Yanlış Bir Adam
Böyle bir adamım işte ben,yanlış hatta yapayanlış bir adam.İçime baksan iyilik mutluluk falan,neden dışarı çıkaramıyorum öyleyse.Nasıl bir adamım ben,kahretsin nasılım?!Bu kadarı da olur mu diyorum artık kendime,iyilik için dolu dolu kötülük yapılır mı bilmeden de olsa.Değiştim lan ben,harbi harbi değiştim;eskiden bu denli salak değildim,saçmalamazdım böyle umarsızca.Düşünsenize arkadaş;delinin biri gibiyim,her defasında mutluluğu yanlış yoldan arayan bir deli.
Hayır kendi mutluluğum umurumda bile değil,başkaları için,bambaşkaları için başkalarını mutsuz edişim niye?O kadar yanlış bir adamım ki,kaş yapayım derken hep göz çıkardım ben;birgün de dedim ki birşey yapmayayım,ne kendim ne de insanlar için.Sonra beceremedim ama,duramadım öyle bir başıma.Başkaları için kendini hiçe saymak bir vazifeydi tabi,ama beni hiçe sayanlardan başkalarını korumak da vazifeydi bana göre.
Yanlış yaptığımız kesin,gidişat ve sonuç yanlış ama gel gör ki amaç doğru.Nasıl oluyor bu,ah bir çözebilsem.Az sayıda korkum vardı benim,herkeste olan korkulardan;yalnızlık mesela,boylu boyunca bir yalnızlık mı demeliyim yoksa.Sonra karşına birisi çıkar,diğerleri direkt hiçe iner ya gözünde;herkes olup o olmayınca bile yalnızlıktır mesela.İşte o zaman içindeki o yalnızlık korkusu,bir de bakmışsın onu kaybetmek,incitmek olmuş.
Aynı hesap işte benimkisi de,dağ gibi adamları bile deviren bu hesap.Beni de devirdi anlaşılan,kurduğum cümleler bile devrikleşti baksanıza☺Şaka bir yana;yapayım derken kaş,çıkardım göz.Kötü bir amacım yoktu belki,hatta pek çoğununkinden bile iyi ve saf bir amaçtı;ama bu neyi değiştirir ki,sonucu kötü oldu işte.
Şimdi o da gitti,zaten herkes çoktan gitmişti.X'i yalnız bıraktınız,ama sonucun 0 çıkacağını siz bile bilmiyordunuz.0 işte,bu güne kadarki tüm yaptıklarım,amaçlarım ve diğer herşeyi yuttu gitti o 0.Belkide onun ta kendisiydi 0 olan,ya da beni 0'a indirgeyen.O 0 olamazdı çünkü,hayatım boyunca edindiğim tüm tecrübe ve duygularıma ters düşerdi bu,mantıksızdı işte...
Hayır kendi mutluluğum umurumda bile değil,başkaları için,bambaşkaları için başkalarını mutsuz edişim niye?O kadar yanlış bir adamım ki,kaş yapayım derken hep göz çıkardım ben;birgün de dedim ki birşey yapmayayım,ne kendim ne de insanlar için.Sonra beceremedim ama,duramadım öyle bir başıma.Başkaları için kendini hiçe saymak bir vazifeydi tabi,ama beni hiçe sayanlardan başkalarını korumak da vazifeydi bana göre.
Yanlış yaptığımız kesin,gidişat ve sonuç yanlış ama gel gör ki amaç doğru.Nasıl oluyor bu,ah bir çözebilsem.Az sayıda korkum vardı benim,herkeste olan korkulardan;yalnızlık mesela,boylu boyunca bir yalnızlık mı demeliyim yoksa.Sonra karşına birisi çıkar,diğerleri direkt hiçe iner ya gözünde;herkes olup o olmayınca bile yalnızlıktır mesela.İşte o zaman içindeki o yalnızlık korkusu,bir de bakmışsın onu kaybetmek,incitmek olmuş.
Aynı hesap işte benimkisi de,dağ gibi adamları bile deviren bu hesap.Beni de devirdi anlaşılan,kurduğum cümleler bile devrikleşti baksanıza☺Şaka bir yana;yapayım derken kaş,çıkardım göz.Kötü bir amacım yoktu belki,hatta pek çoğununkinden bile iyi ve saf bir amaçtı;ama bu neyi değiştirir ki,sonucu kötü oldu işte.
Şimdi o da gitti,zaten herkes çoktan gitmişti.X'i yalnız bıraktınız,ama sonucun 0 çıkacağını siz bile bilmiyordunuz.0 işte,bu güne kadarki tüm yaptıklarım,amaçlarım ve diğer herşeyi yuttu gitti o 0.Belkide onun ta kendisiydi 0 olan,ya da beni 0'a indirgeyen.O 0 olamazdı çünkü,hayatım boyunca edindiğim tüm tecrübe ve duygularıma ters düşerdi bu,mantıksızdı işte...
0 Yorum:
Yorum Gönder