Vazife
Benimkisi aşka karşı bir vazifedir aslında,imkansızı imkansız olduğunu bile bile beklemek.Aklımın ucundan da geçmiyor değil aslında;belkide o kadar imkansız değildir,değil mi?Yönümü şaşırdım,hedefimi şaşırdım.Şansımı da az zorlamadım,ama hiç de pişman olmadım.Olmayan bir borcu ödüyorum belkide,ya da hayatımın en büyük gayesini gerçekleştiriyorum.Sanırım biz bu yüzden yaratılmışız;bilerek ve isteyerek hatalar yapıp,sonrasında bunlara razı bir şekilde katlanmak için.Eğer acıdan kaçışın yoksa onun en kötüsünü yaşamalısın bence,çünkü ancak o zaman adam olursun.Dibi de gördüm şu dünyada,göğü de gördük mü gözüm kapalı gitmem valla.Kendi kalbime hizmet etmek için buradayım,hepimiz öyleyiz.Şimdi birdaha düşünün bakalım;gerçekten biz mi yönetiyoruz bizi?Seviyorum,dibine kadar.Bıkmam,usanmam asla.Ne olursa olsun göze aldım ben bu aşkı,artık ölüm bile gelse hoşgelmiş.İnadım inat benim;hayata,mutluluğa inat.Şu sıralar komada olan Nejat İşler ağabeyimizin bir sözü vardır''Tek bir kadına ait olmayı göze alabildiğin zaman adam oluyorsun.''diye,doğru.Ömrümün sonuna kadar hiç gelmeyecek tek bir kişiyi sevebilirsem eğer;yalnız ölürüm belki ama gururlu ölürüm.Ölüm ölüm diye ne çok konuştuk be,şu durumda aklıma başka birşey gelmiyor be dostlar.Halimden anlayanlardan Allah razı olsun,anlamayanın burada işi ne!