Yak
Yanıyorum,öyle böyle değil;her saniyem yanmakla geçiyor,acıyla kana kana.Yanmak kötü,berbat birşey aslında;ama alıştım yanmaya,yanmaya ve yakılmaya.Yak beni,öldürene kadar yak beni;umurunda olmasın hiç.Sürekli kötü hisler peşimde,her an ağlamaklı gözlerim.Bitsin istedim bu acı,son bulması gerekirdi çoktan;ama bitsin istemedim içimdeki sevgim,zaten de bitiremezdim.Boşvermeyi denedim,senden kaçmayı,sana kızmayı,çekip gitmeyi çok denedim;ama ben o kadar beceriksizdim ki,bunların hiçbirini beceremedim.İçimde hep bir sızı,hüzün,umutsuzluk;ama alıştım böyle yaşamaya,sanki yokmuşum gibi.Ben böyleyim sanırım,ne yaparsam yapayım karanlığım belli;karanlıktan kaçamayacağım biliyorum,belki de onun bir parçasıyım ben de.