Yükselen Hisler

Ben ne zaman duracak,ne zaman son bulacak derken giderek sonsuza yaklaşan bir düzen bu.Haftalar,saatler ve artık saniyeler;ne denli hızlı gittiğini tahmin dahi edemezsiniz.İçimdeki aşk,mutsuzluk,hüzün,üzgünlük,kızgınlık ve biraz da nefret;hepsinin tek yaptığı büyümek.Biraz da korkum var tabi,nereden geldiğini ve neye karşı olduğunu bilmediğim sonsuz bir korku.Hepsi almış başını gidiyor;benden çok uzağa,adeta içime yol alıyor.Herşeyim tavan yaptı şu sıralar,normal değerinin kat ve kat üzerinde seyrediyor duygu patlamaları ve yangınlar.

Bu bana neyi hatırlattı biliyor musunuz;hayatının son saniyelerinde hayatın boyunca harcamadığın kadar güç sarfetmek mesela.Zirvedeyim,lakin dibin zirvesinde.Beni bekleyen herşeyi bildiğimden midir,öyle dik başlı yürüyorum ki;sanarsın günlük güneşliğim,sanarsın ki hiç geçmemiş bunca zaman,hiçbirşey değişmemiş.Keşke gerçekten de sanıldığım kadar güçlü ve vurdumduymaz biri olsaydım,gerçekten göründüğüm kadar çapkın,bir o kadar eğlenceli ve umursamaz olabilseydim.Ben olmazdım belki o,ama daha mutlu olacağım ise kesin bir gerçekti.Sanırım ciddiyetten kaybettik biz,şimdi ise olabildiğince ukala ve samimiyetsiz birisini canlandırıyoruz ki sırf düşünmesinler.

Benden şüphe etmemeli sevenlerim,değiştiğimin farkına varmamalı;elbet ki pek çoğu biliyor,fakat pek çoğunun da bunun ne denli bir değişim olduğundan zerre haberi yok.İnsanlar beni böyle bilsin;onlara göre kaba,lüzümsuz,ukala,sersem,şapşal,salak ve hafiften de sapık;ama yeter ki iyi bilsinler,hala ayakta ve mutlu olduğumu sansınlar yeter...

0 Yorum:

Yorum Gönder