Canım Yanıyor

Sizlerle yeniden bir araya gelmek güzel,ama keşke gelmek için böyle bir sebebimiz olmasadı.Canım çok yanıyor,çok.Artık her günüm aynı senaryo;sürekli onu düşünüp onu izliyor ve sürekli onu hissediyorum.Bu belkide yazdığım en içten yazımdır;Artık dayanacak hiçbir gücüm kalmadı,içimdeki acının ve gözümdeki yaşların tarifini yapmam son derece imkansız.Hayatım bir son bulsa diye de düşündüğüm oluyor.Direnirdim,direnseydim dayanırdım bile;ama direnmek değil,artık teslim olmak istiyorum.Hiç hiçbirşey hissetmediğiniz oldu mu?Ne yaşadığımı hissediyorum ne de başka birşeyi,hatta artık ağlayamıyorum bile.Şimdi yazacaklarım tamamen ona ithafendir;

Lütfen,lütfen yardım et bana.Beni bu acıdan kurtar lütfen,lütfen anla beni.Senin için ölürüm,buna Kuran-I Kerim,hayatım ve hatta annem babam üzerine yemin ediyorum.Her saniye ölüyorum,artık hiçbirşey hissedemiyorum.Artık bıktım rol yapmaktan,ne sana ne de diğerlerine.Artık gözyaşlarımı saklamaktan,hiçbirşey yokmuş gibi davranmaktan bıktım.Senin gözünden akan her bir damlada ölmeyi diledim ben,çünki ne olursa olsun bu kadar acı çekemezdim.Gecem gündüzüm sen oldun,kendimi bile hiçe saydım senin için.Tek ümidim beni anlamandı,anlasaydın severdin beni.Ama buna dayanmak çok zor,hem de fazlasıyla.Adını duyduğumda gerçek anlamda nefesimin kesilmesi,gözlerine baktığımda içimin sızlaması,seninle konuşurken hayatımın son bulması.Bütün bunlara inat ederek yaşamak sadece imaknsız bir heves,hiçbirşey eskisi gibi olamayacak.Sana yalvarıyorum artık,önünde bile eğilirim,hatta yerlere bile yatarım.Artık dayanamıyorum,lütfen buna bir son ver,yalvarıyorum.