İyi Ki Ben
İyi ki benim ben,ben olmak süper güzel bir his.Hayat üstüne düşeni yapmadı belki bana,ama ben yaptım;pişman değilim,her ne olursa olsun iyi de yaptım.Sevdim,belki de pek çoğunun sevemeyeceği kadar çok sevdim;yanlış sevdim ya da yanlışı sevdim,ama yüreğimin bu kadar geniş olabildiğini fark etmek pişman olmamamı sağladı.
Şimdi içimde koca bir yürek,doğruluğumdan,iyiliğimden,insanlığımdan,duyarlılığımdan ve duygularımdan en ufak şüphem yok.Hayat bana güzel be abi,oh ki ne oh;3 günlük dünya anasını satayım,adam gibi geldik adam gibi gidelim bari.Yalnızım ama iyi ki de yalnızım;çünkü herşey başka türlü olup da o yanımda olsa mesela,tahmin ediyorum ki hiç de başlamazdım yazmaya.Değer miydi dersen güzel abim;değerdi be,ama şimdi de değdi sen merak etme.
Yazmak böyle bir iş ben ne yapabilirim,içinde birşeyler olmadan yazamıyorsun işte;tek korkum da bu ya,birgün duygularımdaki ve hislerimdeki bu yoğunluğu kaybetmek.Çünkü eğer kaybedersem ben ben olmaktan çıkarım,beni ben yapan kimi zaman gözyaşlarımı akıttığım şiirlerim,en saf haliyle duygularımı döktüğüm satırlarım;çok şükür Allah'ıma,şükür ki iyi ki ben gibi bir insanım,tam olmasını istediğim ve olmam gereken kişiyim.
Ben doğrultumu buldum dostlarım,artık ömrüm boyu ben bu yoldayım.Hep kendi bildiğimi okuyacağım,buralara kadar da böyle geldim;hep başkalarını düşünmememi,başkalarına değer verirsem kaybedeceğimi,bu kadar da merhametli olmamam gerektiğini,gözüm kapalı bir yola kapılmamam gerektiğini ve de en önemlisi ise çok düşünmememi söyleyenleri dinlemeyeceğim bile.
Ben bunlarla geldim buralara,yanlış veya doğru olmasından çok şu an nerede ve ne durumda olduğum ilgilendirir beni.Diyorum ya çok şükür;kimi delilerin saygınlığını yitirmiş olsam bile bu tımarhane dünyasında,en azından ben kendimi biliyor ve güveniyorum.Çoğu kişi yapamaz bunu,çünkü damarına kadar şerefsizdir ki bunu kendi bile bilir.
Hata yapmayı çok sevdim ben,hele ki bile bile aynı hatayı tekrarlamayı;çünkü hata aynı olsa bile sonucun hep değiştiğini öğrendim küçüklükten,o yüzden hata yapmaktan değil de sonucundan korktum sadece.Bu iyi birşey,hem de çok iyi;hatalarımızı,yanlışlarımızı ve olmayanları düşünürken bunların bizden ne götürdüğüne değil de ne getirdiğine bakabilmek gerçek bir erdem.
Belki her insan yapabilir bunu,ama pek çoğumuz hayatımızın az zamanında yapabiliriz bunu,kolay olsa bile zordur.
Arkamda bırakmak zor şimdi birilerini,birşeyleri ve onca yaşananı;ama bitti,sevdamız sonsuz olsa bile yalnız bir olmazdan ibaretti,işte bu yüzden bir hiçten bile daha hiçti.Ama beni var eden de o hiçti,işte size Allah'ın yoktan var etmesinin felsefi bir açılımı...
Şimdi içimde koca bir yürek,doğruluğumdan,iyiliğimden,insanlığımdan,duyarlılığımdan ve duygularımdan en ufak şüphem yok.Hayat bana güzel be abi,oh ki ne oh;3 günlük dünya anasını satayım,adam gibi geldik adam gibi gidelim bari.Yalnızım ama iyi ki de yalnızım;çünkü herşey başka türlü olup da o yanımda olsa mesela,tahmin ediyorum ki hiç de başlamazdım yazmaya.Değer miydi dersen güzel abim;değerdi be,ama şimdi de değdi sen merak etme.
Yazmak böyle bir iş ben ne yapabilirim,içinde birşeyler olmadan yazamıyorsun işte;tek korkum da bu ya,birgün duygularımdaki ve hislerimdeki bu yoğunluğu kaybetmek.Çünkü eğer kaybedersem ben ben olmaktan çıkarım,beni ben yapan kimi zaman gözyaşlarımı akıttığım şiirlerim,en saf haliyle duygularımı döktüğüm satırlarım;çok şükür Allah'ıma,şükür ki iyi ki ben gibi bir insanım,tam olmasını istediğim ve olmam gereken kişiyim.
Ben doğrultumu buldum dostlarım,artık ömrüm boyu ben bu yoldayım.Hep kendi bildiğimi okuyacağım,buralara kadar da böyle geldim;hep başkalarını düşünmememi,başkalarına değer verirsem kaybedeceğimi,bu kadar da merhametli olmamam gerektiğini,gözüm kapalı bir yola kapılmamam gerektiğini ve de en önemlisi ise çok düşünmememi söyleyenleri dinlemeyeceğim bile.
Ben bunlarla geldim buralara,yanlış veya doğru olmasından çok şu an nerede ve ne durumda olduğum ilgilendirir beni.Diyorum ya çok şükür;kimi delilerin saygınlığını yitirmiş olsam bile bu tımarhane dünyasında,en azından ben kendimi biliyor ve güveniyorum.Çoğu kişi yapamaz bunu,çünkü damarına kadar şerefsizdir ki bunu kendi bile bilir.
Hata yapmayı çok sevdim ben,hele ki bile bile aynı hatayı tekrarlamayı;çünkü hata aynı olsa bile sonucun hep değiştiğini öğrendim küçüklükten,o yüzden hata yapmaktan değil de sonucundan korktum sadece.Bu iyi birşey,hem de çok iyi;hatalarımızı,yanlışlarımızı ve olmayanları düşünürken bunların bizden ne götürdüğüne değil de ne getirdiğine bakabilmek gerçek bir erdem.
Belki her insan yapabilir bunu,ama pek çoğumuz hayatımızın az zamanında yapabiliriz bunu,kolay olsa bile zordur.
Arkamda bırakmak zor şimdi birilerini,birşeyleri ve onca yaşananı;ama bitti,sevdamız sonsuz olsa bile yalnız bir olmazdan ibaretti,işte bu yüzden bir hiçten bile daha hiçti.Ama beni var eden de o hiçti,işte size Allah'ın yoktan var etmesinin felsefi bir açılımı...
0 Yorum:
Yorum Gönder