Bir Türlü
Yapmak istediğim hiç birşeyi bir türlü yapamıyorum bu aralar,kendi kendime kilitlenmiş gibiyim.Aslında hiç olmadığım kadar serbest hissediyorum belki,fakat benim kavgam kendimle sanırım.
Mesela tam mesaj atacak oluyorum ona;bazen aklıma iki kelime dahi gelmezken,bazen ise içimden taşan o sevgi dolu cümleleri tam da''enter''tuşuna basmak üzereyken siliyorum.
Ya da çok mu çok mutluyken,hem de sebepsiz yere;sonra uykum geliyor uyuyorum,şansa bak ki rüyamda yine o.Mutsuz olunur mu,elbet ki hayır;ama o rüya bitip her şeyin bir bu kadar daha gerçeğe dönüşmesine seyirci kalmak,işte bu berbat bir his.
Sonra mesela birgün oturuyorsun arkadaşlarla,keyifler süper şahane falan filan işte;sonra hiç alakasız bir anda kaldırımdan bir kız geçiyor,şansa bak ki saçları asla onunki kadar güzel olamayacak olsa bile onu andırıyor.Sonra birden bütün neşen kaçıyor,sebepsizce somurtmaya başlıyorsun bir köşede;millet de anlam veremiyor senin bu hallerine,zaten kimin aklına gelir ki.
Bazen de daha farklı durumlar olabiliyor,mesela;
Birgün sokaktasın,öylesine sessiz sakin koyulmuşsun bir yola gidiyorsun;garip bir şekilde aklında ilk defa hiç birşey yok,sadece dümdüz ilerlemektesin.Aniden istemsizce derin bir nefes alıyorsun ve etraftaki herşey nedensiz dikkatini çekmeye başlıyor;durduk yere ürküyorsun,ona benzeyen birini görene kadar.Sonra bütün bunlar bir anda bitiyor,sadece nefes alış-verişini hissediyorsun ve bir de onun metrelerce ötede atmakta olan kalbini.Ne ileri ne de geri,bir adım atamayarak ahmakça kalakalıyorsun ortada.Tam ağzın açılıp kelimeler dökülecek,her nasılsa sanki hiçbirşey olmamışcasına umarsız bir şekilde geri dönüyorsun ve gidiyorsun...
Bazen ise gerçek daha kötüdür ama,aslında hep kötüdür;
Onunla öyle saçma bir anda göz göze gelirsin,lakin bu birkaç saniyelik çakışma beyninde aralıksız tekrarlar boyu sürmeye devam eder.Onu hissedersin,sanki empati yapmış ya da kendini onun yerine koymuş gibi ama çok daha derin bir his.O olmak gibi birşey,ama 2. şahıs olarak.İlginç bir durumdur bu,ama o an için bu durumdaki garipliği düşünmektense hiçbirşeyi önemsemeyerek o anın akıcılığı ve mayhoşluğuna teslim olmayı tercih edersin...
Garip garip şeyler işte,insanın tam anlamıyla etkisiz kaldığı durumlar.Neredeyse hergün bu ve bunun gibi birsürüsünü yaşıyorum,artık kabullendim belki ama hala kötü hissettiriyor...
Mesela tam mesaj atacak oluyorum ona;bazen aklıma iki kelime dahi gelmezken,bazen ise içimden taşan o sevgi dolu cümleleri tam da''enter''tuşuna basmak üzereyken siliyorum.
Ya da çok mu çok mutluyken,hem de sebepsiz yere;sonra uykum geliyor uyuyorum,şansa bak ki rüyamda yine o.Mutsuz olunur mu,elbet ki hayır;ama o rüya bitip her şeyin bir bu kadar daha gerçeğe dönüşmesine seyirci kalmak,işte bu berbat bir his.
Sonra mesela birgün oturuyorsun arkadaşlarla,keyifler süper şahane falan filan işte;sonra hiç alakasız bir anda kaldırımdan bir kız geçiyor,şansa bak ki saçları asla onunki kadar güzel olamayacak olsa bile onu andırıyor.Sonra birden bütün neşen kaçıyor,sebepsizce somurtmaya başlıyorsun bir köşede;millet de anlam veremiyor senin bu hallerine,zaten kimin aklına gelir ki.
Bazen de daha farklı durumlar olabiliyor,mesela;
Birgün sokaktasın,öylesine sessiz sakin koyulmuşsun bir yola gidiyorsun;garip bir şekilde aklında ilk defa hiç birşey yok,sadece dümdüz ilerlemektesin.Aniden istemsizce derin bir nefes alıyorsun ve etraftaki herşey nedensiz dikkatini çekmeye başlıyor;durduk yere ürküyorsun,ona benzeyen birini görene kadar.Sonra bütün bunlar bir anda bitiyor,sadece nefes alış-verişini hissediyorsun ve bir de onun metrelerce ötede atmakta olan kalbini.Ne ileri ne de geri,bir adım atamayarak ahmakça kalakalıyorsun ortada.Tam ağzın açılıp kelimeler dökülecek,her nasılsa sanki hiçbirşey olmamışcasına umarsız bir şekilde geri dönüyorsun ve gidiyorsun...
Bazen ise gerçek daha kötüdür ama,aslında hep kötüdür;
Onunla öyle saçma bir anda göz göze gelirsin,lakin bu birkaç saniyelik çakışma beyninde aralıksız tekrarlar boyu sürmeye devam eder.Onu hissedersin,sanki empati yapmış ya da kendini onun yerine koymuş gibi ama çok daha derin bir his.O olmak gibi birşey,ama 2. şahıs olarak.İlginç bir durumdur bu,ama o an için bu durumdaki garipliği düşünmektense hiçbirşeyi önemsemeyerek o anın akıcılığı ve mayhoşluğuna teslim olmayı tercih edersin...
Garip garip şeyler işte,insanın tam anlamıyla etkisiz kaldığı durumlar.Neredeyse hergün bu ve bunun gibi birsürüsünü yaşıyorum,artık kabullendim belki ama hala kötü hissettiriyor...
0 Yorum:
Yorum Gönder