Daha Söylemek İstemiyorum

Bir daha bu sözü söylemek istemiyorum aslında,söylemek,yazmak vesaire hepsinden kaçınmak;ama olmuyor işte,ne yaparsam yapayım yine de olmayan,olmayacak birisine''seni seviyorum!''cümlesini zikretmeden yaşamak da olmuyor bir türlü...
Ben böyle bir adamım işte,duygusal da,hassas da,yumuşak da diyen çıkacaktır benim için;ama böyle olmaktan mutluyum,başıma bela da açsa,beni mutsuz da kılsa içimdeki bu sonsuz yüreğin varlığından ve o bitmek bilmeyen aşkım ile sevgimden fazlasıyla memnun hissediyorum.

Beni yazmaya başlatan da,gerçek kişiliğimi bulduran da,güçsüz hissetmeme rağmen güçlü olmamı sağlayan da,ama en önemlisi''asla pişman olmamamı ve dimdik kalmamı sağlayan''da bu.
Be bunla varım,koca yürekle,her türlü insana adadığım sevgim,aşkım ve de ömrümle.
Beni bunlar adam etti,ben ve içimdekiler;Allah'ıma bin şükür ki,maneviyatımdan en ufak şüphem yok şu yaşımda...

Aşkı Allah yarattı;demek ki sevgili kuluymuşum,bana bu nimetini anlamayı ve derinden yaşamayı nasip eyledi.
Aşk acısı falan filan,bunları geçtim ben;acıyor işte tamam,ben de katlanıyorum ne var bunda?Benden aldıkları bana verdiklerinden fazla bile olsa aldıkları verdiklerinin yerini tutmazdı çünkü;o zaman hep bir kesik kalırdı,sözde''mutlu''bile olsam asla gerçek sevemez,gerçek aşkı yaşayamazdım...

0 Yorum:

Yorum Gönder