Alptuğ'un Mekanı: Nisan 2014

30 Nisan 2014

Böyle bir adamım işte ben,yanlış hatta yapayanlış bir adam.İçime baksan iyilik mutluluk falan,neden dışarı çıkaramıyorum öyleyse.Nasıl bir adamım ben,kahretsin nasılım?!Bu kadarı da olur mu diyorum artık kendime,iyilik için dolu dolu kötülük yapılır mı bilmeden de olsa.Değiştim lan ben,harbi harbi değiştim;eskiden bu denli salak değildim,saçmalamazdım böyle umarsızca.Düşünsenize arkadaş;delinin biri gibiyim,her defasında mutluluğu yanlış yoldan arayan bir deli.

Hayır kendi mutluluğum umurumda bile değil,başkaları için,bambaşkaları için başkalarını mutsuz edişim niye?O kadar yanlış bir adamım ki,kaş yapayım derken hep göz çıkardım ben;birgün de dedim ki birşey yapmayayım,ne kendim ne de insanlar için.Sonra beceremedim ama,duramadım öyle bir başıma.Başkaları için kendini hiçe saymak bir vazifeydi tabi,ama beni hiçe sayanlardan başkalarını korumak da vazifeydi bana göre.

Yanlış yaptığımız kesin,gidişat ve sonuç yanlış ama gel gör ki amaç doğru.Nasıl oluyor bu,ah bir çözebilsem.Az sayıda korkum vardı benim,herkeste olan korkulardan;yalnızlık mesela,boylu boyunca bir yalnızlık mı demeliyim yoksa.Sonra karşına birisi çıkar,diğerleri direkt hiçe iner ya gözünde;herkes olup o olmayınca bile yalnızlıktır mesela.İşte o zaman içindeki o yalnızlık korkusu,bir de bakmışsın onu kaybetmek,incitmek olmuş.

Aynı hesap işte benimkisi de,dağ gibi adamları bile deviren bu hesap.Beni de devirdi anlaşılan,kurduğum cümleler bile devrikleşti baksanıza☺Şaka bir yana;yapayım derken kaş,çıkardım göz.Kötü bir amacım yoktu belki,hatta pek çoğununkinden bile iyi ve saf bir amaçtı;ama bu neyi değiştirir ki,sonucu kötü oldu işte.

Şimdi o da gitti,zaten herkes çoktan gitmişti.X'i yalnız bıraktınız,ama sonucun 0 çıkacağını siz bile bilmiyordunuz.0 işte,bu güne kadarki tüm yaptıklarım,amaçlarım ve diğer herşeyi yuttu gitti o 0.Belkide onun ta kendisiydi 0 olan,ya da beni 0'a indirgeyen.O 0 olamazdı çünkü,hayatım boyunca edindiğim tüm tecrübe ve duygularıma ters düşerdi bu,mantıksızdı işte...

29 Nisan 2014

Ters Tepkime

Kırılırsa...

Öncelikle kimseyi suçlamadığımı bildirerek başlamak isterim sözüme,evet kimseyi suçlamadım.Bildiğim,tanık olduğum ve bir şekilde bana iletilen duyumlar var.Ben bunlara göre hareket edip müdahale etmek zorundaydım elbette,peki ya siz olsanız ne yapardınız?

Birisine veya birilerine kesin olarak söylemiyorum,kimseyi hedef olarak görmüyorum bu iyi bilinsin.Sadece tek birşey söylüyorum,tek ve küçücük birşey;eğer o kızı üzecek olursa birisi-babamın oğlu dahi olsa-ben buna sessiz kalmam.Benden kimse bunu beklemesin!Bazıları diyecektir ki''Sen kimsin be kardeşim?'',onlar da haklılar tabi ama ben de haklıyım.
Benim tek isteğim onun kırılmaması,onun o muazzam kalbine gölge düşürecek bir üzüntü yaşamaması.Kim ne derse desin zerre umurumda değil;''onu''kıranı,ben''kırarım''!

İnsanlar beni düşünebilir,elbet ki buna diyecek sözüm yok;lakin kimsenin benim için benim yerime herhangi birşey yapmasını da göze alamam.Her ne olursa olsun,iyi veya kötü amaçlı ne olursa;onun üzülmesine asla müsade etmem.
Kelimelerinizi,cümlelerinizi iyi seçmeli ve de gerçekten ne yapıyor olduğunuza iyi dikkat etmelisiniz.Bilin ki bana yapacağınız en büyük iyilik,ona vereceğiniz küçücük bir mutluluk;bana yapacağınız en büyük kötülük ise,ona hissettireceğiniz en ufak bir kötü his.

Bazıları herşeyi bildiğini iddia ediyor ya mesela,mutlak bir yanılgı içerisinde onlar.Bir kere onu yargılamak o bazılarına düşmez,bu tamamen beni hiçe saymak olur ve bariz hakaretten başka birşey değildir.Kimse onu suçlayamaz benim için,kimse onun bana zarar verdiğinin lafını dahi edemez.Ben neyim burada,bostan korkuluğu falan mı sanıyorsunuz siz beni☺Şaka bir yana ne olup bittiğini en iyi ben bilirim,hele ki mevzu bensem;kime ne yapmam gerektiğine de ben karar veririm,şayet bu bahsettiğimiz gerçekten benim hayatımsa...

Şimdi son bir rica daha;kim varsa gitsin özür dilesin,kendini bilen bana söylemese bile biliyordur ne de olsa...

27 Nisan 2014

Ben Olsan Sen

Loş Aşk

25 Nisan 2014

Ferah Yel

Öyle Ama Değil

Aşk böyledir işte,bazen aşk olarak yaşamazsın belki ama o yine her haliyle gerçek ve kusursuz aşktır aslında.Aşkta önemli olan hep 2. şahıslardır,aksini düşünemiyorum en azından.Yani dediğim o ki dostlarım,eğer o mutluysa,onu mutlu edebiliyor,yanında olduğunuzu hissettirebiliyor ve biraz olsun huzurlu kılabiliyorsanız ister sevgilisi,ister arkadaşı,isterse de sadece bir tanıdığı olun hiç fark etmez.Eğer bunu sağlayabiliyorsanız aşk amacına ulaşmış demektir;bugün bir kez daha kanıtlamış oldum ki aşkın gereklerini yerine getirmek,onu yaşamak veya yaşatmak için ne iki tarafın da birbirine aşık olması ne de bir ilişki içerisinde bulunmaları gerekiyor...

Yine içim rahat,kuşkusuz adımlarım var bu hayatta.Olması gerekeni,aşkın gerektirdiklerini yaptım;sonuç,gayet de güzel oldu.Dersiniz ki ne değişti,demekte de haklısınız bir bakıma;bakmayın aslında birşey değişmedi,değişti ama değişmedi yani.Şöyle anlatayım dostlarım;olaylar aynı,duygular,hisler,düşünceler de bire bir aynı aslında,değişmiş tek birşey varsa o da aşkın yaşanışı.Böyle de yaşarım ben aşkı,her zaman ve her şekilde yaşarım inanın;ama deli gönül yine yiyip bitiriyor insanın içini,elinde olmayan şeylerin''keşke''leri ile...

Bu işte,bu kadar;elbette ki herkesin hayalinde olduğu gibi bir ilişki,aşk olsa daha mutlu olurdum,hangimiz olmayız ki.Ama tutarlı olmak,elinde olanla geçinebilmek gibi birşey aslında bu;başka şekilde de olsa elimde yine o var,bu bana yetiyor.Kimileri daha şanssız tabi,ama dostça bile olsa onun da beni sevdiğiini bilmek hiç olmadığı kadar iyi hissettiriyor bir bakıma...

Bazen gönlüm kamçılıyor,aniden beynim bastırıyor,duygularım yoğunlaşıp birer bıçak gibi batıyor.Ama bu da geçer herhalde,geçmeyecek olsa bile geçmesini ümit etmekten başka çaremiz yok bizim de.İlk defa gerçekten mutlu bir hoşcakal ile uğurluyorum sizleri bu konuda,hoşcakalın dostlarım,okuyucularım...

Bencil Bensem

Günler sonra yine ağzımı bozmanın vakti geldi de geçiyor bile.Yine aynı dangalak sürüsü,baş etmekte güçlük çekiyorum doğrusu.En nefret ettiğim laflardan biri de''Ben seni anlıyorum!''olmuştur şu zamana kadar,zaten beni yanlış tanıyanların pek çoğu da bu beni sözde anlayanların arasından çıktı bir bakıma.
Dostum siz beni tanımıyorsunuz,anlamanız ne mümkün;oysa ben biraz olsun tanıdığınızı sanırdım,bugün ki onu da anlamış olduk meğersem.Eğer beraber geçen şu kadar senemizden sonra dahi benim öyle bir düşünce yapısında olabileceğim aklınızın ucundan bile geçiyorsa hepinize yazıklar olsun!

Ben bugüne kadar hep başkalarına öncelik verdim,yeri geldi onlar için yaşadım;asla pişman olmadım ama,bir gün olsun ki arkama dönüp bakmadım bile.Hatta bazıları kendime değer vermediğimi bile düşündü;oysa ki ben kendime vereceğim değeri başkalarında bulanlardandım sadece.Bugüne kadarki tek amacım iyilik,mutluluk ve sevgi oldu çok şükür,o yüzden bir Allah'ın kulu da gelip kötü olduğumu söyleyemedi.Arkamdan konuşanlar vardı tabi,ama onlar zaten geride kalmışlardı.

Bugün bazılarının bana yapmış olduğu muamele ise bariz ve aşırı derecede bir ciddiyetsizlikten ibaretti sadece.Düşünmek için gerekli altyapıya veya o altyapıyı kullanması gerektiği bilincine sahip olmayan bazı isim veremediğim ucubelerin attığı basit laflardı olanlar.
Normalde takmazdım,tıpkı herzaman olduğu gibi;ama bu adamlar gelip geçen herifler değildi,ciğerini bildiğim ve ciğerimi bilmesi gereken adamlardı.Beni bu denli yanlış tanıyabilme becerileri de değil mesele,asıl mesele o ki bu adamlara''dostum!''demiş olmam.

Ben birisinin mutsuzluğu ile mutsuz olacak bir insan değilim,hiç kimse ile;beni kendileriyle karıştırmasınlar,insan nedir,insanlık nedir bilirim ben.Öyle bir hayal gücü var ki bu aşşağılık heriflerin,hayran kalmamak elde değil;
Benim uğruna yandığım insanların içi yanınca benim de kendileri gibi çakallık yapıp bundan istifade edeceğim düşüncesindeler.Ben ki sizin kadar''akıllı uslu''olamadım tabi,saçmalıklar,aptallıklar yaptım bazen,bile bile yaptım.Pişman olmadım tabi bunlardan,ama sizin için aynı şeyi söyleyemem;pişman olacaksınız,olmalısınız...

23 Nisan 2014

Aşık Potansiyeli

Şu aralar iyice bir düşündüm dostlar,aklınız hayaliniz almayacak ölçüde düşündüm belkide.Sonra da karar verdim ki;kişiler,onlar,bunlar vesairenin bir önemi yok,asıl olan aşk anlayışınızın tam anlamıyla pekişmiş olması ve aşkı yaşayışınız ile aşkı yaşarken attığınız adımlar.Kesin diyemem tabi,bundan asla emin olamayız elbette;lakin bunların pek çoğuna eriştiğimin kanaatindeyim,yani karşıma çıkanlar yanlış kişiler ya da yanlış yaşayan kişiler olsa bile ben yine de aşığım.

Belki hayat,belki kader,belki de insanlardı ters gitmesini sağlayan;aslında sebepler umurumda dahi değil biliyor musunuz,kahretsin ki birşeyler ters gitti işte.Kendimden emin olmak dışında birşey kalmadı elimde,hoş ki zaten de yoktu☺Sen aşkı istediğin kadar çözümle,istediğin kadar içine işle arkadaşım;karşındakine işleyebiliyor musun,budur mühim olan.

İşleyebilmek veya işleyememektir işte gerçek,lakin işleyemesen bile ne sen,ne o,ne de bir başkasıdır suçlusu.

Sana aşık olmayan sıradan birisine teklifte bulunursun,şansa bak ki kabul eder;bütün filmlerde olan bu değil midir,yanlış mıyım üstadım?
Sana aşık olmayıp kabul edişinin sebebi ise belki de teklifi edişinde yatıyordur;ama öyle olmasa bile bu işin kuralı bellidir,aşk sonradan ve zaman içinde kazanılabilen birşeydir.Şayet ki şanslıysanız bu zaman tam da teklifi ettiğiniz zamandır,bazıları için uzun bir zamandır,benim gibiler için ise bir hiç.

Geçen zamanda kendini ona tanıtabilmek,yani bir değişle onu kendine''aşık edebilmek''zor zanaattir açıkcası.İçindeki aşk hissini ona hissettiremezsin,nasıl hissettiğini yani;ya da onda aşık olma potansiyelini bulamazsın mesela.Kulağa komik gelebilir belki ama bu gerçektir,aşık olma yani''etkilenebilme''potansiyeli.Bazılarının küçük zariflerden etkileniyor olduğu gibi bazılarının ise dudak uçuklatacak derecede şiirlere küfürbaz bir maçonun hayatını tercih edebildiği gibi.

Bunu söylemek istemezdim tabi,ama ben doğruları anlamak ve anlatmakla mükellefim;bu biraz da şansınıza,yani aşkta bildiğiniz o''doğru kişi''tanısı aslında''aşk potansiyelli kişi''manasına geliyor.Sarfettiğimiz kelime ve cümlelerin gerçek ve manevi anlamlarını biraz olsun irdeleyip ona göre kullansaydık,görün bakın iletişimsizlik kalıyor mu...

Şimdi ne mi yapıyorum,o kişinin aşık potansiyeli olup olmadığını arıyor,yoksa da aşık potansiyelli birinin şansıma denk gelmesini bekliyorum.Ama şansa bakın ki şansa pek inanmam,ihtimallerden ise nefret ederim.Ne yapacağım ben böyle dostlar,işim zor...

22 Nisan 2014

Amacım:Yaptıklarım ve Sonuçları

Herşey alışık olduğumuz gibi işler,güneş her seferinde doğudan doğup batıdan batar ve gün oluşur.Bugün ilk defa birşey hissettim içimde,sanki içimdeki güneş bu sefer tepeden doğmuştu.Ne zamanı hissettim o an,ne de gerçeği;tüm bunlar olurken sağlam bir rüzgar estiğinde gözlerim açıldı arabada,bu bir işaretti.İşaretti olmasına ama,neye işaretti?İşaretlerden yola çıkarak gösterdiklerinin dışında birşey yapmak olmazdı tabi,ama ona kalırsa beklemek de hiç olmazdı.Ben de her insanın yaptığını yaptım,bana doğru gelen şeyi tek bir anda uyguladım.

İşin kötüsü,bunlar öyle küçük adımlar değildi,büyük dalgaya oynamıştım.Yapmadığım şey değil tabi,her gün attığım koca ve riskli adımlar.Ama artık risk sözcüğünün karşılığını bulamıyorum,nasıl birşey benim için bir risk teşkil edebilir ki,ya da riskten söz ettiğimiz şey en fazla nedir mesela.Bilgim yettiğince düşündüm bunu,şükür ki evdeki hesap çarşıya uydu.Hesap neydi derseniz eğer;aslında hesap kitap yok,denemek ve yanılmak/yanılmamak için.Hayatın sınırlarını zorlamak diyebiliriz,onu test etmek,ölçmek ve çok daha fazlası mesela.

Özellikle şu sıralar çok saçma davrandığımın,çeşitli aptallıklar yaptığımın daha da farkındayım sizden.Bilerek yapıyorum bunu,ama amaçsız,ama bir hiç için yapıyorum.İçimi bastırmak,''keşke''diyebileceğim herşeyi yapmak için.Öyle ya da böyle bitecekse bu oyun,biz de içimizden geldiği gibi,oynayabildiğimiz kadar oynarız öyleyse.Varsın ciddiye almasın bizi hayat,kimse almasın;delilerin saygınlığını kaybetmek gerçekten de yenilgi midir?Aksine,büyük bir kazançtır;ama sen etrafında kimin ne denli deli olduğunu biliyor,ona aldırmamayı becerebiliyorsan eğer.

Her tavsiyeyi dinlerim ben,tavsiyesini uyguladığım pek çok insandan''beni dinlemiyorsun!''sözünü işitmişliğim olmuştur.Ben kendimi biliyorum,son zerresine kadar rahat içim;kaybedebileceğim az biraz birşeyi çoktandır kaybetmiştim,birşey değişmedi bir bakıma.Kaybedemiyor olman kazanabileceğin bilincini güçlendirir;bu yüzden ayaktayım,bu yüzden direniyorum.

Kazanmasam ne mi olur?Bu neyden bahsettiğimizle alakalı aslında;aslında öyle şeyler vardır ki bu dünyada,kazanamadığın şeyi kaybetmiş hissedersin.Kazanamamak ve kaybetmek,birbirini tamamlıyor değil mi bir bakıma;onlar birbirini tamamlarken,sen ise kendini bitirirsin işte.

Gerçekten insan olan herşeyi,herkesi hiçe sayabilir belki,ama yine de tek birşey,kişi olsun kalır.Bu mükemmel olamayışının en temel sebeplerindendir insanın.Mükemmel olmak isteyen kim,olabildiğince elimizde ne varsa yapmak bize düşen.Bazıları mantıksız belki,ama mantığa ihtiyaç duyan kim ki?İnsanı asıl delirten şey;mantıksız bir dünyada,mantık aramak ve sorgulamaktır.

Ben mantıklı birşey yapmadım,ama bu mantıksız da değildi;ben iyi birşey yaptım,işe bak ki kötü bitti;başkaları için yaşamak ve ölmek kaldı bana,bir de kendim,insanlık,mutluluk için iyi birşeyler yapmak.Hayatım boyunca amacım hep iyi olmuştu,asla kötülükle hareket etmedim;ne oldu anlamadım ben de,kimse suçlu değilken birden bire herşey renk değiştirdi,tüm iyiliklerim birer kötülük gibi insanlara ama en öncesinde de bana vurdu.

Yapmaya çalıştığımı,niyetimi biliyorum ben;kimse bilmese bile ben biliyorum ya,Allah biliyor ya o yeter.Laf anlatmak zorunda değilim kimselere,beni şerefsiz,gurursuz,deli ilan edebilirler bu onların tercihi.Ben ve Allah başbaşayız aslında ve tek bir ben varım,işte sırf bunun farkında olduğumdan bu kadar rahatım...

21 Nisan 2014

İnandığım İnsanlar

Kendi kendime başkalarıyla başkalaşmış bir çelişkinin içindeyim.İnandığım insanlar var,adım gibi bildiğimden emin olduğum,asla şüphe duymayacağım,sonsuzdan daha öte güvendiğim pek çok insan.Ama o insanlardan birileri bana bir diğeri hakkında birşeyler söylüyor,ne kalbime ne de zihnime yediremediğim şeyler.Hakikat şu ki bu kişilerden biri bir diğerine ağır basıyor zihnimde.Ayrıca beceremiyorum da,yaşamaya başladığım zamandan bu yana geçen süre kadar uzun zaman öncesinde kabul ettiğim bazı gerçeklerin önyargı bile olsa yalanlanması ürkütüyor beni.
Biryerlerde hata mı yaptım diye düşünmemeye ve sırf ileriye odaklanmaya çalışıyorum sadece,çünkü başka pek de bir seçeneğim yok.

İnanmak istemiyor muyum gerçeğe,yoksa inandığım gerçeği mi savunuyorum bilmiyorum;ama gerçek şu ki,o kişi değişmedi biliyorum.İnsanlar hep değişir arkadaşlar,sürekli bir dönem,bir ruh hali falan filan işte;ama bunlar sadece yüzeysel şeyler,tıpkı yılanın kabuğunu bıraktığında bile hala aynı yılan olması gibi düşünün.

Değişmiş gibi davranıyor belki,buna inandırmak istiyor insanları,tıpkı benim yapmış olduğum gibi;ama ben onun ruhuna dokunabiliyorum,içindeki onun hala aynı olduğunu hissedebiliyorum.Sizlerden bunu anlamanızı beklemiyorum;bu manevi bir erdem gibi,ama beter ediyor o açık.
Ben de farkındayım değiştiğinin,eskisi gibi olmadığının;ama hangimiz değişmiyoruz ki be bilader,haksız mıyım?

Ama herkes de bal gibi biliyor ki bunun her insanın hayatında bir defa bile olsa yaşanması gereklidir.Ben o kişiyi tanıyorum tamam mı;o iyi birisi,sadece düştüğüne inanmış ve kendi kendine saçma sapan birşeylere tutunup birşeyleri değiştirme çabasına girişmiş bu zamanlar.Hayatının anlamını,yaşama sebebini arıyor aslında;tıpkı olması gerektiği ve istediği gibi.
O bir serseri değil;sadece deneme-yanılma aşamasında,belki biraz olsun daha farklı da diyebiliriz.Onun içindekini hissedebiliyorum,sadece geçmişi ve yaşadıkları onun güvenini ve içten yaşayışını derinlere hapsettiği için bizlere gardını almak zorunda hissediyor kendini.

Ona güvenmeliyiz,buna mecburuz;çünkü onun dostuyuz biz,yüz üstü bırakmak yakışır mı?Ona her defasında el uzatmalı,şans verip destek olmalıyız ki yanlış kişilerde/şeylerde yitirmiş olduğu güven bilinci tekrardan yerine otursun ve içinde birikmiş o korkunç karanlıktan gerçekten çıkabileceğine inansın.
Onun kalbi pamuk gibi temiz aslında bilmez miyim,sadece yaşantı ve ters giden şeyler onu yıpratmış ve o da''İşte ayaktayım!''diyerek özgüven tazelemeye çalışıyor,tüm bu umursamaz olma çabası tam da bu yüzden aslında...

Önemsemiyorsam

19 Nisan 2014

Yeniden Kutlamak

Ateistlere Ağız Payı

Geçtiğimiz günlerde Türkiye'nin ilk ateizm derneği açıldı...
Vallahi iyi iş yapıyorsunuz,cidden tebrik ederim.Sözde''düşünme''adıyla ülkedeki tüm düşünme yoksunu insanları aynı çatı altında buluşturabilmek büyük bir yetenek.Gayet basit ve çocuk işi bir mantık kullanıyorsunuz,bu sayede insanları hem sözde inandırıcılık bulunduran sözlerle din algısından uzaklaştırıyor,hem de düşünce maskesi altında bir birim oluşturmaya çalışıyorsunuz.

Gerçekten düşünebilen adamlar olsaydınız Kuran-ı Kerim'de geçen tek bir cümlenin bile birden çok anlama geliyor olmasının bir çelişki yaratmaya değil,aksine çelişkileri ortadan kaldırmaya sebep olduğunu bilirdiniz.Kuran'daki herşey aslında gayet açık ve tek bir anlama hizmet eder.Lakin siz o çok inandığınız Aristo'nun uydurduğu son derece basit ve bir o kadar safsatalardan yararlanarak onu çürütme çabası içine düşüyorsunuz...
Öncelikle safsatanın tanımıyla başlayayım sizler için;Bir düşünceyi ortaya koyarken ya da anlatmaya çalışırken yapılan yanlış çıkarımlardır.Sizin kullandığınız safsata türleri ise;

Belirsizlik
Vurgulama
Çok Anlamlılık
Adam Karalama
Özelleştirme ve Genelleştirme
Kısır Döngü
Alakasız Sonuç ve Amaç
Korkuluk
Çok Sorulu
Sınırlı seçenek
Ters İstikamet
Karmaşık Nedenler
Yanlış Benzetme
Özensiz Çıkarım
Niteliksiz Kaynak
Dayatma
Önyargılı Dil
Mazeret

Bunlar ve çok daha fazlası,yani kısaca hedef saptırmak.İlla ki bir örnek mi istiyorsunuz,alın madem;
''...İman,insan aklına,bilinmeyeni aklına uydurabilmesi için bir mekanizma sunar...İmanın ikinci alanı sadece bilinmeyen şeylere değil,asla bilinemeyecek şeylere de odaklanır.Dinin adının kötüye çıktığı yer burasıdır...''(Alev Alatlı - Aklın Yolu Da Bir Değildir Sf.59)

Ayrıca;

''Aristo kökenli mantık,bir argümanda öncül ya da öncüller,sonucu(vargıyı) kaçınılmaz kılıyorsa o argümanın geçerli olduğunu söyler...

...Aristo kökenli mantık bize,Adem ve Havva'nın gelişmeye açık olmaları durumunda,Hz.Musa'nın da Hz.İsa'nın da,Hz.Muhammed'in de gelişmeye açık olmaları gerektiğini de söyler.

-İnsan şuurlu bir mahlûktur.
-Şuur,gelişmeye açıktır.
-Peygamberler insandırlar.

Öyleyse;

-Peygamberler şuurludurlar.
Peygamberlerin şuurları gelişmeye açıktır.''(Alev Alatlı - Aklın Yolu Da Bir Değildir Sf.56)

Asıl çelişkili olan ateizm dediğiniz o uyduruk kavramdır,sizin dilinizden konuşmamı dilerseniz eğer;
-Bazı insanlar esmerdir.
-Ali bir insandır.
-Ali esmerdir.

Bu yargı kişi Ali olduğu için doğru,lakin insan oluşundan dolayı esmerdir kanısını işaret ettiğinden dolayı geçersizdir mesela.
Sizin o''olmayan''inancınızı daha çok çürütmek isterdim ateist arkadaşlar,ancak yapacak çok daha önemli işlerim var...

18 Nisan 2014

Üstüme Düşen

Yok Yere

17 Nisan 2014

Buradan Geliyor

O Masada...

15 Nisan 2014

Gerçek Yanma

14 Nisan 2014

Kızmak Niye

Gecenin Her Yanı(Hikaye)

Her yanıyla kuşatmış geceyi karanlık,soğuk ve tenha oluşu ise ayrı bir yalnızlık katmış.Arnavut kaldırımlarıyla döşeli bir sokak,köşk tarzında küçük ve sade evler var etrafta.Her hanenin girişinde bir tane sokak lambası,her duvar önünde de birer bank.Banklardan birinde,siyah giyimli ve uzun,siyah saçlı bir kadın.Göremiyorum tam olarak,ama onun da tam o sırada beni düşündüğünü hissediyorum nedense.Arkasında olduğumu nereden bilebilmişti,hem de bu zifiri karanlıkta;olacak iş değildi bu,zaman geçtikçe git gide derinleşen bir merak ve kuşku rehin almış gibiydi düşüncelerimi...

İçimde inkar ettiğim lakin adım gibi de bildiğim bir korku vardı,o siyah saçlı kadının geçmişte bir zamanlar yaşama sebebim olan o kadın olma ihtimali.İrkildim o an,korktum ve hiç olmadığı kadar kaçmak,uzaklaşmak istedim.Tam da o anda''Gitme!''diyerek seslendi,sanki düşüncelerimi duyarmışcasına.Onu dinlemeyip kaçacaktım ama arkamı döndüğümde o taraftan tarifi edilmez bir ışık yükselmişti sanki.Işığa bakmak için arkamı döndüğümde hiçbirşey yoktu,ikimiz yüzyüze ve başbaşa kalmıştık o an.

Tahmin ettiğim gibiydi işte,senelerdir hissetmekten,düşünmekten,düşlemekten kaçtığım,geceleri kabusunu görüp uykudan sıçradığım,düşünerek ve ağlayaraktan sabahladığım o kadındı o kadın.Aniden''Beni hatırlıyorsun!''dedi usulca,''Oysa hiç unutmamıştın ki?''Tamam herşey haddinden fazla saçmaydı bile,lakin bu kadarını da bilmesi mümkün müydü?Hemen ne istediğini sordum,o da bana hayatımın en önemli sorusunu sordu tabi;''Aşık olmak mı istiyorum?''İşte o an kalakalmıştım öylece,çünkü tamamen birikmiş hislerime karşı yapılan sert bir darbeden öte birşey değildi bu.

''Benimle neden alay ediyorsun,asla bu şekilde konuşamazsın!''dedim;çok garip gelmişti biliyor musunuz o an,ruhu için sevdiğiniz kişinin içinden tamamen bir ruhsuz çıkıyor gibiydi.Ama bu işin görünen kısmıydı tabi,ikimiz de beni sınadığının farkındaydık.

O an,tıpkı yıllar önce yaptığım gibi öylece gittim,birşey söylemeden uzaklaştım.Hayır kaçmak değildi bu seferki;bir zamanlar onun gelmediği gibi,ben de gitmiştim o sıralar.Sonra aniden''Seni seviyorum!''diyerek haykırdı ve içi sızlarcasına ağlamaya başladı;numara yapmadığını hissedebiliyordum,tıpkı onun benim düşlerimi okuduğunda olduğu gibi.O anda tek yapabildiğim şey''Neden?''diye sormak oldu,bir de ona sarılıp ikimiz iki yandan ağlaşmak...

Aşşağlık Kompleksi

13 Nisan 2014

Sarsılmaya Müsait

Yorum Sorusu

Hani şu sınavlarda çıkan yorum soruları vardır ya,genellikle zeki öğrencilerin zorlandığı türden sorular.O neden öyle peki,hiç merak ettiniz mi?Aslında çok da basit bir cevabı var,tek sebebi sistemin akıllarımızı kendisi kadar alt düzey sanmasından kaynaklı.Eğer bir yorum sorusuyla karşı karşıya kalacak olsam üst düzey bir mantık yolu kullanma gereksinimi hissederim,bu yüzden bütün şıklar da birbirine normalden çok daha yakın bir hal alır ve kafam karışır.Ama M.E.B'in benimsediği politika çok daha basit kaçıyor,işte asıl zorluk da burada başlıyor...

Onlar biz yaşlardaki gençlerin kendilerine göre standart bir ölçümünü oluşturup bizlere de bu ölçüm sistemine dayalı sorular sormaktan yana davranıyorlar.Yani kısacası bizleri bir nevi salak yerine koydukları açık,alt seviyede mantık düzeyi gereksinimi olan sorular soruyorlar.Ama üst düzey mantığı kavrayan alt düzeyde çok daha başarılı olacak diye bir kaide yok tabi,sonuçta mantıktan bahsediyoruz değil mi?

Tabiri caiz ise öğrenciler öyle bir kazığa oturtulmuş ve yıllarca öylesine tuzaklı bir sınav sistemine tabi tutulmuşlar ki artık çok basit bir soruda bile bir tuzak olabileceği düşüncesiyle paranoyaklaşmaya başlıyorlar.
Ben ve benim gibiler,biz en başından beri bu sistemin ne denli berbat olduğunun farkındaydık;fakat bazı lanet olası eğitim görevlileri,bakanlar vs. bunu hala ayıkamamış vaziyette.

Üstelik bu sistemi öylesine titiz yerleştirmişler ki değişime bir taraftan başlayayım deseniz bütün eğitim sistemi tam anlamıyla çökme aşamasına gelebilir.Koca koca adamların bu kadar büyük ve bariz bir hatayı hala neden göremediklerini şimdilerde anlamaya başlıyorum aslında,çünkü onlar eskinin öğrencileriydi ve herşeyi o eskiden öğrendikleri gibi yapmaya çalıştılar.Çağdaşlık,AB politikası falan umurunda değil bu adamların,hepsi bildiğini okuma derdinde...

Ne diyeyim gençler,Allah sonumuzu hayır etsin...

Beyni Kullanmak

12 Nisan 2014

Selam Olsun Sana

İçimden bir ses sana selam etmenin iyi geleceğini söyledi,hem de gecenin bu saatinde.Ne yapalım,yine tıpkı senin için yanarken olduğu gibi dinleyeceğim içimdeki sesi;hem ona karşı gelemem ki ben,hele ki konu sensen.Beynime,fikirlerime,hatta duygularıma karşı bile direnebilirim;ama bu sesin kaynağı çok daha derinlerde,tahmin dahi edemeyeceğim kadar.

Yine burada olmam ve yine sana yazmam,bunlar klasik detaylar tabi ama başka ne diyeceksin ki?Dur,bak şimdi yeni birşey deniyip daha farklı şeyler yazmayı deneyeceğim senin için,iyi izle şimdi;

Mutlu ol dostum,dibine kadar mutlu ol;hayatı da sallama,göklerde sonuna kadar uç.Amaan,aşk da neymiş!Bırak sen aşkı meşki,sana aşık olanları da beni de.Sadece mutlu ol ve sevdiklerini mutlu etmeye bak,gerisi hikaye.Bana aldanma sakın,mutluluk o kadar da zor bir icraat değil aslında.Sevdiğinin peşinden git,ama benim yaptığım gibi değil;onun mutluluğu için değil de onunla mutlu olmak için git.Benim için,sevdiklerin için,onun bunun için mutlu ol.Bir mutluluğun ne denli hatrı olduğunu bilemezsin;sen bir gül,çiçek açsın dünya.

Eğlenmeye bak,senin için değerli olan şeylerle ve insanlarla vakit geçirmeye ve onlar için güzel birşeyler yapmaya özen göster çoğunlukla.Dönüp arkana bakma asla,beni ve tüm mutsuzluk verici anılarını geride bırakıp kaybet gerekirse.3 günlük dünya diyerek karamsarlığa kapılma benim gibi,onun yerine yine 3 günlük dünya diyerek yapabildiğini yap.

Bunların hepsi senin için;lütfen ben olduğum için değil de tam tersine,bir insan olduğum için oku ve bir insan olduğum için dikkate al bunları.Biliyorum umurunda değil,bilmek istersin diye değil ama üzerime her yönden yağan baskıları delip geçmek için söylüyorum ki;seni seviyorum...

Bak işte yine bir delilik yaptım gördün mü,tüm bu satırları en ufak beyin dahi kullanmadan %100 kalbimden geçenlerle sıraladım önünde.Kaybedecek birşeyim yoktu,benim tek yaptığım;tıpkı halının altına süpürmek gibi bilinçaltıma gömdüklerimi tam da gecenin bu saatinde gün yüzüne çıkarmak oldu sadece...

Erkenden

Hayatım boyunca başıma ne geldiyse erken davranmamdan;erken doğup premature olmak,erkenden birşeyler yapmaya çabalamak,erkenden sevmek,erkenden yenilmek,erkenden kaybetmek,erkenden yıpranmak ve depresyona girmek.Öndeyken geriye düşmek benimkisi,yetmedi mi dibe inmek bazenleri.

Küçüktük tabi bir zamanlar,özene bezene büyüme çabalarımız öylesine masumdu ki tahmin dahi edemiyorduk o imrendiğimiz geleceğin tam ortasındaki karanlığı.Hani şu sakallarının çıktğı,havalara uçup kendini bir adam sandığın anlar var ya;tövbe edeceksin o zamanlar,yoksa Allah gösteriyor gününü.Kendini birşey sandığın an dibe hazırlıklı olmalısın,o bir anlık haz gün gelip bin yıllık bir ızdırap olduğunda anlarsın ancak.Acı çektiğince olgunsun derler ya,doğru olmaması için hiçbir sebep yok;ama senin ne işine yarar,bak orası tartışılır işte.

Düşünce açısından tavana çıkarsın,tecrübelerinin haddi hesabı kalmaz,deneyimlerinin adı dahi anılmaz belki;lakin yalnız kalırsın,önceden var olan yalnızlığın sadece tek bir fark olarak bir ur gibi saplanır yüreğine.Sonra gel de anlat insanlara,bir suçun olmadığını,kendin olmaya çalıştığını anlat.Dinlemez kimse,takmazlar seni;kalırsın öyle bir başına.Ama yanmazsın be dostum,seni kaile almasını istediğin insanların ne kadar cahil olduklarını görünce şükredersin.

Döndürüp dolaştırır insanı hayat,aslında rezilden vezire,vezirden rezile hiç bir fark yoktur;kişi aynı kişi,yalnız değişen ise ruhunun suretleri.Sen aynı kalırsın,değiştin sanarlar;ya da sen aynı kalırsın,ama değiştiğine inanıp sahte yaşarsın.İkinci ihtimal çok daha kötüdür inan bana,kendi statünü aşşağı çekip kendi özelliklerini değiştirmek kendine karşı hislerin ve düşüncelerinle bencil olmaktır.

Düşünce duyguya yansısın tabi,elbet ki yansımalı;ama yürek yansıtmalı,gölgesinde kalmamalı.Ne zaman ki yüreğin düşüncelerinin gölgesinde kalır dostum,o zaman sen de karanlıkta sayılırsın;neden biliyor musun,çünkü sen dediğin o adam yalnız kalbinde yaşayandır...

30 Nisan 2014

29 Nisan 2014

27 Nisan 2014

25 Nisan 2014

23 Nisan 2014

22 Nisan 2014

21 Nisan 2014

19 Nisan 2014

18 Nisan 2014

17 Nisan 2014

15 Nisan 2014

14 Nisan 2014

13 Nisan 2014

12 Nisan 2014

11 Nisan 2014

10 Nisan 2014

09 Nisan 2014

08 Nisan 2014

07 Nisan 2014

06 Nisan 2014

05 Nisan 2014

Alptuğ'un Mekanı