Uyamadım
Dünyada bir düzen oluşmuş,herkes kaderine razı gelir olmuş.Eyvallah,bence de doğru olan bu;ama ben uyamadım bu düzene,ne kadar zorlasam da olmadı.Çekip gitmeyi beceremedim ben,unutmayı da öyle.Hep kafamda gerçek olma ihtimali olmayan hayallerle büyüdüm,sürekli umut ettim.Vazgeçmek bana göre değildi,istesem de yapamadım çoğu zaman.Tam başardığımı sandığım anda yine o hayallerden bir diğeri şekillendi aklımda,sonra yine umut ettim.Aklıma getiremiyorum asla kelimesini,sanki asla diye birşey yokmuş gibi.Sürekli bekliyorum,olmayacak birşeyi beklediğimi bilsem bile beklemeye devam ediyorum.Tamamen bir salaklık bu,başka bir açıklaması yok,salak olduğumu bile bile saçmalamaya devam ediyorum yine.Hiç mi hatalarından ders almam ben,bir hatayı ard arda uygulayacak kadar şapşal olamam değil mi;hele ki bu hata tüm insanlığın en büyük hatasıysa,Adem ve Havva'dan süre gelen aşk ise.