice altüst edip zamanın geçmesini sağlamak tarzı bir umudum var ve bu da yine yengenizin kapıyı çalacağı zamana değiniyor.Umurlarım soldu artık,girizgahıdır mevzunun meşk ve meşkten söz edebileceğim aklı başında hakikaten ciddi herhangi insan yokken deliden deli davranmak,popüler kültüre meze olmuş bir dizi yakın çevremin inadına kasten artık başka biri olmak denenebilir...
Umurlarım solmuşken halihazırda,benim onlarca hayalet görülen ciddiyetimin karşısında lakayt olmuş kimselerin hafızasına bir lakayt olaraktan kazınmak şereftir ki ben de bu hayatta biraz birilerini kandırabilmiş olayım...

Hayatımın artık Alper Canıgüz ve Murat Menteş romanlarına özenen kısmına omuz atmış bulunmaktayım,evveliyattan kopmayacağım ve kendim olacağım yine;sadece olabildiğince başka türlü ve mümkünse tam göğsüne.Bir kelebeğin seni ıssırdığını tasvir et ve bana öyle bak sayın vergi veren canlı,askere gidemeyeceğime göre antimilitarist olmamda da sakınca yok zaten;aa çürük değilim,sadece son kullanma tarihim biraz milattan önce o kadar.Aşka inanmayanlar,aşka değer vermeyenler,ilişkilerden sıkılanlar,parmağında oynatmayı sevenler dünyasında artık biraz sessiz olup o gelinceye kadar kimseye kim olduğunu hissettirmemek ve sonunda sanki bir halt becermiş süper kahraman edasıyla sahnelere geri dönmek,yoksa podyum mu demeliydim?Tam da tasarladığım bu,daha da izah etmek gerekirse tembel görünüp hayvan gibi çalışıp LYS birincisi olmak tarzı bir ironi...
Tamam ben bir Iron Man değilim ama inanın ironik bir adamım,biliyorum bu hayli berbat bir espriydi ve tam da bu yüzden buraları terkedip yatmadan önceki son bir buçuk saatimi televizyonla beynimi uyuşturararktan harcamak için bu cümleyi son olarak seçtim,her iplemez sonun içinde bir yücelik vardır ve her erkeği bir kadın bekler diye umaraktan;kuralları çiğneyerekten,arzı arş zannetmenin birkaç militık ötesine gerçirgenlik gösterirken...

Bu yazının adı da şey olsun hatta,şey,"Lapır Lupur Yazı"

Sen de beni üzeceksin biliyorum,elinde olarak-olmayarak,isteyerek-istemeyerek,bilerek-bilmeyerek ama üzeceksin.Çünküsü bu senin suçun değil,üzer genelde beni kadınlar.Hem her şeyi bir kenara bırak,sadece benim için çıkıp gelsen ve bunu bana kanıtlasan dahi;bil ki ben bugünü de dünü de kapsayan,muhtemelen yarını da kapsayacak bir şekilde hazır değilim;birine ısınmaya,alışmaya,tutunmaya,hatta karışmaya.Bize biraz müsaade et,bizi anla ve bağışla lütfen,n'olursun bunu yap.Lanet etme de ayrıca senden öncekilere,içimde açığa çıkma heveslisi güzel adamı yordular diye.Çünkü o belki bin yıla,belki bir aya,belki de bir dakikaya eskiye döner kim bilir;sevmek konusunda zaptetmekten nefret ederim kendimi zaten sen bilmezsin.Bakalım bu yorgunluk,bu bıkkınlık kaç gün sürebilecek,öncekinden fazla olacağı aşikar;ancak seni umutlandırmak istemesem de şunu söylemeden geçemeyeceğim ki kendimi yıpratmamak için bile değil,yalnız etraf hakkımda daha fazla düşünemesin diyedir de zaptetmem kendimi,lakin ne zaman ki sen gelir ve beni sevdiğini gözüme sokacak kadar ilan edersin o zaman toplumun canı cehennemedir...

Ben geri kalan erkeklere göre daha kolay gerçekleştirebilsem de bu gerçeği,bir kadın için sevdiğini söylemenin ne kadar zor olduğunun bilincindeyim;üzgünüm de seni buna mecbur kıldığım için,lakin takdir edersin ki karşıya geçmek uğruna bastığım her kaldırım beni bu lanet tarafın dibine düşürdü...
Ben artık bir kadının da iyi olabileceğine,herkes gibi olmayacağına,sevebileceğine inanmayı bırak,kendi gözlerimle ve kendi üzerimde şahit olmak istiyorum.Her bir olumsuzluk kendimi toplumdan soyutlamama yani söylediklerine kulak asmamama engel ve kime gittiysem iyi bir şey söylemiyor kadınlara dair...
Keşke gelsen ve beni alıştığım şu kötü kadınlardan çekip alabilsen,ben de sana kötü gün göstermesem;papatya falı gibi beni koparıp giden her kadının hatrına papatyadan taçları saçlarına döşesem...

Bir yerlerde beni aradığını bilmek yorucu,geleceğini ummak yorucu,belki sensindir diye bir umutla çoğu kadına koşup düşmek ve her düşüşte güya beni düşündüğünü iddia edenlerin azarına,gülüşüne katlanıp şıpsevdi muamelesi görmek öldürücü.Ama sen değilsin,sen bunların hiç biri değilsin ve bense senden emin,senden razı,sana hasret biriyim...

Çıkar da gelirsen diye söylüyorum;o gün bugün değil diye,o ben bu ben değilim diye düşünme...

Senden kaçıyorsam korktuğumdandır,senden değil de kendimden,sana kızıyorsam kendime sinirimdendir,senle konuşmuyorsam kendimle kavga ettiğimdendir,gözlerine bakamıyorsam kendimle yüzleşemiyorum diyedir ama bunların zerresinden sem mesul değilsindir.Onlar mesuldür,sevmekten başka bir şey yapmadığım lakin bana dünyayı dar etmiş kadınlar(bir tanesi bunu elinde olmadan yaptı,ona lafım asla olmadı)
Kurunun yanında yaş yanmıyor bu durumda,o deyimden de kullanandan da nefret ederim zaten;senin sen olduğundan emin olsam yakmam seni inan.O yüzden çıkar gelirsen bir gün,bunu bilerek,belli ederek,göze batarak gel...
Gel ve gitme,beni üzme,üzme'den sonra "kaybetme" gelmesi gerekirdi lakin istesen de yapamazsın ne yazık ki.Ve yalvarırım,hatta geberirim ki ben diye bir başkasına gitme;neden şiir yazıyorum sanıyorsun,farkım olsun diye değil rahat bulunayım diye...

Sabahın 8:50'si gibi bir zaman diliminde ne görüp de bütün bir hayatınızın temelini sarsmış bir sarsıntıyı bir nebze yeniden yaşayabilirsiniz ki dimi?Hiç ummadığım bir anda,arabayla orta karar bir hızda ilerlerken tam geldiğinden aksi yöne dönmeye hazırlandığımız esnada bize doğru dönen kadın o 900'den fazla şiir yazdığım,senelerimi verdiğim,uğruna yaşlar akıtıp kavgalar ettiğim,en sonunda da perperişan ve bambaşka bir adam olduğum kadın olmasaydı keşke,yanındaysa sevgilisi...
İçi acıyor tabi insanın,acımaz mı;hani bir ses vardır ya,yazımının nasıl olduğunu kestiremiyorum ama içe doğru "Hii" diye şaşırma ile panik arası bir ses,o tepkiyi verdim işte.Arabayı dayım sürüyordu anlam veremedi,yanisi o an ağlamak inanın işten dahi değildi de o vardı;sonra bir şeyler anlattı da anlattı ama bir kulağımdan girip öbürüne kadar öldüler...
Tam da unuttum diyordum oysa iyi mi,bitti diyordum;artık onunla beni bağdaştırmıyordu insanlar,yanımda onun adı geçmiyordu,onun fotoğraflarına bakmıyordum,ona yazdıklarımı hatırlamıyordum,anıları hatırlasam da efkarlanmıyordum,adaşı olan biri karşıma çıkıp ona benzer birini gördüğümde gözlerim kararıp nefesim falan daralmıyordu ama...Hikayeymiş meğer...
Sanki o an kalbim ona bir halatla bağlanmış ve benden kopmuş,öyle kalpsiz devam ediyordum yola.O görmedi tabi beni,bense onu nerede görsem tanırım;belki de sadece dışıdır öyle olan bilmiyorum,ama hiç değişmemişti.Yerimde olsanız zannedersiniz ki eski sizle şuanki siz karşılaşıp zamanda bir paradoks yaratmış,yaklaşık 1.20 saniye boyunca bütün geçmişimle,unutmak istediklerimle,unutamadıklarımla,bazen lanet edip bazen kıyamadıklarımla ve daha da önemlisi onun sevgilisiyle yan yanaydım ama onlar beni fark etmedi...
Çünküsü ben koskoca hiç bir şeydim,eskiden onu seven bir çocuk belki,belki sadece eski bir tanıdık;bütün yazılanları da s**tiret(kusuruma bakmayın kendimi durduramıyorum) ama bütün yaşanılanlar çöp olmuştu,bense hala onun doğumgününü hatırlarım,19 Nisan.Hatta kutlayıp kutlamamak arasında gidip geliyordum daha düne kadar,daha düne kadar hala çantamda o çizdiğim b*ktan resimlerin olduğu ufak defteri sırf içindeki bir resmi seneler önce laf arasında benim duymadığımı sanarak kendine benzettiğini söylediği için taşıyordum...

Ben hep bugünden kormuştum o'ndan sonra,başka biriydim çünkü.Onunla karşılaşsak yığılırım diye düşünüyordum,gene hayli dayandım;çünkü o beni görmedi,sesini duymadım,oldukça kısa sürdü yahut,belki de o an hareket halinde olmam beni biraz rahatlattı,değişen mekan içime su serpti.Alaska'ya taşınsam diye boşuna düşünmemiştim abi ben,sırf böyle şeyler için.Olmaz,olmayacak,ilelebet imkansız;lakin es kaza hayatıma bir kadın,kadınım girip onunla civarda bir yere gittiğimizde onu görmek de aklımdan bolca geçmiş bir senaryo;durulacağım önce,neden böyle durgunsun diyecek kadınım ve ben cevap veremeyeceğim,belki o da beni görecek ve Allah'ım n'olursun ama n'olursun gerçekleşmesin bu ki yanımıza gelecek.Tanıştıracağım onları,gülümseyeceğim...
Yalandan yüzüme gülen dünyada...

Kızın biri vardı abi(hala var da işte)Böyle aniden girdi hayatıma biliyor musun,her şeyin de sarpa sardığı dönemlerde,tam da filmlerdeki gibi.Böyle değildi o zaman,başka biri gibiydi biraz;ben de kör değildim ama,sadece birazcık itelesen içindeki o masum,iyi,düzgün ve türevi kelimelerle ifade edebileceğimiz kız açığa çıkacak gibiydi.Zannettim zarar görmüş de böyle olmuş,her incinen taviz vermeden duramaz çünkü bu böyledir;biraz da kendime benzettim o yüzden,bundandır ki biraz kanım ısındı.Ben ona hiç aşık olmamıştım ama,aşık olduğumu da söylememiştim zaten ne ona ne kimseye;etkilenmiştim biraz orası doğru,ama herkesi etkileyecek belirgin ve sentetik bir etkileyiciliği vardı ve bu dünyada biraz edebiyat yaşadıysanız bundan nefret ediyorsunuz.Onun esip geçecek bir rüzgar olduğunun bilincindeydim,hiç de takılmadım bu defa,umursamadım(tabi benim umursamama ölçütüm buna rağmen bile çoğunuzun ilgi gösterir halinden üstün gelebilir)
Meğer öyle değilmiş,yahut değişmiş,yahut öyleymiş ama bilmem ne bilmem ne;bunların hiç biri umurumda değil,zira bu defa hayatın içinde değişik bir zikzak çizip kapılmış gibi davranıp işler tahmin ettiğim gibi olumsuz gittiğinde hiç bir şey olmamış gibi rayıma dönebilmeyi bildim,insanlarsa tüm bu hikayeden parça parça şeyler fark edip yanlış anladı biraz ama olsun o kadar...
Dediğim gibi o herkesi etkileyebilecek bir rüzgardı,herhangi biri ona aşık olabilirdi falan filan;ama ben herhangi biri olmadığımı bilecek kadar nitelikli yaşadım sanırım;zaten duygularının peşinden gitmeyi bırak önem bile vermeyen,şiirlerden ve şarkılardan benim kadar olmasa bile etkilenmeyen biriyle olmazdı...

Büyük başarı değil midir bu,anlattıklarımı anlamanızı beklemiyorum meseleye vakıf olmayışınızdan;lakin bu benim gibi ömrü sağlık ve ilişkiler açısından çeşitli yıkımlarla süregelmiş kimseler için fevkalade ve başarılı bir kriz yönetimidir.Babam o gün kendini bilmez öğretmenimle konuşup kendince çıkarımlar yapana dek aslında ne aklımda ne gönlümde ne de herhangi bir yerimde en ufak birinin olmadığını ve olmaması için de böylesine elimden geleni yaptığımı,sadece derslerimle ilgilendiğimi falan bilse benle gurur duyardı...
Öyle basit insanlara kanan,her gördüğünün peşinden yanıp tutuşan biri değilim asla,beni ağına düşürmek isteyen de çok aslında,ama ben takmıyorum asla.Çok senaryo görmüştüm,çok durum yaşamıştım ama artık ilişki durumlarının her türlüsünde ipe un sermiş,abartı olacak ama bir nevi derviş olaraktan;en tutarlı ve en doğru adımları atmaya başladım,yavaş yavaş pişiyorum iyice,en iyi şekilde gözlemliyorum insanları,ilişkilere en iyi çözümleri üretiyorum...

Alptuğ Dağ bu defa kanmadı,
Ve ilk defa hakikaten profesyonelceydi...

Seneler evvelinde bir deprem olmuştu hacım,lakin ben şimdi şimdi Zeki Müren dinlerken bunun bir deprem olduğunu akıl edebildim ancak...
Kadının biri salladı gitti bizi,dokuz nokta dokuz salladı,belkim daha da fazla.O depremden sonra sürekli bir baş dönmesi ve ağrısı,dinmek bilmeyen bir panik ve tetik hali,sinir krizleri falan.Hem bilirsiniz biz gibi sıradan halk bu ana deprem bak bunlar da artçı falan diyemez.Asıl depremde yeterince yıkılmışız yıkılmasına ama yüreğimiz(hem de ilk defa)öylesine hoplayıp yerle bir olmuş ki;artçı depremler de ardı ardına kesilmeden gelince hangisi artçı hangisi ana sarsıntı bilmeden sağlam kalan 3-5 noktadan da olmuşuz;meğerse ondanmış en ufak bir kadında takılı kalmamız veya öyle olduğumuzu sanmamız,yokmuş suçumuz...
Velhasıl kelam demem odur ki bazen herkesler sanki onlarca defa aynı noktasına sopayla vurulmuşcasına bırakın en ufak dokunuşu,okşamadan bile irkilip sızlar ya o hesap.İnsanın tahammül yahut idrak kapasitesi giderek daralır,bir noktadan sonra her şey birbirine döner.Gelip giden her kadın hem bir öncekini yaşatır hem de aratır mesela,derken ufalmak,ufalmak ve ufalmak işte...

Aynı şey erkekler için de geçerlidir yazık ki(ben asla bu tarz bir durum içinde olmadım elbet)Şimdi sarsılmış bir dostu ipten almak öylesine zor ki Allah onların bin belasını versin;şimdi kendi geçmişini de gözlerinin önüne alaraktan o dostun umudunu tazelemeye teşebbüs etmek kendi umutsuzluktan geberdiğin günlere rahmeten,inanın zor meziyet.Sürekli de kendinden örnek vermek durumunda kalmak ve ister istemez de verdiğin örneklerin o kişi için bir anlam ifade edemeyeceğinin farkında olmak bunu yaparken de,ancak yapacak başka bir şeyi olmamak...
Yanisi bana seneler evvel olan şey bugün canım dediğim sayılı insandan birinde oluyor ancak o benim onu anlayabildiğimi tahmin edemiyor doğal olarak,benimse onu kendim senelerce debelene debelene zar zor çıktığım umutsuzluk falan filan çukurundan tez çıkarabilmek için kullanabileceğim bütün el kolum basbağlı...
Keşke diyorum sevdiğim o güzel yürekli,tertemiz insanları bir yerde toplasam da kıllarına zarar gelmese;onların dışındaki kendisini düşünmeme rağmen bana düşman kesilenleri,bir şekilde kendi kendine benle bir dert üretenleri,yoluma çıkanları ve bu insanların canını sıkmaya teşebbüs edenler gibi pek çok kişiyi ölüme terk edip sonsuza dek onlarla o güzel yerde yaşayabilsem...

Ben pek depren gördüm ayıptır söylemesi,çok sarsıldım;yine on defa daha olsa bir yolunu bulur er ya da geç güç bela da olsa kurtulur yoluma devam ederim;ama sevdiğim her insan bunu yapamaz yahut bu kadar başarılı olamaz ve bu beni del ediyor.Kafayı yiyorum,onlara en ufak kötülüğü dokunanlara ve bu hale getirenlere karşı onların benim hakkımda aklından dahi geçiremeyeceği türlü şiddet uygulayasım geliyor...
Kedi yavrusu gibiyim ben o insanların yanında,pamuk gibi ve geri kalan güzel her şey gibi;ne en ufak olumsuz his,ne tavır,ne bir şey.Dünyalar iyisiyim,ufak bir çocuk gibiyim,mutlu biriyim.Ama böyle bir durumda kendimi kaybediyorum,ağzımdan çıkması muhtemel kelimelerin haddi hesabı olmuyor,kime ne yapacağım bilinmiyor,hatta çok çok kızdığımda sonradan hiç bir yaptığımı hatırlamadığım oluyor.Başka biri oluyorum.Dokunmayın sevdiklerime.Dokunmayın,başka biri olmayayım;deprem olup yıkmayayım,çünkü ben sarsarsam taş üstünde taş bırakmam...

Üzmeyin sevdiklerimi,duygularıyla oynamayın,kızdırmayın;depreminizin merkez üssü de,artçıları da ben olurum ve ömrünüzün sonuna kadar bitmez.Sana diyorum beni tanımayan,adımı hiç duymamış,hakkımda en ufak bir fikri olması şuraya dursun varlığımdan dahi haberi olmayan velet.Sen beni görmedin ama ben seni gördüm,hakkında çoğu şeyden haberdarım;bir gün es kaza bir yerde karşılaşırsak falan,bil ki yoldan geçen sıradan bir adam durduk yere seni kenara çekmedi...
En nefret ettiğim şey senin gibi duygularla oynayıp çekip gidenlerdir,pardon ondan daha faza gıcık olduğum bir şey var ve o da sen tüm bunları yaptıktan sonra hiç bir şey olmamış gibi hayata devam edebilmedir,o kıza çektirdiğin acıyı bilmemen ve bilsen dahi umurunda olmayacak olması ama benim içim yana yana onu bir şekilde teselli edebilmek için kıvranmamdır senin işgüzarlığın yahut eğlencen yüzünden.O kızın ikinci yarasısın sen,kendi de dediği gibi bir artçısın;en çok da ben o asıl depremi hissetmiş olmama rağmen onu yeterince uyarıp kurtaramadığım için (kendi sarsıntılarımdan kafayı yemişimdir ve bu da yalnızca benim bir evhamımdır diye) sana kafayı takmış durumdayım.Sen o kadar itin tekisin ki çocuk,benim dostumun tırnağı bile olamayacakken depremi asla olamazsın...

İmkan olsa da emniyet güçleri gibi bir oluşum kursam,böyle güzel ruhlu insanların duygularıyla oynayan,inciten ve vesaire her insanın üstüne deprem gibi çöksem,lakin sessizce...

Bahsetmeyi unuttum tabi size dimi?Eski okuluma gittim geçen çarşamba,eski okul dediysem ortaokula (aslında liseye gidecektim fakat beni de oraya gitmekten alıkoyan sebeplerim vardı kendimce)
Bahçeden içeri girdim,her ne kadar boyanmış da olsa aynı duvarlar,aynı taşlar,döşemeler;ah onların dili olaydı da konuşaydı,buralardan da bir Alptuğ geçti diyeydi...
Binadan içeri adımımı attığım an hobbit filminin gerçekleştiğini hissettim sanki,benim onlar yaşındayken standart boyda olduğum ufak ufak pek çok çocuk,öğretmenler odası ve girer girmez burnu felç eden o bitki çayı kokuları.Bizim dönemden kalan birkaç öğretmen,çoğu bizimle de yaşlıydı ancak şimdi bir çıt daha belirgin.Eee dile kolay 3 sene işte...

En çok da potanın önüne geldiğimde bir fırtına koptu diyeyim,işte insanın içi bazen böyle kırçıl kırçıl olur;tam derin düşüncelere dalma mevsimiyken o an,annem arkamdaydı ve kendimi tıktım kendime.Hani o birkaç defadır daha bahsettiğim karnesini almak üzere olan 13 yaşındaki Alptuğ var ya,hala bir umut bekliyordu sanki o potanın altında,paralel evren tarzı bir zıkkım varsa eminim o da oradan bu metnin kaleme alınışını hayal ediyordur...
Filmlerdekinden daha da reel bir biçimde gözümün önünde canlandı her ama her şey.Yaşlandık,değiştik,kaybolduk ve azaldık derken ömür kendi bildiğini okuyor ve 1'i 8 geçe ben bu cümleyi bitiriyorum...
O pota o gün canlansa sadece boynunu bükerdi ona ne şüphe,eskilerden,pek kimsenin tanıyıp bilmediği ve geçmişe çizgi çekmiş bir adam o gün tanınmadan rüzgar gibi gelip yol almıştı maziye.Göz göze geldiğim ve kim olduğumu anlamlandırmada hayli güçlük çeken onca çocukcağız bu hikayeyi nereden bilebilir sanki?
Arada bir de tanıdığı yüzleri arıyor ister istemez insan,başka yüzler gördükçe de bir hayal kırıklığı haliyle;ama sonra düşününce,onlar gitti ve başka bir yerde başka birileriyle başka bir hayat kurdular ve artık başka biriler diyebilince sezilen o ur gibisi pek bulunmaz,iyi ki de bulunmaz(bu arada,çoğul konuştum ama kastedileni anlamıştır mazime vakıf olanlar)

Özledim desem doğru,tekrardan yaşamak isterdim desem yanlış o günleri,yüzüne söylemesem de hep içme şu zıkkımı diye aklımdan geçirdiğim,bizim ve önceki pek çok dönemin büyük korkularından biri olan kantinci Orhan amcanın vefat ettiği,kısa boylu müdür yardımcısının imamhatip'e gönderildiği bu okulun yarısı boyayla kaplı ancak boyanın da yarısı tırnaklarca kazınmış camlarının ardından içeride gözüken herhangi bir sıranın içinde belkim ilk ve tek defa mı demeliyim ama yan yana oturmuşluğumuz,belki de benim ısrarla yazıp hizmetlinin ısrarla sildiği ilk yazılarım orada bir şekilde hayattaysa,belki de ilk aşk,o kadının kardeşi şuan o okulda okurken kırıntılarını duvar diplerinde barındırıyorsa hala;belki tarihte bize de yer vardır,okuduğum dönem bana Aybars diyen bedenci Yaşar'ın benden bahsediyor olması gibi sürekli,kendi söyledi...

Mazi kalbimde yara mıdır yaradır,özlemiyor muyum özlüyorum;ama bıraktığım gibi değil,sanmıyorum ama yıllar sonra ben bırakıldığım gibi olmayı becerebileceksem bile.Her şeye rağmen kimse buradan da bir Alptuğ Dağ tufanı geçmedi diyemez,yaşanmışlık eskise de yaşantı eskimez...

Heyt bee,bakınız bu gün de 17'ye girdik...

Yok ondan gün aldın buna girdin muhabbeti beni sıkıyor,17 diyorsak 17 işte.Bir saçımın ağrımadığı kaldı be bilader,senelerdir neler neler oldu bitti,kaç kadın geçip gitti kaç kadın da hiç geçmeden bitti;mesela kaç da neşter girdi çıktı afedersin,kaç gün güldük ağladık,gelip giden onca eş dost.Karamsarlığın alemi yok şimdi,tamam evvelde öyle iyilikten geberen şeyler olmadı ama berbat da diyemem asla,kimseler diyemez tabi...

16 senedir tozunu dumana kattığım şu ufak gariban dünyam bana her yönüyle bir şeyler öğretmeyi ihmal etmedi,kaçınılmaz doğru ve yanlışlarım oldu,bazen de içimden gelmedi...

Diyeceğim o ki bu koca 16 sene boş geçmedi,herhangi bir 16 sene gibiyse kesinlikle geçmedi;neler gördü bu gözler,neler işitti bu kulaklar ve vesaire...

Çok iyi dostlarım var be abi,çok az var onlardan ama her şartta yanımda olduklarını biliyorum ve bu bana yetiyor,ailemden laf etmeyeyse zati ne gerek var...

Bu 17'nin anlamı başka olacak ama bu defa,bir tık üst bir edebiyat ve bir tık farklı bir ben.Anlamaya başladım biraz biraz her şeyi,herkesten bir tık daha fazla,bir tık daha geniş belki...

Ama ben benliğimi bozmadım ya o işte,16 yaşındaki,15 yaşındaki,14,13 ve diğerlerindeki Alptuğ neyse ben oyum;kabul herkes kadar farklılaştım belki ancak değişmedim.Misal en son vaka olmayacak duayı ummaktı yalnız,sonra adam gibi dönüp baktım olsa bile kâr sağlamazdı;şeytan tüylü bir kadın,rüya gibi geldi ve geçti...

Alptuğ aşk adamı eyvallah,Alptuğ şiir adamı ona da eyvallah,Alptuğ sırdaş o da kabul,Alptuğ dert yoldaşı ona da tabiki;ama Alptuğ Dağ emin olun bir tık daha fazlası,yeni sloganımız da bu...

Başlık 17 ama olay ondan önceki 16 yıl,hatta o 16 yılın başlangıcı olmuş tek bir an belkide;kendimi yüceltmek gibi düşünmeyin,haşa;sadece bir hadiseyken bu denli vuku buluşum garibime gidiyor insan olarak,sizin gitmiyor mu?Zaman bizden neler alıp götürüyor,neler koşup getiriyor ve neler gösterip nereye vardırıyor;saçlarım hala siyah sanırım evet,sanırım bir o kadar da yerindeler ama ruhum yaşını başını almış bir derviş...

Ne diyor uzun adam,"Sizden öğrenecek değiliz"İşte biz de genç olmayı,gezip tozmayı vesaire kimseden öğrenecek değiliz;yalnız biraz ağırkanlıyız,biraz da zaman kolluyoruz.Çünkü gün oldu da eş dost bir araya geldinmi bugün gibi,tadına doyum olmuyor(özellikle de son dönemdeki vahim durumlar karşısında)

Henüz hayattayken ve 16 senedir bunu bir istidadla becerebilmişken hayat halen güzel be...

Bu şarkı da benden size,şerefe...

Bu sabah içim yandı yine,hatta yandı bitti kül oldu.Eve gittim,yalnız kalınca biraz türkü okudum (nadir okurum) ve biraz da çaldım.Hafif hafif ağlamaklı olacağım tam,derken melek gibi bir dostumla konuştum.O an beni ikna etti,tamam ya dedim bitti bu iş,ne kafamda soru işareti ne de gönlümde mantığıma ters düşen sevmek benzeri şeyler kalmıştı...
Ama ne vakit ki gece çöktü,o an aklıma mı kalbime mi emin değilim ama cemre gibi yeniden düştü.Dostumun dediklerinin haklılık payı sorgulanmaz ve her şey de ortada zaten;ama ne bileyim ben de sanmıştım ki kanadı kırık bir kuştur benim gibi ondan böyledir.Onu görünce aklıma düşen biraz yıpranmış,biraz çekinik ve unutmuş,korunmak için başka türlü görünen küçük bir kız çocuğu;aklımdan ona unuttuğu hayatı sunmak geçmişti eğer öyleyse,onu çekip almak,kurtarmak falan.Ve bu hislerim muhtemelen doğru,hislerim hiç yanıltmazlar beni...

Olacağı yok ama işte,ondan bana benden ona yar olmaz,onun düzeni beni öldürmeye eşdeğer ama onun içinse sıradan;geçmişi,olanı-biteni,her şeyi bilen bir adamım bugün ama,her ne kadar lens bile olsa umurumda değil,o bakışları görünce bunlara değil inanmak,ihtimal vermiyorum...
Gecenin köründe aklımda yeniden beliren kız,sen bir peri kızı mısın,yoksa eskiden öyle olan ancak bu kirli devrin herhangi bir kızı mı?İkisi de bana bakmaz gerçi,ama biri bile aklımdan çıkmaz niyeyse;benim evhamım yahut gerçek fark etmez,aramız da açık gibi zaten,o maksatla olmasa bile başka biri var...Neyse...
Neyse dediğimde gece de fikri de aklımdan uçup gitse ve gelmese keşke,çöküntü olma halim son bulsa ve vesaire...
N'olursun sana olan her şeyim bitse ve hem somut hem de soyut herhangi varlığında ansızın depreşmese böyle,haberin olmaksızın üstelik de.Bilhassa olsa ne yapacağını tahmin etmek de mümkün değil,anlattığın da dostumun sözleri de birbirini doğrular ama ya görüntün ya da aklımda sana kondurduğum o pıtırcık hayalle çok farklılar...
O içinde bambaşka biri olan kanadı kırık kuş sen değilsin biliyorum,zaten kendin de söyledin;lakin inanmak öylesine zor ki romantizm sevmeyen kadın,seni özleyişimi görsen sanırım bana kızarsın...

Benim aklım sürekli böyle medcezirde,mecbur sever-vazgeçer,kızar-kırılırım falan ben ama sen bunları hiç bilme,hatta bunları da sana yazdığımı ne bil ne de aklından geçir,mümkünse de okuma asla...
Günlerdir okumayacağını düşünerek yazıyorum,aynı şekilde sevmeyeceğini ve en azından kafamda canlandığı denli masum (ki en doğru kelime bu değil ama şu an aklıma bu geldi) olmadığını düşünerek.Şaşırtılmak istemedim değil,kafamda canlandırdım bile çoktan;buna rağmen zaten zor düzen kuran biriyim bu konuda,bir de şaşkınlıklarım kötü son bulmaya meyilli diye kaçınıyorum...

Es kaza sen de beni benim gibi,kendinin de bilmediği bir biçimde uzun vade sevmeye kalkarsın falan aman ha...
Benimki de fal işte,zannedersin herhangi biri değilim sana yahut başkasına...

Ama senin dostluğun güzeldir bebeğim,aşkınsa sana dokunmaz da gelir beni öldürür işte...
Günlük hayatta sana bebeğim demiyorum,nereden bileceksin ki...

Gönül aldırma ameliyatı falan diye bir şey yok mu?Dayanamıyorum artık,mantığıma karşı gelmeleri beni arada bırakıyor.Hiç mi hakkım yok üzerinde,resmen balataları sıyırdım şu bir haftada,ne olur sanki sözümü dinlese de beni zora sokmasa.Nevrim döndü resmen,herkese bir şey olmuş gibi aptal aptal evhamlar,acaba ruhumda benim bilmediğim bir hamilelik mi var.Canın yanıp,için kavrulup belli etmemen de farz olunca böyle sinirsel bir patlama oluyor doğal olarak,her an bir kahkaha atasın geliyor halbuki durum hiç de iç açıcı değil...
Aptal gönlüm,Allah belanı vermesin senin;ulan ne demeye hala diretirsin ki aklım almıyor,yok diyorum sana,böyle böyle diyorum sense her gün öldürüyorsun beni,artık ne kendimle ne de bir başkasıyla anlaşılabilir bir iletişim kuramaz oldum farkında mısın,senin içimde oluşturduğun o boktan çatışma yüzünden.Anla artık gerizekalı anla,her şey ortada işte.Kusura bakma ama ben senin peşinden koşturamam bu defa,sonucunun ne olacağını biliyorum;çünkü o iş olmayacak ve olsa bile kısa sürecek ve de sonunda onun da canı acıyacak ve inan işin en can sıkıcı yanı bu ama senle ben de öleceğiz...
Hem bak o kızcağızın bir şeycikten haberi yok (varsa da daha kesin zaten olmayacağı) ve ben bu vaziyette kendimi ihanet etmiş hissediyorum,hissettirme;değer veriyorum diye beni hain belletme millete,çok şükür düştük zaten dillere...

Senin iyiliğini düşünüyorum ben,her gün başıma bir iş açmasana;tamam iyidir,mutlu ediyordur,mutluluğu hak ediyordur ama o kadar işte,o kadarcık...

Hem ben istemez miydim sanıyorsun ahmak,zannediyor musun ki en ufak bir sarsıntıyı dahi kaldırabileceğiz.Belki yaşlanmadık ama ne eski sen kaldın ne de ben,bunu kabullenmelisin;açılabilecek her yara bizi deli yapar ve biz bunu istemeyiz...Beni dinlemediğini biliyorum,ılımlı gibi duruyorsun ama hala aynı tondasın;bal gibi biliyorum onu yeniden görünce,sesini duyunca falan bu söylediklerimin senin için zerre anlamı kalmayacak;fakat sen ölmeye razı gelebilirsin küçük bey ama,bu defa daha ne bir red ne de bir terk kaldırırım ben inan bana.Hiç yoktan fazlası bir dostum o benim ve onu kaybetmeyeceğim sana uyarak,senin onda olduğunu öğrenen her kadın kuş olup gitti gönül,bir ben gidemedim Allah da cezamı verdi.Aldırabilsem aldırırdım seni,bir daha da ne aşk,ne hoşlanma,ne bir şey,kıyısından dahi geçmezdim...
Çocuk senin almaya niyet ettiğin her balon almadan patlıyor ve ben zarara giriyorum,sen kadınlara değer vermek adına inan bana ayıp ediyor,hiçe sayıyorsun artık...

Özletmeyeceksin bir daha bana duydun mu,kıskandırmayacaksın beni,hayal ettirmeyeceksin,sevdirmeyeceksin,bekletmeyeceksin,önce umutlandırıp sonra öldürmeyeceksin,gözledini,sesini,yüzünü,saçlarını(özellikle de renkten renge geçen kısımlarını) anımsatmayacaksın,bekletmeyeceksin,gözünün içine baktırmayacaksın,suratını asık görünce binbir sebep aratıp çözüm uğruna dünyayı yaktırmayacaksın,ne olursa olsun konunun bir ucu ona dokunduğunda insanları yıkmayacaksın,merdiven köşelerinde boynu bükük oturtmayacaksın beni bir daha,gözlerimden binbir zorlukla geri gönderdiğim yaşları akıtmayacaksın yanaklarım üzerinden...Aramızda bir şey olmayacak,dostluğumuzun zedelenmemesi gereken bir kadın için hem de,yahut bir başkası...
Uzun lafın kısası,artık güle bülbüle aldırmayacaksın gönül,bel bağlamayacak,bağlanmayacak,beni de yandırıp sözlerinin bile tamamını bilmediğim gamlı yaslı türküyü herkesin içinde okutturacak kadar efkara sokmayacaksın.Değişmiştim artık ben,uçan kuşlar gibi güneş açardım ve aylar yıllar sonra hangi kadın gelse dahi sen beni onun peşinden yine aynı hikayeye sokmamalıydın.Yanlış yaptın be gönül,yine yanlış yaptın;yaptın yapmasına da,niye yaptın şimdi bunu?

Bundan sonra bir kadının seni o anlamda sevdiğinden ve senle evleneceğinden emin olana kadar tek gül koklamak yok,ya bu sözü tut,ya da dur ki şuracıkta ölelim ikimiz de;ben senden razıyım da,izin ver benim de onun da canı sağ olsun...

Pek iyi şeyler olmadı bugün,aslında çok da kötü şeyler oldu;her an herkes oradaydı ama kimse ne olduğunu anlayamadı ben de dahil,bazı yaralı tahminlerin ötesinde bir gündü.Acı mıydı bu,hüzün,burukluk?Belki de ilk defa bir kadını kıskandım...Anlamamıştır di'mi,anlamasın,kalsın.Aranızda bir şey olmayacağını bildiğin ve kendini de bu gerçeğe hazırladığın bir kadını sadece bir gün sonra,başka birisiyle gördüğünde aklından geçenler,aklımdan ne geçtiğini bile bilmemem,o kusursuz evhamım,telaşım,bir anlık hüzünle koyvermişliğim,yalnızken şöyle birkaç damla yaş akıtmışlığım,hem kendime verdiğim arkadaş kalma sözünü manen tutamamışlığımı canlı canlı seyretmek hem de sözümü tutamayışımın olumsuz karşılıklarına tanık olmak.Bu hissi bir ben bilirim bir de bazıları,örneğin ölüler,arda kalanlar ve bekleyenler...Elimdeki bir şeyi kaybetmiş gibi oldu bu defa ondan kıskandım kesin,ki elimde de değil ve olmayacak ama belki de diğerlerinden en azından daha yakın;kıskanmanın böyle bir yanı da olduğunu bilmezdim haberlerde kıskançlıktan eşlerini öldüren aptalları görürken;olay kişilikteymiş,kendi kıskançlığının seni öldürmesi en hayırlısıymış.Zor oldu tabi,kimseye hiç bir şey yokmuş gibi davranmak,gülmek,eğlenmek;ki harbiden de bir şey yoktu ortada,ama aşk dediğin öyle yoktan var olan bir şey olsa gerek,fındık kabuğunu doldurmayan sebebi gönülden gözlere taşırıyor bir anda...

İtiraf etmek gerekirse pireyi deve yaptık bugün;ama hakkı var mıydı,vardı...

Öte yandan bazı ahmakların deli eden ve bütün bu saçma çekişmelerime sebep olan sözleri"...Niye çaldın çocuğun kız arkadaşını"Çünkü bizim oralarda böyle haysiyetsizliğe adam öldürürler,hele ki kız çocuğun kız arkadaşı değilse.İlişki damgalayıp namus zedelemek size kalmadı da,neyse...

Öyle ya da böyle seneler sonra o kadın benim yüzümü güldürdü,ben kendi gülüşümü kaybetmeyi de kıskandım aslında.Utanmasam onca hisler sillesinden sonra kalkıp umut edeceğim ama yok,hayır,asla,olmaz;bu defa olmayacağı için de değil,harbiden boşa olduğu için...

Doğru söylemişti ama,farklıydık uyuşsak da;
Ben kendimi ölü hissettim kendi kendime,oysa yaşamın herhangi anını yaşıyordu yalnızca.Belki delirdim(benim gibilerinin belli bir yerden sonra hakkıdır da delirmek),belki de bir an olan bitenin karşısında milletin dolduruşuna geldim...
Ama şunu anladım ki çok zor olacak,arkadaş kalalım falan dedim ama ya kendimi tutamazsam;haklıydın tatlı kız,sen kendini kontrol edebilen bir kızdın,bense yumruğumdan daha büyük olmayan yüreğime laf,söz hiç bir şey geçiremiyorum...Ne olurdu bir defa da ben haklı çıksam?Sana ara sıra bahsettiğim aşkın varlığını kabul etsen,boyun eğsen demiyorum ana lutfetsen mesela...
Bir daha kıskanmayacağım kimseyi söz(biliyorum tutamayacağım)
Aşık olamamayı falan da isterdim esasen,cidden sıkıcı bir hararet oluyor böyle;dedikleri doğru aslında bir şiiri on defa okumanın pek de mantığı yok,aşk işte...

Ve şu an gelen bir mesaja icabeten,
Bu iş olmayacak kesin;
İnanın ki olgunlukla karşılıyorum ben bunu da,
Sanırım kalbim ve ruhum hala zaptedemediğim birer ufaklık...
Vazgeçin oğlum,öleceksiniz ve ben bunu durduramam,
Allah rızası için artık kimseyi sevmeyin.Anlasanıza bize olmuyor aşk,lanet mi efsun mu her ne ise o var üstümüzde ve biz kabullenmiş yaşlı garibanlarız artık,adımız Alptuğ Dağ sadece...

Son bi'not;
Bazı kadınlar,en iyi arkadaş olan kadınlardan bile iyi bir arkadaş olmak için size kendilerini aşık ederek başlarlar(farkında olmadan)

Hayatımda yüzümü güldürmeyi kendiliğinden becerebilen biri var evet,eski beni bilenlerin de fark ettiği şeyler var o da doğru.Ama bu demek değil ki ben onu seviyorum;ama sayın okuyucularım,biliyorsunuz ki adetim değildir sizden bir şey saklamak,o yüzden de umarım bunlar hiçbiriniz tarafından okunmaz...

Aklımdan geçti,kalbimden de daha çok geçti;sevmek,hoşlanmak,gönül vermek,etkilenmek ya da her ne derseniz işte.Ama böyle bir şey olmayacak,hem de sadece ben istemediğim için;istememek derken aslında herhangi bir insanın herhangi bir şeyi isteyeceğinden tahmin edemeyeceğiniz kadar kat daha fazla istedim bunu...
Anlayın işte,ben kendimi çivilemeliyim,öldürmeli falanım ama biz arkadaş kalmalıyız;çünküsü ilişkiler onu boğar anladın mı,bağlanmayı da sevmeyen birisi,ona kıyasla bana dönüp de bağlanmanın saçma olduğunu asla anlatamazsın ama...Aklınızdan geçen de yanlış değil,yanisi aşkı ne görmüş ne tatmış olması,etrafında aşka benzeyen şeylerin cıvık ve değersiz ilişkiler olması da bir sebep,ama önemli olan bu değil(olmasına değil ama,mevzu istemek olunca ben de aşkı bende tatsın ve tüm o sabahki dedikleri yalanlaşsın isterdim)...
Arkadaş kalmak daha güzeldir,iyi geldiğin ve iyi gelen,anlaştığın birisi;ama ne konuşursan konuş aşk konuşmaman gereken birine aşık olmamalısın...
Yani beni de öyle hafife almayın,ben harbiden görünce anlarım kimin kim olduğunu;işte tam da bu yüzden istedim,insanların onda ve onun kendinde gördüğünün falan aksine içindeki o kızı hissettim.Anlamanızı beklemiyorum herkes gibi,sanırım o da anlamaz ve umarım okumaz,n'olur okumasın.
Herkes gibi değil,hayatımdan inanın çoğu kadın çok çok insan geçti ve gerçekten onlar gibi değil.Özel biri işte,benim hislerim kuvvetlidir...

En zoru da içten içe ona karşı bir şey hissettiğini ondan saklamak,kıvırsan da etsen de cümle alemin onunlayken gözlerine bakınca gördüğü o şeyi ondan gizlemek.Hatta laf aramızda merdivenden iniyorum bugün,aklımda bu işin olmazlığı ve mantığımda onu kaybetmemek kalbimi susturup arkadaş kalmak;yüzümde bilmediğim belirgin bir hüzün vardı ki o karşıma çıktı,şekilden şekle girdi suratım ama toparladım neyse ki.Çünkü neyin var diye sormasıyla uğraşamazdım,uğraşamazdım derken kendimle uğraşamazdım.Cevap veremeyecektim,kendime de hala veremedim...
Hayır anlatamıyorum kimselere de,zaten anlatacak kişim az,olanlarla da konuşacak gücü kendimde bulamıyorum...

Uzun lafın kısası ölüyorsun gönlüm,yaranı dindirmek için bile sakın o aşk denen mayına basma deli gibi de istesen;bırak o toprak sensiz yeşersin,bırak seninse bir tarafın yaralı da olsa sağ kalsın...

Aslında bakarsan tam da aşık olunacak insan,ki fikrimi sorarsanız evlenilecek insan;sadece belki yanlış yer-zaman falan,belki yanlış geçmiş ya da öyle bir şey;onda olmaması gereken haklı karamsarlıklar,benim o hakları yok edemeyişim,mesela onu sigaraya başlatan sebepler,yarı yolda bırakıp giden her türlü insan...
Sanki o beni bunca benimsemişken ben ona o şekilde görüneceğim de,sırf bu yüzden şuan garip bir vicdan azabı çekmiyorum da sanki;oturmuş ne diyorum,Ama ben yine de onu öyle sevebilmek isterdim işte,Allah da beni kahır mı etse?

Şimdiyse en iyi arkadaşım bakarsın,kolum kanadım ve belki de dahasıyım,yalnız hissettirmeyecek herhangi bir varlığım;o kadar,içimden geldiği gibi olmasa bile olması gerektiği gibi,arkadaş kalmalıyım ve hayat devam etmeli...

Ey gönlüm,ah benim deli gönlüm ey dur biraz,yahu destur ağlama bak beni de ağlatacaksın;hem koşma da düşersin,ikimizin de dizinde platin var biliyorsun...
Bakma bana öyle yavru köpekler gibi masum masum,kuru bir çalı gibi yanmaktasın inkar etme;kızmıyorum ama oğlum,inan kızmadım...Yine sürükle,süründür,öldür beni ben razıyım;hem bilmez misin ne kadar yorgun olup mırın-kırın etsem de yaşamak için kendime açık bir kapı bıraktım...
Ulan ikimizin de birbirinden aşağı kalır yanı yok aslında be;ben diyorum sevmeyeceğim sen diyorsun etkilenmedim,sonuç ise en tatlıcığından bir adetcik yenilgi...Tav olduğum kısım da bu işte,bazen bile isteye dahi bir kadına yenilmek...
Ne o?biz senle beraber nice kazandık diyenin ölülüğüne tanık olmadık mı,bizim içimiz kavrulurken sandıklarının aksine güçlendik ve yeniden arşa değdik ne çabuk unuttun?Aşk olsun,ciddiyim olsun...

Kolay değil tabi anlıyorum seni de,yanisi birbirinin ardına kör topal ilerleyen pek çok süreç;bu arada koruyamadım ben seni,sahip çıkamadım özür dilerim.Ama bu defa içimdeki devasa temkin ve endişeye karşı gerçekten emin gibiyim,olucak gibi,oluyor gibi işte,her şey gibi...

Benim gönlüm olarak benden ayrı ete kemiğe bürünseydin ancak seni yine ben yönetseydim sana "Ölüyorsun ulan aşk diye diye!" dediğimde yüzüme mağlup bakışlar ve zafer içeren muzip bir gülücükle bakarak kendi boğazına sevgiyle sarılırdın biliyorum,övünmek değil ama en çok bu yönümü seviyorum...
Sözün özü garip gönlüm,ben senin sevmelerini,kaptırıp kendini deryayı gezmelerini falan çok özledim;sonu acıysa acıdır biri tutar tabi elimizi,bırakmayız...
Lakin yanacaksak bile ben şu bir kadın için bazen kül bazen gül olduğumuz dönemleri çok özledim gönül,aman açma arayı aşkla,abin değer vermeyeli epey oldu bak gözünü seveyim...

Gülme be...Aslanım benim,göğüs kafesim dile gelse de türkünü okusa senin,
"Deli gönül hangi dala konarsın"
Harbiden delisin biliyorsun dimi,hem de en az benim kadar öylesin;amaan varsın kanın kaynasın,torunumu görene kadar sen bana lazımsın...

Aşk güzel şey bilader(lafa böyle girmeyeli rahat bi'40 sene olmuş mudur dersiniz?),öyle ki deseler"Bugün kapını çalacak",ben inanırım;hatta"Bugün kapını çaldı"deseler inanın onaylarım...

İçimde bir his olduğu aşikar,bu aşksa da sevgiyse de başka bir şeyse de beni mutlu kıldığı kesin,öyleyse neden aşka dönüşmesin.Benim gibi kaplan mizaçlı bir adamın bile tıpkı bir kedi yavrusu gibi pıtı pıtı itirazsız ilerleyeceği az şeyden biri bu;pek çok kişinin aşkı benim kadar umursamadığı ve yine ondan benim kadar yara almadığı da pek tabi aşikar sanırım;ama buna rağmen yürek geri durmuyor işte eşek sıpası,ey diyorum vurulursun ama dinlemiyor.Coşkun bir köpeğin tasmasını tutmaya çalışan çelimsiz çocuktan farkım olmasa bile seviyorum bu şeyi yaşamayı,artık her ne denirse;zira bu sabah güneş sanki baharın geldiğini belli etmek içinmişcesine apartmandan çıkar çıkmaz fevkalade yüzüme vurduğunda bu günün iyi geçeceğine inanmıştım ve bu inancım boşa çıkmayarak o kadar da deli olmadığımı kanıtladı.Deli değilim,belki biraz tutkun olabilirim...

Yanmanı istemiyorum gönlüm anladın mı,sen razısın falan ama öyle bir şey olursa onların(tek kişi) saçını başını yolarım;haklısın güzel gözleri var,lens mi?evet,ama değmez mi?değer...
Bizim aptal çocukların güzellik anlayışına bakıyorum da,hem onlar duygusuz hem de benim gönlüm biraz zengin sanırım;aksi takdirde birilerinde başka kimsenin görmediği iyi veya kötü bir şeyler görmek hoş bir durum olmayabilirdi,lakin değerdi...

Ah işte,yani demek istediğim korka korka ilerleyen şu gönlün sahibi bu adam bugün biraz daha neşeli parmaklarla klavyeye dokunarak bu satırların alenen üstesinden gelmekte şu an;zaten benim kendime umudum vardığım her türlü olumsuz ve kesin yargının içten içe yanlış olduğunu benimsememden ibaretti çoğu zaman...Bu şey nereye gidiyor bilmiyorum ancak birilerinden hoşlanabiliyor,ilgi duyabiliyor ya da artık her ne ise onu yapabiliyor olmak,her şeye rağmen ve hala;işte bu benim için mükemmel bir şey,bir an için gözlerimin önünde bana teşekkür eden eski bir Alptuğ belirdi 2013'ten...

Ya belki de bir yerden sonra neyin ne olduğunun da pek bir önemi yoktur,sadece yaşamak gerekiyordur;aa hayret bunu ben söyledim,emin miyiz bunu benim söylediğimden?vallahi de ben söyledim.Garip.Bir gülme geldi hahahah.Meğer benim içimde de anı yaşayan bir herif varmış da,sadece şöyle melek gibi bir kadının hayatıma herhangi şekilde girerek bu içimdeki miskini benim zihnimden def etmesi gerekiyormuş,farkında bile olmaksızın...
Kadınlar kadınlar diye boşuna fetva vermiyorum ciğerim,bir bildiğim var;bak yine gözünüzün önünde bir kendim daha keşfettim.Bir kez daha bu aralar sık sık söylediğim gibi"Hava sıcak,bahar gelmiş,kuşlar uçuyor,çiçekler açıyor..."Demek bana da bahar gelebiliyormuş...
Tahmin edebildiğiniz üzere tüm bunların da bir şekilde bittiğini çoktandır ve halen canlandırıyorum kafamda,ancak yine ilginç bir şekilde bu bile şu anın mutluluğu mu diyim neşesi mi diyim ona engel olmuyor...

Bahar geldi,sevgi geldi,daha pek çok şey geldi ve ben biraz değiştim işte;
Ama sanırım,
Ve bir ara "sanırım"ı da atalım...☺

Aşk,dostluk vesaire...Hepsine senelerce vakıf olmuş biri olarak biraz hissi düşünmek gerekirse arkadaş,"İyi ki varsın" diyecek birinin olmasını bekliyor insan;varlığı varlığına armağan olacak,varlığıyla mutlu edip huzur vereceği ve bunu değil gözlerinde,her şeyinde görüp tıpkı bir ödül almış gibi kendi kendine övünmek istiyor.Ben de sadece mutlu etmek,yüz güldürmek istiyorum belki;günah keçisi oldum yeterince,başka biriyle/bir şeyle derdi olan bana patladı,bazılarının siniri mi nefreti mi her ne şeyse işte o da yalnız bana geçerliydi.Bense sadece bir dertlerinin olup olmadığını sorgulayan,nasıl biraz daha mutlu edebilirim diye gözlerinin içine bakan biriydim,ama bu kaçıncı...
Yoruldum işte ben bundan,artık aşk ya da dostluk,adını koymak gerekmeksizin insan birini böyle sevmek istiyor.Yanında olmamı dahi kabahat bilen,kuş tutsam yaranamayacağımı bildiğim insanlardansa;gönül kendinden beslenecek birini arıyor zannedersem,ondan güç ve güven alıp en ufak bir şeyde ona koşacak birini...
Sadece biraz anlamlandırılmak,anlamlı kılınmak,bir kadın için hakikaten çok değerli bir şey ifade etmek işte,o kadarcık...

Birinin yüzümü gördüğünde gözlerinin parladığına şahit olmaya gerek duyuyor gibiyim,ama ben de uzun zamandır bakamadım kimseye öyle;bıraksam tutuşur da,kaldı öyle işte.Düşündüm de,adını koymak gerekmez dedim ancak bir dostun bunu yapması bir yarayı sarar tabi ama,ben artık bu yaranın son aşamasındayım,öpüp de geçmesine ihtiyacım var tabiri caizse.Birinin hayatına değmeli,bir histen fazlasını bırakmalı ama gitmemeliyim;o da değdi diyebilmeli,benden razı olabilmeli...
Birini için özel bir şey ifade etmeyi dilemenin neresi tuhaf insanlık,aşık olunacak tipim olmadığı zaten ortada ve vesaire;ama aşık olmasa da benim için "mutluluğum" diyen birisinin varlığı şahane olabilirdi yeterince...
Çok değil bundan biraz zaman önce dünya benim karanlığımı çekemezdi,karamsarlığımı dinleyemezdi;ben değiştim ama keşke o aynı kalsaydı,gülsen ağlasan ayrı kabahat şimdi,benim gibi bir adam da nötr olmayı istese de başaramaz ki...

Aşk,birbirine yetme,yetme dediğime bakmayın bolca karşılama sanatı işte;dedim ya,bu yüzden gönlüm ürkmüş bir çocuğun saran yuvası olmak istiyor biraz,az da heyecanlı bir balonun gökyüzü işte.Ah gönlüm,iyi ki varsın...

Ah kadınım ah,nerelerde kalakaldın...

Kızım için bir yazı yazmış olmamın ardından aklımda beliren "ya oğlan olursa?" fikrine ithafen yazıyorum bunu(evet aklınızdan geçtiği üzere işsizlikte bir numarayım)

Oğlum hele ki bir ablan varsa nasıl pabucu dama atılmış düşünebileceğini tahmin edebiliyorum, ama takma kafaya. Kadınlarla aran nasıl? bana çekip de vasat yakışıklılıkta ve popülizm özürlü olmadıysan şayet. İlkini bilmem ama ikincisi olsun, çünkü sen benden daha iyi bilirsin ki herkese uyarsan en çok pisliğe batan sen olursun bu gençlikte, böyle gençlik falan dedim ama ben de şuan 16 yaşınayım oğlum, unutma. İtlik çok etrafta, ama eğer benim ruhumdan sende azıcık varsa biliyorum ki onlara karışmayacaksın...

Bak oğlum, ablan, kız kardeşin ya da kız olmasını beklediğim sen için yazdığım bütün o satırları üzerine alınmalısın bir kere, zira ben ünisex bir babayım. Ama sana bu yazıyı yazmamdaki asıl neden elbette ki birkaç nasihat, sen tahmin edemezsin belki ama annen şıp diye bilir ki bu nasihatler kadınlara dair...

Kadınları sev, kadınlara değer ver; ve evet kadınlar çiçektir ama sen yine de bunu onların yüzüne söyleme, bazıları ters tepki verebiliyor; dal gibi diyebilirsin mesela, ama odun da diyemezsin tabi. Seni seven kadını bul, git bul ve onu bana gelin olarak getir; elbet çok kadın seveceksin, sevilmeyebilirsin de anlarım(neticede benim oğlumsun), ama sen de anlayışla karşılamalısın... Oğlum bak sana bir şey söyleyeyim; bir yaştan sonra sevmenin de pek önemi kalmıyor, baban yeterince kadın sevdi şu ana kadar(henüz annen gelmedi) ve hepsi uçup gitti, hatta hiçbiri gelmemiş, sevmemişti... Ama seni seven bir kadının seni sevmeyişi bile kendini sana öyle bir sevdirir ki şaşar kalırsın...
Bu dediklerimi tam manasıyla anlamanı beklemiyorum, aslında bakarsan beni kaile alıp bu yazıyı gerçekten okuman gerektiği gibi okuyacağını da hiç sanmıyorum, ama bu yazmama engel değil. Gençsin tabi kanın kaynıyor; biliyorum anlayışlı bir babayım ama aslında bu duruma biraz kızardım ister istemez, şimdi kızmamamın tek sebebi daha senin olup olmayacağından haberim yokken sana kızmamın çok tuhaf kaçacağı...

Oğlum sen sen ol bir kadının gözyaşının sebebi olma, benim öyle bir kadının tek göz yaşının sebebi olan adamı öldürmek için hala kinim var çünkü. Onun dışında hep alttan al, tartışırsanız tartışmayı yürüten değil frenleyen ol, onu yumuşatmaya çalış ve olmuyorsa tamam de. Herhangi bir kadının bir derdi olduğunda kim ne der diye düşünme git yanına, gitmeni isterlerse (olur öyle) sen kal; bir yerden sonra gitmen gerekecek ama emin ol o çizgiyi fark edeceksin -zira benim oğlumsun-,o ana kadar zorla. O da çok çok kötü bir şey yapmadıkça özrünü kabul et hep, sen de en ufak kötü bir şey yaptığında üsteleme ve özür dile. İlk adımı atan ol, ondan daha fazla sevmeye ve vesaire hep çabala...
Sakın gurura aldanma oğlum, sen Alptuğ Dağ'ın oğlu olarak yeterince gururlusun buna emin ol. Millet sana laf ettiğinde babanın sevgilisi olan bir kadına yazdığı bini aşkın şeyi, yani benim kafa tutuşumu düşün; çünkü ondan sonra o bahsettiğim sevgililerin hepsi küfürbaz, keş ve pisliğin önde gideni olarak kaldı, ama babanın o kadında hep bir hatrı kaldı, kaldı sanrım...

Aşkın seni vardırabileceği kötü en ufak nokta yoktur, gün gelir de yanlış birine aşık olursan bunu ondan saklama, aşık kalmaya devam ettiğin süre boyuncaysa asla pes etme...
Yanlış kişi miymiş oğlum? seni çok mu üzdü? Babana gel, gerekirse mezarıma çık gel...

Hep kibar, centilmen, romantik ol; senin gibi ne kız ne de erkek olamayacağını tahmin edebiliyorum etrafta ama benim de yok, üniversitede işler değişir diyorlar ve ben de aynısını sana söylüyorum. Sen öyle olmaktan vazgeçmedikçe bu senin farkın ve tarzın olacak, ki bu da seni kaliteli bir insan yapacak. Bir kadına küfretme, mümkünse hiç küfretme; bir de az çok tahmin edebiliyorum erkek erkeğe ortamlarda bel altı muhabbetler başlarsa def ol git oradan, orada bize yer yok unutma; onlara da laf etmeye kalkma, gün gelir bir şekilde zeytinyağı gibi üste çıkarlar ve uğraşmaya değmez...
Kalite dedim ya, bu devirde bile kaliteyi kalitesiz gören insanlar çoğunlukta; göze girmeye çalışma, benim gözüme bile, yalnız doğruya çaba ol gerekirse...

Sözün özü,b ir kadını doğru düzgün ve dolu dizgin sevmeye bak oğlum, gerisi hallolur Allah'tan...
Bakma sana daha diyeceğim çok şey var da zamanı değil; yine de bir gün bir şeye ihtiyacın olur,bir şeyler olursa benden saklama, kızmam(en azından tahmin ettiğin kadar fazla)

Bugün Müslüm babanın ölüm yıldönümü ayrıca, inşallah bilen bir nesil olursun o zaman...

Yeni biriyle tanıştık geçen,lakin konu bu değil;çok yeni tanışmış olmamıza karşın onda kendimden şeyler buldum;sanki o kanadı kırık kuş moduna girdiğim güvensiz,aşka inancını yitirmiş,ürkek ve hafiften karanlık dönem.Nasıl kurtulmuştum bundan diye düşündüm lakin cevabım yok;onu da çekip almak istedim,yeniden dünyanın aslında fazlaca güzel de olduğuna ve en önemlisi seveni elbet seveceklerine inandırmak istedim...
Ama ben bunları kendimde daha başaramamıştım,yalnızca budalaca bir umut mu inat mı ne diyeyim bilemediğim bir şeyden ayaktaymışım gibi.Eskisinin aksine suratımda gülücükler açsa bile yine eskisinin aksine anlamsız gibiler.Bir insanı güldürmek nereden geçer bilmiyorum ve sanırım bu sebepten kadınlar kendilerini güldüren adamlardan hoşlandığından ben yalnız kalıyorum;ama bir gülüşü anlamlandırmanın nereden geçtiğini bilir gibiyim,başka kişilerden...
Ben de o da tam burada tıkandık belkide,benliğimiz hadi bir şekilde içimize yetiyordu ama bir insanın kendi kendine yetmesi de kim ne derse desin mümkün değildi.Yanisi biz sevilmek yahut güvenmek istemedik,harbiden istemedik de ihtiyaç duyduk,belki de buruk bir gülüşün içinde bile...

Bu arada gerçekten sevdiğimiz kadar sevilmeyecek olsaydık,olmazdık;hem inan kötü her şey geçiyor gözlerimle gördüm,gülüşler unutulmuyor...

O benim aksime oldukça güzel gülümsüyordu fotoğraflarda,yoksa benden daha iyi rol yapıyordu mu demeliyim,bilemedim.Şarkıda da diyor ya "Yalandan da olsa",yalandan da olsa gülmeyi başarabilen birinin gülücükler saçmaya hakkı,olmadığını iddia etse dahi cesareti ve gücü olduğuna inanan ben;
Herkesin güvenini ve kalbini tamir edebilmeyi dilerdim,çünkü ben bugün gülümsüyorsam bile geçmiş dudaklarımı ıssırıyor;yanisi bana unutturacak biri çıkana dek ben birilerine unuttursam haktır...
Birbirimizi pek tanımasak da;
Sen hep gül işte tatlı kız,cidden güzel gülüyorsun;zamanında ben hepimizin yerine karamsar oldum zaten,sen merak etme...

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )

Ezcümle

Lapır Lupur Yazı

Çıkar Gelirsen Diye

Keşke Görmeseydim

Profesyonel İlişkiler

Dostun Depremi

Maziye Ziyaret

Onyedi

Çöktü

Gönül Aldırma

İlk Kıskanma

Arkadaş Kalmalı

Deli Gönül

Bahar Geldi Sanırım

İyi Ki Varsın

Oğlum

Gülücük