Suçlu&Sorumlu
Her dakika ve her saniye birşeyler oluyor;pek çoğunu bilmiyorum,lakin bazısını ise adım gibi.Ama hepsinin tek bir ortak noktası var ki,hepsi de benim üzerimden yürüyor.Etrafımdaki herkes bana olanların benim suçun olmadığını söylemekte ısrarcı,öyleyse neden?Madem suçlu ben değildim,o değildi;öyleyse neden saçmalıyor hayat,hangi yüzle karşımıza gerçek birer sorunmuşcasına büyüyerek çıkmayı başarıyor bu saçmalıklar.
Saçmalıklar,saçmalayanlar ve de doğrudan saçma olanlar var,bazı insanlar ve birşeyler;fakat her nedense herşey bizimle o kadar kenetlenip içimize işlemiş ki onları fark edip hayatımızdan çıkarmaya çalışırken bile zarar veriyoruz.
Böyle düşünmeyi bırakın dostlarım,suçlu olan kişi salak olan değil,onun salak olmasına ve salaklık yapmasına göz yuman ben.Herşeyin önüne geçebilirdim ben,ancak birileri için yapmadım bunu;şimdi ise aynı kişiler,zarar vermemek uğruna en çok canını yaktığım kişiler.Hiçbiri beni suçlamıyor belki evet,hatta sonuna kadar destekliyor bile pek çoğu.Ama benim içimdeki şey vicdan azabı;yapmadığım şeylerin,iyi amaçlarımın,doğruluk için gittiğim yolların vicdan azabı.İyilik için yapılan pek çok şeyin bir anda kötülüğe çıkacak olmasını kim bekler ki,neredeyse imkansızdır bu.
Ben ki tam da imkansız diye birşeyin olmadığını tescillemiştim zaten,ama böylesine kötü ve üzücü bir kanıta da gerek varmış demekki.İmkansız yoktur;dünya gibi,hayat da dönüp durur üstümüzde,üstümüze...
Suçlusu benim;olanın,olmayanın,olacağın ve de olmayacağın.Eğer bütün bunlar sadece benim hayatımı etkiliyor olsaydı evet adı''kader''olacaktı;ama şansa bak ki ben dışında herkes bundan nasibini aldı,nerede bunun adaleti?!
Aslında tam da bir sorun yok ortada,sadece bir sorun oluşabilme potansiyelini güçlendirmiş olduğum hakkında güçlü kaygılar yer edinmiş durumda yüreğimde;en ufak bir göz yaşı,fiziksel ya da manevi bir acı da fazlasıyla dahil buna.
Ben sorumlu değilim,ama sorumlu olandan ben sorumlu olabilirdim;sadece sorumlu olmamak için sorumlu olmasında sorumlu oldum,oysa asıl sorumlu olmayı böyle becerdim...
Saçmalıklar,saçmalayanlar ve de doğrudan saçma olanlar var,bazı insanlar ve birşeyler;fakat her nedense herşey bizimle o kadar kenetlenip içimize işlemiş ki onları fark edip hayatımızdan çıkarmaya çalışırken bile zarar veriyoruz.
Böyle düşünmeyi bırakın dostlarım,suçlu olan kişi salak olan değil,onun salak olmasına ve salaklık yapmasına göz yuman ben.Herşeyin önüne geçebilirdim ben,ancak birileri için yapmadım bunu;şimdi ise aynı kişiler,zarar vermemek uğruna en çok canını yaktığım kişiler.Hiçbiri beni suçlamıyor belki evet,hatta sonuna kadar destekliyor bile pek çoğu.Ama benim içimdeki şey vicdan azabı;yapmadığım şeylerin,iyi amaçlarımın,doğruluk için gittiğim yolların vicdan azabı.İyilik için yapılan pek çok şeyin bir anda kötülüğe çıkacak olmasını kim bekler ki,neredeyse imkansızdır bu.
Ben ki tam da imkansız diye birşeyin olmadığını tescillemiştim zaten,ama böylesine kötü ve üzücü bir kanıta da gerek varmış demekki.İmkansız yoktur;dünya gibi,hayat da dönüp durur üstümüzde,üstümüze...
Suçlusu benim;olanın,olmayanın,olacağın ve de olmayacağın.Eğer bütün bunlar sadece benim hayatımı etkiliyor olsaydı evet adı''kader''olacaktı;ama şansa bak ki ben dışında herkes bundan nasibini aldı,nerede bunun adaleti?!
Aslında tam da bir sorun yok ortada,sadece bir sorun oluşabilme potansiyelini güçlendirmiş olduğum hakkında güçlü kaygılar yer edinmiş durumda yüreğimde;en ufak bir göz yaşı,fiziksel ya da manevi bir acı da fazlasıyla dahil buna.
Ben sorumlu değilim,ama sorumlu olandan ben sorumlu olabilirdim;sadece sorumlu olmamak için sorumlu olmasında sorumlu oldum,oysa asıl sorumlu olmayı böyle becerdim...
0 Yorum:
Yorum Gönder