Öğrenemedim

Düşündüm de,dedikleri gerçekten doğru galiba.Öğrenemedim ben,adam gibi yaşamayı öğrenemedim anlaşılan;farklı kimliklerle kendimi kaybetmeye çalıştım,ama uzun zaman sonra yine açığa çıkmıştı benliğim.Hep kaçardım çocukken saçmalıklardan,çocukca,tuhaf ve iğrenç gelen şeyleden;ama keşke kaçmasaydım,çünkü şimdi boğazıma kadar saçmalığa battım.Yaşının adamı olmadım,olamadım;ya bir alt,ya da bir üst seviyede olayım derken kaybettim kendimi.Bir başkası olmaya değil,kendimi başka biri yapmaya çalıştım.Bitmek bilmeyen bir hazanım vardı,sanki hiç bitmeyen bir güz mevsiminde gibiydim.Hala da öyleyim aslında,pek de fark olduğu söylenemez.Sıradan olmayı sevmezdim kabul,ama bu kadar da aşırı değildim be o zamanlar.Savruldukça savruldum,kılıktan kılığa bitmek bilmeyen bir yolculuktu benimksi.Ona ayrı buna ayrı gözükürdüm,ama bunun bile bir sebebi vardı kendimce;kimilerini üzmemek için sahte şen şakrak hareketler,bilerek yapılan aptalca davranışlar ve çok daha fazlası vardı,kimileri ise içimdeki yıpranmışlığı görmesin diye yaptığım kabalıklar ve ser hareketler vardı.

Şimdi kime sorsan bambaşka bir ben anlatır sana,hem de akıl sır erdiremeyeceğin bir ben.Kimileri öyle düşünmeyebilir ama bu benim için büyük bir başarı,her ne olursa olsun ve kim ne derse desin gurur duyuyorum eserimle.Çünkü o asla bilinmeyecek noktam var ya,işte o noktam beni kanıtlayacak insanlığa.İşte asıl kim olduğum,bu zamana kadar neler yaptığım tam da o zaman açığa çıkacak.Bana sorarsanız iş işten geçmiş olacak,ama yaşadığıma ve öldüğüme değecek...

0 Yorum:

Yorum Gönder