Meğer Ben Neymişim
Meğer ben ne de kötüymüşüm böyle be,sürekli insanlara kötülük yapıyormuşum.Başkalarını düşünmeye çalışırken yine onları hiçe sayıyormuşum.Ben herkesin mutlu olmasını istemiştim sadece,en başta da onun;nasıl oldu da herkese bu kada kötülük yapabildim,hem de istemeyerek.Benim için en büyük vicdan azabı budu belkide,birilerinin benim yüzümden acı çekmesi.Düşmanım bile olsa kötüdür acı çekmesi,çünkü ben de bilirim acı çekmeyi.Nasıl oldu da bu hale geldik,tek isteğimiz mutlulukken herkesi pişman ettik.Artık kimsem kalmadı,sınıfta bile yerli yersiz tavır alan oncası,ve de hayatıma yön veren adamların beni yüz üstü bırakması.En çok hangisine yanarım derseniz eğer;kendime yanarım en çok,bilmeden ve istemeden de olsa yaptıklarıma.Pişmanım deliler gibi,her ne kadar bir suçum olmasa bile.Eğer böyle birşey olacağını bilseydim sevmezdim de onu,gelmezdim de bu dünyaya .Gün olup herkes affetse de beni,ben asla affetmeyeceğim.