İnanın Artık

Yazdıklarımı okumaya yeni yeni başlayan arkadaşlardan gelen tepkiler benim için oldukça trajikomik.Kimileri''Böyle seven kaldı mı?'',kimileri''Böyle bir erkek var olamaz'',hatta kimileri de''Bu benim olmalı''tarzında hayli ilginç tepkiler veriyor.Oradan bu size de iyi görünüyor değil mi,bence öyle değil;çünkü ben varım işte,buradayım...Yazdıklarım varmış ancak ben hiç olmamışım gibi hissediyorum bazen dışardan bakınca...
İnanamıyorlar benim gibi birisinin var olabildiğine bile;sevinmeli mi yoksa temelli mi üzülmeli kestiremiyorum doğrusu...

Neden adına şiir yazılmasını isteyen kadınlar,sürekli sevgi dolu sözcüklerle anlatılmak ve dile gelmek için can atanlar,en gerçek aşkı yaşayıp dibine vurmak için yanıp tutşanlarla;sürekli birilerine şiirler,şarkılar yazmak isteyen,kendini sürekli sevmeye mecbur hisseden,hisseden kadınları seven insanlar bir araya gelemiyor ki sanki!..
''Benimle ...''derkenki boşluğu doldurabilecek,kesin konuşmak istemem ama doldurmak isteyecek pek çok insan vardır.Ama neden yollarımız kesişmiyor ki yani,ikimiz de birbirimizin aradığıyken aradığımız bizi bulamamamız hayatın bize ettiği bir hakaretten başka birşey mi...

Uğruna şiir yazılası kadınların olduğuna da,size her fırsatta şiir yazmak isteyecek insanların olduğuna inanın lütfen...
Bu iki gruptan birinde yer almak hoş tabi benim için,ancak ötekisini dolduramamak beni daha da yalnız bir insan yapıyor sanki...

0 Yorum:

Yorum Gönder