Yazık, çok yazık; içten içe ben olmak için delirmeniz, zorla yanınızda tuttuğunuz kişilerin aslında beni seçtiğini bilmeniz, bu yüzden de durup durup bana sarmanız ve ben kılımı dahi kıpırdatmadan kendinizi yok edișiniz... 
Bu gerçeği yüzünüze vuracak kadar gaddar olduğum için beni bağışlayın ama asla bir ben olamayacaksınız, asla birileri sizi siz olduğunuz için sevmeyecek, hakkımda sıktığınız onca yalana inanmadıkları gibi sizinle değil hep benimle olacaklar içten içe, bunu değiștirmeye ne para ne kaba kuvvetiniz yetecek... Çok mu ağır oldu? Yok be.

Yine de haklı olduğunuz yanlar var ben de olsam uyuyamam tüm bunları bile bile, insandan sayılmadığımı bile bile, insanlara hakaret, ailelerine küfür etmenin bir boka yaramadığını göre göre... Hiç sevilmediniz di'mi? Bir kere belki sevildiniz ama onda da bana bulașarak güç bela kendinizi sevdirdiğiniz insanı kendi ellerinizle kaybettiniz... Bir kere şu konuda bir anlaşalım: Benim suçum yok, insan hiç duvara vurup eli kırılınca duvarı suçlar mı yahu? Ha çok özür dilerim sizin beyin hücrelerinizde bir sıkıntı vardı di'mi? Eğer öyle olmasa bu aşağılık kompleksiyle bir ömür geçmezdi de ondan soruyorum.
Ben derim ki pes edin, sırf sorunlu, sosyopat kişiler olduğunuz için sürünerek yenilmeniz gerekmez. Sizi yıpratmam korkmayın, öyle sizin gibi şiddete başvurmayı falan düşünüp, buna gücüm olmasına rağmen sizi ucuz birer böcek gibi ezip geçmem merak etmeyin sakın. Daha ne yapayım yahu, daha nasıl şans tanıyayım size tek hücreliler! 

Üzülmeyin be,
Uslu birer çocuk olursanız belki bir ihtimal siz de adam yerine konulabilirsiniz.
Ha bir de benden size abi tavsiyesi, abi dediysem beyin yaşınız üçten küçük olduğu için, yoksa benimle anılabilecek kimseler değilsiniz bile, bunu unutmamakta fayda var.
Tavsiyem: Bence beni gaza getirmeye çalışmayın, bilin ki ben sizi getiriyorum; öyle intikam falan arıyan bir tip olmadım hiç, çapım bile değilsiniz zaten, kendinizi buna layık görüp yok yere beni yenmeyi umut etmenizi istemem. Ha bir de yerinizde olsam karşımdakini kolay lokma görmeden önce bir yoklardım; bu adam benden daha mı zeki, bu adam benim zaaflarımı bilen biri mi vs. 

Kabul ediyorum zor bir durum, aklınızdan çıkmıyorum biliyorum, benimle yarışıp mücadele ettikçe bataklık gibi daha da batıyorsunuz farkındayım, iki adım sonranızı bile tahmin edip size karşı aldığım kozlar sinirinizi bozuyor bundan da haberdarım... Ama kasmayın be, hayat kısa, bu boş hırs ve kontrolsüz öfkeniz ile elinizdeki her şeyi kaybetmektense kabul edin her anlamda sizden iyi olduğumu olsun bitsin. Duracağı yeri bilmek de bir erdemdir. Tıpkı benim başından beri durduğum, sizinse beni düşürmek için bana çarparak düşüp durduğunuz o yer gibi. 
Biliyorum sizin iyiliğiniz için yapılmış bu iyi niyetli uyarılarım bir işe yaramayacak ve her şeyi elinize yüzünüze bulaștıracaksınız ama benimkini de merhamet işte, hala insanlık gösteriyorum ki bir ihtimal örnek alırsınız, insan olmakta karar kılarsınız diye. Ha bir de size benzemediğim sizin için sizin değil benim yanımda olan onlarcası gibi ben de kendimi çok seviyorum. 

Umarım sizde bıraktığım etkiyi bir gün unutabilirsiniz, gerçi pek sanmıyorum. 
Selametle tek hücreliler, n'olur utanmayın, kanı bozukluk mayanızda var. 

"Sadece daha çok hissetmek istemiştim."

 Ne kaldı o güzel sevmelerden okuyucu?

Perdeler ardından, korkuyla, hiç beklemeden...