Emanet

Birgün herkes gidecek o kesin;kimileri çok mu çok uzağa,kimileri de burnunun dibi kadar yakınına.Belki kısmete düşmeyecek birdaha rastlaşmak,denk gelemeyeceksin bir daha.Bunda onun suçu ne ki,o mu istedi ki sanki?
Ben de gidiyorum işte dostum,sana da bırakmak istediğim bir emanetim.Belki birgün denk düşeriz,sanmıyorum ama ola ki denk düştük alırım onu korkma sen.İster emanet belle sen bunu,ister bir söz düşün,isterse bir vazife icabet.Orası benim bileceğim iş değil dostum,ama bunu en iyi sen yapardın bunu biliyorum.Hem o kadar da zor birşey değil,yapmadığın şey mi sanki?Sadece benim iyiliğim için be arkadaş;hiç olmazsa huzurlu ayrılayım,gözüm arkada kalmaksızın içim rahat bir şekilde gideyim yoluma.

Senden isteğim sadece bu,çok basit bir istek.Belki saçmaladım gibi gözüktü o an,ama n'olursun kızma bana.Kötü birşey söylemedim,kastetmedim;ama kıvıracak halim yok işte,olur ya...
Orasını boşver sen,umarım anlamışsındır beni be dostum.İstiyorum ki koru onu,sahip çık sadece;incinmesin diyorum,ki ben de incinmeyeyim.
Güvenebileceğim yegane insanlardan birisin sen;bunun senin için de ne kadar zor olduğunun farkındayım,ama benim için yapmalısın.

Ya da yapma,yapamayacaksan seni zorlayamam;ama anlamaya çalış be arkadaş,hoş karşıla sen beni...

0 Yorum:

Yorum Gönder