Kendime
Kendi kendimi üzüyorum,kendime zarar veriyorum.Hoşuma mı gidiyor deseniz,hayır.Neden olduğunu bilmiyorum ama sürekli böyle,sanırsam korkuyorum.Bilirsiniz,bazen sanki yeterince acı çekmiyormuşum gibi geliyor herhalde,ya da kendimce bir bedel ödüyorum herhalde.İnsanın ne kadar acı çektiğini ağlamasından anlarsınız,eğer ağlamıyorsa düşündüğünüzden bile kötüdür.Artık ağlayamıyordum bile,kelimenin tam anlamıyla ''hissetmiyordum''Hiçbirşeyi hissetmiyordum,sevgi hariç.Diğer hiçbirşeyi düşünemiyordum,zaten umurumda bile değildi.Hayatın tam oerasında en alçaktaydım,hala da öyleyim.Bir işaret gönder ya da birşey söyle.Artık iyice endişelenmeye başladım;kendi umurumda bile değilim,sana birşey olmasın.Böyle yazdığıma bakma;sana en ufak bir kızgınlığım yok,sadece bilmeden sana zarar vermekten korkuyorum.Böyle olmamalıydı biliyorum,belkide hiç öğrenmemen en iyisiydi.Eğer seni üzdüysem senden özür dilerim,fakat sen beni çıkarıp mesajıma cevap vermeyince endişelenmeye başladım;lütfen,bana bir işaret ver.