Hayata Gülenler
Hani hepimizin çevresinde hüküm süren şu uyuz tipler vardır ya dostlar,hani onlar hayata hep olumlu bakarlar sözde.Sizleri bilmem ama bu bana çok yapmacık geliyor be abi,yalandan yaşamak gibi bu.Herife bakıyorsun sürekli bir gülücük de gülücük;ya içi kan ağlıyordur/ağlamıştır onun,ya da sırf hava basıyordur.Belki bazılarınız buna hayatın özünü kavramak diyebilir tabi,ama her ne kadar itiraf etmesek bile hayat genelde kötüdür.İnkâr etmek ya da kaçmak hiçbir şeyi değiştirmez ne yazık ki,bir yerden sonra her şey yine aynı tonda ilerler nedense.
Neymiş efendim pozitif olacakmışım da bilmem ne,bırakın bunları be.Dene de ol bakalım;en fazla 3 olur 5 olur,ama gün gelir en ufak bir noktada tüm zaafların üstüne yıkılır ve direncini tamamen kaybedersin.Ama kötü olduğunu biliyor ve inkâr etmiyorsan zaten 1 adım öndesin demektir,olacak ve olabileceklerin tümüne olmasa da pek çoğuna alışkınsındır.Aslında en büyük antidepresan depresyon değil midir buna göre?Adam gelmiş önüme mutluluktan aşktan bahsediyor,sanki biz bilmiyoruz.Ki sen bunun tahsilini bile yapsan yine çekeceksin,dertler çekmek için değil de nedendir öyleyse?
''Yaa aslanım,işte sana hayat;gül eğlen eyvallah,ama şu pembe gözlüğü takma.''