Yalnızlık ve Sensizlik

Beni bilen bilmeyen pek çok kişiler sorunumun yalnızlık olduğunu sanıyor;yalnızlıkla benim aram iyidir korkmasınlar,senelerdir can ciğerizdir,yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmez bile...
Şakası bir yana da dostlar,benim sorunum yalnızlık değil.Yalnızlığı seviyorum,yalnız olmayı ve yalnız yaşamayı;insana daha iyi bir düşünme fırsatı sunacak birşey bilmiyorum.Hiç de gocunmazdım yalnız olsam,tek başıma,bir başıma olsam mesela...

Etrafımda binlerce okuyucum olmasa,yüzlerce tanıdık ve akraba,onlarca arkadaşım ve hatta ailem bile olmasa bir şekilde hallederdim.Asıl sinir bozucu olan şey,tüm bunlara karşı tek bir kişinin olmayışının yine hepsinden üstün gelmesi.Sensiz olmak çok başka birşey benim için;hayatımdan tamamen yok olduğunda da kötü,biraz biraz olduğunda da.Kötü dediysem sırf ifade edeceyişimden;ne içimdeki kor yangını,ne de bitmek bilmeyen acımı...
Bazen geçmişe gidiyor aklım ve o yıllarca söylediğim şeyi bir kez daha söylüyorum,''Keşke,keşke herşey bir defalığına bile olsa farklı olsaydı.Denerdik,olmazdı ama denemiş olurduk;ne zararı dokunurdu,şimdikinden fazla mı incinirdik sanki...''

Dilimden hiç düşmeyecek bu cümleler,kalemimden ve düşüncelerimden de öyle.Hep aynı hikayeye mahkûm kalacağım,hep olmuş bitmiş şeyin olmamışlığına hayıflanarak geçireceğim sensizliği...

1 Yorum:

  1. bence denerdik ama olmasada denemiş olurduk diyosun ya seni sevmiyosam eğer senin sevdiğin gibi sana karşılık veremiyosam ve başkasını seviyosam zaten olmazdı alptuğ olmıycağı için denemedim ve denemiycem seninle
    irem

    YanıtlaSil