Ne gariptir;hiç tutamayacağın bir eli,hiç dokunamayacağın bir teni,hiç okşayamayacağın saçları ve hiç bakamayacağın gözlere aşık olmak.Sen de bilirsin bunun olmayacağını,ama denersin işte,neden?Nedenini bilsem şu an burada,bu durumda olur muydum dersiniz?Yine bilmiyorum işte,zaten başıma ne geldiyse bu cahiliyetten.Her insan bir gram olsun cahil aslında,sadece cahil olduğunun farkında olmayanlar mutlu o kadar.Şimdi sen bana kalkar adaletten,hayattan,kaderden falan söz edersin arkadaş;ama

Ah be üzülüyorum işte,herşeye.Canım yanıyor sadece;insanlar bana neden diye sorduklarında,nasılsın dediklerine,bana seni sorduklarında mesela.İçten içe üzülüyorum,geldiğim noktaya,geçmişe,şimdiye.İnsanların beni mutlu etmek çabalarını gördükçe ayrı bir hüzün doluyor içime,sanırım benim birilerini düşündüğüm gibi birilerinin de beni düşündüğünü bilmek acı olan.Ya da hiç birşeyin eskisi gibi olmayacağını anlamışcasına anlamazdan geliyorum mu demeli sizce?Güzel günleri anımsayınca burkulan yüreğim midir asıl olan,yoksa herşeyin

Bunu okuduğunu biliyorum,bu yüzden açık açık konuşmak istiyorum seninle; Kafamı karıştırıyosun,ne yapmaya çalıştığını ve neden yaptığını çözemiyorum.Ama bil diye söylüyorum,yanlış anlamayasın.İçim yanıyor işte be güzelim,kor gibi yanıyorum.Hani o gördüğün gülen,dans eden mutlu herif var ya,işte o kökünden yalan.İyi rol yapabiliyorum diyebiliriz buna,ya da iyi saklanıyorum.Herkes-ve sen de dahil-böyle düşünüyorsunuz,demek ki başardım.Belki inanması zor gelir,hatta benim için bile neredeyse.

Darmadağınım şu sıralar,hatta öyle ki kendim olduğumdan bile emin değilim.Sanırım insanla hafife almaya başladı beni,ya da yaşlandık o eski şanımızı yitirdik mi nedir?Korkanlar da var tabi,yok''Bu oğlan delilik yapmasın?''gibi saçma sapan düşünenler var;korkmayın,ben insan olmayanla için geride kalanları bırakacak değilim.Daha önce de dediğim gibi,istesem dünya bir gram gelir,zere umurumda olmaz.Ama ben bu değilim,bu kadar küçük düşmek bana yakışmaz.Bir

Söylenilecek birşey yok,güzel şarkı işte dinleyin.Ben böyle bir adamım bilen bilir,sürekli yazılarımın ardında.Aslında şimdi düşünüyorum da konuşarak ne kadar sevdiğini ifade etmek daha mı güzel olurdu diye.Bu aşikâr tabi,fakat işler öyle yürümüyor.Bilirsiniz,ben konuşurken pek de böyle değilimdir,hele ki ona karşı.Ne bileyim işte be,bir an için boğazıma düğümlenir kelimeler,abuk subuk saçmalamaya başlayınca bambaşka yerlere gider muhabbet.Yazıda sular seller olan

Bıkmadım bir türlü şu sevdadan,ben bile anlamıyorum nasıl bu kadar sevdim.Hergün ya seni yazıyorum ya da sana yazıyorum.Aradaki birkaç tanesini saymazsak eğer bütün yazılarım senden ibaret oluyor.Ben vazgeçmeyeceğim yine de;seni yazacağım,sana yazacağım ve yeri gelecek seni sana yazacağım.Neden yazdığım konusuna gelelim bir de,aslında bunun pek de kolay bir cevabı da var görünürde.Sırf sen ve bu yazıyı okuyan tüm

Bu şarkılar benden sana,belki dinlersin... Sana söyleyebileceğim herşeyin ufak bir kısmı diyelim bunlara,umarım beğenirsin...

Yanlış anlamanı istemem tabi,fakat şu son zamanlarda kafamı karıştırmaya başladın.Bu cümlemden senin de beni sevdiğin gibi bir hisse kapıldığımı sanmayasın,çok oldu ki o meseleyi atlattım.Ne bileyim işte,biraz tuhaf.Ne ben tam anlatabileceğim ne de sen tam anlayabileceksin bu durumu,ama öyle.Tuhaf işte,karmaşık,akıl çelici.Düşünmüyor da değilim aslında biliyor musun,yani sanki hiç birşey olmuyormuş ve tüm bunları bana hissettiren içimdeki o amansız

Daha önce de pek çok kez bu tarz söylemlerde bulunduğumun farkındayım,şimdi de yine aynı istekle karşındayım.Her gün sırf sana pek çok yazı yazıyorum,fakat ne okuyup okumadığından ne de ne düşündüğünden haberim var.Bilirsin işte,tutup da''Okudun mu?''diye sormak da istemiyorum,bir tuhaf oluyor.Aslında sorarsan ben de bilmiyorum;okusan da beter,okumasan da beter.Bilmiyorum be güzel,senden başka bir şey bilmiyorum ben.Ben anlatıyım sen anla

Bugün 02/23/2014,o gün ise bundan tam 45 gün öncesi yani 10/01/2014 O gün belki de yıllar sonrası için ardından bana bırakabileceğin yegâne şeyi bıraktın bana.Belki anımsayamadın,normaldir elbet.O gün o küçük hatıra defterime yazdığın o birkaç kelime ve bu kelimelerin birbirinden derin anlamları.Bilgin olsun diye söylüyorum,bu defteri sonsuza dek taşıyacağım,sırf sen için.Başucumda durur hâlâ,masamın en güzide köşesinde;hep içim sıkıldığımda

Hani hepimizin çevresinde hüküm süren şu uyuz tipler vardır ya dostlar,hani onlar hayata hep olumlu bakarlar sözde.Sizleri bilmem ama bu bana çok yapmacık geliyor be abi,yalandan yaşamak gibi bu.Herife bakıyorsun sürekli bir gülücük de gülücük;ya içi kan ağlıyordur/ağlamıştır onun,ya da sırf hava basıyordur.Belki bazılarınız buna hayatın özünü kavramak diyebilir tabi,ama her ne kadar itiraf etmesek bile hayat genelde

Bu aralar matematikten gına gelmiş durumda.Sinüs,kosinüs falan filan derken benim karşılarla komşular karıştı iyice.Yanımdakilerle karşımdakiler iyice karıştı;arkamdan bıçaklayan da oldu,düşman bildiğim adamın iyiliği de dokundu.Bilmiyorum ya,ta bir araf burası.Emin olduğum tek bir kişi var,yalnız ondan eminim.Geri kalan milyonlarcası bile küçük noktalardan ibaret sadece.Eğer ki cidden trigonometrik bir hayat varsa benim üçgenim sadece ben,o ve Allah arasındadır;geri kalanına asla

Hayat bir yarıştır farz edelim mesela,kimi geçersen 1. olursun?Tıpkı diğer her soruda olduğu gibi bu sorunun da tek bir cevabı var,kendini.Eğer birisi için kendinden,dünyadan,her şeyden geçebiliyorsan onlar ne derse desin kardeşim,sen bu hayatın 1 numarasısındır.Elbette ki herkes kendi hayatının 1 numarasıdır tabi,fakat Allah ve insanlık,adamlık yolunda 1. gelebilmek bunu gerektirir.Ben geçtim,yani en azından öyle sanıyorum.Geçmişim geçmemişim bu saatten

Herkes herkesin ardından bir şey söylüyordur elbet,dünyanın çivisi çıkık ne de olsa.Ben hepsini biliyorum aslında;aşkımı karalayanları mı sayayım,sana laf edenleri mi,yoksa aşkıma inanmayanları mı sayayım sana,ya da beni sana küstürmeye çalışanları mesela.Herkesin ağzına bir laf vermişler,onlar da ciklet gibi çiğner olmuş nedense.Her nedense herkesin hep diyeceği bir şeyi olmuştur şu hayatta,ister iyi ister kötü oldun yine de içimizde

Şu son günlerde yazmayı biraz azalttığımın farkındayım,bunun için sizlerden özür dilerim.Bazen yoruluyor tabi insan,ben de yoruldum;ama yazmaktan değil,yazdıklarımın bana hatırlattığı gerçeklerden.Gerçekten yorulmak şu hayattaki en aşşağlık durumdur belkide,çünkü engellemenizin ihtimali bile olmayan ve her yerde her zaman olan bir şeydir gerçeklik.Ondan kaçamaz,ona sığınamaz ve kendini ispatlayamazsın;onsuz yaşayamayacağın gibi onunla da yaşayamazsın.Bir ömür böyle gelip geçer işte,sanki gerçekle iki

Her gün en kötüye doğru yol alıyorum sanki,her günümde daha kötü ve daha da kötü.Aslında olmak istemiyorum böyle,ama kendimi ben kontrol etmiyorum.Her an seni düşünüyorum,her saniye;seni her düşündüğümde olmadığın gerçeği bir ur gibi saplanıyor beynime,olamayacağın gerçeği.İçim içimi parçalıyor her gün,ama aşka dur diyemiyorum;nice hazretlerin diyemediğini ben de söyleyemiyorum,ne sana ne kendime''seni sevmiyorum''diyemiyorum.Acı,kötü,berbat,daha kötüsü olamazdı belki ama gerçek olan

Kendimdeki seni senden çıkarttım ki bana gelesin.Susuz mevsimin yapraklarında adeta bir çiğ tanesi gibi büzülüp gitmekten bıktım.Bana yakışan bu değildi tabi,bize yakışan.Ne olduysa birşeyler oldu ve kendimizi bu noktada bulduk.Bazen istedik,fakat bazen ise mecbur kaldık birşeylere;kendimizi anlatamadık çünkü biz hep yalnızdık... Yalnızlar birleşemez diye bir kâide mi vardır,yoksa bu da kaderimizin bir cilvesi mi demeli,daha doğrusu benim kaderimin.Kabul,inat

Ne yaptığının,neden,nasıl ve kime yaptığının bir önemi yoktur;eğer onun için yaptıysan gerisi basit bir teferruattan ibaret sayılır.İster inanın ister inanmayın,ama dünyanın kuralı bu;güneş bir doğup bir batarken,köpekler ağaçların altına işeyerek ekosistemi yerinde tutarken,ismi lazım olmayan bazı kişiler ülkeyi oyuncak gibi oynarken ya da 13 yaşındaki çocuk motor köpürtüsüne ağlarken bizim de yapmamız gereken''O''dediğimiz kişi için birşeyler yapmaktır sadece.Ne

Öyle bir araftayım ki,kâidesi yazılmaz buranın.Bilenler az çok neden bahsettiğimi çıkaracaklardır elbet,bilmeyenler ise aynen benim yaptığım üzere bön bön bakmakla yetineceklerdir sadece.Sevdiklerimi korumak istiyorum sadece,tabi onların yanında umurumda bile olmayanlar da var.Benim tek yapmaya çalıştığım bu,ama nasıl?Bildiğim fakat başkalarının bilmediği son derece büyük bombalar olduğunu söyleyebilirim;sizce bunları söylemek ispiyon mu olur yoksa doğruculuk mu?Buna müsade edemezdim,belki diğerleri bilmiyordu

Bazen her ne kadar dışında da kalmak istesek hayat bizleri bazı olayların içinde kılıverir.Buna kaderin cilvesi mi demeli,yoksa şükür mü etmelidir bilinmez.Her ne olursa olsuniyi veya kötü birşeyler sunar hayat.Bazen bizim ilgimiz olmayan bir durumdan pasif bir şekilde sorumlu kılınmamız dünyadaki adalet anlayışını doğrudan çürüten biretkendir.Başka da çaremiz yok tabi,biz de diğerleri gibi bu suyu çıkmış dünyada birileri adına

Son günlerde gerçekleştirdiğimiz icraatlarla birlikte gerek ülke ve gerek dünya çapında küçük çaplı da olsa ses getirmeyi başarabildik.Böylesine bir ün sağlamak gerçekten hayret ve bir o kadar da mutluluk verici. Dünya çapındaki tüm hayranlarıma teşekkürler,sizi seviyorum♥ /Thanks for my all fans,I love you ♥ Twitter'da #AlptugunMekan hashtag'ine öneri ve görüşlerinizi bekliyorum /I'm waiting for your comments and questions

Meşhur bir uydurma çıkarmışlar birkaç,ergenlik adını verdikleri fütursuzlaşma faciasının kişilere kendilerini sorgulattığını öne sürüyor birileri,siz de akıl edip''nereden biliyorsun?''dediğinizde klasik ve bir o kadar iç bunaltıcı olan''Biz de yaşadık''cevabını veriyorlar.Kendini sorgulamaya neden ihtiyaç duysun ki insan,akıl kârı değil bu.Emin olursun,inanırsın ve de yaparsın,bu kadardır.Bazı şeyleri uzatıp bunaltılı hale getirmenin bir alemi yok.Bazı şeyler basit mantıkla ilerler,tıpkı hayatınızın her

Sana yazmak değişik bir şey,eminim okuyucularım da bunun farkına varmıştır.Bazen duvara yazmak gibi bu,ne de olsa okuyup okumadığın hakkında en ufak bir fikrim olmuyor çoğu zaman.Tabi okuyucularım için daha da ilginç bu durum,onların pek çoğu senin var olup olmadığını bile bilmiyor mesela.Sanmıyorum okuduğunu,okuyorsan da canıma minnet tabi.Okusan da okumasan da yazıyorum işte,yazmak zorundayım.Çünkü bir gün sen veya bir

Yine mutsuz ve tatsızım bugün,sebebi o ya da bu değil,sen bile değil hatta.Farkındayım sen bana bir şey yapmıyorsun,aksini de söyleyemem elbet.Sadece çok iyisin tamam mı,biraz fazla iyisin.Bilmiyorum içimden geçenlerin ne olduğunu,ama sanırım anlık bir mutluluk eve dönüş yoluna tüm gerçekleri yüzüne çarpıyor insanın.Ne olursa olsun,nasıl olursak olalım;yine de içimden geçenlerin olmayışını bilişim acıtıyor olmalı canımı.Hiç bir şey bilmiyorum

Bak çocuk,seninle daha fazla diyaloğa girmeyeceğim.Bundan sonra ne yaparsan yap umurumda dahi değilsin.Ama sakın,sakın ha aşkıma laf etme.Bütün küfürleri edebilirsin,ne de olsa hepsi peşin peşin.Ama aşkıma edeceğin en ufak bir söz ferman sayılır bizim buralarda.Kendi fermanını kendin yakmadan uzaklaş buradan.Bundan sonra ne sen bana ne de ben sana,ama sakın bana buradan yaklaşma.Sen ve ucubeler,hepiniz aşkın benim zayıf yanım

Sağında solunda dolanan adamları iyi seçeceksin;kardeşim dediğin adamı da sağ kolum dediğin adamı da bileceksin.Günü gelir en ufak birşeyde sırtarır bilmem kimin çocukları.Mesaj olsun bu birilerine; Benim yapabileceklerim güç kuvvetten ötedir,ayağını denk alacaksın evvelden.Haa yere sermesini de bilirim o başka,ama işe yaramaz tabi.Şantajı sevmem,gerekmedikçe kullanmam da.Zaten o işin basit kısmı tabi,başlangıç.Senin unutmaman gereken şey benim sınırsız olduğum,öyle senin

Şu sıralar çok formumdayım,herzamankine nazaran bu sefer''mutlu''olduğumu söyleyebilirim.Çünkü sizlerin de bildiğiniz üzere pek çok şey yaptım,herbirinin bir amacı ve sebebi vardı kendine göre.Ama bu sefer finale geldik sanırım,jübilemizi yapacağız fakat yine sahalardayız diyebiliriz.Bu zamana kadar yaptıklarımın pek çoğu yanlış anlaşıldı veya istemsiz olarak kötü sonuçlara sebebiyet verdi,kimi zaman da kendi düşündüklerine inandı insanlar.Bir aralar ne yaptığımı,neden yaptığımı ve

İnsanın kendini bilmesi her zaman en büyük erdemdir şu hayatta,yanlışlarını,hata ve kötü yanlarını bilmek.Pek çoğuna göre bir artısı olmayacaktır elbet,fakat diğerlerinin yaşadığının aksine bir başka yaşamaktır hayatı.Bu bazen bir buluşmadır,bazen ise bir savaş.İrade ve nefis,iki vazgeçilmez unsurudur hayatın.İrade nefsi yok eder,nefis iradeyi güçlendirir.Sonra gün gelir,tıpkı her hikâyede olduğu gibi aşık olur insan.Aşkı bu kadar zor kılan da budur

Son derece açık konuşacağım,muhtemelen sen de farkındasın söyleyeceklerimin.Hani şu bahsettiğim kitabım var ya,sana yazdım işte onu.Her sayfası,cümlesi,kelimesi senin için aslında.Yazarken pek çok gerekçem vardı elbet,fakat bir yerden sonra ben de tüm bunların birer bahane,gerçek gerekçemin ise sadece sen olduğunun farkına vardım.Tabi bugün söyleyemedim bizimkilerin yanında,her ne kadar doğru bile olsa yanlış anlarlardı;ama bil,ilk sana vereceğim. Yazarken tek kaynağım

Bugün yine diğer günlerden bir gün,konumuz da yine sen.Pek çok gün var tabi,365 tane yegâne gün var bir senede.Ama yalnızca tek bir sen var,bir sen.Bir de seninle ve sensiz geçen günler var,sorsan haddi hesabı yoktur bu günlerin.Değil günlerin,saniye ve saliselerin dahi önemi büyük.Tıpkı saniyede bir nefes alıp vermek gibisin sen,göz kırpmak,gülmek,ağlamak,yaşadığını hissetmek gibisin aslında.Zamanla ölçülemeyecek bir güzelliğin ta

Yürek bu be kaptan,yanar da yanar.Yeri gelir donarım,susarım;sonra o gelir,sanki bir kibrit tanesi.Elde mi erimemek,tüm zırhını bir yana bırakıp en saf ve çaresiz halini sergilemek.Cesaret işidir bu,çünkü insan vahşi bir hayvan gibidir;sırf korkusundan vahşileşir.Kimileri vardır ki kas katı kesilmiş vücudunun içinde narin bir kelebek.Kimilerine göre zorunluluktur bu,yaşamak ve acı çekmemek için bunun gerekli olduğunu sanarlar mesela.Kimileri de benim

Ne olursa olsun çılgın gibi yaşayabilmek isterdim hayatı.Deliler gibi sorumsuz ve düşüncesiz davranabilmek,üstüne üstlük karşılığında azar yememek.Sorumluluk olmasa mesela,tüy gibi uçuşsak herbirimiz göklerde.Dünyayı 3 günlük değil de sınırsızmış gibi yaşasak,umursamaya değer birşey olmasa.Tüm gün eğlensek,para ile derdimiz olmasa.İşte o zaman ne kavga kalırdı ne de savaş,fakat o zaman da birbirlerimizin umurunda olmazdık.Sanırım birilerinin hayatında bir yer edinmek için

Bir bildiğimiz var elbet bizim de,artık eskiden olduğu gibi bütün günü boş boş laklaklarla değil de gerçekten birşeylere adanmış icraatlarla yapıyoruz.Bu o kadar keyif ve gurur verici ki,tahmin dahi edemezsiniz.Mesela aşık olmak,işte bu yüzden vazgeçmedim aşktan,vazgeçmem de.Kimilerinin aksine birşeyler kaybettirmekten çok birşeyler kazandırdı aşk bana.Aşk mutlu olmayı gerektirmez,çift taraflı olması gerekmez,aşka tek gereken tüm bu kudreti omuzlamayı göze

Bazen düşünüyorum da sanki birileri benim onun hakkında yazdıklarımın birer''reklam''olduğu izlenimine kapılıyormuş gibi hissediyorum.Bakın gençler; İşim gücüm yok benim,anca yazmayı bilen ihtiyar bir bunak gibiyim adeta.Sevdim,hâlâ seviyorum;yazdım,hâlâ yazıyorum.Sanırım kaderim de bu benim,o bana kendini sevdirecek ben de yazacağım.Sevilmeye değil ama sevmeye mecburum,sevmemek bencilliktir,gereksiz mal fazlası gibidir çoğu zaman.Sevmezsem kötü hissediyorum kendimi,çünkü insan hep başkalarının sevgisiyle yaşıyor,kendi kendini sevebilmek

Bugün yaşanılanlar,önceleri vesaire falan işte,asıl sorunu söyleyeyim ben sizlere.Herkes herkesi biliyor babacan,ne halt olduğunu bilmemize rağmen tahammül ettiğimiz birtakım şahsına münasır olan kişilikler fazlasıyla mevcut bizim sınıfta.Herkesin de dile getirdiği üzere-onların bile-bu şahsiyetlein pek çoğu hem bizlerin hem de birbirlerinin dahi arkasından konuşan kişiler.İsim verip ara bozmak gibi bir niyetim yok tabi,fakat herkes yerini bilecek.Şu gün aklıma esse

Her insanın bir seyir defteri vardır beyninde,her türlü tecrübesi,umut etmek ve direnmek için her türlü sebebi orada saklıdır.Hani o umut etmeyi kestiğiniz,yorulup pes etmeye hazırlandığınız son bir saniye vardır ya;hani bembeyaz bir ışığın gözüktüğünü söyler kimileri,bildiniz mi?İşte tam da o anda gelir seyir defteri,tıpkı filmlerdeki gibi bir film şeridiymişcesine akıp gidiverir hayat gözlerinizden.Deftere ne yazdığınız boşadır genelde,çünkü vakti

Şimdiden sıkıcı gelmeye başladı sanki,ya da ben alışamadım demeliyim sanırım.Tuhaf bir his,çok tuhaf.İnsanların arasında böylesine bir değer kazanmak güzel,ama bu bana diğer tarafını hatırlatıyor meselenin.Herkes övgüyle bahsediyor,pek çoğu da merak ediyor bu cümlelerin sırrını.Ama öte yandan herşey kötü.İçimden geleni tam ifade edemeyeceğim aslında,anlayın işte.Ne yaparsam yapayım yine aynıyım işte,yadırgamıyorum tabi ama öyle.Yalnız ama ünlü bir adam,kulağa berbat geliyor

Bu aralar her zamankinin aksine standardımın çok çok üzerinde moralliyim diyebilirim.Elbet işin aşk yanı hâlâ aynı,yine başımı yastığa koyduğumda derin bir nefes alamıyorum ve yine güzel bir müzik dinlediğimde yaşartmadan duramıyorum gözlerimi.Ben aynıyım,yine aynı tip,aynı trip,aynı yaşam,aynı aşk.Ama konumuz bu değil,konumuz mesleki yaşamım.Öncelikle teşekkür etmek istediğim bazı isimler var,mesela; Basım Edit; Eda Tuna Aylin Küçükbayır ve gerekli alanlardaki

Hadi sorun bana,ne isterseniz.Kim olduğum,ne olduğum,neden olduğum,nedeni olduğum,ne olduğu ve kim olduğunu sorun bana.Bilirsiniz ben üşengeç bir adamımdır,bu yüzden hepsine tek bir cevap vereceğim.Herşeyin cevabı tek bir HİÇ aslında,sorulabilecek tüm soruların cevabı bu hiçten geçiyor mutlaka.Hep hiç değildi tabi,sonradan oldu.Birgün hiç ummadığım bir anda oldu herşey,sonrasında bu anlardan pek çok defa geçirdim,hem de üst üste.Ne olacağını bile bile

Arkadaşlar üzgünüm fakat yazmadan duramayacağım.Şu tiplere gıcık oluyorum yaa,ben kitabını yazmışım adam bana yok''Aşk geçicidir'',''Aşk yoktur'' falan filan geveliyor.Gerçekten kabalaşmamak için kendimi zor tuttum.Aşk bir felsefedir,ilimdir ve herşeye,herkese aşık olabilirsiniz.Aşk diyorum ben aşk!Tabi şimdi bazıları ondan ayrılıp ona geçiyor ve buna aşk diyor,o aşk değil bildiğin tur bindiriyor ........(ne dediğimi anladınız)Böylesine üslubu dar insanlarla sosyal ilişkilere girmek zorunluluğu

Dün gerçekten son derece mülkemmel bir organizasyon yapıldı,şahsen onlara bir şekilde destek vermek isterdim.Her yaştan kadınlar tek bir yerde toplanıp dans ettiler.Biliyorsunuz ki dans etmek bazı toplumlarda bir başkaldırı çağrısı olarak görülmektedir,bu da o hesap işte.Muhtemelen pek çoğumuz dinlediğimiz şarkılara dans etmekten kendimizi alamıyoruz,bir kere de adalet uğruna dans edelim.Böylesine bir organizasyon kimin fikridir bilmiyorum ama ben de

Kimler gelip geçti hayatlarımızdan;herbiri kalıcı veya geçici,iyi veya kötü izler bırakmayı başarabildi hayatımıza.Giderken hiçbiri sormadı da,öylesine esen bir rüzgâr gibi çekip gitti hepsi.Siz siz olun ama sakın inanmayın''Gitme desen gitmem''diyenlere.Gitmek istemeyen bile gidiyor,sen gitme demişsin kaç yazar.Durduramazsın hayatı,o o kadar bencildir ki kendi akıp giderken içindekileri de yanında götürür,yalnızca sen kalana dek.Hep merak etmişimdir,gidenler nereye gider acaba?Aslında bir

Ülkedeki yalnız tüm,damsız,ayyaş,gezici ve çapulculara sesleniyorum; Değerinizi bilin dostlar,çünkü yalnızlık sadece bizlere mahsus.Salak insanlar yanlız olamaz mesela,ya da züppeler;ya mazlum yanlız olur ya da hiç pahasına sevenler.Bu bir ayrıcalık,bizi dünyanın diğer ucundakilerden ayıran en pahabiçilmez gerçek.Kim demiş yalnızlığın acı olduğunu,kötü olduğunu?Ben çok çiftler gördüm bilader,yalnızlığın yanından bile geçmemiş nice aşıklarla tanıştım;ama bir süre sonra hepsi dağıldı,çünkü acelecilikten ve

Pek çoğunuzun dünyanın dört bir yanından bugün için birşeyler yazacağımı düşünüyorsunuz,haliyle ben de gündeme uyarak birşeyler gevelemek durumundayım.Ne diyebilirim ki;şu gün dünyaya baktığınızda herkes birilerini seviyor,ama sevgilisi olanlar azınlıkta.Biryerlerde bir payda sıkıntısı olduğunu söyleyebiliriz,işin özü bu işte.Benim için ise 14 şubat ne diğer şubatlardan ne de diğer günlerden farksız nitelikte.Ben eskiden de özlerdim,eskiden de yanardım.Ama bir açıdan daha

Açık konuşmak lazım,ben de öyle yapacağım; Şu son bir aydır ve daha öncesinde gezi parkı mücadelesinden itibaren sosyal medyada gösterilmiş olan dieniş,dayanışma ve bütünleşme örnekleri birilerinin gözünü fazlasıyla ürküttü.Sonrasında da yok 17 Aralık,kutu,rüşvet,paralel,cemaat falan derken milletin kafası oldu size bulaşık süngeri.Böylesine karmaşık ve saçma sapan bir durumun içerisindeyken durumdan yine her zaman olduğu gibi halk suçlu çıktı.Halkın suçlu

Çevremden pek çok olumlu eleştiri ve tebrik almaktayım,gayet de hoşnutum elbet.Fakat hâlâ kırmayı başaramadığım ve bir süre sonra gerçekten''gülünç''bir hâl alan bir yargı mevcut bazılarında.''Bunu sen mi yazdın?''veya''Alıntı mı yaptın?''Tarzında pek çok soru ile karşılaşmaktayım.Belirtmek isterim ki benim yazdığım herşey bana aittir,eğer alıntı yaptıysam da mutlaka bir alıntı olduğunu belirtirim.Öte yandan baktığımızda biraz da hoş aslında şaşırmaları,ne de

Bugünlerde pek çok kez mevzubahis olmuş bir konuya açıklık getirmek istiyorum.Sıkça sorulan sorulardan biri''Ne yazıyorsun?'',benim yerimde olsanız siz ne cevap verirsiniz buna?Her seferinde farklı konu ve bakış açıları yansıtıyorum,bunu nasıl genelleyebilirim ki.Elbette herkesin merak ettiği bir diğer soru ise kime yazdığım oldu;ben bazen tek bir kimseye,bazen de tüm dünyaya yazıyordum.Bunu sorarken pek çoğunun söz ettiği kişi O'ydu,ama onun

Aslında ne sana,ne onlara,ne de diğerlerine kızıyorum;sen hariç hiçbiri umurumda değil.Benim kavgam senle gibi gözükse de kendimle;kendimle,seni sevmekle,seni unutmakla benim kavgam.Bu sana yazdığım bilmem kaçıncı yazım,okuyorsun veya okumuyorsun.Son sözümü etmiştim önceki yazımda,bunu bir söz olarak algılama bu yüzden.Tek derdim kendimle benim,yaptıklarım,suçlarım,cezalarım,karalarımla benim kavgam.Umursamıyorum hiçbirşeyi,değer verdiğimiz herşey bir süre sonra bir bir gidiyor çünkü.Ben de gitmek istedim,değer verdiklerimden uzağa.Belkide

Diyorum diyorum da inanmıyor kimseler,ama yaparım.Birşeylere bağlı kalmak benlik değil,ya da zorunlu kalmak.Kurallar ve cezalar da öyle,pek çoğu benim için değil.Vurdumduymazlık değil bu yaptığım,benim tek yapmaya çalıştığım ayıya köprüyü geçene kadar dayı değil yine ayı olarak hitap etmektir.Yaşından veya makamından dolayı herhangi bir kimseye olan itirazı sakınmak ne demokrasiye sığar ne özgürlüğe.Bu gibi davranışlardan alabileceğiniz cezalar,hepsi hafiftir.Elinde sonunda

Bu gece de benden olsun be dostlar,derdiniz tasanız benden olsun.Hayat o kadar b*ktan bir müesseseymiş ki,bir kez daha anladık bunu.Bir gün gelip herşeyi bildiğinizde anlamını öylesine yitiriyor ki kaçmak için diretiyorsunuz.Sefil süfela eder anca bizi,biz de kendimizi.Ya biz kaşındık,ya da bizi kaşıdı bu hayat.Ne kadar da saçma bir kavram şu aşk;istemsizce kalbini veriyorsun,kendini ve herşeyini adıyorsun.Kime verdiğini bilemiyorsun

Bıktım,bittim resmen.Artık ne yaşama isteğim kaldı,ne yaşayacak gücüm.Bir hiçim ben,olmadığımı söyleyebilirim.Kendim için bir hiçim,senin için ise karmaşık,ya da ben bilmiyorum.Umurumda da değil zaten,öyle ya da böyle yine bir şekilde hiçe çıkıyor yolum.Ben bitmeye mahkûm muydum,bilmiyorum.Şu işe de bak hele,nereden nereye geldik.Benim tek istediğim bir şanstı;2.değil,1. ve tek bir şans.Olmuyorsa bir daha asla ve hiçbir şekilde çıkmazdım yoluna.Ama madem ki

Bu gün de yine akşam çöktü,belki pek çoğunuz için geçerli değil fakat benim için gün burada bitiyor.Yarın yine okul,koca bir dönem daha zor haliyle yeni baştan karşımızda.O değil tabi benim meselem,iyi kötü idare ediyoruz dersleri,öyle ya da böyle bir şekilde bir yerlere geleceğiz.Tek sıkıntı içimde,tam ortada.Asla düşünmeyi bırakamadım ben,en azından bir deneseydik neler olurdu diye düşünmekten kendimi alamadım

Şu küçücük hayatımda senin bile çekip gidebileceğin bir yer vardı,sen de çekip gittin.Sen gittiysen benim işim ne burada,ben de çekip giderdim.Ama bir ümit bekledim işte,sadece bekledim.Bir an için aslında hiç gelmediğini bile unutmuştum şu mütevazı hayatıma.Hâlâ bekliyorum,hâlâ sebepsiz sonuçsuz ümit ediyorum.Beklemenin sonu ne kadar kötü olabilir ki;en fazla beklerken ölürüm,beklemeseydim de ölürdüm.Senin için yapabileceğim tek şey beklemek sayende,bunu

Bayağı zamandır yazmadım evet,ne yazacaktım?Artık yazmaya kalktığımda bile bir tuhaf oluyor kalbim,ne de olsa yazmak için bir de düşünmek gerekiyor seni.Başka birşey de yazmadım,çünkü başka birşeyim yoktu.Hiçbirşeyim de yoktu aslında,ne sen vardın ne de ben.Yoktuk''biz''Olmalıydık belki ama yoktuk,neden?Nedeni ne senin bana ne de benim sana söyleyebileceğim birşey olsaydı emin ol şu ana kadar duymuştuk.Belkide nedeni bile yoktu,ama nedensiz