Sancı
En berbat olanı da budur belkide,olmayışın sancısı.Zor olan senin mi,benim mi yoksa bizim mi olmayışımızdır;belkide sadece hayatın bir hiç olduğunu anladığımızdaki o buruk tebessüm demeli buna.Zaten bu yüzden hep hayatın ona sağlayamayacaklarını ister insan,hayat insana ne verebilir ki;mutluluk,aşk ve daha birçok şey,söz konusu hayat olunca bunların hepsi yalan oluyordu.Evet,belki aşk yalan oluyordu,ama her nasılsa gerçekten yaşanılıyordu aslında.Kimse yok şu dünyada,hiçbirşey yok belkide;sadece biz bizim var olduğumuzu ve hayattaki birtakım şeylerin bizi var ettiğini düşünüyoruz.Yanlış da düşünmüyoruz pek çoğumuz,birisinin seni var edip etmediğini onun için ölümü göze alabildiğinde anlıyorsun asıl.Pek çok insan bana tuhaf gözlerle bakar,ama ölmek kolay ve güzeldir.Birisi için ölecekseniz ölmeden önce aklınızda hayatınızın sona erip bir bilinmeze ilerleyeceğiniz değil,birisi uğruna ölmenin ne kadar güzel ve şerefli birşey olduğu düşüncesi yer alır;onun için ölmek bir ayrıdır,yaşamak da cabası.Pek çok insan için kendi hayatı önemli değildir,mesela aileler;onlar hep çocukları için yaşar ve ölür,işte asıl erdem budur.Ölmek ölürken bile 3. plandadır aslında;ölümü ölüm yapan en yegane şey ise sebebidir,bu sebep hayatın da en önemli sebebidir...