Reklam Gibi Mi
Bazen düşünüyorum da sanki birileri benim onun hakkında yazdıklarımın birer''reklam''olduğu izlenimine kapılıyormuş gibi hissediyorum.Bakın gençler;
İşim gücüm yok benim,anca yazmayı bilen ihtiyar bir bunak gibiyim adeta.Sevdim,hâlâ seviyorum;yazdım,hâlâ yazıyorum.Sanırım kaderim de bu benim,o bana kendini sevdirecek ben de yazacağım.Sevilmeye değil ama sevmeye mecburum,sevmemek bencilliktir,gereksiz mal fazlası gibidir çoğu zaman.Sevmezsem kötü hissediyorum kendimi,çünkü insan hep başkalarının sevgisiyle yaşıyor,kendi kendini sevebilmek biryere kadar sadece.Pek çoğunuz anlamayacaksınız belki,fakat bu bir de gurur meselesi benim için.İmkânsız bile olsa karşısında direnmeliyim,umudumu yitirmemeli ve pes etmemeliyim.Evet,ben de farkındayım artık hiçbirşeyin olamayacağının;ama vazgeçmek bize yakışmaz.Beklemekten vazgeçmek sevmekten de vazgeçmektir çoğu zaman,çünkü içindeki sevgi gerçekten azaldığında vazgeçebilirsin beklemekten.Ne bileyim ya,sanki vazgeçersem herşey boşa gidecekmiş gibi,ihanet etmiş olacakmış gibi hissediyorum.Kime mi?Kendime,aşkıma,geçmişime ve her ne kadar onun için birşey ifade etmeyecek olsa bile ona.Ben de böyleyim işte;aşkı kabulleniyorum,olmayışını da kabulleniyorum,ama neyin ne olduğunu bilmeme rağmen yine de vazgeçmiyorum.
Reklam değil bu yazdıklarım;elimden gelen en iyi şeyi en güzel şekilde yapıyorum.Ona bir kitap bile çıkarttım hatta,yani çıkartıyorum.Elbette adı geçmiyor hiçbir şekilde,ama açıkca onu anlattım,aşktan ne anladığımı,ona ne kadar aşık olduğumu anlattım sadece.Neyse,abarttım yine ben;haydi eyvallah dostlar...
İşim gücüm yok benim,anca yazmayı bilen ihtiyar bir bunak gibiyim adeta.Sevdim,hâlâ seviyorum;yazdım,hâlâ yazıyorum.Sanırım kaderim de bu benim,o bana kendini sevdirecek ben de yazacağım.Sevilmeye değil ama sevmeye mecburum,sevmemek bencilliktir,gereksiz mal fazlası gibidir çoğu zaman.Sevmezsem kötü hissediyorum kendimi,çünkü insan hep başkalarının sevgisiyle yaşıyor,kendi kendini sevebilmek biryere kadar sadece.Pek çoğunuz anlamayacaksınız belki,fakat bu bir de gurur meselesi benim için.İmkânsız bile olsa karşısında direnmeliyim,umudumu yitirmemeli ve pes etmemeliyim.Evet,ben de farkındayım artık hiçbirşeyin olamayacağının;ama vazgeçmek bize yakışmaz.Beklemekten vazgeçmek sevmekten de vazgeçmektir çoğu zaman,çünkü içindeki sevgi gerçekten azaldığında vazgeçebilirsin beklemekten.Ne bileyim ya,sanki vazgeçersem herşey boşa gidecekmiş gibi,ihanet etmiş olacakmış gibi hissediyorum.Kime mi?Kendime,aşkıma,geçmişime ve her ne kadar onun için birşey ifade etmeyecek olsa bile ona.Ben de böyleyim işte;aşkı kabulleniyorum,olmayışını da kabulleniyorum,ama neyin ne olduğunu bilmeme rağmen yine de vazgeçmiyorum.
Reklam değil bu yazdıklarım;elimden gelen en iyi şeyi en güzel şekilde yapıyorum.Ona bir kitap bile çıkarttım hatta,yani çıkartıyorum.Elbette adı geçmiyor hiçbir şekilde,ama açıkca onu anlattım,aşktan ne anladığımı,ona ne kadar aşık olduğumu anlattım sadece.Neyse,abarttım yine ben;haydi eyvallah dostlar...