Pus

Uyandığımda gün yeni doğmaktaydı,öyle ki havadaki o masum berraklık içimdeki o umuttan daha aydındı.Yine bu günü etmiştik,yine yeni bir güne daha gözlerimizi aralamamızı kutlamamız gerekirdi bile.
Zaman geçtikçe iyileşen fiziksel ve manevi her türlü yaralarım bana''Sanırım gerçekten o kadar da iyi olacak!''düşüncesini düşündürtmeyi başarmıştı.

Anlayabilmeniz çok zor ama şöyle böyle anlatmaya çalışacağım;
Tam olarak dik ve dümdüz durmak,koşmak değil belki ama dengeyle koşmak ve daha saymak istemediğim aslında pek çok''sıradan''şey bana daha çok birer''sıradışı'',''tuhaf''geliyor.

Şu anki şartlara göre bu sıradanlar çok çok iyi tabi,fakat alışılmadık şey farklı geliyor işte insana.Hadi bunların hepsine eyvallah diyorum,neler geldi geçti hangisinin altından kalkmadık diyorum ama yine de bu konuyla alakası dahi olmayan şeylere sıkılıyor içim.

Mesela ona,bana veya bize''değil de'' ona.Sağlık falan hepsi tam olsun,yine şükrederim tabi yadırgamam,yanlış anlamayınız;ama insanoğlu herşeye aç ve muhtaç.Sevgi desen var,fazlasıyla var ama sevgi değil işte bahsettiğim.Aşkla sevgi çok farklıdır,ben de aşkı arıyorum esasen...