Hep bi'Eksik

Ruhum yine kendi kendine bir oyunlar çevirmekte biliyor musun,geçen hafta bir sabah kalktığımda bir de baktım ki senin yokluğunu geride bırakmak için birşeyler denemiş.İnsanlara bu sitenin tanıtımını göndermiş,gelen güzel yorumlarla mutlu olduğunu zannetmiş...
Çektim kenara konuştum;herşeyin farkındaydı belki,ama inkar da etmemesi gerekirdi...

Bir zaman fırtınası kopsa,ruhum da ben de kendimizi onlarca yıl sonrasında bulsak mesela.Etrafımızda belki de yüzlerce hatta binlerce okuyucu ve hayran dört dönse adeta.Çok sevseler yazdıklarımızı,ama onlardan önce en çok da bizi ve düşüncelerimizi.Aşık olsa hatta bazıları bize,bir zamanlar bizim olduğumuz gibi birilerine...

Ama sonra dedim ona;
Bu hayal gerçek olabilir,hatta muhtemelen olur da;ama kariyerinin bolluğu,ne kadar istersen iste dolduramazdı sol yanındaki boşluğu.Sana en batan kazığı,en çok sevdiğin kadının attı.Tamamen yok olsaydı hayatından,tümüyle bitseydi;ya da var olsaydı,ama sen yine onsuz kalacaktın.Her durumda bahşedilmişti sana bu onsuzluk,sen de diğerleri gibi bunu bir nimet olarak göremezdin...

Ne yapacaksın dostum,yanmaya yine devam mı?Evet,evet öyle yap;çünkü senin içindeki bu sürekli büyüyen boşluk yazdıklarını da,içlerindeki duyguları da sürekli büyütmeye devam edecek.Durmadan büyüyeceksin;en sonunda da büyük bir adam olacaksın belki de,zayıf ama güçlü.Bu zayıflık çok koyacak sana,hayattaki en büyük ve tek zayıflığın.Çok iyi olacaksın,iyi,meşhur,büyük,yakışıklı belki ama o yaran içinde duracak;acıyacak da ve aldırış etmemeyi beceremeyeceksin,ama öyle böyle yaşamaya devam edeceksin nasılsa...

0 Yorum:

Yorum Gönder