Gel De...

Şimdi gel de aşık olma birilerine,sevme birilerini;gel de umutlanma,gel de bağlanma.Yapamazsın,adamın dibi olsan yine yapamazsın.Keşke herşey göründüğü gibi olsaydı;basit ve zahmetsiz.Ama hayat bu,isteyerek yaptıklarımız ve de maruz kaldıklarımızdır bizi biz yapan.Bu bazen sevmek olur,bazen beklemek,bazen en içinden gelmeyen şekilde''Sevmiyorum!''diyerek haykırmak.O ki ne kadar kötü olursa olsun aslında bizi bize yakın tutan şeydir,benliğimizi her fırsatta hatırlatan.Böyle olmak zorunda mıydı diye düşünürsün,elbet zorundaydı.Başka türlü olur muydu dersen,olurdu tabi ama sen ne kadar sen olurdun?

Her ne olursa olsun acı içinde kıvranır insan,sırf olması ümidiyle yanıp tutuştuklarının olmadığını bildiği için kendince bir çeşit vicdan azabı çeker.Bütün bunları tek bir''Keşke!''ile yapar insan kendine,tek bir kelime ile yok eder kendini.Kendi sonunu bilir,sonunda ne olacağını bilir;korkmaz ama istemez,keşke diyerek sızlanır öylece...

''Gerçeği bilmek istersen...''

0 Yorum:

Yorum Gönder