Hayat Müessesesi
Bu gece de benden olsun be dostlar,derdiniz tasanız benden olsun.Hayat o kadar b*ktan bir müesseseymiş ki,bir kez daha anladık bunu.Bir gün gelip herşeyi bildiğinizde anlamını öylesine yitiriyor ki kaçmak için diretiyorsunuz.Sefil süfela eder anca bizi,biz de kendimizi.Ya biz kaşındık,ya da bizi kaşıdı bu hayat.Ne kadar da saçma bir kavram şu aşk;istemsizce kalbini veriyorsun,kendini ve herşeyini adıyorsun.Kime verdiğini bilemiyorsun çoğu zaman,ama en imkânsız kişiye gidiyor;şimdi al alabilirsen geri.Yani senin suçun olmadan değişiyor hayatın,normale de dönmüyor.Ben buna düzen demem arkadaş,her saniye yaşadığımız bu sözde düzene karşıyım.Caiz midir bu,böylesine yaşamak?Kendimizi öldüremeyiz,yakışmaz;son bir dalga bekleriz biz de,ya da zamansız bir yağmur.Madem bu kadar karanlığız,sessiziz;bize yakışanı yapar,sessizce gideriz.Gidince ne oluyor bilmiyorum,pek de bir önemi yok şu şartlarda.Ölüm olmasa da olur,bir gidebilsem.Hep birilerinin beni insana aykırı olan bu düzenden alıp çok uzaklara götürmesini istedim,belki de sıfırdan bir hayat kuracaktım;ama görüyorum ki bu imkânsız,yani bizler gerçek birer mahkûmuz şu dünyada.