Yalnızım Ben
Kabullenin bunu,ben kabullendim.Kahrolası hayatta yalnızım işte,bu da benim eksiğim.Dostlarım,ailem ve diğer herkes yanımda belki;ama o herkesten öte birisi,işte o birisidir yalnızlığımın sebebi.Diğer hiçbiri olmadan o olsaydı olurdu bir şekilde ama o olmayıp diğer hepsi olunca olmadığı ortada işte.Kader bu,birşey diyemezsin.Haklısın,kötü,berbat ve lanet birşey bu yalnızlık;ama elden gelen ne ki?Belkide hayatım bir suç işledi ve o suçun cezasını o hayatı yaşayan ben çekiyorumdur;ya da hayatımın kaderidir bu,benim kaderim ne olursa olsun yine de bu kaderi yaşamak zorundayımdır.Bu benim kaderim değil çünkü,kimsenin kaderi değildir yalnız başına eriyip yok olmak.Başkalarının iradesine bağlıdır bazen de,hatta tek bir kişinin;o herşeyi değiştirir belki,ama ne olursa olsun bu hikayenin en masum kişisi de odur aslında.Ama her zaman değil elbet;kimin masum olup kimin olmadığını anlamak zordur.Eğer ki inanıyorsanız anlamanıza gerek yoktur,seçiminiz doğruysa da yanlışsa da mutlaka siz çekersiniz cezasını.Hayat böyledir işte,ne yaparsanız yine kendiniz işte.Hayatın en can alıcı yerine doğmak da bir tesadüftür,hem de acı bir tesadüf.Öyle bir anda öyle bir yerde oluyorsunuz ve bu zamanlamanız o kadar yanlış oluyor ki;tutup en olmaması gereken kişiye kendinizi kaptırıveriyorsunuz.Gönlünüz de cahil tabi o zamanlar,hemen aldanıyorsunuz.Başka çağreniz kalmıyor,işte size kader...