Hiç
Bıktım,bittim resmen.Artık ne yaşama isteğim kaldı,ne yaşayacak gücüm.Bir hiçim ben,olmadığımı söyleyebilirim.Kendim için bir hiçim,senin için ise karmaşık,ya da ben bilmiyorum.Umurumda da değil zaten,öyle ya da böyle yine bir şekilde hiçe çıkıyor yolum.Ben bitmeye mahkûm muydum,bilmiyorum.Şu işe de bak hele,nereden nereye geldik.Benim tek istediğim bir şanstı;2.değil,1. ve tek bir şans.Olmuyorsa bir daha asla ve hiçbir şekilde çıkmazdım yoluna.Ama madem ki böyle,ben kararımı verdim;gideceğim.Uzağa,cehennemin ta dibine ya da ne dersen de işte;neresi olursa olsun gideceğim,bitmeyecek bir yola.Bitsin istemiyorum,ben gideyim o götürsün;o götürsün,ben biteyim.Böylesi daha iyi;kaçmak,ardına bakmadan ve tek kelime etmeden kaçmak.Ardımda bırakacağım tek bir kitabım olsun istedim;o hem bazı insanlara umut olacaktı,hem de beni anlatan bir parçam.Gün gelip biri beni hatırlayıp özlediğinde onu okuyacaktı.Bilmiyorum nereye ya da nasıl gideceğimi,ama öyle ya da böyle bir şekilde gideceğim sevenlerin''uzak''dediği yere.
Gitme kal desen kalır mıyım dersin,ya da son bir söz söylersen dinler miyim?Bunları sen bileceksin,anca istersen öğrenebilirsin bunları.Varsın bilme,sorma da razıyım.Ama bilmeni istediğim tek bir şey var,seni ne kadar sevdiğimi bil yeter...
Gitme kal desen kalır mıyım dersin,ya da son bir söz söylersen dinler miyim?Bunları sen bileceksin,anca istersen öğrenebilirsin bunları.Varsın bilme,sorma da razıyım.Ama bilmeni istediğim tek bir şey var,seni ne kadar sevdiğimi bil yeter...