Bende Kalmasın
Gidenlerden çok bende kalanlar koydu çoğu zaman;mesela büyüklük,mesela sessizlik,mesela gece gibi.Birşeyler yaptım ben,hayatım boyunca;her yaptığımda büyüklük,onur,şeref bende kaldı.Ama demiyor değilim,''Büyüklük bende kalmasın,küçüleyim ama sövdükçe söveyim ki içimde kalmasın..!''Bak işte,senelerce kaldı kaldı,şimdi ise resmen sayfalarıma kusuyorum yazdıklarımla.Ama ne çare,o zaman o nefret ettiğim,tiksindiğim ve iğrendiğim insanların bir tanesine bile sırf gurur,büyüklük için içimden geldiği şekilde davranamamış olmak büyük pişmanlık.
Keşke bağırıp çağırmam,yakıp yıkmam gereken yerde sanki buna''mecbur''gibi sus pus oturmasaydım öylece.İçimde kopan fırtına ve şimşeklerin birazını dahi taşırsaydım o zaman dışarı;kim bilir be abi,belki de herşey farklı ve herşey istediğim gibi olacaktı.Bunu bilemem,kesin hatta muhtemel bile diyemem belki ama bence öyle.
Ha ne olurdu o zaman?Tamam belki hiçbirşey kazanmaz hatta pek çok şey kaybedebilirdim bile,ama en azından ilerisi için içimde birikecek bir dizi düşüncem de olmazdı.Böyle birşeyin olmaması da iyi aslında,çünkü şu dediğimi o zamanlar yapmış olsam bu bariz bir hata sayılırdı.Bunun farkındayım belki,lakin yine olsa bu sefer yaparım yapmadıklarımı.Yanlış doğrultu,yanlış bitiş olacaktı belki;ama belirsiz bir hedef değil de,tam aksine dosdoğru ve mükemmel bir hedef olacaktı...
Hem boşversenize,iki durumda da ben yine aynı ben;şükür ki hayatımda hiçbir zaman korkumdan dolayı kişiliğimi,tavrımı ve duruşumu sakınma gereksinimi duymadım.Sadece bazen,bazen birilerine söz vermek zorunda hissetmiştim;sözümü tutmazdım çok eskiden,ama verdiğim o bütün sözleri tutmuştum.
Hala da verdiğim sözler var,bunları da tutacağım diğerleri gibi;söz vermiş olduğum için asla bakmıyorum arkama,hata mı yaptım demek aklıma bile gelmiyor çünkü bunu söylememek için çok güçlü bir sebebim oluyor.
O güçlü sebep,her insanda olan sebep;dostları,sevdikleri ve değer verdikleri...
0 Yorum:
Yorum Gönder