Cevap Değil De...
Birşey söylemeni de beklemiyordum aslında,hem ne diyebilirsin ki;anla işte,yani ne bileyim...Bu biraz tuhaf,çok çok tuhaf;ben de bilmiyorum aslında,ondan ya böyle kıvranıp duruyorum.Yine söyleyebileceğim sadece iki kelimem,başka yok işte;o da nedir dersen,her zamanki''Seni seviyorum''işte.Eminim ki sıkıldın,ki ne yalan söyleyeyim ben de sıkıldım,ama elimde mi bi'sor;keşke be gülüm,keşke elimde olsa.Aşka boyun eğmek değil de,onun karşısında bu denli çaresiz kalmak asıl üzücü olan.
Kötüyüm işte,kötü hissediyorum;kimseye ya da kendime kötü hissettirmek değil amacım,ama her nasılsa yine herşey ters dönüp üstüme yıkılmayı beceriyor.Başa çıkamıyorum ben,sana olan aşkımla,kendimle ve dünyayla başa çıkamıyorum.Pes etmek söz konusu bile değil belki,ama çok mu çok yoruldum.Sevmek istiyorum,seviyorum da;ama sevilmekten çok,çok mu çok uzakta...
Çok şükür sorudan çok hiçbirşeyim olmadı,hiçten çok;ve yine senden az,ama senden güzel hiçbirşeyim olmadı.Olmadı ve olmayacak,ben bunu kabullendim;sadece gece başını yastığa koyduğunda uyuyabilmek için direnmek ve o sol yanındaki dinmek bilmez boşluğu yorganın bir ucu ile gidermeye çalışmak üzücü olan.
İnsanların ihtiyaçları vardır evet,yani ben de bu güne kadar öyle sanardım;meğersem bir ihtiyaçtan daha fazlası,sanki bir lüks gibi.Lüks yani,sen bana lükstün sanırım..
Öyle olmasaydı diyorum,ama demekten öteye gidemedim;göze aldım,hem de herşeyi aldım göze.Ama bu hayat fazla büyükmüş be,biliyor musun;sevda kuşun kanadındaymış gerçekten,keşke o kadar da uçmasaymış.Beklemedim ama çok istedim;herşeyin farklı olmasını,sorsan hala tek isteğim...
0 Yorum:
Yorum Gönder