Tutunamıyorum
Tutunamıyorum artık şu lanet hayata,neye elimi attıysam kayıp düşüyorum.Onlar sanıyor ki bıraktım kendimi,boşladım herşeyi;oysa ben öylesine çırpınırken onlar hiçbirini göremiyor.Bataklıkta gibiyim battıkça batıyorum,üstelik benim suçum değilken.
Notlarım gittikçe düşüyor;bunda benim payım yok değil tabi,fakat inanın bildiğiniz gibi değil.Birşeyler beni alıkoyuyor,herkese göre değişiyor bu şeyler.Bir çıkış yolu bulamıyorum ya,işte en kötüsü de bu.
Sağlığım desen giderek kötüleşiyor,artık vücudumun kontrolünü yitirmeye başlıyorum;notlarım desen ben ne kadar çalışırsam çalışayım kötüleşiyor,aslında çalışmış olduğumu anlatamıyorum insanlara.Geri kalan hayatım ise farksız,balık gibi çırpınıyorum.
Bu durum,yani her ne ise;ben onunla boğuşurken insanların nasıl bir kaosun içinde bulunduğuma aldırış etmeden beni suçluyor olması ise daha da kötüsü.Her şeyi düşünüyor ve her şeye ayrı özen göstermeye çalışıyorum,ama beceremeyip yine tepe taklak oluyorum.İnanın ki ben elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorum her şey için,ama her nedense artık her şey benim tersime işliyor.
Her türlü şeye razıyım,ama yeter ki üzerimdeki bu yoğun ve büyük histen bir nebze olsun kurtulayım;çünkü bu benim gibi çevremdekileri de etkilemeye başladı şu sıralar...
0 Yorum:
Yorum Gönder