Saklanamıyorum
Artık saklanamıyorum,herkes biliyor gerçekte kim olduğumu.Bilmeleri iyi mi kötü mü bilemiyorum;çünkü bir tarafta ayağını denk alanlar,bir tarafta ise diline düştüklerim var.Herşey ortada işte,olan biten bunlar;fakat nedense hâlâ merak ediyor herkes,ki ben daha neyi merak ettiklerini bile bilmiyorum.Bu saatten sonra madem herkes herşeyin farkında,öyleyse bundan sonra devam edebilirim kendim olmaya.Rüzgârlarda savrulmuş bir hayat,nihayet birşeylerin normale döndüğünü seziyor gibiyim.Artık insanlara bir açıklama yapmak zorunda değilim ve nihayet birilerine kendimi anlatmayı becerebildim.Bugün de söylediğim gibi,ben onları senin için yazmamıştım;elbette biliyorum senin beni anladiğini,hâtta herkesten daha fazla.Aslında bir sen varsın beni bilen,bir tek sen;en sevdiğim kısmı da bu işte,beni bilen birileri olması.Senden öncelerinde-en azından bu kadar detaylı konuşmadan önce-hep bir yanım karanlıktı,sürekli o karanlığın ardında yaşadım;ama sana teşekkür ediyorum,bunca zaman sonra bana güneşi gösteren sendin.Bilemiyorum,hakkını nasıl öderim?İşte sana güzel bir şarkı;