Hayalin Yeri Yok
Hayal dediğin çoktan gelip de geçmişti,o ki zaten fazlasıyla bitti;yoktun ve olmayacaktın,ama yasını tutmak hataydı.Üzülmek,acımak,yanmak,ölmek,bitmek eyvallah da yorgunum.Aşk anlaşılmaz kara kutu,ben desen 30'lu yaşlarında bir kuruntu.
Olmamalıydı be peder;bu kadar büyümek olmadı,bu kadar büyük yaşamak.Sorsan 9/10'u der ki''Salak bu çocuk'',ki haksız da değil pek çoğu.Çocukla çocuk olmak,aslında sadece çocukların kendini büyük ve seni çocuk sanmasına yarıyor.
Hayat bu kadar düz ve sıradan,aşk ise bu kadar uçuk,sınırsız ve anlaşılmaz olmamalıydı;kimilerine göre yerin dibinde bir yerlerde,kimilerine göre neredeyse gökteyim.Mantık yalnızlığı bu bendeki;çünkü benim gibi düşünen,aşkı ve hayatı benim gibi yaşayıp anlayan,birşeylere benim baktığım açıdan bakan kişilerin pek çoğu yaşlarca büyüğüm sayılır.
Kimilerine göre bu bir artı özellik,tabi canım kesin öyledir(!)
Tek sorun bu aslında,koca hayatımdaki tek sorun düşüncelerime tercüman olabilecek birisinin var olmayışı-en azından burada değil-O ayarı tutturamıyorum bir türlü bunun farkındayım,ya çok çocukca ya da çok ciddi.Kılıktan kılığa girmesem çok sıkıcı bir adamım aslında,işi gücü hayat ve yazıp çizmek olan saçma bir adam işte.Aşkı yazıp anlattık,ama ne oldu bitti elde olan yine hiç gibi bir hiç.
İşte bu yüzden seçtim ben yazarlığı,yani sırf yalnızlıktan;insanların benim baktığım açıdan bakabilmelerini sağlamaya adadım kendimi,çünkü böyle olursa herşey çok daha farklı ilerleyecekti sözde.
Ama kaderi zorlamakla biryere gidilmiyor,hayatın en iğrenç yanlarından biri de sen ne yaparsan yap yine biryerden sonra yapacağım şey için başkalarına muhtaç olacağın gerçeği.Aşkın,sevginin en kötü yanı da bu aslında,içten içe biriken o sürekli karşılık beklentisi.
Yani diyeceğim o ki;sensiz olmazdı,ama senle(düşünle) de hiç olmuyor...
Olmamalıydı be peder;bu kadar büyümek olmadı,bu kadar büyük yaşamak.Sorsan 9/10'u der ki''Salak bu çocuk'',ki haksız da değil pek çoğu.Çocukla çocuk olmak,aslında sadece çocukların kendini büyük ve seni çocuk sanmasına yarıyor.
Hayat bu kadar düz ve sıradan,aşk ise bu kadar uçuk,sınırsız ve anlaşılmaz olmamalıydı;kimilerine göre yerin dibinde bir yerlerde,kimilerine göre neredeyse gökteyim.Mantık yalnızlığı bu bendeki;çünkü benim gibi düşünen,aşkı ve hayatı benim gibi yaşayıp anlayan,birşeylere benim baktığım açıdan bakan kişilerin pek çoğu yaşlarca büyüğüm sayılır.
Kimilerine göre bu bir artı özellik,tabi canım kesin öyledir(!)
Tek sorun bu aslında,koca hayatımdaki tek sorun düşüncelerime tercüman olabilecek birisinin var olmayışı-en azından burada değil-O ayarı tutturamıyorum bir türlü bunun farkındayım,ya çok çocukca ya da çok ciddi.Kılıktan kılığa girmesem çok sıkıcı bir adamım aslında,işi gücü hayat ve yazıp çizmek olan saçma bir adam işte.Aşkı yazıp anlattık,ama ne oldu bitti elde olan yine hiç gibi bir hiç.
İşte bu yüzden seçtim ben yazarlığı,yani sırf yalnızlıktan;insanların benim baktığım açıdan bakabilmelerini sağlamaya adadım kendimi,çünkü böyle olursa herşey çok daha farklı ilerleyecekti sözde.
Ama kaderi zorlamakla biryere gidilmiyor,hayatın en iğrenç yanlarından biri de sen ne yaparsan yap yine biryerden sonra yapacağım şey için başkalarına muhtaç olacağın gerçeği.Aşkın,sevginin en kötü yanı da bu aslında,içten içe biriken o sürekli karşılık beklentisi.
Yani diyeceğim o ki;sensiz olmazdı,ama senle(düşünle) de hiç olmuyor...
0 Yorum:
Yorum Gönder