Gönlüm Sıkılıyor

Gönlüm çok sıkılıyor bu aralar be babam,çok mu çok sıkılıyor.Sorsan bir dert,sıkıntı,mevzu falan da yok aslında;sadece yastığa başımı koyduğumda,olmasını istediğim ama olmayan ve olmayacak şeyleri anımsadığımda olan oluyor işte.
İçine attıkların bir bir dışarı çıkmaya başladığında,içinden adeta''Olmadı bu düzen!''dercesine haykırıp herşeyi baştan,daha farklı bir şekilde yaşamak için yalvardığın o gün.O gün yalnız kalıyorsun işte,yanında ve arkanda pek çok insan oluyor belki;ama sen sadece tek bir kişiyi istiyorsun,o ise sana vermesine veriyor destek.Veriyor ama öyle değil işte,öyle değil...

Bütün mesele bu işte,öyle olmaması ve olmayacak olması.Çok of çektim ben bu hayata ve kadere,şayet ki hiçbiri sitem değildi be kaptan.Siz anlayın beni okuyucularım,yazdıklarımla ruhuma dokunduğunuzu hissettiğiniz o an belkide amatör olduğum şu meslekte çok bir yerlere geleceğim demektir.
Gelirim gelmesine eyvallah,onca yazıp çizdiğimle gelirim.

Ama itiraf edeyim sizlere,keşke diyorum ki yazacak bunca şeyim olmasaydı,onları bu kadar içten yazmamı sağlayabilecek kadar acıtmasalardı içimi.Sizler,bakarsınız ki süslü cümleleri var bu adamın;ama paravanın arkası karanlık,soğuk ve sessiz.Sadece çığlık aslında bunlar,düpe düz saf birer çığlık tüm bu yazılanlar;sadece içimdeki kadar sert değil,biraz olsun daha yumuşak sunmaya çalışıyorum bunu sizlere...

Gönlüm öylesine sıkılıyor ki bilader,yazıp yazıp okur oldum;ama terzi gerçekten de dikemiyor söküğünü,yani başkalarına marifet gibi görünen o dik yanımın aslında bomboş olduğunu biliyorum ama kendimi avutuyorum.
Böyle olmamalıydı be güzel,ne diye,ne zaman üzüldük biz böyle be?!

0 Yorum:

Yorum Gönder