Can Burada
Uzun zamandır yapmadığım birşeyi yapasım geldi yine,bir kez daha ona yazasım geldi;
Bu can burada,sen varken de yokken de hep burada.Ararsan burada bulursun,ta ki bitmediyse.Can burada kalp burada güzel kız;biri sana feda olmak için,biri sana atmak için bekliyor,artık hangisini tercih edersen.Ben de buradayım,aynı ben,aynı duygular ve aynı hisler.Aynı olmayan birşey varsa o da düşüncelerim;doğru olduğunu düşünmüyorum bu yaptığımın,yani sevmenin.Ben kendimi durduramadım,sen bile durduramadın;şimdi durmak için tek gereken şey toslayacak bir duvar belkide,belki yarayla belki de hiç kurtulamamak.En acı yanı da ne biliyor musun,ikimiz için de acı;en acı yanı şu ki,bunu da sen belirleyeceksin.
Haa,benim için farketmez bak!;ben alışkınım yara almaya,ölmeye.Kalp hastası gibi hissediyorum kendimi,lakin çok daha berbat;çünkü nakille bile olsa atlatırsın onu,ama bunda neyi nakil edeceksin?Sen zaten en uzak,en ücra köşedesin;uzanırdım ama,sen istemedikten sonra.Mesafelerin bir önemi yok bu yüzden,halt yemiş coğrafyacılar;onlar bilmiyor ki aynı noktada bile aslında duygu ve hayallerce uzak olunabildiğini.
Bundan çok önceleri kendi hayatımın sınırlarını benim belirlediğimi sanırdım,meğer onu dahi ben yapmıyormuşum.Baksana,sorgusuz sualsiz girdin hayatıma,üstelik en de derinine;aynı şekilde çıktın yine,pat diye.Ne oldu şimdi,benim hayatım yine bana kaldı sözde değil mi?Sonradan fakrettim,sen giderken yanında gelmişim.Yanında gelmişim,ama yanında değilmişim.Sanki ortadan ikiye bölmüşsün beni,hayallerime karşılık geride kalan ben ile;sonra çalmışsın güzel kısmını,yine bana bırakmışsın en çürük yanımı.Oysa ki bencil miydin sen,dalgınlığına mı gelmişti yoksa?
Bu can burada,sen varken de yokken de hep burada.Ararsan burada bulursun,ta ki bitmediyse.Can burada kalp burada güzel kız;biri sana feda olmak için,biri sana atmak için bekliyor,artık hangisini tercih edersen.Ben de buradayım,aynı ben,aynı duygular ve aynı hisler.Aynı olmayan birşey varsa o da düşüncelerim;doğru olduğunu düşünmüyorum bu yaptığımın,yani sevmenin.Ben kendimi durduramadım,sen bile durduramadın;şimdi durmak için tek gereken şey toslayacak bir duvar belkide,belki yarayla belki de hiç kurtulamamak.En acı yanı da ne biliyor musun,ikimiz için de acı;en acı yanı şu ki,bunu da sen belirleyeceksin.
Haa,benim için farketmez bak!;ben alışkınım yara almaya,ölmeye.Kalp hastası gibi hissediyorum kendimi,lakin çok daha berbat;çünkü nakille bile olsa atlatırsın onu,ama bunda neyi nakil edeceksin?Sen zaten en uzak,en ücra köşedesin;uzanırdım ama,sen istemedikten sonra.Mesafelerin bir önemi yok bu yüzden,halt yemiş coğrafyacılar;onlar bilmiyor ki aynı noktada bile aslında duygu ve hayallerce uzak olunabildiğini.
Bundan çok önceleri kendi hayatımın sınırlarını benim belirlediğimi sanırdım,meğer onu dahi ben yapmıyormuşum.Baksana,sorgusuz sualsiz girdin hayatıma,üstelik en de derinine;aynı şekilde çıktın yine,pat diye.Ne oldu şimdi,benim hayatım yine bana kaldı sözde değil mi?Sonradan fakrettim,sen giderken yanında gelmişim.Yanında gelmişim,ama yanında değilmişim.Sanki ortadan ikiye bölmüşsün beni,hayallerime karşılık geride kalan ben ile;sonra çalmışsın güzel kısmını,yine bana bırakmışsın en çürük yanımı.Oysa ki bencil miydin sen,dalgınlığına mı gelmişti yoksa?
0 Yorum:
Yorum Gönder