Dün Gece

Ve yine dün gece de-tıpkı diğer her an olduğu gibi-başımı yastığa koyduğumda düşünecek pek çok şeye sahiptim,aslında tek birşey vardı fakat herşeye bedeldi.Arkamı dönüp uyumaya çalıştım ama olmuyordu,kafamdaki düşünceler ve her an ağlamaklı gözlerim ne yapıp edip kaçırmıştı uykumu.Yalnız değildim o bir göz odada,bu yüzden içimi döküp bütün geçmişi gözyaşlarımla yıkayamazdım.Geçmişe,şimdiye ve geleceğe bir göz gezdirdim,aniden çok şey değişmiş,bitmiş ve gitmişti.Bunların pek çoğu gelip geçici şeylerdi elbet,sadece bir tanesi...

O bezgin bakışlı gözlerim yine bir yolunu bulup ağlamaya başlamıştı.Kendimden kaçmayı istedim o an,zaten kendime bile bir hayrım olduğu söyenilemezdi de aslında.Ben böyle basit bir heriftim;başka insanlar için ölen ben,çoğu zaman kendimden çok uzaktaydım.Bana kendim için yaşamamı söyleyen pek çok kişi vardı,eğer onların dediğini yapsaydım bencil olmasam bile hayırsız bir adamdım.Belki şimdi de görmüyor ve bilmiyor hiç kimse,ama ben o kadar çok şey yaptım ki.Neden yaptığımı sorarsanız,öylesine;ne yaptığımı sorarsanız,sevdim derim.Sevdim demek yaptıklarımı ve yapacak olduklarımı tam okarak anlatamayacaktır belki,ama ileride benim için''Nasıl bilirdiniz?''sorusu sorulduğunda içinizden''delikanlı adamdı''diyebileceğiniz şeyler.