Bana Yetiyorum

Yok be arkadaş,ben bana yeterim,Allah bana yeter,ailem bana yeter;varsın sevecek birisi de çıkmasın bizi,nasılsa ben ve alçılı dizlerim hareketsiz buradayız.Kaç senedir aşkı yazıp aşkı anlattım ben,sebepsiz ve de fütursuz bir hevesle yaptım bunu.Sonra ümit ettim ki aşkı aşk gibi anlasın ve yaşasın insanlar,istedim ki aşkın ne olduğunu bilmeyen ve varlığını inkar eden kalmasın.

Yalnızlık buydu be kaptan;kimsenin aşkı benim gibi yaşayamamasıydı,ne bana ne de bir başkasına...
Anlaşılmamaktı belki de yalnızlık,ya da daha doğrusu;her gün onlarca''Seni anlıyorum!''diyen insanın karşına çıkması,lakin kimsenin birşey yapamaması.

Bu artı bir özellik olmasının yanı sıra son derece de olumsuz.İnsanın duyguları olması mükemmel bir durum,lakin bağlanmak veya kendi kendine yetememek ise tam anlamıyla bir kıyamet.Başka kalplere muhtaç olmak,çünkü insan kendisi tarafından sevilebilse bile kendini sevemez.

Şöyle anlatayım;
İnsan ona değer verecek olanı değil,değer verebileceği birini arar.Eğer ki aksi olsa muhtemelen bu ne aşk olurdu ne de başka birşey,insanların arasında bir ilişkiyi bırakın bağlantı bile kalmazdı.Felaket bu,asıl kaos;üstelik buna çok yakınız,korkmalıyız...

0 Yorum:

Yorum Gönder