Kayıp
Şu son 6-7 aya bakıyorum da dostlar,herşeyimi kaybetmişim.Önceleri onu,sonra diğerlerini,sonra sağlığımı,sonra inancımı,sonra da düşlerimi kaybetmişim;işin en ilginç yanı da nedir biliyormusunuz,sonra onu bir daha ve sonra da bir defa daha kaybetmişim.Ben bir hiçim şimdilerde,sadece şarkılar ve yazılarım var.Bitmek bilmeyen bir yokluğum sanki,bir hiçin kayboluş hikayesi gibiyim.Değil ben,hayat bile anlamını yitirdi şu aralar.Artık herşey anlamsız,renksiz,tatsız ve herşey aynı.Ayırt edemiyorum yaşam ile ölüm arasındaki farkı,zamanı da.Geçen onca süre belki iki dakikaya rahatça sığar bile anlatırken,ama yaşamak öyle değil işte.Herşeyimi iki dakikadan kısa sürede kaybettiğimi söylemek doğru olur sanırım,peki ya hayatımı?Hayatımı kaybedemem elbette,daha doğrusu hayatı;hayatım dediğim bu tuhaf şey benim değildi ki,ben onu izinsiz kullandım.İznim olmadan yaşadım biraz,biraz mutluluk bekledim birilerinden.Ama farkettim ki,haddimi aşmışım;çünkü benim olmayanı bile kaybettim.Almadığın bir borcu ödemek,nasıl olur;bu anca vicdan azabıdır,ama neyin azabı?Belkide çıkageldiğim zaman ve mekanların tümünün acı bir şekilde bir araya gelmesi tesadüfüne denk gelişimin azabıdır bu;sadece yanlış zamanda yanlış yerde ve yanlış hayattayımdır belkide.