Yanımdaki Melek
Uyut beni,gündüz yüzlü kız.Yine gel göklerden,en beyaz yerden gel.Önce kapat gözlerimi,usulca fısılda kulağıma.Biliyorum sen gerçeksin,gerçek bir meleksin.Milyonlarca melek var gökyüzünde,sen de o adı bilinmeyen milyonların içindesin.Hissediyorum seni,sanki gökten gelen bir kudret usulca ve okşarcasına dokunuyor omuzlarıma.Galiba Allah cevap verdi çağrıma,gözet diye seni gönderdi bana.Hani hep filmlerde olur ya,gökten beyaz bir melek iner;onlar yalan dolan,ama sen gerçeksin,hissediyorum.Biliyorum ki şu an tam da sol yanımda göremediğim,duyamadığım ama hissettiğim birşey var,bir enerji.
Kafayı sıyırdığımı düşünmekte özgürdür insanlar,ben onları durduramam.Ama gerçekten birşeyin beni gözettiğini,her saniye yanımda olup bana güç ve direnç sağladığını hissediyorum.Bu sadece bir his elbet,gerçek olacak diye bir kaide yok.Ama umarım öyledir,umarım gerçekten hayal ettiğim gibidir.Ama sanıyorum ki değil,belkide çok daha ötesinde hayallerimin.
Bu üstümdeki güçtür belkide,beni asıl hayata bağlayan ve hayatın gerçek anlamını kavramamı sağlayan.Ya da geçmişte birgün olduğu gibi tekrardan gönül gözüm açılmış,nur ile olan perdelerim sonuna dek aralanmıştır.
Hayatımda hiç bu kadar farklı bir his sezmemiştim,sanki kutsanmışlık gibi,ilahi bir makama erişmiş gibi sanki...
0 Yorum:
Yorum Gönder