Git
Uzun uzun düşündüm,sanırım en iyisi bu;en iyi olan şey bana kötü davranman.Bana hiç kötü davranmadın biliyorum,ama davranmalısın.Canımı yak,üz beni ve yavaş yavaş çık hayatımdan.Bu söylediklerimin hiçbirini istemiyorum gerçekte,fakat sanki buna mecburmuşum gibi.Bunu söylemek zor,ifade edemiyorum;her günüm aynı gidiyor,sanki hayatım boyunca böyle yaşamaya mahkûmmuşum ve bunu hiç değiştiremeyecekmişim gibi.Vazgeçemiyorum,çekip gidemiyorum,unutamıyorum.Aslında bakarsan senden neden böyle birşey istediğimin farkında bile değilim.Bir şekilde kopmalıyım senden,içimdeki bu aşkı son damlasına kadar yok etmeliyim;belki bu gerekli birşey ama ne aklım istiyor ne de kalbim.Çağresizim,önümde seçmeye mecbur olduğum tek bir seçeneğim dahi yok.En azından dedim ki sen kurtarırsın beni,başka çağresiyok gibiydi.Nasıl yapacağını bilmiyorum,ya da yapıp yapmayacağını.Hem başlayıp hem de bitmek gibi birşey bu,biri olduktan sonra diğerinin bir anlamı kalmıyor.Bir yandan hep yanımda ol isteği yüreğimi kemirirken bir yandan da beynim doğru olanın bu olduğunu söylüyor,işte bu çok tuhaf.Herkes birşey söylüyor,ama tek suskun olan ikimiziz.Birşeyler gerek,sen ve ben dahil kimsenin bilmediği birşeyler işte.Düşündüm de,sen tüm bunları boşver...