Bu Gecenin Uykusu
Bu gecenin uykusu çok daha ağır ve sessiz olacak belli ki;hiç şüphesiz çok daha düşünceli fakat tereddütsüz.Gelecek düşündürecek beni;tarihler belirli,ne olacağı ise çoktan belli.İçimdeki o korku,korkudan daha çok dev bir kaygı gibi.Bu öyle bir kaygı ki dostlarım,dersiniz ki korku halt yemiş.Sadece hislerime dayanarak yaşıyorum tabi bunu,hiçbir kanıtım yok ispat edecek;böylesi daha iyi ya,bir nebze olsun daha yersiz kılıyor endişemi.
Öyle bir noktadayım ki;kendimi göklerde hissediyorum,fakat tam da kırılma noktasında.O tarihe kadar olacak hiçbir şeyin o denli kötü olamayacağı düşüncesi istila etmiş beynimi,süpermen gibiyim neredeyse.Ama öte yandan da bütün yaşadıklarım,hislerim ve düşüncelerim bir araya geldi,hepsi benimle bir çatışma içerisinde.Öyle bir kırılma noktası ki bu,zayıf düşmemek için sarf ettiğim çaba akıl almaz bir boyutta.
Bu öyle bir sinirsel bozukluk,öyle bir içe kapanma hali ki;kimileri delirdiğim,kimileri ise saplantılar oluşturup paranoyak olduğum hakkında teşhis koymuş durumda.
Düşünmem gereken sağlığım,istemesem de düşündüğüm birisi,sorumluluklarım,görevlerim ve mahcup etmemem.Aslında hepsi ikinci plana düşüyor,tabi o tek bir kişi hariç.Neden mi?Ölüyorum be dostum,dahası ne.İşte sana belki de en samimi itirafımdı bu,kıymetini bil.Her geçen saniye ölüyorum,düşüncelerim,umutlarım ve duygularım;sonra da asıl korkuma geliyor sıra,aslında basit olan ama bilmediğim bir sebepten dolayı kendimi sanki öleceğime şartlandırmış kadar korktuğum o ameliyat...
Öyle bir noktadayım ki;kendimi göklerde hissediyorum,fakat tam da kırılma noktasında.O tarihe kadar olacak hiçbir şeyin o denli kötü olamayacağı düşüncesi istila etmiş beynimi,süpermen gibiyim neredeyse.Ama öte yandan da bütün yaşadıklarım,hislerim ve düşüncelerim bir araya geldi,hepsi benimle bir çatışma içerisinde.Öyle bir kırılma noktası ki bu,zayıf düşmemek için sarf ettiğim çaba akıl almaz bir boyutta.
Bu öyle bir sinirsel bozukluk,öyle bir içe kapanma hali ki;kimileri delirdiğim,kimileri ise saplantılar oluşturup paranoyak olduğum hakkında teşhis koymuş durumda.
Düşünmem gereken sağlığım,istemesem de düşündüğüm birisi,sorumluluklarım,görevlerim ve mahcup etmemem.Aslında hepsi ikinci plana düşüyor,tabi o tek bir kişi hariç.Neden mi?Ölüyorum be dostum,dahası ne.İşte sana belki de en samimi itirafımdı bu,kıymetini bil.Her geçen saniye ölüyorum,düşüncelerim,umutlarım ve duygularım;sonra da asıl korkuma geliyor sıra,aslında basit olan ama bilmediğim bir sebepten dolayı kendimi sanki öleceğime şartlandırmış kadar korktuğum o ameliyat...
0 Yorum:
Yorum Gönder